177 resultaten.
Pastoraal
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 790 Er stonden
margrieten
in het hoge gras
rechtop
't viel op
zo slank
zo wit zo geel
ze waren niet
met veel
je kon ze tellen
op één hand
zo fris en frêle
twee jonge hengsten
aan de overkant
roerloos bijna
keken toe
je zocht
mijn rechter hand
ik zei
geen schoner land…
Spaarzaam is mijn blik
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 129 Getekend naar de tijd
is het kostuum meer dan naakt
gebruinde handen zonder
korenbed hebben
ledigheid geschoofd
akkers omgewoeld
met diepe kloven die traanloos
schreien in wat frêle licht
maken mij tot een horige
die zich een weg baant
op een uitgemergeld pad
wat mijn ogen verder zien
wil ik niet vertalen want het zeer
heb ik niet…
toekomst
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 146 Ik vroeg me af
waar voor mij nog
ergens ver misschien
voorbij de vloek
der zeven plagen
een onontgonnen akker,
een paard, een ploeg,
een schuur met verse zaden
stil en ongerept
in de frêle ochtendzon
te wachten lagen
Enkel voor in geval
ik dit hoofdstuk
van mijn leven
werkelijk afsluiten kon.…
Niet vreemd
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 407 niet anders willen zijn
niet raar, niet bijzonder
niet leven bij het wonder
niet meer alleen
op een lege bank
in het overvolle park
niet een dwaling
een eenzelvige gestalte
frêle hangend in de mist
niet verloren
in een geschapen wereld
die niemand kent
niet de grijze droom
tussen de blozende slaap
maar weten wie je bent…
Theeedoek
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 221 Theedoeken van tante Henriette hangen aan de lijn
de wind blaast ze op tot ballonnen
maar tante kan ze niet meer er vanaf halen
de diepste slaap is komen neerdalen
dus blijft de heleboel maar hangen
geen kopje meer gedroogd door die frêle handen
geen stukje cake meer bij de koffie
de wind blaast herinneringen weg.…
Frêle tonen
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 60 we bewogen
op aangeven
door wimpers
van je ogen
in het ritme
van geneuriede
mantra's in het
spel van stemmen
ineens was
daar de eerste
vocaal in
alle helderheid
gedurfd in
onderscheid en
sprankelend
kwetsbaar zijn
frêle tonen
voegden inhoud
aan de muzikale
omlijsting toe
in verbinding
klaarden akkoorden
de melodie
tot…
schoonheid
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 423 in het frêle ochtendlicht
contouren van de prille dag
het bespeelt de meibomen
rustig balancerend op de wind
het draait de deuren open
van donker naar licht
waarin mensen ontwaken
in de spiegeling van eigen creatie
de dag trapt af
in wiegende beelden
vloeibaar wuivend
over de schoonheid van het landschap…
Parels
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.533 Zo wil ik het ook wel:
doodgaan met frêle, zere parels op de rug.…
Haar beeld
netgedicht
5.0 met 22 stemmen 103 ze druppelde
glinsterend
groene voeten
in het koude
ochtend gras
spiraalde
ronde speelse
vormen in
haar gaan
door het nat
licht scheen
alle kleuren
door gebroken
stralen van
de ochtendzon
feeëriek
danste zij
met de frêle
schaduw van
haar beeld
vonkte volmaakte
schoonheid in
het langzaam
doven van haar
ochtendsleep…
Eén met de zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 128 strandstoel,
een lichtgewicht,
ineengedoken, bijna onzichtbaar,
een schraal figuur,
pal in het midden van het strand,
ze keek voor zich uit,
recht naar zee,
bijna onbewogen,
de handen in haar schoot gevouwen,
ze had iets sereens,
en toen het avond werd,
verdween ze even geruisloos
als ze was gekomen,
met de veel te grote ligstoel
in haar frêle…
Is dat wie ik ben...
