6982 resultaten.
Altijd samen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 184 Zij zijn als zijden rupsen
die geduld spinnen, tot ze
vliegen als vlinders naar
het licht, voorbij duisternis
van drakenogen en de buurvrouw
zonder mededogen: voel ik de
warme stralen die mij in jouw
hart en huid hebben gekerfd…
Het verlangen naar een blauwere hemel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 619 Langs verre horizonten
glijden hongerige ogen als
zwemmende vissen
Ze zoeken taal en tekens
in zwijgzame natuurwetten
zoals het cirkelen van vogels
rond kalende bomen die
hun takken in ijl luchtruim
wortelen zonder houvast
De naam die in de verweerde
bast gekerfd staat is slechts nog
een adem die over mijn lippen struikelt
Het…
Rusthuis en corona
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 435 Vlaams rusthuis was in quarantaine
corona besmette Germaine*
ze was nog heel vief
had zelf een jong lief
die uit angst vertrok met Elaine*…
treurwilg
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 161 ik zag hoe zeven kunsten bij je laving zochten:
er waren nieuwe kerven in je stam
na elk voorbijgaan
ik zag je takken treurig naar het water buigen
gordijn van hunkering en hoop
waarin alleen de wind verstrengeld bleef
ik zat te wachten, op een steen,
wat verder
ik heb je droefheid niet verkracht
mijn naam niet in je bast gekerfd…
De langste dag
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 262 Bij uw geboortedatum siert
een sterretje uw steen,
daar waar een kruisje is gekerfd,
die datum ging u heen.
Hoe zal het zijn geweest
op uw geboortedag,
ik stel me zomaar voor
hoe u in moeders armen lag,
uw vader daarbij naar u keek
speurend op wie
hun dochter leek.…
Zelfbehoud
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 175 verbaas mij over
vloed van treurnis in poëzie
alsof levensvreugde is vergaan
kan het niet rijmen
alhoewel mijn leven
zich gekerfd heeft
in de huid
behoor ik tot de minderheid
die zichzelf met eigen armen
liefdevol omstrengeld
uit pure zelfbehoud?…
onbeweeglijk stil
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 447 onbeweeglijk stil
stoft het op planken
van boeken
soms vliegen de blikken
nog wel eens over de kaften
eens trots gelezen
boeken waar de schoonheid
in gekerfd staat
verloren tastend
staan ze in de schemering
van de herinnering………
onbeweeglijk stil
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 445 onbeweeglijk stil
stoft het op planken
van boeken
soms vliegen de blikken
nog wel eens over de kaften
eens trots gelezen
boeken waar de schoonheid
in gekerfd staat
verloren tastend
staan ze in de schemering
van de herinnering…
Geboorte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 226 Die wreedheid van jou is uit
eenzaamheid geboren
ik heb geen andere uitleg daarvoor
hij staat op je gezicht gekerfd
je gaat door roeien en ruiten
houdt iedere affectie buiten
je eenzaamheid is uit wreedheid geboren
laat iemand toch eens de waarheid horen.…
Boom van Verlangen
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 1.479 Jouw schoonheid is als de
Spiegel van de zee
Gekerfd in de Boom
van Verlangen
Gehuld in raadsels, twinkelen
Jouw mooie ogen, terwijl jouw
Hart de liefde spreekt
Verloren
Liefde uitstort en de
Twinkeling handhaaft.…
AFVRAGEN
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 314 alhoewel mijn leven
zich gekerfd heeft
in de huid
behoor ik soms tot de minderheid
die zich met humor omarmen
uit pure zelfbehoud?…
bloedend geluk
netgedicht
4.0 met 49 stemmen 1.008 met open ogen kijk ik naar hem
die de wereld in een
ander perspectief zette
hij betaalde de prijs
onze daden brachten
hem in wankeling
maar hij overwon in verbijstering
in verzalving van gekerfde huid
het geheim van liefde
gekanteld in zijn lichaam
in een tafereel
van bloedend geluk…
Kaap
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 317 Mijn hart is een oude walvis
gepokt gekerfd doorboord.
Al duizend maal heb ik
de zee doorkliefd
en werelden omrond
met in mijn kielzog
de boten van mijn schuld.
Nog één keer wil ik nu
de toren van Cape Byron zien
voordat ik naar het koude zuiden zwem.…
Mijn naam ...
