Alle inzendingen over gedachtegoed

Gedachtegoed van de Messias Hangt zij nog steeds ten dele aan Een Christen is een rare pias Doet goed, kan over lijken gaan Alom bekend met tien geboden In wezen zeer universeel Want ook bekend bij nog meer goden Noem je zoiets spiritueel  Het hebt u naaste toonbaar lief Gelijk uzelf, ga niet begeren  Wat hij bezit…

zijn bril rust op het puntje prikt een randje in zijn neus hij voelt het niet hij werkt, worstelt, ontrafelt in zijn afzondering krult smook zich bruin rond witte tanden een kostbaar troostvocht gloeit warm in rillerige handen de soesa in zijn bestaan schrijft hij de wereld toe hij slikt het leven niet voor zoete koek het gedachtegoed…

De zon inwendig laten schijnen Als zachtheid van limoen Schaduwen van een bladerdak Zon het tegenwicht belicht Natuur spreekt de taal van het gemak Verkleurend blad biedt warm tegenwicht Zacht speelt het spel van de natuur Als spinnen webben weven Je gedachten aan droomland overgeven In een bezinnend avontuur Alle rust momenten In gedachtegoed…

Je geeft me jouw rijkdom om mijn rijk gedachtegoed uit te kunnen dragen! Wat kon ik nog meer van je vragen? Ik mag nu onze boodschap gaan overdragen.…

Zij paste slecht in wat van mij was Gooide met mijn gedachtegoed, Scheurde de zinnen die ik schreef Verloor mijn patchwork regenjas Steeds meer wilde zij lenen, ik gaf alles Tot ik niets meer over had dan de verwachting Dat een onderpand alles goed zou maken Het gebeurde, zoals voorspelbaar Maar toch altijd onverwacht, waar ze Met het…

Het leven is een dans Aan de ene kant jij Jouw eigen schaduw De andere kant Soms leidt de schaduw En lijdt jij Soms leidt jij Vrij van jezelf Vrij van pijn Let op iedere pas Struikel niet Dans met het leven Dans met verdriet…

zelf zijn we de armen die ons weren tegen het dreigende grauw en tegen van ondeelbare realiteit die buiten ligt te wachten, verrekend in de nerven van het wederkerende gedachtegoed valt niet te rijmen.…

Niet ver van jouw gedachtegoed: C.L.O.S.E.! Je past nog naadloos in het heden.…

Ik heb behoefte aan gedachtegoed.' Ze loopt daarom een stoffenwinkel binnen. Dat lukt 'r wonderwel: de zaak is open. Ze vraagt een winkeljuffrouw: 'Excuseer, het is speciale stof, die ik begeer; kan ik een lapje hersenweefsel kopen? De vraag komt voor de juffrouw onverwacht.…

een hand en vertrok met de Laatste strofe uit haar zonneboek Wat ze duidelijk maakte wie ik werkelijk was Ik stond op een leeg perron en op het eind Zag ik de rode lichten vervagen in een droom Ze koos een enkel spoor zonder bestemming Wat ik in de pupillen van haar ogen las Zij paste slecht in wat van mij was verstrooide het vergaarde gedachtegoed…

De balans wankelt als het gedachtegoed verder reikt dan de kim en gecastreerde utopieën vloeibaar de wegen bevuilen waar het leven tot uiting komt * Gekend als een waarheid zijn de emoties zalig makend en is het vertoeven erin zo zacht als het vaginale vlees De lippen strak en gebalsemd met slijk is het ongenaakbare in de stem de troef…

Met een koffer in de hand Een rugzak vol verleden Zegt hij zijn huis en thuis vaarwel En begint met reizen Van werelddeel naar wereld Via hoofd en hart Gebruikt hij podia en publiek private stromen Zo waart hij rond al wekenlang Langs eindeloze maanden Door sluiers vol geheimenissen En in nevelen gehuld Doorbreekt hij grenzen en gedachtegoed…

Gestapelde dromen ontwaken Mijn leven gaat weer beginnen Gedachtegoed vol van verlangen Om jou te koesteren te minnen Emoties kleuren in teerblauw Breken door elke barrière heen Steeds meer en meer voel ik jou Mijn lach smelt voor jou alleen Harten versmolten in tederheid Toen het lot… ons samenbracht Jij mijn ziel volpompte met liefde…

Schaduw strooi onnavolgzame twijfels over het zwervende gedachtegoed, broze jaren verschijnen in beloftevolle schetsen op de smetteloze muren van gedroomde kastelen hangend in luchtledige steigers.…

De twijfelzaaier was met ongebonden handen vertrokken met zorgeloze haren zwervend over akkers, uitgewuifd door goudgele aren, verwaait het stuifmeel van het rusteloze gedachtegoed, opgebonden tot zover de wereld reikt maar nergens schijnt te kiemen, het spoor is niet meer wat het lijkt.…

achter mijn verblijf ben jij gastbuur boven het zuiden in graverende pauzes van andere bogen dat weet ik door het hart voor ademhaling van loopvlakken langs de wegen ik woon op eigenschap in dagen op stem en oog van plaats tot plaats op de manier van gedachtegoed geduld vult zijn taak van stromen naar stemming en bestemming dat verandert…

