Alle inzendingen over generale staf

Een stil moment den vaderland getrouwe: een generaal die krachtig salueert, een majesteit, diep triest geprogrammeerd, ministershanden vroom en droef gevouwen… Maar straks weer schudden zij tirannenhand; want dat is economisch goed voor ’t land.…

Nu vol erin na deze generale. De borst vooruit, met het gestrekte been. Ik ga ze helpen om de strijd te winnen. Mijn pils en chips werk ik ‘vol gas’ naar binnen.…

In heiige ruigten, de heuvel af, Staat trouw bij zijn schapen, Die dromerig slapen, Wat verder, Een herder En leunt op zijn staf. De zon doorvonkt het bruin wollig haar, Verzilvert de randen Met blinkende banden — De vachten, Ze wachten De knippende schaar.…

Vooral belijdende christenen gedragen zich als haantje de voorste maar vergeten maar wat al te vaak dat juist 'de haan kraaide' en 'vele laatsten de eersten zullen zijn'!…

Die woorden stammen niet uit deze tijd: Lakeien, Prinsjesdag en Ridderzaal Saluutschot, koets en Staten-Generaal Kortom, een bar oudbakken plechtigheid Soms zijn we niet modern, zelfs zeer behouden Ook nieuwe politiek blijft stug de oude…

Welkom in het generale altruïstische decorum Een persiflage parodie op melomane poetry In een uithoek van Hinault, Bourgondisch Henegouwen De laatste der verlaten desolate knapenkoren Wederkerig en minstrelig in lendenen der raven Blikken pikhouwelen snavels die mijn hert doorboren...…

in mijn herinnering neem ik je hand je staf en blije kinderogen warmgezongen door de onsterfelijkheid van elk decemberlied zie hoe ik geniet papa, je was de mooiste en je droeg jouw mantel graag een roodfluwelen kerstmis antwoordt traag op wat mijn hart in zoveel beelden ziet…

wellicht komt je hem elders tegen of is het eerst even afwachten tot zijn scepter zich transformeert in de bekende boven gekrulde staf en zijn uiterst fameuze witte baard?…

Als langzaam de staaf van genot slinkt Tranen vallen als regen Een slaak van pijn weerklinkt Als langzaam het vocht der vruchtbaarheid druipt vermengd met bloed Een rust opkomt als de dood Sterft het slachtoffer duizend doden en ontbeert het genot voor een hoopvolle toekomst.…

Leden van de Staten Generaal. Het gaat niet goed met ons kleine kikkerlandje. Er zijn te veel kikkers met te weinig knikkers En een weinig kikkers hebben te veel knikkers. Onze opperkikker Balkenende roept in zijn ijver 'Daar gaan we wat aan doen, hier is ons plan' voorgelezen door onze Koningin In onze Haagse vijver.…

Er zaten eens vier bijtjes op een grote zonnebloem de eerste was een dominee en zei voortdurend doem de tweede was een filmster en sprak steeds over roem de derde was een generaal en schreeuwde telkens boem de vierde was gewoon een bij en zei alleen maar zzzoem wat zitten wij hier lekker op deze zonnebloem…

De troonrede is saai om aan te horen En toehoorders dommelen dan meestal in Maar bij de laatste zin van de Koningin Schoven ze allemaal wakker naar voren Op U, leden van de Staten Generaal Toost ik, wíj gaan er op vooruit, allemaal! …De troonrede was al bekend en de Koningin zat “eigenlijk” oud nieuws voor te lezen……

Een Wereldvorst is van ons heengegaan Als de bescheiden Eredirigent Van 't Amsterdams Concertgebouworkest En chef van 't Philharmonic Orchestra Wars van het overdreven theatrale Gesticuleren, haar- en armgebaar Met in zijn hand geen staf maar een penseel Die strijkers stuurde in zijn minimale Aanzetten, subtiel, slechts…

voordat de blauwe slierten opgaan in het niets dansen ze ineengestrengeld door de kamer een generale repetitie van de laatste ceremonie op de klanken van de telefoon plichtmatig condoleert men mij ze wachten tot ze tachtig kilo hebben maar met een grote hond erbij duurt dat niet lang mijn liefste, licht geworden als een veertje, drukt loodzwaar…

ik sla mijn staf op rotsen die zich splitsen het water borrelt niet en naar de bronnen blijft het gissen ben geen mozes die de zee in tweeën deelt maar ken de plagen waarmee de mensheid zich verveelt ook geen profeet hoewel ze aan mijn woorden hangen ik raak alleen het diepste bange uniciteit zit enkel in je eigen geest…