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.728 verstuurd
kilte verdwijnt
waar rust verschijnt
Gevangen in het licht
straal ik als nooit tevoren
fluisterend zeg ik nogmaals
mijn naam ...…
Meneer Muskens
netgedicht
3.0 met 43 stemmen 538 Mens het idee
een universele naam
voor God
bijvoorbeeld ‘Liefdevolle’
maar als te verwachten
reacties
menselijke krachten
muskens wordt dement
alsof de demente mens
niet voelt en denkt
en nu al gevechten
mensenwerk
wat mag men dan verwachten.…
haastig
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 801 straten dragen geen namen meer
tijd staat stil in dorpskommen
zonlicht tussen berooide bomen
wind in nauwe doorgangen
haastig in de tijd voorbijgegaan
schaarse overblijfsels
in het losgemaakte
in een dagdunne spoeling
de stad makt een pas op de plaats
al mompelend in zichzelf
met andere woorden
voor haar voorbijganger…
afscheid ( Benny Neyman)
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 2.460 de nacht draagt zwarte schoenen
jouw bekende liederen
zal je nooit meer zingen
jouw stem was verwondering en verbazing
gestorven in de melodie
der versmelting
jouw naam nu
in de wind van verfluistering…
scheppen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 161 haar naam
geeft een klank
kleur
geeft een gevoel
geur
zacht duwend op mijn maag
traag glijdend over mijn tong
licht rollend op mijn lippen
schept zij liefde…
en ik schreef mijn naam
netgedicht
4.0 met 73 stemmen 4.817 en ik
schreef mijn naam
in de aarde
waarin ik mijn voetafdruk achterliet
in het water
dat mij meevoerde op de stroom
in de ongrijpbare lucht
die ik greep met m'n adem
in de stralen van de zon
die mijn dagen verlichtten en verwarmden
in die dagen
die kwamen en gingen
zich vullend met
vrede en verdriet
ontmoeting en afscheid
droom…
Je naam.
hartenkreet
2.0 met 12 stemmen 1.009 Jeroen, je naam in duizend kussen.
In de zwoele geur van liefde.
De geur van duizend violen vermengd met duizend rode rozen.
De zoete geur van samen zijn.
Verlangen, hunkering versmelten in het nu.
Al dromend duizend en een nacht.
Het heden van het stil verlangen…
zij wil een naam om in te bloeien
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 403 I.
zij wil op bloemen groeien
zoals de zon
op het zalig onbewolkte
zwartvertakte gedachten
achterlaten onder het zacht
bestreken mos
blauw staan
op bomen
wanneer seringen wuiven
naar romige, roze
vruchten
ver weg
van blank beschenen berken
die hun kruinen optrekken
door het eenzame beven
omdat zij niet anders kunnen
en…
zij was haar naam
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 668 vragen rennen me
achterna
en terwijl de stilte tegen me leunt
of ben ik in de waan
luidt een vlinder
de metamorfose van de dood
kinderen wisselen land
en keren herfst om
verplaatsen aarde
naar hemel, weer naar aarde
en wanneer ik me aan hen bind
blijft de weerspiegeling
niet onberoerd
wij huilen
om het afscheid
en vinden…
Vuur van Tijd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 119 Zeg tegen echt iedereen
uit naam van Iemand
dit nooit meer te doen...!…
Aan de hand van een woord (V)
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 174 Klos. Kloos. Kous. Couscous. Koers.
Kans. Klus. Kras. Kuns'. Close.
Eenmaal ben je de klos.
Ga je als Kloos door het leven.
De kous is nooit af, tenzij je 'm aantrekt:
die kans heb je diepgaand beschreven.
Als couscous voor een Marokkaan
vond je je koers bij De Gids.
Jouw klus: krasse verzen storten
waar mensen zweren bij Beets.
Tegenwoordig…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Oude liefde
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.234 Vingernerven zonder woorden
dwalen over schemerdonker
en verblekend zonnelicht
langs getrilde slotakkoorden
weven zij in tere zachtheid
moegeleefde ogen dicht
vingernerven zonder woorden
aaien streels gekerfde huid
dragen haar naar verre oorden
als een pasgeboren bruid.…
Stil
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 753 Op stille paadjes
in het groen
zie ik stil,
gekerfd in't hout,
een zoen.
Een oude boom
staat daar vergeten,
tedere woorden,
zo versleten.
Een oude bank,
Ik zet mij neer,
mijn gedachten wiegen heen en weer.
Een glimlach van weleer.…
Ode aan de moeder
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 38 Vrijwel volledig verdreven uit de verste vezels van haar lichaam
haar gelaat een ernstig gekerfd vensterraam
bijna afgestorven
van geluk
koestert
onder het wollen gebint
de moeder haar kleinood als een meer dan kostbaar kind.
Kwetsbaarheid baart tederheid.
Laten we stil zijn.…
Zo menig zinnebeeld
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.287 Zo menig zinnebeeld heb ik bespeeld,
zo hevig en zo & zo vaak,
dat het leven zich niet langer liet bedwingen -
tot op het bot gekerfd door krenkingen
lag ik lange tijd gedoodverfd,
mijn emotionele gronden braak,
waar eerder ik als groot sujet flaneerde.
------------------------------------------
uit: 'Autoriteit van de emotie', 1992.…
NAMEN
poëzie
3.0 met 19 stemmen 5.456 Wat is u of mij een naam,
Werelds prijs of werelds blaam,
Als de ziel de dingen weet en mint
Dieper dan hun naam, mijn kind?
Elk ding krijgt zijn gouden naam
Eens in schoonheids vol verzaam
Als al schone dingen zijn
Zonneklaar en zonder schijn.…