Alle inzendingen over gekte OR verstand OR zoeken

Ik heb nergens verstand van. Behalve van volhouden in vrede. Ook weet ik te verdragen, veel verder dan redelijk.…

Verstand is als iets te hebben gekregen. Als een toegift uit een hogere hand. Waar de onredelijkheid vaak lijkt te spreken ligt de rede voor de hand.…

Verstand, je gebruikt het of je gebruikt het niet. Je hebt het hart of een harteloos verdriet.…

goethe zei ooit: al wat verstandig is,werd reeds gedacht ,bedacht en gezegd. we moeten het enkel,nu, met andere woorden vertolken. dit lijkt een beetje, op wat wij in de kempen zeggen: er is niets nieuw onder de zon.…

Ik vecht Voor mezelf Tegen mezelf Ik weet het niet Ik zoek De juiste weg Maar elke weg Eindigt in verdriet Mijn verstand begrijpt Niets van mijn gevoel Van wat ik bedoel En wat ik verlang De tweestrijd Maakt dat ik vergeet Wie ik ben, wat ik weet De tweestrijd maakt mij bang…

Met jou zijn is all that it takes, in de kamer, de winkel, de douche of het strand, ik zoek je hand. Met jou zijn, overdag, in de nacht, Harmonie, understanding, oog voor de ander, met jou zijn huist in het gevoel en verstand.…

In jou wil ik verdrinken, met jou wil ik verder gaan. Ik hoor mooie melodieën klinken, kan niet wachten, blijf niet staan. In jou heb ik mij verloren, mijn dromen en al mijn zorgen. Met jou gaat het me weer lukken, om elke dag het leven opnieuw te plukken.…

Er waard een gekte door ons land Machtsgeil verblind in retoriek Tonen zij hun zieke politiek En zijn tot het laagste niveau aangeland. Uiteindelijk wil dit soort heren, Onmachtig door het compromis, gaan regeren.…

Het dier dat mens heet Staat gelaten stil Kilometers stilstand Mooi gepoetst metaal Duurbetaalde blikken dozen Met de filemeldingen op één Ik zit en staar gedachteloos Naar groene weiden Waar stomme schapen slapen En koeien met hun poten In verkoelend water staan Mijn kont kleeft aan Het luxe leer terwijl het Asfalt trilt en de airco…

Apetrots sneed ik met mijn messcherpe verstand in m'n eigen vlees.…

ik leef uit de hand van een poëet hij denkt zwart en ik wit aan zijn verstand ontleen ik mijn geschrijf hij laat mij aanmodderen in mijn bestaan hij weet wie ik ben langzaam maar zeker komt hij tot oordeel van mijn daden…

Nu denk ik, laat ze maar praten, ‘k heb de snelweg reeds lang verlaten, maar misschien is dit wel ons lot, als hebzucht met verstand en weten spot.…

De professor stelt vragen en laat ze rijpen – tot de breinpluktijd.…

Al kan ik zelf die passie niet echt delen, - ‘k bekijk die rare gekte heel verbaasd, - ’t genot van met de ballen te gaan spelen de passie die doorheen de fluitjes blaast, toch blijft het steeds opnieuw de harten stelen, het voetbalvuur dat door die benen raast...…

De volgelingen van de Theepotsekte Zijn van hun Theepotmonument beroofd Edoch, er is nog hoop, Pot zij geloofd Die Pot was slechts een deeltje van de gekte Dus niet versaagd! De grote hamvraag nu is Waar toch in Theepot´s naam de Paraplu is…

Nu steekt die Russische gemenerik, Uit vrees voor die gevaarlijke insecten, En als bewijs voor de totale gekte, De bloemen uit ons landje in de fik. Zou er wel íemand zijn die hem gelooft? Dat beestje zit gewoon in Poetins hoofd!…

Zijn zij utopisch, vormen zij een sekte Eén zonder algemeen erkend belang Zijn zij voor 'condition humaine' bang, Natuurminnaars in politieke gekte? Ik vraag het hypothetisch-deductief... Hun streven lijkt meer ex- dan inclusief…

