Alle inzendingen over fata morgana

Droomwolken ontsluieren de slaapdronken ogen als straks een wereld ontwaakt blijkt zij doch slechts een fata morgana in het spel der liefde…

Is het waar of ben ik aan het dromen De nachten ijzige koud De dag niet meer vertrouwd Jij mijn Fata Morgana Hoe kom ik hier uit…

Het is als roken van marihuana tijdens een fata morgana.…

ik weet nog van het zand en die enorme vlakte van mijn handen rond mijn mond roepend naar een fata morgana waar mensen zwijgend staarden die alles omvattende stilte en de eenzaamheid die mij overviel…

woestijnzand verblindt zieners en dolenden verhindert zicht op einde(r) oase van nuchterheid en werkelijkheidsbesef vervangt fata morgana het paard wordt achter de wagen gespannen de karavaan keert om…

Een glinsterend meer zij heeft stralend gehoopt op een oase in de woestijn dichtbij en teer haar toeverlaat blijkt enkel een fata morgana te zijn wijkt naar ver zwarte tranen huilt haar diep zuchtende ziel.…

Jouw woorden gevangen in het virtuele vlak door schijn omgeven jouw vingers sturen foute woorden uit de chaos van je brein met een klik sluit ik af met het besef dat je een fata morgana bleek te zijn…

Als uit de verte Ken ik jou Een horizon niet Aangeraakt Toch zo bekend Zelfs zonder oogopslag Onzichtbaar Vaak gezien Als uit de verte Zie ik jou Fata morgana Onontdekt Toch zo bekend Zelfs zonder woord Stilzwijgend Veel gezegd.…

de weerspiegeling in mijn droom gaf een close up van je ver gezicht alsof ik je even kon aanraken met ogen dicht zelfs op de tast onbereikbaar blijf je als een fata morgana van een liefdes-oase in een eenzame nacht…

in niemandsland pak ik je hand in ogen op verloren stappen in het zand van de woestijn markeren slechts je laatste sporen mag ik in groen weer de oase zijn nee geen fata morgana wel je paradijsje na alle pijn…

Vrede sluiten in je hart onderhuidse strijd tastbaar aanwezig bij maanlicht vallen tranen als dauwdruppels in zee zij vormen parels in je hart hun glans houdt je warm in de nacht de wind fluistert jouw naam een fata morgana…

in 't land van duizend en nog 'n nacht blijkt Allah heel anders dan tot nu werd gedacht ze leeft in Nirwana als Tabula Rasa speelt kiekeboe geeft Fata Morgana bij droogte en morgenstond ze heeft ook 'n oase met catering voor eigen rekening…

Het labyrint van mijn bestaan verloren zoekend naar geluk ...Nog zo veel wegen te gaan Het doolhof sluit mij langzaam in de uitgang hopeloos onvindbaar ...Opnieuw, sta ik aan het begin Jouw hand, lieflijk toegestoken bleek weer een fata morgana ...Mijn hart, opnieuw gebroken…

Boeken over mensen over hoe zij op hun zoektocht gingen rivieren waren onrustig en breed zeeën waren diep en wild woestijnen waren echt droog zelfs geen fata morgana verscheen daar voor hun ogen hun strijd om te overleven over deze mensen en hun reis verhaalden mijn boeken maar zij zaten op hun Ikea bankstel.…

zand woestijn een bodem van een dode zee met resten van wat schelpenzand het wit gebeente en duinenlijnen die verdwijnen in de spiegeling van mijn eigen fata-morgana trillende luchten zuchten gelaten maar mijn blik reikt alsmaar verder dan het weerkaatsen van mijn droge stem die geen echo meer vinden kan…

Mijn droombeeld spiegelt via jouw ogen in een fata morgana tot een geheel tot het fotografische toekomst in mijn brein naar een ideale wereld die ik met jou deel.…

