Alle inzendingen over einde OR leegte OR verdriet

Elke bladzijde met leegte gevuld wordt beschreven door mijn woorden. Op elke nieuwe dag brengt mijn pen het boek dichter bij het einde. Het dagboek wordt eens gesloten door het laatste woord van mijn gedachten. Maar aan mijn gedachten komt nooit een einde Elke dag is een nieuw begin om te schrijven.…

Betekenisvolle leegte Gevuld met tonen van verdriet De wereld valt samen Zodat je stilstaand beziet Ontschermd door tijd Bestaat alleen nu, Zonder moeten alleen moment en puur gevoel Zonder angst Ruimte voor essentie Leegte maakt heldere Emotie…

een gevoel van leegte een gevoel van gemis het is niet grijpbaar er is niets mis een beetje onzeker een beetje verdriet het is even anders niemand die het ziet een gevoel van leegte afscheid nemen van een gevoel van gemis dus toch houden van een beetje onzeker straks weer voorbij niet meer alleen nee dan is het, wij…

Pijn kende ik niet tot die dag dat je verdween Leegte in m'n leven velden van verdriet waar nu bloemen groeien bloemen van herinneringen…

In je hoofd klinkt nog net het macabere sonnet over het ritme van leegte dat de metro zong. De deuren sissen dicht voor je beseft dat die zwarte leegte jou betreft. Jouw eindige bestaan. Voor je dit voelt ga je met rappe spoed je eind aan de horizon tegemoet. Waar elk mens zal gaan.…

een begin zonder eind zoeken naar elkaar samen zijn voelen alleen het verdriet de spanning de pijn zonder zijn zijn gemis omdat in het begin met het einde begonnen is…

Gemis veel verdriet het niet begrijpen einde van het strijden aanvaarding.…

En in het strijklicht van de avond waait vreemde stilte aan over de graven tijd heeft hen ooit gedragen verdriet het slijt maar leegte is een ding dat voor altijd achter blijft.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Mijn handen uitgestrekt Gevuld met onomkeerbare leegte Reikend naar het bedwingbare Ik wil vergeten. Wetend hoe het was, Geen leegte te voelen.…

Zoekend in de nacht op de tast naar je gelaat is het slechts leegte wat ik voel geen teken van aanwezigheid maar een muur van intens verdriet niet door heen te komen afgesloten van jou, lief kind iedere nacht zoekend naar jou blijven tasten in de leegte van de nacht mijn dochter, ik mis je zo mis jij mij ook raak mij dan aan…

Zachtjes schreiend met het verdriet van de dood Je geest legt beslag op onze gedachtengang Met het gaan van je persoon verkrampten spieren Geruis van het hart voor iedere seconde gemis De zwarte zon verschuilt zich achter het verdriet der mensheid De kille duisternis valt met de leegte der dagen Voor elke druppel wordt een geest genomen Gure…

ik tel de tranen van mijn leegte lepel het verdriet van het bord buiten roept het zonlicht dat zijn weg naar binnen vond besluit vandaag niet te strijden maar me gewillig over te geven aan…

Ons verhaal, Dat tussen ons… Stond zo vast als staal, Jouw blik, zo zacht als dons… Maar alles heeft een einde, Dit één met een strop… Ons boek werd toen gesloten, En ik kwam er niet meer bovenop… Einde van alles dat we hadden, Voor altijd dicht, echt afgelopen… Alleen, koud en gevuld met leegte, Voelde ik mij vanbinnen hopen… Maar…

Leven groeit tot leegte, Einde halte, dood…

In angst en onzekerheid liet je mij achter verdriet en diep gemis, een leegte, niet wetend waarheen... Krachten vloeien weg leven ontglipt mij in schuldgevoel dichtbij, een leegte, niet wetend waarheen... Niets meer willen alles laten 'zijn' onomkeerbaar lot, een leegte, niet wetend waarheen...…

't Zijn is verworden tot ik ben of ik was 't Verdriet is verworden tot slikken en 'n traan 't Accepteren is verworden tot 'n leegte niet te vullen Toekomst is verworden tot verwachting en hopen ...…

Het Lijkt Scheef Oneerlijk Pijnlijk genoeg Is het de waarheid zijn leugens gevangen In een driehoek van woorden En ik voel me gekwetst Ben steeds bewust Van de leegte Het verdriet De stilte Zonder Jou…

Zo ik sta Ben ik geboren Ga ik dood Ergens tussen in Ben ik mij geweest Heb ik geboet Vlak na het begin Was ik kind Hulpeloos en zonder verlangen Aan het eind Ben ik oud Hulpeloos en zonder verlangen Kortom, laaft het leven zienderogen Aan de leegte en ben ik niet Beperkt tot deze vorm…

Het spelletje dat je speelde kende geen begin en had nauwelijks een einde het voelde voort uit tijd en bestond uit ingewijden soms in die droom als de duisternis draaide was je nog dat eenzaam kind verslagen, onbemind in de liedjes die je zong voordat je in de leegte sprong.…

In de leegte van het eigen hart in dat mooie landschap is ruimte genoeg om het verdriet te laten wegvloeien waar tranen als een blauw bergmeer worden weerspiegeld de grauwheid verhullen want ook liefde die er nog altijd is kan er groeien en bloeien vanuit hemel en aarde samen gekomen een vlechtwerk als verbintenis waar bloemen en lieflijke…

moeder van mijn tere kind, verteerd door liefde maar ook verdriet, zal haar einde tekenen grillig en zwart…

of vinden En langzaam maar zeker ebt mijn verdriet weg Wat overblijft, is een doffe pijn van verlies en leegte En daarmee kan ik leven, echt....!…

Nu de mist is veranderd In een helder blauwe lucht Nu de wonden zijn gaan helen Werpt verdriet zijn laatste vrucht De pijn maakte plaats voor leegte Die leegte bleef niet lang Want niet alles in het leven Is is kil, donker en wrang Eenzaamheid werd weggevaagd Door een streling van geluk En ik begin te vergeten Wat nu heel is was toen…

Maak een eind aan je verdriet.…

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…

Gedachtes, gevoelens, pijn en verdriet Alles zit vast als in een spinnenweb Het begin in zoek maar het eind is onvindbaar…

de leegte Zal dit ooit wennen...?…