Alle inzendingen over fins lapland

Trijn biechtte onder meest haar zonden, dat z’ in ’t hooi Geraakt was, with a fine English boy. En wat gebeurde daar? zei Heeroom; biecht terdege. Gij zijt een oude gek, zei Trijn, zo g’ ernstig vraagt, Alsof gij ’t niet en wist, wat dat een jonge maagd Met een mooi knechtje doen, tezaam in ’t hooi gelegen.…

onweersluchten je cumulust zo torenhoog laat zelfs de snelle zwaluw vluchten angst scheert langs de regenboog je dondert stemmig lage tonen bliksemt de problemen weg de lentebui zal niets verschonen en hagel hoort niet wat ik zeg in het tikken op je vinger krijgt mijn zon de goede kleur je bent nog maar een beginner zoekend naar de fine-fleur…

In Italië kunnen ze mij niet vinden In Lapland is het veel te koud Mijn landje met regen Mijn tweevaste benen Zweven langs de lucht Op zoek naar mooi natuur Kijken, kijken naar de regenboog En regen spettert zacht langs mij heen Mijn tenen gebogen mij mond stijf op elkaar De zon gloeiend Maar toch koud Waar ben je nou?…

ze lonkt in zwart sieraden grijs merken van tassen vertellen hun prijs hakken gehoogd laarzen die tikken in het nonchalante voorbijgaan van blikken die subtiele echootjes klikken gare du nord de champs elyssee samen op trappen van de sacre coeur foto's alweer voor de fine de fleur proef parijs zonder handschoen zie haar…

' Fine verses, read them loud, they rhime so well! The poems on other websites are the worst! The Belgians nor the Germans do come near You find the very best speedsonnets HERE!…

passeerde de marinier met een verfomfaaide meid in de hal van het centraal trof ik tientallen mederugzakkers Blauwe overalls veegden met grote bezems de lijven wakker De toiletbaas bekeek me als rugzakparasiet terwijl ik in zijn stationshal toch niet had geslapen ik genoot met distantie en ging naar het loket voor een retourtje Lapland…

Er waren wel veel vrouwenwormen hier hij zag er al een stuk of vier ze waren niet echt van zijn soort en dat was iets wat hem wel stoort. Gewoon in alle rust zal ik haar heus wel zien dacht hij, of zij mij misschien. En terwijl hij zat op een brok pinda’s dat door nat weer pindakaas geworden was kwam daar door een plas een lieve zachte vrouwenworm…

. -------------------------------------- LA FIN de GODIN Er waren gentlemen, maar niet zo veel Die als coureur optraden - hooguit tien En met een eigen Porsche bovendien In 't koetshuis als garage bij 't kasteel Godin leek qua postuur op Charles de Gaulle Terwijl coureurs van de formule 1 Juist binnenboord hingen, hun lijf verdween…

Genua een feest Behoorlijk lange haren zijn het meest Opvallend aan de Hollandse seigneur Daarnaast is hij een aangenaam causeur Die niet veel op heeft met de hokjesgeest Tussen de werkelijkheid en fantasie Stelt de poëet, is soms de grens fluïde En rookt achter elkaar halfzware shag De grote man is een soort potpourri Van classicus, fine…

zee die ik deze nazomer zag je kleurt zon in zomerbruin, haar oogst is voelbaar op het zand waait nog groen in goudkleur langs het duin het blauw loopt vol met zachte herfsttinten geel dat zongerijpt een koele ode klinkt aan eerdere volheid in bezinken ik pluk nog niet laat warmte rijpen koester je schoonheid ogen en de fine…

De rapen zijn gaar de kok valt van zijn geloof another fine mess. Ook de vogels moeten inleveren de nachtegaal klust erbij. Ik was nog net op tijd om de brug te halen 't was een ophaalbrug. Deze haiku is door een ander geschreven maar ik weet niet wie. Ik ben hetero al jaag je mij het dak op ik blijf in de kast.…

het huis in een walm van schimmen en pulserende patronen hoor hoe Coltrane door de kwintencirkel marcheert hoe Jobim zijn toetsen in golven weet te wassen en nog net voordat ik haar billen in massageolie wist te drenken een visioen de taiga met zijn grijze uilen communiceert; voor een zalig kerstfeest wij willen amaniet liefje, Lapland…

jij hebt mij jouw wereld laten zien die aan de binnenkant van je ogen nadat ik al zo lang vorm schoonheid en kleur van buiten had bewonderd vaak opende je al in oogopslag liet mij de fine fleur van het moment subtiel genieten maar het echte beeld dat op je netvlies is geëtst was voor mij nog heel lang privé jouw wereld…

jij hebt net met liefde het oudjaar schilderij met blanke matte lak afgedekt nog wat klein herstel in vorm en kleur voor de fine fleur van het gebeuren leven is nooit zwart wit maar waaiert mee in een situatief bewegen dat schilderen maakt je deel van een bestaan waarvan nooit alle deuren open gaan er is nogal wat grijs…

