Alle inzendingen over gedachten OR armoe

Als vorm van stilte is de nacht beleefd voor de mens die in zijn dromen leeft de illusie wordt graag stevig ingelijfd als amateur die slechts uit armoe schrijft de nacht van stilte blijft als droom alleen door eenzaamheid die nooit verdween.…

Ach, armoe is een relatief begrip deelt Rutte tussendoor ons even mee Zijn vele volgelingen zijn tevree want ónze armen zijn mondiaal met stip de rijksten; ze moeten dankbaar zwijgen Ze kunnen wel een gratis broekriem krijgen…

Heerlijk in de zon Voeten in het warme zand Mijn blik gericht op zee Neem brood en koffie mee Zalig zachte zonnestralen Geven zand een gouden gloed Zeebries streelt mijn huid Meeuwen krijsen herkenbaar luid Bijzondere schelpen Op zandbanken gespoeld Vanuit de golven uit de zee Neem ik deze dag weer mee!…

Iets of iemand spreekt in mij, vaak wisselen we van gedachten, maar niemand spreekt of sprak. Steeds vaker neem ik besluiten, die ik onmogelijk zelf kan nemen, alsof een stille stem me leidt. Altijd voel ik een aanwezigheid, wanneer mijn gedachten zwijgen. Geleerden noemen het intuïtie. Gelovigen geloven in God.…

Arbeid, armoe, ziekte en zorgen Verdwijnen voor de éne angst. De dagen duren, de nachten langst; Wat brengt de morgen?…

Een Chinees jochie van amper acht verdiende zijn rijst met het opblazen van skippyballen tot diep in de nacht voor zijn slavendrijvende bazen In het oosten sterft een jochie van acht buiten adem en zonder lucht In het westen stuitert een meisje zacht op de rubberen cel van zijn laatste zucht.…

constant uitgeteld ontspringt hij bezuiniging centen zijn niets waard ook besparen lukt niet meer waarvan zou hij niet weten…

En nijpt de kou, waar de armoe huist, Zij geeft vermaak wie 't kan betalen; Ze ontsteekt zijn luchters van kristal En brengt festijn, concert en bal En gasten in zijn zalen. Wat was dat gisteravond schoon, Die lange sleevaart met flambouwen! Hoe vloogt gij gracht en pleinen rond In martervel en sabelbont, Mejonkers en jonkvrouwen.…

De armoe die ze leed, wist niet van wijken. Een echtgenoot kon haar wellicht verrijken. Ze vond een heer. Hoe rijk zag die er uit! Hij wilde wel een nestje met 'r bouwen en vroeg terloops aan haar: 'Bent u nog vrij?' Het klikte snel: gemeenschap wilden zij van goederen, waarin ze gingen trouwen.…

Voor Benedictus is de kerst een reden om op de armoe en de strijd te wijzen. Hij roept de mensen op tot hulp en vrede. De vreters barsten echter uit hun voegen en doen z'n haren zelfs te berge rijzen. 't Is voor de paus een bron van kerstmisnoegen.…

Traag en bedroefd langs de deuren Ziet men hem steeds maar weer gaan Om met wat rozen te leuren Doel van zijn trieste bestaan Hij houdt zijn tranen verborgen Diep met het hoofd in de kraag Angstig en bang voor de morgen Zo is het leven een plaag Vaak is hij met zijn gedachten T’rug in de tijd van weleer Rustig ontspannen de nachten Zonder…

Ze heeft een dochter Agnes, zeven jaar en Bella vreest het allerergste, maar een helderziende kan 'r vrolijk maken: 'Het is onnodig, dat u armoe lijdt. U beiden krijgt een lang, gelukkig leven. Uw dochter is een kerngezonde meid.' Hij weet het, door voor haar de kaart te leggen. Het is z'n vak. Hij doet z'n werk gedreven.…

Vergeten zij hun armoe, pijn of honger? Zo’n weldoorvoede vinger zie je niet altijd. Trots ben ik dat ik hun ellende niet voel Omdat ze mijn aangegeven richting volgen. Met hun traanloze ogen vol van zelfmedelij Stinkt alles ondanks mijn ambities toch steeds erger.…

hoe in het oorspronkelijk bejegend jargon het verkeer vrij vertaalt met spreekwoordelijke beloftes, is des zins van een beloning gelinkt aan geldelijke behoeftes de drang van de vlucht naar het excentrieke warmt het vlees als lippen blijven haken aan het woord van dank en genitaliën zich kruisen aan de beweging van het spel de fantasie…

