8676 resultaten.
verzonken
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 174 wat is
wordt was
wat rest
is as
ontregeld
ontdaan
ontzet
wat ging
vooraf
aan dat
wat rest…
Verzonken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 168 Je lavend aan de muren
van een verzonken haven
- Ik blijf nog even gluren -
Wil jij de monding staven.
Ik overweeg je ogen
Wil weten waar ze zijn
Bij de antieke bogen
of in het groen venijn.
Ik zink neer in 't warme gras
Sluit de kijkers en hoop gauw
Dat jij zal lezen wie ik was
Zijn je ogen diepzeeblauw?…
Verzonken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 138 Je lavend aan de muren
van een verzonken haven
- Ik blijf nog even gluren -
Wil jij de monding staven.
Ik overweeg je ogen
Wil weten waar ze zijn
Bij de antieke bogen
of in het groen venijn.
Ik zink neer in 't warme gras
Sluit de kijkers en hoop gauw
Dat jij zal lezen wie ik was
Zijn je ogen diepzeeblauw?…
Verzonken
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 88 Brug over water
verzonken weerspiegeling
landschap in wording…
Verzonken
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 143 je hebt me
In je ogen verdronken
Zo blauw zo diep zo diep
Toch voel ik me opgetogen
Want een liefdevoller
Verzonken zijn
Bestaat er niet…
Texel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 1.582 Vuurtoren
Baken voor
De mens op
Ruwe zee
Licht in het
Donker die haar
Naar veilige haven
Loodst zoals het moet
En de eeuwig vrije meeuw
Die op het eiland
De nieuwe dag begroet
Met liefdevolle wensen voor een voorspoedig herstel
opgedragen aan Alda Arts.…
verzonken verhaal
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.474 hoe het oude verhaal onder klater-
goud en neonlicht bedolven lijkt
hoe het ons nog wakker streelt
zich in ieder mens ontvouwen wil
wanneer in een schamele stal het licht
ontstoken wordt, het verzonken verhaal
zich weer vertellen laat
rond de kribbe en ’t pas geboren kind…
Voorbijgaande Boten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 170 De loef op het eiland
Aan de kim reeds in zicht gekant
krijgt de golven er bovenop
Trekken thuis tegen de hamerende kop
Wat een zwalpend afleggen opeens betekent
Per strekkende meter van gezwoeg
Want nagenoeg niet gerekend
Was op windstreken voor de boeg
En de stuurman's verbale granaten
Die derhalve gramstorig exploderen
In duizend…
Verdronken kasteel
gedicht
4.0 met 39 stemmen 7.970 ver onder mij - o grimmig gerucht-
stapelden getijden zich op, verzwegen
het vormloos brok, aaneengeregen-
beklijfde als lucht-kasteel
overspoelde de mijmering
over stille geheimen
omdat ik mezelf had verloren-
in hoe de duiker toegang zocht
tot verzonken sporen……
vissen aan de IJssel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 57 licht is een eiland dat drijft,
diep is het niet maar gedragen
over een rimpeling geblazen.
als het aan wal ligt verliest het gewicht.
op tast ligt een kleine rij wolken
als een witte kroon verzonken.
zo ver te zien grijpt rimpeling
aan lichte koorden die dringen
naar waterkringen.…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Opa zonder oma
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 761 In verdriet zat hij verzonken
Ze kon hem niet meer horen
Hij had haar zo graag willen zeggen
Dat haar kleinkind is geboren
Ze had er zo naar uitgekeken
Maar ze had totaal geen kracht
Ze is veel te vroeg overleden
Ziet haar kleinkind niet dat lacht
Hij zal veel moois gaan vertellen
Over oma, aan dit kleine mens
Dat oma haar graag had willen…
kraaien
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 340 afgeleefd mens -of dier-
een stuk in zijn kraag
en in gepeins verzonken
begint plotseling te lachen
op die vreselijkste dag
vluchtend uit het labyrint
-met bloemen van allerlei kleur-
de ontploffing is nabij
het schietwerktuig der vijand
met lange achterpoten
laat dat rugdeel van een kledingstuk vrij
wat een volgeling bedekt…
En toen!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 225 Verzonken in gebeden.…
Eiland op eiland
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 733 Ik voel mij eiland op eiland
vergeten beelden herschikken kinderlijke ogen
opnieuw bouw ik kastelen van zand aan het water
hoor gegiechel geschater meeuwengeschetter regengekletter plonsen en plenzen gekeuvel van mensen
maar ik voel me eiland op eiland alleen met elementen
herzie bewust mijn kinderogen naar huidige tijd
in mijn volwassenheid…
De dichter is een koe
gedicht
4.0 met 64 stemmen 17.433 Gras... en voorbij het grazen
lig ik bij mijn vier poten
mijn ogen te verbazen,
omdat ik nu weer evengrote
monden vol eet zonder te lopen,
terwijl ik straks nog liep te eten,
ik ben het zeker weer vergeten
wat voor een dier ik ben - de sloten
kaatsen mijn beeld wanneer ik drink,
dan kijk ik naar mijn kop, en denk:
hoe komt…
Winternacht op Texel
gedicht
3.0 met 3 stemmen 2.426 Het eiland geurt zo vruchtbaar en zo zat
Naar 't polderwater en de vette bonken.…
Eiland
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 791 De ochtend vindt de boschplaat wit en blank,
Een vroege fietser rijdt de longway
Af, het eiland krijgt een held're klank.