Woorden die me lieten zoeken naar jouw verhaal en de puzzels die je me gaf toen ik mijn verstand verloor en dacht dat je mij jouw liefdesalfabet gaf om momenten te weven met onze liefde die alleen een spinneweb van hoopvolle woorden is gebleven…

De Falun Gong is kennelijk een sekte En sekten zijn per definitie eng Daar ik ze altijd in verbinding breng Met onderdrukking, hysterie en gekte. Het valt dus in Van Aartsen zeer te prijzen Dat hij die lui daarop had willen wijzen.…

men kan gekte niet weerstaan het lot verbonden aan de waan dat men als dwaas niet zal misstaan tussen de dames en de heren die zich jaarlijks presenteren en ogenschijnlijk heel normaal verhaaltjes schrijven in een taal van louter gekke woorden…

Kan ik mijn hart opbergen Op ‘n plekje van genegenheid Of is ’t een zucht en hunkering Naar liefde en geborgenheid Ligt mijn doel in ’t ongewisse Blijf ik vechten tegen verstand Waart mijn hart doelloos rond Stikkend als in droog dor zand Zal ik het ooit nog eens vinden Waar ik hopeloos naar zoek Of blijf ik doelloos bladeren In een inhoudsloos…

Wat jammer nu dat vaderdag geweest is Eindelijk wat anders dan die dassen We hadden pa zo fijn kunnen verrassen Met potjes bij de vaderdagse feestdis Een Varssevelds present van molm en stront Een godsgeschenk van Guus’ geboortegrond…

Zij zal niet in gekte verzinken. Zij streelt de muren van de Martinitoren. Haar anker tot de werkelijkheid.…

in het rood van de maan zie je wolken schuilen... in de stilte van de nacht hoor je wolven huilen... de bloedmaan beheerst de kilte straks wordt alles donker en duister voor eventjes maar... dus luister, luister naar de echo van de stilte je hoort je hart zo minzaam kloppen je voelt het bloed naar je hoofd toe stijgen je mond valt open…

Ze sturen foto´s bij het leven Sms-en tot de blaren branden De nieuwste games zijn nu voor handen Wap en kleurenscherm zijn het streven Ik zal je eens wat vreemds vertellen Ik gebruik mijn telefoon om mee te bellen…

wij in een stijlloos vacuüm zijn beland de mens grijpt terug naar schoonheid uit verleden tijd omdat heden zonder inspiratie blijft ook muziek en schilderkunst borduren voort op vroegere patronen maar vernieuwing wil niet komen chaos schrijft in gedichtenland omdat ieder alles van poëzie denkt te weten zijn slechts spielerei en gekte…

Er spint iets in mijn hoofd IJl niet te bevatten is het daar Visueel waarnemen doe ik niets Verbaal dringt het bij mij binnen Fluisterend zeg het mij wat te doen Herhaaldelijk vloekend en dwingend Opschieten nu, dit is het juiste moment Waar wachten wij op, jij bent de sterkste Vertwijfelde krampen teisteren mijn hersens Mijn grauw gezicht…

Alles samengevat in dat ene moment afgevoerd in een spierwit hemd: chaotisch denkende gekte.…

geen zinnig mens kan vertellen hoezeer gedachten mij kwellen de losse eindjes, de wirwar van woorden die ik niet weet te regelen de wanorde in het doolhof van taal mijn zin is gebroken, onaf het verhaal hoe dieper ik duik hoe meer de angst me bekruipt dat geen zinnig mens kan vertellen waarom die gedachten mij kwellen…

Wat ik zie is onzichtbaar wat ik voel is ontastbaar wat ik wil zeggen is onzegbaar verlangen naar jou is volledige vergeefsheid want wat ik koester is slechts een spiegeling in de lucht dus ik laat je voor wat het is verspeel niet langer de naakte waarheid maar leef de gekte van alle dag…