roep ik hen van verre toe ja, verdikkeme wat fijn dat u het ons meldt dat is van de eerste bustehouder gedragen door mijn oude grotemoe mijn opa was directeur die snoeper fabriceerde fijne lingerie zij droeg derhalve een directoire en was ongevraagd zijn mannequin voor de notabele fine fleur dag en nacht stond ze voor hen klaar…

ik greep lijnen, brak ze hoekte zo emoties de achtergrond werd niet te bont en vloeide uit in wit ik zag je ogen in gezicht rondde recht in kleur overlopend schilder ik humeur contrasterend in jouw fine fleur jij bent nu frank en vrij in de momenten dat lente warmte geeft, ik boog voor recht door zee nam golvend je soplesse mee…

de tijd waarin de Fin de siècle viel gehuld in vele kleuren voorbestemd onthult het Midasgoud zijn lange hemd spontaan opent de Weense Jugendstil Klimt bejubelt ode aan de vreugde in friezen drijven vrouwen langs de wand negende van Beethoven komt tot stand Secession waarin men zich verheugde Hij laat er zijn gouden kus versieren Welk schoon…

de haard vertelde dat het vuur door Finse handen was gebouwd gerangschikt volgens oud gebruik stonden stammen rond hun einde, koud nog in hun zelfgesponnen licht slechts een zwakke gloed tekende wat goud op elk tot rust geplooid gezicht vol liefde speelden twaalf snaren duizend sterren zongen in de nacht bijeengebracht door slechts…

De schimmel is vervangen door het rendier, Niet meer dat gesodemieter op het dak Als je stout bent ga je met de arrenslee naar Lapland En niet meer naar Spanje in de zak De nachten worden weer even stil... en heilig...…

Met haar had ik voorwaar heel wat te stellen Vanaf da capo tot en met al fine We kennen allemaal het werk van Noordam Zijn snelsonnetten klonken als een lied Zijn heengaan deed ook mij destijds verdriet Zoals, niet lang geleden, dat van Weijman Mogen schone dichtkransen ontluiken Als konden wij hun vruchtbeginsel ruiken…

NUMMER VEERTIEN Dynamo van een doelpuntenmachine Geen dribbel zonder bliksemdemarrage Een flits van een passerende mirage Da capo "nummer veertien" tot al fine Het brein dat elke aanval uit kon denken Sprak in orakeltaal verborgen wenken…

(fine) (rust) Mi mi mi mi fa, Mi mi mi mi re, Mi fa mi re TI la so la so fa MI RE, (rust) Mi fa Mi re Mi mi! (rust) Ti ti Fa fa La la Mi mi, Ti ti Fa fa La la Mi mi, RE mi FA so LA TI... (rust) Ti fa RE! (da capo)…

Ik wil waaien als de wind door Finse wouden stromen als water – val omlaag spat omhoog val omlaag, stroom weer verder slingerend en bruisend, zonder doel maar niet zonder reden. Maar ik ben als een bevroren meer zo vol leven onder de oppervlakte ... ik zie mijn eigen schoonheid ik kan het aanraken, maar niet doorgeven.…

lopen, in Nederlands dialect praten naar Duitse liederen luisteren en Engelse poëzie lezen die 's ochtends eieren met spek eten onze lijven in westerse mode hijsen met vakantie over het continent naar het noorden vliegen om ons in stamlanden te laven aan muziek en kunstgalerijen en na terugkeer onder het Pruisische schilderij van Domsaitis uit Fins…

van Maastricht" Je snuift en ruikt bloed Het geeft je moed en 't voelt goed Je fietst het snot voor je ogen Kent geen mededogen Je kent geen gelijke Geeft alle klassementsrenners het nakijken Op jouw terrein Je doet ze pijn Het voelt zo fijn om Tom Dumoulin te zijn Alles is vandaag, "in Kanne en kruiken" " Il Trofeo Senza Fine…

& laat je van je hoge tonen niet ontluisteren die als druiven langs het metselwerk afduikelen tot ze aan de snaren van de basgitaren blijven hangen Zoals zal blijken zitten we gevangen , zolang we in dezelfde richting blijven kijken De permutator*) stookt zijn snelheid op (Waar de feërieksten lagen in fine fleur vergaderen nu schelle heksen…

Aanvliegen over de sont, over donkere kommen van finse meren scheepgaan in de kajak der gestorvenen drijven op de wateren tussen taiga en toendra oog en oor zuiveren aan leegte en verte zich voeden met bessen, met hoed en geur van de goddelijke paddestoel dromen de droom van het eeuwige heden als arktiese beer weer tot sneeuwblinde…

wie hoort ever ooit hier nog gewagen van beau monde bon vivant nonvaleur éminence grise crème de la crème tot fine fleur vroeger in den breedte volks gedragen lagen naar wij aannemen voorgoed verdwenen d'n ambras van keuzen kort te sluiten in bewegend heden op voorbij verleden drukt zwaar op kleine minderheden die het surplus parvenu’…

Jong leren is voor ouwetjes een ding: ‘Tatata’ voor de onvolgroeide kruin! Drie vierde Vijfde? Of die van Van Duin? Of toch die oorwurm uit de Efteling? Je hoeft nu nog niet eens te zijn geboren Om er meteen een beetje bij te horen…

(fin)…