5594 resultaten.
het stofgoud van de Heer Wietewuiten
netgedicht
3.0 met 81 stemmen 8.969 kreeg ik zulke brieven
van zacht allooi
waarin beelden zich neerleggen, haast stervend
zoals het kan zijn tussen twee mensen
pastelbroos
dan schreef ik woorden, vingertikkend licht
als heildronk, wensdroom
in een witte eindigheid
het waden waardig door fluisterlingen; een liefdessaga
in deze gorgel des levens
kreeg ik zulke verzen,…
Moeizaam proces
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 680 Ernst Jan en Jan Jos in de kroeg
Ze dichten er talloze stukken
Men hoort er maar zelden, ‘genoeg!’
Ze hangen al uren op krukken
De kroeg met Jan Jos en Ernst Jan
Vaak wil er wel eens wat mislukken
Men roept dan vertwijfeld ‘hoe dan?’…
fluister wie ik ben
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 834 wind vlaagt in mijn huid
laat me voelen waar ik ben
als ik verdwaal in lucht
terwijl mijn voeten aarden
ze raakt me in de kracht
die aan me hangt die ik
weersta als ik gelegen heb
en op ga uit de nacht
mijn ogen zetten
dingen om me heen
bekleden me met aanschijn
maken me niet meer alleen
in jouw blik
vind ik waardigheid
je stem…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Tranen...
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 976 zo waardig mooi,
dat ik val.
Val voor tederheid,
blind verlangen,
dansend op ons
gezangen.
Gezangen helder,
in liefde elke zin,
Een zee van tijd
eindeloos bemin.
Bemin wie je bent
zacht toch kracht,
samenstromen
in alle pracht.
Pracht mens,
dat ben jij,
tranen van geluk,
bevredigd blij.…
Dit herfstig landschap
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 418 Ze maken week en zacht
wat onder plichtsbesef en ernst begraven is
maar wat zo nu en dan weer kiemen wil
al is het herfst.…
Panta rhei
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 418 Ben ik dat kind,
dat speelse ding
of ben ik heel serieus?
Wat is een boom:
slechts takken nu
of rijk getooid met loof?
Ieder moment is alles weer anders.
Panta rhei.…
Little Ms. Dalloway
gedicht
2.0 met 19 stemmen 8.888 Ze is zeven en heeft een oud gezicht,
zo een waarop het zomerlicht
nooit tot zijn recht zal komen.
Je ziet al hoe ze zeventig zal zijn,
haar kamer in Avondrood piekfijn
en hoe ze tijd nooit zal verdromen.
Ze wacht op de bus met een strippenkaart
en kijkt naar een hond die kwispelstaart.
Even lijkt er licht in haar te stromen.
--------…
De perfecte marionet
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 184 heb contacten
Van hoog naar laag
Ik beantwoord iedere vraag
Ben behendig
Ken het spel
ontmoet de grote hoofden in de wereld
Ben bestand tegen elke rel
Ik Haper nooit
Er is weinig wat mij echt ontdooit
Heb de media in het vizier
Hun bespelen geeft mij plezier
ik blijf voor het volk
Vooral gewoon leuk vol met humor
Met een zekere een ernst…
Zoek
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 83 Toen het spel ernst werd
bleken de spelregels plots
heel anders te zijn
Vertwijfeld kijkt zij
naar alle losse eindjes
het eind is nog zoek…
UITGEWOOND
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 167 Arm, oud pand
De tijd zette zijn tanden in je huid
Maakte je blind en monddood
Je had nog wel oren naar glas en cement
Ik vroeg nog monumentenzorg aan
Maar in aanmerking kwam je niet
Je baard een verwilderde klimop
Kwijl je gekleed in vuil grondvest
Scheefgezakt ochtenddauw
Binnenin je is het donker, smeek je
Om sloophamer of pyromaan…
De zee
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 73 Waardig is de zee, geeft vaak nieuwe levendigheid.
Altijd anders en zeer zeker inspirerend.
De zee.…
BLADWACHTER
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 122 nog in leven schrijf ik je
in schaarse tijd
mijn dodemansbrief
het laatste schrijven
van een bijna dode man
kort weloverwogen
en helder moeten
mijn woorden zijn
bied me
het is bijna zover
bied me een vrije doortocht
verleen me een vrijgeleide
naar Hades’ rijk
laat me zacht
tot stilstand komen
druk als zorgzame custos…
Wentelteefjes
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 936 Voor mijn moeder
In al je eenvoud
Was je liefde,
Ernst stond op je
Voorhoofd geschreven
Met in je hart altijd
Vrede en verdraagzaamheid…
Intelligentie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 485 Intelligent en blij,
dat wordt de mens,
die zijn ernst verzaakt,
die zijn fouten toegeeft,
en die zijn stommiteiten,
zelf lachwekkend en maakt.…
Hulpe-hopeloze beslissing
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 680 Waardig ging ze,
zoals ze leefde en hield
tot het laatste
de regie in eigen handen!…
overpeinzing
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 178 (een zelfportret)
zoals de ernst
van het leven
je soms zomaar
te pakken kan nemen
en het bewijs levert
voor later…
Alleen voor rokers
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 885 Ernst-Jan en Fred zijn twee rivalen.
