Alle inzendingen over gedachten OR woorden OR geduld

De Noordzee luistert als ik stil ben geduldig hoort zij mijn gedachten aan golven ruisend antwoordt zij troostend dan met haar gefluister de zeespiegel laat mij langzaam gaan.…

De noordzee luistert als ik stil ben geduldig hoort zij mijn gedachten aan golven ruisend antwoordt zij troostend dan met haar gefluister de zeespiegel laat mij langzaam gaan.…

Dan is de herfst voorbij komt er een winter aan daalt er een rust nu neer had je gedacht Daar is de kerst meteen stressendeballentijd met wat geduld komt rust na nieuwjaarsnacht…

Wat ik nog van je heb is het gehoorapparaat en de leesbril je kan ze altijd komen halen wat ik ook nog van je heb zijn je gedachten die zijn inmiddels met mij vergroeid zodanig dat ik bijna jou ben die ouwe zeur, maar vooral geduldig in het aanhoren van mijn falen.…

Waar alles mee begint is meer dan een zin of taal meer dan men doorgaans noemt dan een idee uitdrukt wat verder reikt dan de blauwdruk van ons leven want wat zich uit een gedachte voltrekt in een woord of regel kruipt door het oog van ons bestaan en heeft het oneindige geduld om op te staan ten alle tijde overleeft zichzelf als het dat wil…

Eens zullen bloemen bloeien en bomen in blad weer staan jonge dieren in ’t veld stoeien wij samen de paden op gaan. Dan zal ook de zon weer stralen met golven warmte en licht dan zal ik niet talmen of dralen te schrijven een kleurrijk gedicht. Over liefde, genot in de natuur klanken van menig vogelkoor de heldere lucht als azuur, maar…

Eens zullen bloemen bloeien en bomen in blad weer staan jonge dieren in ’t veld stoeien wij samen de paden op gaan. Dan zal ook de zon weer stralen met golven warmte en licht dan zal ik niet talmen of dralen te schrijven een kleurrijk gedicht. Over liefde, genot in de natuur klanken van menig vogelkoor de heldere lucht als azuur, maar…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ik heb geduld elke stilte word hoe dan ook gevuld. Ik vertrouw mijn gevoel jouw woorden, vertrouwensakkoorden. Ik ben niet leeg maar een sein of teken en gevuld zijn weer mijn lege weken. Ik wacht. Ik heb geduld. Ik vertrouw. Ik ben niet leeg.…

Nooit vroeg ik jou Nooit kwam het juiste woord Je was immers nog Het leven kent geen geduld Nooit zullen wij weten wat het ongesproken woord ons had gezegd.…

Zij staat als een statuut van geduldig wachten, terwijl de tijd geen tijd is en in haar illusie van zijn de minuten verstrijken die ze telt in haar gedachten, samen met het zwijgend luisteren naar het stervend gekreun van haar schaduw.…

Wie niet geïnspireerd is zal niets melden Maar heeft wie niets meldt dan geen inspiratie Of ziet de ander in het een geen been Het een hangt vaker samen met het ander Ontbreekt hem/haar de lust tot publicatie Laat woorden eerst bezinken voor je speelt De rake brainwave rust juist met geduld Op een gedachte die een bladzij vult…

het is zoals het is hoe zou het anders zijn je bent  zoals je bent hoe zou je anders zijn ondenkbare gedachten  bevolken onleefbaar leven onuitgesproken wensen stapelen zich op in onvervuld verlangen onuitputtelijk geduld wacht op de uiteindelijke redding…

het is zoals het is hoe kan het anders zijn je bent zoals je bent hoe kan je anders zijn ondenkbare gedachten bevolken een onleefbaar leven onuitgesproken wensen stapelen zich op in onvervuld verlangen onuitputtelijk geduld wacht op de uiteindelijke redding…

een man van een enkel woord staart u aan beschermt zich achter stilte wil niet dat u hem hoort hij wacht geduldig op die ene vraag waarvan het antwoord is vervaagd adieu...…

geduldig drijf ik woorden tot een zin en voel mij daarna schuldig en te min omdat de woorden scherper dan bedoeld pijnlijk kwetsend werden gevoeld door haar die ik nooit kwetsen mag omdat zij ooit in mij degene zag die zij volledig kon vertrouwen…

Harde woorden over en weer een gevoel van eenzaamheid overspoelen de gedachten aan wat eens is geweest…

Ik wil de woorden laten stromen die dan voor altijd zullen wonen in jouw hoofd maar ik ken je niet. Zou gedachten willen beschrijven die dan voor altijd gaan beklijven in jouw hart maar ik ken je niet. Wil je mijn wereld laten voelen zullen we dwalen zonder doelen en naar elkaar op verkenning gaan?…

zacht kleurde je adem het vlak schreven woorden lijnen die jij dacht vervloeiden en kozen daarna weer hun eigen pad omdat ontdekken spannend was jouw harmonie kende geen contrasten zodat misverstanden hoogst zelden barsten wel liepen zij samen de tweestrijdweg waarbij ieder zijn eigen perspectief voor ogen had vaak bracht…

Mijn gedachten staan niet stil, kan ik ze ooit bedwingen zonder mijn wil? Mijn woorden wil ik spreken, als uiting van mijn ziel en daarvoor mijn gedachten breken. Mijn gedachten, woorden en mijn daden saam, wil ik toetsen want,ze liggen als een ketting, om mijn naam.…

Als volmaakte chaos uit de hemel vallend dwarrelen woorden als sneeuwvlokken door mijn gedachten enkelen slechts laten zich vatten en verliezen hun eigenheid door de warmte van mijn handen de rest vormt aan mijn voeten een onbeschreven blad.…

een gedachte denk ik en ik zie mezelf schrijven woorden op papier…

woorden vormen papier waar de mond spuwt waar gal de lendenen verlaat ruzie is de snelste vorm van communicatie het gedicht is dood vormloos geef ik hier mijn titel bloot ik daag uit, een weerwoord is er niet dat had ik al gedacht…

Dichter is dit nu dichterbij of dichter meer gesloten of is het de dichter die dichterbij brengt contacten legt door versmelting van woorden in cadans van de eenvoud dus de dichter is de middenman die gedachten dichterbij brengt die door aaneengesloten woorden het samengaan van denken in gedichten overzet dus ga ik dichterbij in zinnen…

In teruggegeven woorden was met smaak te proeven van zijn gedachten, die niet neergeschreven NOOIT gelezen zouden zijn…

Maar, hoe 'k voor u den angst der hoorders hadd' gehoopt: nooit gaat uw nodend woord, 'lijk, alle deur gesloten, de kreits des avond-lichts van lamp tot lampe loopt.…

Ben ik hier om licht te zien of het duister, bij de kolom die opzij staat, in de stad waar uit op ijzeren wegen Ben ik hier om gedachten mee te geven, woorden? Woorden voor terreinen en gruis?…

Ben ik hier om gedachten mee te geven, woorden? Woorden voor terreinen en gruis? Zoals uit de zwart geslagen boom met afgescheurde tak toch weer het groen bloedt en straks de bladeren komen, zo wil ik hier mijn woorden laten komen als kamer, huis, bed.…