Alle inzendingen over gelukkig OR hand in hand OR brand

kleinste doosje zodat je ze overal mee kan dragen soms plagen ze je een poosje maar dat is gewoon om liefde vragen geef ze een kans, gun ze een proefperiode handen zijn zoveel sympathieker dan een arm ik sta ze aan je af, al is het node maar zij houden je liefde voor me warm…

Wat dat kind niet weten kan, waar de bron van dat versje ligt, daarvan zeker drinken zal, zag de aarde roze rijpen, zag de lente bloesems dromen, overzag werelds wensen die ze niet begrijpen kan, liet het maar bij tranen stromen in de rivier van aardse onwetendheid, heb het bij de hand genomen.…

zee, prachtig groen ben jij het geruis van jouw golven is ritmisch net als muziek zand, elke korrel telt hoe klein ook op je eigen manier ben je groots zee en zand, beide steeds hand in hand…

Handen had hij soms tekort maar vijf vingers aan een hand waren hem genoeg…

Mijn handen waren de eerste die jouw tere huid aanraakten toen je het levenslicht zag. Mijn handen waren de eerste die jou over je hoofdje streelden. Zij hebben een bloedband gecreëerd die nooit meer los kan. Diezelfde handen hebben je leren voedsel aanvaarden, hoewel je dat niet altijd graag at.…

haar handen grijpen in elkaar van pijn zij is niet gewoon zij is wonderschoon zij heeft mij geraakt en mij volkomen mismaakt met haar handen van fluweel…

Mijn handen toen tot rust gekomen blijven nog altijd van je dromen. Ze bewegen wel en doen maar herinneren zich nog telkens toen. Mijn handen voelen nu het bewegen van de zoon die je broertje heeft gekregen. Handen ooit tot verlies gedwongen verheugen zich in deze jongen.…

Het is altijd handig te weten, Wat die hand hier symboliseert, Is hij tot een vuist geknepen En daarmee kracht gevisualiseerd ? Of is de hand gesloten Om open te kunnen gaan, En dan elk vooroordeel Aan diggelen te slaan.…

Waren onze handen dan te klein, te nietig om te ontvangen, te aanvaarden of was het maar een dood gewoon gebeuren in een mensenverhaal !…

Mijn handen zijn het Die kiekeboe spelen Met de dochter van je broer. Dol als ze is op dat gekoekeloer. Schaterlach in de box. Mijn handen zijn het Die haar de lucht in gooien, Keer op keer, telkens weer. Verlangend naar steeds meer. Paardenstaart in haar nek.…

Ze heft nimmer haar hand op, maar wel naar diegene die haar handtastelijk bestreelt. Haar handen maken wat haar ogen willen; aan een handeling te veel zal zij haar handen niet verspillen. Haar handen masseren een gestreste geest. Dat er meer in haar huist, is wat je in haar handlijnen leest.…

Zij weet nog niet, wat mijn handen weten. Handen van toen die maar niet kunnen vergeten.…

Mijn handen rusten op de tafelrand, bladeren door de ochtendkrant. De kruiswoordpuzzel lost je moeder op. Mijn handen voelen haar aarzeling, kennen haar vertwijfeling. Weten geen raad met haar verdriet. Mijn handen die troost moeten geven hebben zo hun eigen leven. Wat moet dat lukt maar niet.…

Mijn handen bedriegen mijn ogen maaien gras, poten bollen maar bij het koffie zetten, zien ze jou. Mijn handen bedriegen mijn oren luisteren naar Katie Melua maar op You Tupe, horen ze jou. Mijn handen bedriegen mijn neus ruiken nasi, hamburgers, ui maar bij loempia’s, ruiken ze jou.…

Soms nog, dan een zachte zomerbries. Twijgen wiegen aan hun takken. De was van de buren wappert in de wind. Een kat beweegt sierlijk haar staart, verscholen in hoog gras. Of de schaduwen van de overloop. Als het raam open staat. En tocht met de deuren slaat. Of als halmen van graan naar onweersbuien snakken. Ik weet dan weer dat…

Zingen kan ze niet maar op een liefdesliedje dein ik met haar mee…

Allemaal braaf Naar het conclaaf. Daar gebeurt het grote gebeuren Achter gesloten deuren Weer een nieuwe paragraaf. Achter slot en grendel Bespreken ze het gezwendel.…

Verordonneren stilstand of zelfs achteruitgang, Maar rekenen zichzelf dertig procent rijker. Tellen de lease-auto van de zaak bij het inkomen, En rijden zelf in een limousine met chauffeur. Beweren glim- tot schaterlachend dat de economie aantrekt, En sluiten ogen en oren voor de ellende in het rijtjeshuis. Draaien de zorgkraan steeds verder…

Men gooit er peperdure Campagnes tegenaan Nederlandse Spoorwegen, Gedemoniseerd door vallend blad, Brengen een bladblazer in stelling Buitelende zorgverzekeraars Prijzen om het hardst De reeds bekende basis aan Ter aanvulling van Falend overheidsbeleid Postbus 51 legt uit waarom U bijstand krijgt, ook al Had u recht op meer CDArisch…

dat kan ik dus niet, uitwaaieren, mezelf prostitueren op andere sites ik heb mezelf hier gevonden en bevredigd ik geef mijn woord minder heb ik niet nodig ja, u kunt mij ook nog vinden op liefdesgedicht.nl, maar dat beschouw ik als een jeugdzonde ik was toen pas vijfenvijftig grijzend, nog niet zwart…

heeft tegenwoordig een andere lading religies gedreven op de spits van kerkentoren of minaret schreeuwen het hardst ontploffen het bloedigst zo is het maar net de bede is er bij ingeschoten…

om vlees, boud gedacht omwil van wol, warme dracht arm schaap, toch geslacht…

ooit gezegd hoe het moet hoe het ook anders kan, nimmer gespeeld op de man, want individueel is men teveel in zichzelf gekeerd, niets geleerd de ouder, de oudere mens komt eens om in woorden, raakt eigen kind kwijt in een gelijk dat men wil krijgen ik reik u mijn donkere kant nagezeten door oplichtend de schare kinderen van De Zwarte Hand…

binnengeknald misschien, voor een moment een leven vergald misschien ben ik dement ik heb een liedje in mijn hoofd tralala, hersens gestoofd het gaat er maar niet uit klok het leven in geluid en, voordat ik sterf zet ik morgen mijn dag in de grondverf…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Hand in hand, gras kriebelend onder onze voeten En heerlijke broodjes in de picknickmand En steeds weer die blikken die elkaar ontmoeten Jij bent de enige naar wie ik verlang als mijn vriendin voor het leven Ik hou van je maar ik ben bang Heel bang om dat toe te geven Die angst, af te lezen in mijn ogen..…

wij zijn die dag van huis gegaan, onwennig, niet meer hand in hand. Een auto reed ons bijna aan, later zaten we aan de waterkant. Ik, zijn vader, en ons kind De kinderwagen hadden we moeizaam voortbewogen Ik hoop dat we samenblijven, zei ik Het was toen dat ik angst zag, ook in jouw ogen…

Geen mens maar wel een gedachte van liefde en hoe het voelde samen hand in hand..…

Mijn man pakt rustig mijn portemonnee en opent hem ondersteboven De munten vallen De jongen bukt Hand in hand rennen we…

Daar zitten ze hand in hand op dat bankje onder de bomen Blozende gezichten naar elkaar gekeerd onder het geelkoper van het verkleurend bladerdak Haar spiegelbeeld en dat van het bos ziet ze in zijn iris.…