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 261 zo breekbaar ben ik
als het licht dat kaatst
op een winterblad
glanzend, maar bros
zodat de vorst het
makkelijk, vinnig krakt
zo kwetsbaar ben ik
als de merelvleugels
ondergesneeuwd
wachtend in een tuin
onder de liguster
op de bekoring van de zon
zo frêle zachtjes
luisterend naar een lied
de boventoon
van vreemde vogels…
Er is meer
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 624 spreek mij van
een innere taal,
een wereld waar
twijfels woekeren
net als woorden
nooit verstaan
zwijg mij in
een uiterst praten,
een werkelijkheid
waar schijn beweegt
net als het frêle,
doorzichtige verlaten
begrijp mij achter
een wonderlijke stilte
er is minder dan
een wereld, meer
dan jou en mij
onbegrepen
het verlangen…
De ontworsteling
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 262 De Boedha in de schoot geworpen
op een frêle lotusbloem
De nagedachtenis ontworpen,
verdrijft de vader’s droevenis
Verlaat ik andermans patronen,
gevormd tot mijn ontsteltenis
We vragen elke dag de Goden
te zorgen voor vergiffenis
In eenzaamheid ben ik ontworsteld
aan tergende verbintenis
Dit leidt tot een verfijnde geest
ontdaan van…
Zij kust
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 319 zij kust de zon
met geloken ogen
voelt stralen
van nabij geluk
het is alsof liefde
voor even, teder,
over haar frêle
ontvankelijkheid
is gebogen
kom mij halen
zie mijn ontsloten gebaren
of tast met zwoele stralen
langs mijn lente pril haar
met jou wil ik vrijen
in lyrische talen
maar laat mij nog even
hier en dan…
Veine
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 331 Ongeschonden ligt zij daar
door zandkorrels omgeven
blaast een zachte wind
de nacht dichterbij
voetstappen lopen langs
ontkennen gehaast de afdruk
van haar frêle schoonheid
vertrappen het pure minnen
een zijden gloed omarmt niet meer
jaagt afstand door verspillen
langs verbeten zoekende handen
verspeelt ook hij het kleine veine…
In papier
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 581 Dit landschap van winterzilver
zou hij teruggekeerd meenemen -
het raam opendraaien en
nieuwe dauw binnenlaten
decemberkoude laten waaien,
frêle lichtstilsel ruimte geven
en het verzameld struikgewas
de bodem van wakend gras
en de gekwetste populieren
zwijgend naar binnen gebaren:
dit bij elkaar, verpakt in papier
zou hij meebrengen voor…
Hart-aanrakend
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 156 fluweelzacht en zo frêle
haar vleugeltjes
het lijfje trillend
van genot
vlinder
de tuin vol geurende bloemen
waarin ze van de honing snoept
de vrouw kijkt toe
ze ziet het
ze bewondert
dan vlieden haar gedachten elders
meisje, mijn meisje
vanaf de allereerste seconde
dat men jou in mijn armen legde
hield ik meer van jou
dan dat ik ooit…
De frêle vrouw
netgedicht
5.0 met 25 stemmen 59 zacht en warm
is de wind die
jouw articuleren
draagt en verstaanbaar
maakt tot in de verste
uithoeken van het
magistrale plein
jij de frêle vrouw
die boven alles en
iedereen was uitgegroeid
tot symbool van
liefde en begrip in
het menselijk
samenkomen en zijn
weg waren de scherpe
randen van agressie
en intolerantie
verdwenen…
De praalwagen symboliseert het sterven
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 907 Het weten sluist bewust
de dood de achterkamer binnen
waar de nacht is blijven steken
achter half gesloten gordijnen
geen Godgevreesd vermogen
maar een zekerheid dát nog leeft
frêle en diffuse woorden
lossen op waar niemandsland
grenst aan de kloof waar
de ziel zijn eigen wegen kent
en aan tafel grimast
de grimeur…
Hersenschimmen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 153 Op een vloer van glas
zet zij voorzichtig haar stappen
ze is bang dat hij breken zal
haar tere lichaam
is toe aan een wandeling
al weet ze niet waar naar toe
er hangen donkerrode gordijnen
van plafond tot de grond
zij heeft ze te vaak gezien
ze doen haar denken aan bloed
haar lichaam trilt
ze zet haar frêle stapjes
omzichtig kijkt…
Vacuüm klappers
netgedicht
4.0 met 95 stemmen 72 de motor
scheurde geluid
in de lucht
die dichtsloeg
met een serie
vacuüm klappers
de blinde helm
het patserpak
met stoere laarzen
pasten niet bij de
frêle gestalte met
bedeesde lach
hij heeft
de motor maar
laten staan
is via de achterdeur
in alle stilte
weggegaan
aandacht en
bewondering zijn niet
zijn deel geworden
was…
Ballade van verlangen
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.105 een vaas
knoppen die zwellen
haar ogen glanzen
van verlangen
van mildheid
en van schenken
haar handen
verwennen
de knoppen glanzen
morgen
gaan ze barsten
ze weet het
ze voelt het
wat is het mooi
jong en
beloftevol te zijn
zij houdt van
takken in een vaas
knoppen die zwellen
morgen
gaan ze barsten
heel teer
heel frêle…
LAIS CLXXVIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 66 Elk lijf is een lijn, ’t frêle huiveren
van de pen in de leegte die wij zijn.
