Alle inzendingen over gebrek aan attentivi OR zintuigen raken in o OR eenzaamheid temidden

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Soms kom ik zintuigen tekort om me te uiten, komt niet alles, wat in me leeft, naar buiten Is het slikken, lijkt op stikken Dan volgt machteloosheid en pijnlijke onzekerheid Raak ik niet mijn emoties, maar wel mijzelf een beetje kwijt Gevolgd door uren, dagen waarin ik lijm de duigen, mijn zinnen weer kan tuigen, mezelf weer kan…

Het klimmen van de jaren Zorgt voor netelige kwalen Barokke kwabben, groezelige haren Een veldmuis kan in het lillend vet verdwalen Bijsluiters van Viagra en Valium Verwar je met een boodschappenlijst Het is jouw geheugen dat vergrijst En je bladert snotterend door je herbarium In een vlaag van heimwee, verrijst Het kind dat zoekt naar een…

traag kruipt de leugen naar mijn vuist alsof hij nog nooit gevonden is door het matglas van blind vergrijp waar jaren verstreken met zorg ontweken. vastgevroren in de levensdraad van eigen bestwil en met de blik opzij moet ik plots zingen onder hoog geboomte om dagen schoon te maken in marmeren zalen van gerechtigheid. de leugen…

haar contrasten vervat zintuiglijke poëzie van een stroming losse gedachten.. sentimenteel bekeken een beschrijvende kunst, van uitvergrote romantiek...…

Draag me niet op handen maar Breek me, onvoorzichtig Spaar me niet mijn tranen Geef me mijn verdriet Streel me niet met handen Die gedrenkt zijn in geheim Zonder iets te zeggen Verscheur je telkens weer Mijn hart…

Vlinders als Honderdduizend sterren Een kus trillend als De eerste winterse volle maan Seks als Verpletterend vuurwerk in de nacht Maar praten als in Oorverdovende stilte…

geef je over aan het gegeven, overkom wat je wilde vermijden schakel zintuigen uit en ervaar slecht en eenzaam zijn enkel illusies de één van het perspectief de ander van de vervreemding…

ik at schaduw toen jij zon en zee koos als ontbijt gegarneerd met stilte de lege stoelen kaatsten eenzaamheid parasolde lunch temidden van de zonverbrande lijven nam drankjes die de hitte en wat kou toch niet konden verdrijven donkerde jouw tafel met de zomerzotheid van je aangeschoten vrienden ik had het wel gehad eindigde…

langzaam werden de gezichten grijs kleuren zachter in vervagen een enkele lijn geboren in het zijn bleef nog herinneringen dragen de horizon kon ik al raken in het zo tastbare dichtbij het licht ging uit zelfs de helderste dromen wilden niet meer komen met stok en hond ga ik op pad voor mijn andere zintuigen begint het echte…

speels beschildert het witte linnen met kleuren die kwasten dragen gemengd als woorden in een regel combineren kleuren op het palet passie laat kleuren extra spreken die door wat alcohol ontstaat een levendig en kleurrijk spel maakt van wit linnen, diepe zinnen…

Jij hebt me weten te raken mijn gevoelens zijn compleet jij maakt me echt gelukkig zoals geen ander dat ooit deed Jij hebt me weten te raken bent mijn leven binnen gestapt in mijn hart vlinders gevangen die uit hun cocon waren ontsnapt Jij hebt me weten te raken bent voor mij van betekenis jou draag ik altijd met me mee wat de afstand…

Ik voelde me van binnen leeg Toen kwam jij en bracht iets te weeg Ik kan het gewoonweg niet verklaren Alle twijfels liet ik toen varen Zoals jij mij weet te raken Ik zou het wel willen uitschreeuwen van de daken Jij bezorgt mij dat heerlijke gevoel Ik denk dat jij wel door hebt wat ik bedoel Die klik tussen ons valt niet te ontkennen…