Op blote voeten kwam zij met een bundeltje niets keek haar ogen uit naar de overvloed van dit westers land zij warmde haar handen aan een fata morgana slikte lang vergeten tranen de oorlog leek voorbij maar was nooit zo dichtbij huis schrijnende beelden van haar moederland waar dood geduldig wacht…

Moordend heet het brandend zand alles is geel de wind blaast bergen een pad ontbreekt onze leidsman de zon water onze vijand slepen voort met onze gedachten geel wordt toch groen teruggeworpen op ons zelf ontstaan zielenspinsels, die wegvliegen naar verre oorden waar de oase lokt FATA MORGANA…

Daar sta je dan ietwat verdwaasd zonder koers of richting je raapt de keuze op de verkoelende duisternis met de muizenissen of het warme licht vol fata morgana's in beide werelden liggen de stammen geveld geteld en gemarkeerd je draalt een wijle bukt, legt de keuze terug en verdampt in de omarming van alle kruinen.…

Gehypnotiseerd door bombastisch symfonie in één beeld gevormd als een fata morgana eist haar glinstering mijn blik. Met nuchter verstand ver weg in realiteit starend naar één punt koester ik de illusie om te dragen naar de nacht.…

ik keek naar je op je spiegelde hemel ontmoette in glas het wit van de wolken zag jou komen in blauw dat strakt boven groen in een zomer vol dromen je was geen fata morgana maar vatte mijn hand keek naar het land en zei, kom we gaan naar het huis waarheen de wind ons zal dragen een thuis waar gelukkige uren zich lengen tot…

ik wil ze hier niet heb hen mijn tanden laten zien in de scherpe kammen van het gebergte ze doen snakken naar adem op hete glooiingen vol klein gesteente waar hitte de fata morgana laat zinderen zuurstof lijkt uit de lucht gebrand die verschroeiend raspt door longen zonder verkoeling direct bij de hand dit is ons land al…

De hitte is ondraaglijk Jij kijkt in mijn ogen En drinkt mijn blik Het vuur is verzengend Ik kijk in jouw ogen En drink jouw blik De dorst is groot Het zand schuurt De pijn is rauw De nachten koud Zo lopen wij verder Voorbij de oase Omdat wij denken Dat het een fata morgana is Te mooi om waar te zijn En de dorst die blijft.....…

morgana waar nu oorlog krijst…

De aarde waarin ik Geboren en getogen ben Is me te heet onder De voeten geworden - Aardkorst door droogte Verscheurd, gespleten In tienduizenden ongelijke Brokken waar alle leven Uit verdwenen lijkt - Dan kronkelt uit die ene Spleet het fata morgana Dat mij een haven verbeeldt: Haven, denk ik, water, zee, De meeuwen komen…

morgana maar mijn voorjaarsoase is echt…

Mijn wereld leek lang woest en ledig ik heb van alles nagejaagd Mooie beelden zo voorbeeldig hebben het ware geluk vertraagd Ik ben gestopt haar na te jagen Fata Morgana bestaat voor mij niet meer Tevergeefs haar volgende alle dagen aantrekkelijk flirtende keer op keer Vandaag heb ik in jou mijn rust gevonden jij bent als een oase…

Je danst met het beeld in de deining als een fata morgana waardoor wij weer even naast elkaar aan de waterkant staan.…

Exotische flora in zachte pasteltint strand in diepgroene kapen omzomend dichtbij, landinwaarts, de toppen van Kedah, rijzend uit bosrijke mantels als tempels van Boeddha op stijgende trappen, pagoden op Britse enclave met in de verte de wazige kustlijn van Atjeh, als fata morgana.…

Dorstig en gewond dolen ze over de vlakte in hun geestelijke fase zien ze in 'n fata morgana een verkoelende oase. De verzengende zon roostert hun gezicht aleen denken, misschien is dit het laatste licht wat we ooit nog zullen zien. Terrorisme is politiek één grote, smerige kliek.…