Zo is Terschelling in zijn dwarsdoorsnee.…
Voorstel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 561 Zwijgend betaalde zij het hard gelag
Een mens te zijn, die telkens wordt bedrogen,
Godin met gekortwiekte vleugelslag.
Eenzaam keerde zij terug naar het land
Vanwaar zij kwam en ik zei, half verlegen,
"Het leven vouwt zich open als een krant.
Maar is dit niet voldoende, vlucht dan tegen
Het ochtendgloren naar het witte strand.…
Eilandgedichten
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 2.091 Vrouwen van dit eiland
verkenning in kracht
voelbaar in ongelijke strijd
herkenning in geleden tijd.
Moeders van dit eiland
gevecht tegen macht
vrouwen van elke kleur
afkomst zonder willekeur.…
het eiland
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 642 Ik draag het eiland altijd op m’n rug.
In nood is het een plek om naar te vluchten,
waar luide leugens dempen tot geruchten.
Ik open achter mij de ophaalbrug.
Er staat een oude hut om in te schuilen.
Verborgen tussen luchtig wuivend riet
ontdooien m’n gevoelens. Onbespied
betast ik daar m’n schrammen en m’n builen.…
Mijn eiland
hartenkreet
2.0 met 18 stemmen 1.402 Mijn eigen onbewoonde eiland
heel ver hiervandaan
palmboompjes en mooi wit zand
daar wil ik zo graag heengaan
snachts in mijn dromen
dan ben ik daar
even alleen om bij te komen
voor niemand meer bereikbaar
daar op dat plekje kom ik tot rust
met alleen mezelf en mijn gedachten
geniet ik even...heel bewust
en kom ik weer even helemaal op krachten…
Eilanden
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 1.035 Als eilanden zijn jullie geboren.
Door golven van geluk en pijn
Als er bruggen waren geslagen
Die jullie met mekaar zou verbinden
Zouden jullie nog zo eenzaam zijn?…
het verre eiland
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 271 zó het landschap willen beschrijven
dat het dorre droog en stekelig
verhard is door de tijd
met verweerde bewoners
als verkromde olijfbomen
er middenin staan
óf hoe het land zich kussen laat
door de kalme zee, Aphrodite
naar haar hand laat dingen
de geheimen nog niet prijsgegeven
alle raadsels komen laten
zoekend verdwalen tussen de…
naar de overkant
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 586 dit strakke land
met akkers stug en stevig
en sloten als een streep
tot aan de horizon
vermoedt het kabbelende water
waar schapen wollig
grazen aan de dijk
zachtmoedig en onwetend
van deze volgepakte veerboot
die 't wolkend eiland meer
en meer in zicht brengt
op de vaart van wind…
Eilanden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 285 nog zie ik je gaan
in een droevige boot
aarzelend
met je roeispaan
net zo verdrietig als ik
kijkend naar de rode vlag
die langzaamaan
gerafeld wegwaait
in een duistere wind
hoe moet ik nog geloven
in een rozensprookje
en wie betwijfeld dat
als er niets meer is
dat ons nog bindt
dan slechts een vlag halfstok
en voor ieder weer
een eiland…
Gedroomde dagen
netgedicht
4.0 met 42 stemmen 445 Eiland van zon,zomerse bron,
koffers vol luidruchtig vertier
reizigers meren af en aan
in vrijheid...om weer weg te gaan
maar jij zei
de winter is hier
een oase van rust
en stilte....voor de storm
wanneer een boot soms niet uitvaart
of opdoemt uit een mist van verlangen
naar vrienden van vroeger
om samen te lachen, te praten
later…
waar we nu zijn
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 278 langs koude kust
verwaait de wind
het vast stramien
verrafelt meer en meer
de rand van waar
en hoe we moeten
kunnen we
besloten
nog morsen met de tijd
op deze plek
ergens…