OK, ik speel des duivels advocaat Stel dat de BBC en Hollywood Ons hele Nederdiets gedachtegoed Van negen eeuwen zó verdwijnen laat Dat wie naast lezen ook 't schrijven ontbeert En als een nitwit feeling mist voor taal En functioneel analfabetiseert: Een taal van Frans en Duits en zelfs Latijn Een schatkamer voor 'n queeste…

volledig gedachtegoed rijpt als tijdskrediet, zonder er ooit bij stil te staan, laat jachtig leven hartslag overslaan van de korte naar de lange baan tijdloze momenten...…

die u was, blijft, bent Na zevenentwintig jaar 4 muren, geen wrok en geen haat bij zo'n leider had de wereld baat Hij streed zijn strijd, werd presi- dent en vocht voor rechtvaardigheid onder een Regenboog die verblijdt Van onterecht gevangen naar een icoon, tot ware held laatste adem gegeven, geveld met geheel aan denkbeelden gedachtegoed…

alle dieren sluipen er onder door, maar kinderen moeten nog even wachten vrije geesten reizen ongeschonden, over de heilige zones van ons territoriale gedachtegoed, niet gebonden aan enige culturele orde, zelfs de sterren niet zijn te benijden, als zij naar ons kijken, onberekenbaar vanuit hun afdruk van hun stralen, ontstaat nieuwe…

Zie ook het snelsonnet van vandaag, van onze eerwaarde collega Inge Boulonois ______________________________ HYBRIS In wetenschap wordt Mens gedachtegoed, Gestaald door wijsheid door de eeuwen heen Maar wat is wijsheid als de Maat verdween?…

In theorie, hoewel de kans niet groot is Leeft Adolf Hitler ergens hoogbejaard. Na schedelonderzoek wordt nu verklaard Dat hij door cyanide echt wel dood is. Wat ik van hem het liefste had gehoord: Hij leeft niet meer in de gedachten voort.…

diepe ogen, vier onhandig tastende handen Twee geesten, tweemaal trillend zuchten zwevend naar een platvorm van extase wezenloos dromen, samen daarin vluchten doof voor geluiden in deze ontluikingsfase Kussend de eerste kus van de evolutie ontketende atomen van stromend bloed schreeuwend en klauwend, de revolutie uitvinders van het nieuwe gedachtegoed…

de kleinste dieren kruipen onder de tralies van emoties door vogels reizen ongeschonden over de heilige zones van het territoriale gedachtegoed, niet gebonden aan enige orde, zelfs de sterren niet zijn te onderscheiden uit de diepten van hun stralen, want vanuit het onbekende ontstaat een nieuwe chaos van het licht, niet wetende in…

Hij vertrok als optimist in het stuifmeel van z’n rusteloze gedachtegoed, op de rode loper zover de zijn wereld reikt maar nog nergens leek te kiemen, in het oude spoor waarmee hij de horizon bestreek hij vertrouwde de boodschap en de richting niet, alleen de liefde en de zon bleken onafhankelijk en echt, al werden hun velden kort…

M'n bron van zijn, vrij en puur, vult me met essentieel liefdesvuur, dat wat ik in alle essentie ben, in bewuste vreugde mezelf herken. Om zo met het levensspel te spelen, vind ik vervulling in geven en delen, want in belangeloos geven ben ik geluk, ontvang in gunnen en kan nooit stuk. Dus mezelf zijnde, puur als een kind, in zelfvertrouwen…

Penoza 5: ondanks het geweld het extreme geweld het overweldigende geweld het meest gruwelijke kwaadste geweld zien NCRV EN KRO dat het goed is voor net boven de twaalf omdat seks slechts een geurrandje vormt De publieke NCRV en de KRO de christelijken en de katholieken begeven zich in een Evangelische Onderwereld waar ze de EO zeker…

Een majestueuze taal, mededogen in een beweging van gevoel, waarin fluistertonen traag doorklinken en oprijzen zonder aarzeling, neemt het herfstblad hun dromen mee uit het kruim van de tijd, slechts voor een kort afscheid, uit het gevallen gedachtegoed verrijst een nieuwe kathedraal wachtend op een liedeswind die ons nooit ontwrichten…

Een majestueuze taal, mededogen in een beweging van gevoel, waarin fluistertonen traag doorklinken en oprijzen zonder aarzeling, neemt het herfstblad hun dromen mee uit het kruim van de tijd, slechts voor een kort afscheid, en uit het vers gevallen gedachtegoed verrijst een nieuwe kathedraal wachtend op een stormwind die hen nooit…

“, stamelt zij Ze schrikt van haarzelf en haar gedachtegoed “ Hoe moet het met de mensenkinderen nu de zeven zeeën de volkeren gescheiden houden gekneveld door het aardse slijk? “ “ Hoe hervinden wij onze onschuld als de zeis de rozen kapt, maar de doornen spaart?…