Hoe gaat het met de BV Nederland? Uitstekend, als je alles moet geloven. We zijn de crisis glansrijk weer te boven, Financieel is weinig aan de hand. Ze krijgen ons in Nederland niet klein! Toch fijn, dat er ook voedselbanken zijn….…

Bezuinigingen keer op keer: De armoe slaat als hagel neer. De oogst van honderd jaren strijd Zijn wij straks allemaal weer kwijt. Hoe ging dat strijdlied ook alweer…!? ------------------------------------------------------------- (Eerder o.a. geplaatst in Weekblad Spijkenisse 2 juni 2004)…

Soms is de armoe groot Zou hondenbrood echt menig mensenmaal zijn? Ach, laat dit toch een Broodje Aap-verhaal zijn…

wie weet nog van Leen die de pianiste vroeg om een deuntje en dan met de pet rond in de kroeg hoe zij hem terneer sloeg en naar buiten droeg zij pingelde thuis in professie Rimsky Rachmaninov als ze kwam stappen dronk ze wel uit armoe op de pof van kwieke liefhebbers maar ziek van Korsakov…

een kleurrijke wereld met prachtige mensen door klanken van liefde onvoorwaard`lijk trouw geen honger naar armoe verwerpelijk strijden door samenzang wordt `t ideaalbeeld te wáuw ik teken als hartje de mooiste in`t midden zodra het werk af is schenk ik het jou…

Gelijk een zwakke vrouw d'armoe van heur lijf verbergt Onder een ruisend froufrou van rokken en van kanten kleren Zo dommelt de Music-Hall z'n lusteloos begeren Weg in 't schijnen en 't kwijnen van veel rode en groene lichten.…

welkom in 2015 we zien maar verstaan geen moer kranten journaal om acht uur vol voetbal en oorlog honger armoe en ik eet morgen de rug van mijn naam haast je niet het is maar vlees welkom tijd maakt ons allemaal simpel vrede op aard…

even rust je verliezen in bespiegelingen van je geest stilstaan bij hen die in zoveel liefde deel van jou zijn geweest - en zijn stilstaan bij honger armoe en pijn en zacht omfloerst die deken van jezelf deelbaar laten zijn stilstaan bij dit feest wat nooit zoveel meer of minder dan slechts geloven is…

Ik ken nog jouw gedachten. Ik weet nog wat je zei: “Geen zorg voor de dag van morgen, dat zien we morgen wel.” Die kalme zekerheid. Die helpt. En ik steek mijn tong tegen je uit: “Lach jij maar jongetje.” Ik doe de lamp wel uit. Antje.…

zijn lucht is oud en ruikt vergeten niemand wil meer van hem weten hij zoekt in armoe naar mijn naam en is jaloers op kunnen en mijn faam gebrek aan woorden vlaagt voorbij nietszeggend in wanhopige verbittering geen leugens meer nu eindelijk de waarheid als juweel in structurele schittering zijn schaduw is verloren, echte…

luidkeels doet de zelfzucht kond van zijn behoeften maar o wee als het om delen gaat dan laat de stem het af hoofden draaien weg van nijpende gebreken lijden het zonder protest ikke eerst en dan de rest zwijgend wordt er ingestemd met andermans ellende armoe blijft gemeden als de pest…

Enkel de gedachte.…

mijn schrift was ineens zijn krullen volkomen kwijt ik schrok want wat bleef was een hakig en hoekig geheel kaal zonder versiersel als boogjes en andere tierelantijntjes schreeuwen woorden hun armoe in emoties en andere affecties hakken humeuren de kleine muziek van mooi lopende zinnen tot wegwerpmelodie nog heb ik…

kan waan van glazen torens macht en geld zo maar bestaan heeft de eerste wereld ooit iets voor die kinderen gedaan is onderdrukt gevolg van jouw vrijheid met als product geen geld en ongeluk glazen torens breken dromen storten in armoe zal zich wreken dit is maar een begin want spiegels glinsteren niet meer waan is door de…

Onbewoond slingert het pad langs hoeves van weleer de mat ligt verwaterd niemand veegt voeten van ver komt het daglicht dat sporen snijdt in de waterspiegel kruinen verankeren dieper dan de wortels herfstbladeren brengen accenten aan in roemloos gestorven regen ik mis de branie van vroeger het kind in mij wil het beeld breken maar…

in die brij Van totaal onzinnige gedachtevallen Die mij zo verraderlijk Mijn vrije gedachten ontnemen…