Alle inzendingen over enclave

teruggetrokken  in haar eigen enclave  binnen de massa…

Als de maatschappij zijn route niet tegen de triniteit stoot kan men hem eens zijn in het zicht van de behouden haven; dan aangekomen in leer ons maat met de langjarige jood, brengt de boodschaptoast aan een half verheven enclave.…

Een fiere onbedwingbare rapier Een vochtige enclave vol geheimen Kan ik me hier de groslijst nog inrijmen Met lusten op het internetpapier? Van slechte seks wordt veel te veel geschreven De goede kun je enkel zelf beleven…

't Verhoor over de val van de enclave Verhindert niet dat onze legertop Ondanks de grote militaire flop Zo zelfverzekerd op is komen draven Ach, er is toch niets nieuws onder de zon Ook nu wacht hen een generaal pardon…

----------------------------------------- uit: Enclave-74 kwatrijnen, 1986…

we liepen scherven sneden onszelf met diepe kerven door breuklijnen in het glas verblind door kleuren van brekend licht verwondden wij ons in de stroboscopische enclave door de hoog frequente ragfijne schittering werden onze hersenen getriggerd tot vrij spel weg vielen alle beperkingen ongecontroleerde contacten…

stilte wordt voelbaar als de verre geluiden van een wereld die was zijn verdwenen ineens fluistert gras spreken struiken hun dialoog met de wind hoor blaadjes zacht wuiven in deze enclave van rust is nog plaats voor het kreunen van oude kastanjes behangen met donkergroen loof kom we gaan weg uit de kakafonie van de wereld terug naar…

boulevard als lichtend lint verraden zal hij ons niet in die kuil in vaalduister strand verlaten door oosterburen in ’t afkoelende zand van die intieme enclave streel ik knullig haar hand gevoel van plots ontwaken dan hapert ons fluist’ren naar een schromende kus door onze onwetendheid volmaakt onschuldig en altijd bleef ik…

Exotische flora in zachte pasteltint strand in diepgroene kapen omzomend dichtbij, landinwaarts, de toppen van Kedah, rijzend uit bosrijke mantels als tempels van Boeddha op stijgende trappen, pagoden op Britse enclave met in de verte de wazige kustlijn van Atjeh, als fata morgana.…

Herzegovina schuilt in Serajevo voor bommen en granaten en Moreska trekt met bandieten op naar Ljubljana Slovenen vluchten weg uit Belgrado Níkolaj Dubrovniks alter eega, hij Serviër, zij een Montenegrijnse geboren uit Albaanse emigranten gevlucht naar de enclave Kosovo Zat na de Balkanoorlog op de blaren met opa en haar…

Een VN Militair, uitgezonden naar de enclave Srebreniça…

Met je gesloten ogen dromen in ons verrukkelijk warme nest, mij aan je lichaam laten komen zonder enige vorm van protest Met ontspannen armen spelen tegen mij aan in ons zalige bed, mij je hele lichaam laten strelen zonder enige vorm van verzet Met nog alleen maar overgave zoek jij begerig naar mijn mond; heerlijk in onze lekkere enclave…

Tijdloos staan jullie hier, Eeuwenoude bomen die nootjes Schonken aan hem Die mijn vader, Mijn opa was - En nu ikzelf vader Ben geworden Raap ik met mijn jongsten De nootjes die sporen In zich dragen van ons Onzichtbaar voorgeslacht…

Ik vind in mijn hand een steeds kleinere hand, een oude geur, in kleine enclaven. De heldere vlam werd een smeulende brand waarvoor ik moet vluchten, in doelloos draven. En steeds: mene tekel aan iedere wand. Er ligt in mijn lichaam een kind begraven.…

Ach sirene ach en wee... Je weet net als ik dat het rijmt op de zee het lied van de einde loze dei ning van de golven en als de zon straks wordt bedolven dan licht één een lampion van duizend kleurig vermiljoen maar niemand weet wat al die tinten met een ziel kunnen gaan doen…

ons bergen en de oude stad waar het eonen geleden goed toeven was beelden met mannen op de achtergrond vrouwen met scherpe neuzen en dunne mond de ogen pathetisch speurend in het rond hun heerszucht deed bloemen verwelken zelfs de zo statige aronskelken verlepten snel want hun woorden waren wet in het matriarchaat dat als een onneembare enclave…