Handen willen de handen zuiveren,
armen de armen ontdoen van de pijn,
maar de lijnen blijven altijd te fijn,
en het lijf onthoudt niet haar zaligheid.…
Frêle schouders
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 46 ik zag je
gezicht in tal
van vragen
de antwoorden
wetend wist ik
hoeveel jouw
frêle schouders
moesten dragen
toch liep je
verend met
ingehouden spirit
de borst vooruit
het neusje geheven
jouw verschijning
bruist van leven
en vitaliteit
toch had ook jij
je schaduwkant
waarbij jouw silhouet
in grijs gehuld
de kleurloosheid
van…
In de wachtkamer
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 613 Toegerust met nieuwe lentes
is de wachtkamer emotieloos
terwijl ieders hart om
een vergeet - me – nietje vraagt
al zijn ze reeds geplukt en verwaterd
door de langen vazen
waarin droogboeketten
zwijgen en zich rijpen aan het frêle licht
zachtjes schuifelen de voeten
onder de langgerekte benen
en is verveling het uur van
het moment…
ceremonie
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 321 weggeworpen
stof
alles houdt zich stil
in dit hartbrekend ogenblik
wanneer ik mijn naaktheid
in jouw zwarte handen
afleg
als een kleed van verlangen
om een rivier te worden
naar die oneindigheid
waar vlinders
de waarheid
aan geliefden hangen
leugens slechts een poëtische
haarwrong zijn, afgesneden van de avondwind
op frêle…
Bellen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 225 Ieder gedicht heeft iets van een veertje
dat naar het licht zweeft
hij is zo frêle dat hij niets van een schaduw heeft
zijn woorden gaan door de ijle lucht
naar de atmosfeer
een kind dat bellen blaast begrijpt dit het beste
of misschien onze lieve heer
hij benadert immers het onsterfelijke van het woord
ik heb alleen lang niet meer van hem…
Een frêle pose?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 131 naar buiten ,
er bestaat geen enkele weerstand
roerloos uit haar baan te drijven,
als goddelijke lampion hangt ze daar,
volmaakt en zwaar en als muziek vanuit de
uitgediepte kraters klinkt als overgave,
zo volkomen weeft het door de lichtste
vleugels van de nacht,
herschrijft een
verscheiden maan z’n naam en wast zich
in een frêle…
Ogenblik
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.003 Je huid fluweelt als abrikozen
door druppels parelend gestreeld
terwijl je ogen argelozen
ik zie je met een frêle gebaar
de regen van je wangen vegen
waar koude vlagen rozig fleuren
mijn adem stokt terwijl ik staar
naar het blozen van de rozen
die zich gelijk je lippen kleuren
ik glimlach als ik je passeer
omdat jouw zon me raken kon…
ik adem
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 535 ik adem jouw zucht
die waait als een wind
door bomen in het bos
ze gaan hun weg als
een vliedend gerucht
en landen stilaan op
het zachte groene mos
in mijn frêle gedachten
ik hou ze even vast
maar laat ook weer los
zo gaat het vaak
met bevrijdende krachten
wat rest in jou
blijkt de zielestempel
die bouwt na iedere zucht,
minitieus…