Een rookt, de ander niet.
Ze zijn verliefd - en dat is balen -
op juist dezelfde griet.
Ernst-Jan wordt, net als Fred, verleid
door Jaquelien, een stoot.
Ze barsten van rivaliteit;
hun jaloezie is groot.
Ernst-Jan, die met 'r vrijen wil,
belt aan bij Jaquelien.…
was vergeten
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 702 ik was vergeten, het lawaai
van honderd stoelen net verlaten
dat ze kraken in de stilte
wat dat had moeten zijn
ik was vergeten, mijn nieuwe pak
drie keer gedragen toch voor donker
dat mij eigenlijk zonder tranen
misschien best wel goed zal staan
ik was vergeten, witte gympies
niet zo slim op natte aarde
ik troost me wel met de gedachte…
Pauline
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 247 Ach, ook als ik jou zie
slaat de angst me om het hart.
Niet dat je niet mooi bent,
zoals een kat die zichzelf
spiegelend om mijn voeten draait,
en haar zwarte vacht
kieskeurig aan mijn handen aanbiedt.
Of zoals een vrouw uit
verre en warme landen
haar rug met
kleurig geweven patronen naar
me toedraait, en over haar schouder
naar me…
Pippeloentje
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 545 Parmantig zit je naast me
Met gekamde haren en diadeem
Je bent mooi, een spiegeltje
van jezelf en voor de wereld.
Ik kijk in je oogjes en zie
de ongenerfde schoonheid,
Speciaal voelen en de wereld
Is van ons een glimlach lang.
“Mamma komt mij ophalen hè”…
Mensch!
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 155 Gedragen dagen van velours
religare relegere
Oh Plotinus, ik mis het alomvattend plot
De eenheid van getijden, de stroom van
woorden, de losheid van betoog
I should be going
Out west…
Bom
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 121 Boven kerken, huizen, bomen
Duik ik in een tuimelvlucht.
Onder vleugels rode daken
Stijg ik weer met oergerucht.
Zilver van sloten en kanalen
Blinkt tussen groene stroken land.
Onder mijn voeten licht te wachten
Een gillend spoor van moord en brand.
Zwarte pluimen aan de einder
Daar is ooit een stad geweest
Grijze fabrieken en een haven…
beslagen spiegel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 87 wat achter ons ligt
laten we los, wat ons wacht
beslagen spiegel…
de kunstenaar en zijn berg
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 397 een berg is gestolde wijsheid
van een millennium en meer
inspiratie van eeuwen
de berg draagt de kunstenaar in zich
met onverzettelijke kracht
rijst hij waardig boven ons uit
met al wat wij nastreven
en zouden willen bezitten
daarom beklimmen wij hem
trachten wij hem te bedwingen
daagt hij ons uit om zijn top te bereiken
om daar te…
VOOR EN OVER JAN
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 om nog iets te geven
ik gun mezelf en mijn naasten
een waardig afscheid
van het leven
dan getuigt dat in wezen
van goedhartigheid
en grote moed…
EEN SPREKER DIE MAAR NIET UIT DE WAR KWAM
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.679 Jeroen wou zeggen: 'buitensporig',
Maar 'borenspuitig' kwam er uit.
Een poging, om 't weer goed te maken,
Had 'sporenbuitig' tot besluit.
Nog bleef de man naar juistheid streven
En 'spuitenborig' werd de klank; -
Toen zag hij af van verder pogen
En sprak: 'Meneren! 'k zeg u dank,
Dat gij de daad hier voor de wil naamt;
Een goedheid…
Vlas.
poëzie
5.0 met 4 stemmen 503 De zomernatuur
Ontplooide haar kracht allerwegen;
En tuinbed en boomgaard en akker en wei, -
't Sprak alles van God en Zijn zegen.
't Was alles zo feest'lijk, zo rijk en zo schoon;
Het rondzien was zuiver genieten,
En deed aan de trillende snaren der ziel
Een zacht Hallelujah ontvlieten.…