Hij laadt het allerlaatste vuur hersenen willen stenen vreten schiet nog éénmaal op de muur ziet gezichten zonder geweten hij zoekt zijn allerlaatste doel wortels moeten uitgeroeid gesleten groeven krijgen smoel ondergronds wordt nog gesnoeid versleten laarzen raken geronnen bloed een kind speelt duveltje met verlos gebroken mannen dragen…

Hoever kunnen we nog gaan om elkaar met woorden te raken waarin alles al is gezegd waarmee we niets kunnen of willen doen uit zelfbescherming of uit angst voor diepgang en intimiteit omdat we misschien vrezen het zwarte gat in ons binnenste te ontdekken als we teveel nabijheid toestaan?…

elk gedicht is gericht op wat men er van vindt en dan kan het zomaar raak zijn…

zwijgen willen warme billen sussen raken pak en laken wissen draaien handen zwaaien stoppen haasten het allerlaatste…

'O God', 'O mens', de derde luidt 'O mug' Je zuigt en steekt en kriebelt onverbloemd en danst en galt en bovenal… je zoemt! Die jeuk… die bultjes… altijd vliegensvlug Je bent een kleine pestkop, irritant en ’s nachts maak ik van jou een olifant…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

meewarige blikken temidden van de stad en de simpele angst om te verliezen zonder dat we ooit van plan zijn om opnieuw te gaan sterven zou jij in mijn hoofd willen terwijl ik sneller drink dan gisteren om de verveling tegen te gaan en strontzat onzin wil verkondigen of blijf je eenzaam wachten tot ik luidruchtig hoop dat je mij zal redden…

omdat de golf van letters geen een emotie nog raakt geen code gekraakt is alleen nog maar momenten snel wat neerzetten komen wij nooit vooruit men zegt nooit geen deadline stellen afwachten en verder vertellen in je hoofd het verhaal afronden niet opgeven maar verder rollen je grond aanvoelen wij moeten lijden moeten bloeden onzekerheden…

Door alle hedendaagse onrust, temidden van wanen van de dag, stroomt de eeuwigheid van Tao. Hoog boven alle strijd, temidden van de sterren, heerst de stilte van Zen. Leven ontstaat uit sterrenstof. Stof waaruit mensen bestaan. Geest waaruit ik geboren ben.…

als de zon de maan zachtjes opzij duwt begin ik langzaam te ontwaken jouw warme lichaam maakt dat zoete flarden van de nacht de toppen van mijn zintuigen licht raken en tegen beter weten in sprankt er even iets van hoop is het vuur dit keer blijven branden? ik ben wakker en weer terug op aarde jouw koude rug zegt alles…

, die eenzamen zich verheffen gelijk de zon dat doet, iedere ochtend o help me !…

Zie ik het kwik onder het vriespunt dalen, Dan denk ik: dit keer ‘giet it oan’ – ja, vast! Maar als de wedstrijd weer is afgelast, Zie je me droevig door de straten dwalen. Vertel m’n vrouw maar, als ik word gezocht: Ik houd alternatieve kroegentocht!…

Waar komt die angst voor 'U' toch vandaan? Als het woord 'U' nog op m'n lippen ligt. bij een spontane ontmoeting wordt veelal gereageerd zeg maar 'jij' Maar dan reageer ik ondeugend en spreek::: "Mevrouw, Meneer, laat ik U dit zeggen mijn Franse vrouw en ik tutoyeren zelfs niet tijdens het vrijen en zeker niet als we een beetje vies…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

Urine van de man bevat fosfaten, En dat komt nu uitzonderlijk goed uit. Omdat men wegens ‘op’ de mijnen sluit Kan ik mijn plasjes stevig uit gaan baten. Door die fosfaten plas ik mij straks rijk, Ik ga nu echt voor oeverloos gezeik.…

Ik doe de deur open en ga naar binnen Jij bent er alles gesloten Dat voelt zo eenzaam…