maar aan de voet van elke oorlog staat generaal "isme" aan het hoofd…

Hij twijfelde aan alles: zijn baard, zijn mijter, zijn tabbert, zijn staf. Alles een groot vraagteken! Toen ging hij zitten. Een oude wijze man keek in de spiegel van zijn ziel. En hij zag dat hij bestond: een oude wijze man die nadacht over het leven. 12-11-2006…

het zacht geklingel van de schapenbellen luidt de avond in warm vindt wol elkaar en blaat een welterusten de herder kerft zijn staf voordat hij ook gaat slapen hij weet zich deel van het kerstavondritueel een mooie nacht vol sterren wacht tot een helder licht verschijnt ruimteschroot dat nu in vuur en vlam verdwijnt…

ik haar te kennen, maar dan bespelen haar vingers als zachte vioolsnaren mijn muziek En ik al rijkelijk ronkend als een krolse kater me vergewis van haar noten op mijn gezang Zij herkent dan Orpheus in mijn statige gestalte, die zich richt naar haar volle maan, haar klaviert met al zijn leden en haar rijkelijk beloont met de ivoren staf…

' De generaals, geïrriteerd, bevalen geenszins rechtsomkeert, doch riepen: 'God, wat denkt u wel? 't Gaat niet om 't winnen, maar om 't spel!'…

Een werknemer van een warenhuis barstte van de ambities op de directiestoel voelde hij zich thuis genoot van leidersposities Dus beende hij naar kantoor vanaf nu geen gezeur General Manager daar ging hij voor en plaatste daar een voet tussen de deur De Directie, thans niet gezwicht baalde van zijn verhalen knalde de kantoordeuren dicht…

Op Prinsjesdag zijn alle ministers en de Staten-Generaal aanwezig. De politiek is als padvinderij, Verschillen doet het slechts op onderdelen. Henk Kamp is nu verkenner aan het spelen, De Ridderzaal is voor hem spielerei. Daarom vervult mij dit met nostalgie, Hun Prinsjesdag was ooit mijn Jamboree.…

Wat te doen als mijn meisie zoekt naar kleuren Als een fee zonder staf, haar niets meer kan opbeuren? Wat te doen als ze met regenboog en zonnestralen De grauwe sluier niet kan laten verdampen Om elkaar tot de diepste kern te verwarmen, te omarmen?…

Er is te veel regen en in de vorm zie ik geen boog Er is te veel schouder en te kleine vleugels springen uit het oog Er is te veel aarde en waar is de hemel in een dom betoog Zet de schenkkan neer maar keer de staf Je voelt het wel wanneer En heb je gewacht op de tipgever De geneeskracht ligt bij de bever Het zal je verbazen…

bij een uitbal en vroeg de stand keer op keer In de rust discussieerde hij met de spelers en de staf Maakte zich ontzettend boos en noemde de scheids ronduit laf En na 90 minuten was ie helemaal op 'Wat een klote wedstrijd' riep hij dan 'gelukkig was ik weer top!'…

't Rode Leger Onder aanvoering van Poetins generaals Misstaat Geenszins in een co- medy van faam Mijn hart voor Rusland, alwaar ik drie Keer ben geweest, kapot- geschoten door een machtswellusteling die (vooralsnog) met zijn 'zakmes' landje(s) pikt...* * Hoewel Oekraïne stug is, niet opgeeft en dit ook voor de overige landen, voormalige…

je oogt weer ondeugend en kijkt me sprookjesachtig aan zie in je hand de fee verschijnen die staf en sterren laten staan ik tovenaar een snelle paddenstoel met kaarsjes en zacht zicht jij weeft weer sluierzacht ons liefdesbed uit stralen geel maanlicht de open haard is stuk alleen de kleine uurtjes warmen zich in ons geluk…

Tijd hebben we alleen Maar voor elkaar als we Op het strand heel even Bij elkaar zijn - Tot een gesprek komt Het niet echt, besloten Wordt om de vriendschap Die immers voor altijd is Door middel van een selfie Voor de eeuwigheid vast te leggen - De geestelijke bagage Waarin wij onszelf herkennen En door anderen herkend worden…

Leden van de Staten-Generaal, IK ben zo moede De Gouden Koets hangt MIJ minuten uit de keel waarin ook brokken wonen die voor ’t merendeel MIJN Koninklijke hart meedogenloos doen bloeden U aanziend, constateren WIJ weer vreemde hoeden nette pakken, heden zit u hier nog individueel De rest van het seizoen bent u waarschijnlijk heel onzichtbaar…

Kom we roken nog een sigaret stiekem hè `t is niet best erger dan een kruisraket en ruiken ons net als haaien prooien ruiken kilometers ver jagen verjagen plagen verketteren verscheuren verpletteren schrijven dodelijke teksten maar ruiken niet de sluipende kerncentrale links midden rechts bewieroken de generale fatale finale.…