Alle inzendingen over geroest

verdrongen in de tijd in wankel evenwicht gaat ze op halve leeftijd naar de psychiater in wankel evenwicht haar halve leven was gewijd aan tranen een tranenregen als een niet te stelpen stroom en rode vlekken tekenden haar hals de nek geroest in rust ---------------------------------------------------…

Verscheurde lijnen gebroken gedachten gegeven woorden gevoelens verkrachten Geroest op het vlies gesmeed vastgeklonken verankerd gebrand aan vurige vonken Verbroken lijnen getekende vlammen het oog overdonderd emoties verlammen…

Verder dan hier kan ik niet terug: het prikkeldraad - geroest - waaraan Gijs B mijn haren vlocht en hard wegliep, en lachte zoals ik later heb zien lachen in de buurt van prikkeldraad; het desolate achterlaten waar vluchten wordt bekocht en schreeuwen als de regen voortaan naar binnen slaat. --------------------------------------…

En achterin, tegen ‘t blijvend groen op donker geroeste stam, in het wijkend licht zich steeds vernieuwend, een glazen beeld; "de gele kam".…

is het voorbij als de wijzers vastlopen vast geroest aan levenloze tekens het leven - wat is dat eigenlijk - raast voorbij ik vang weleens een glimp op een lichtflits niets om vast te houden ik vertraag het razend verlopen van de tijd kamer voor kamer breek ik de stramme geest open ik open de vensters en zie een landschap zonder…

De plankenvloer kraakt het verleden gesmoord door stof verstopte kieren onder kaal getreden pluche kleden spijkers buigen; de koppen geroest niet willens hun houtgreep te vieren nagels woest geslagen in de knoest ruw wreken de splinters zich tegen de vuile zolen die hen open gekrast achterlaten na een regen van vegen Nee, de delen barsten…

Fluisterstemmen in de nacht, woorden van een andere oever, van bomen die de knoesten pellen wachtend op het laatste veer, om de geroeste schakels van hun strijd in de kettingen te tellen, in het zicht van de nog te ontdekken bakens om in een ander licht naar hun bestemming te schrijden, in een uitgeslepen stroom, met een voorbepaalde…

Ik zit weer achter mijn bureau Nog 6 uren te gaan Hoe kom ik de dag door Was ik maar meteen gegaan Ik zit nog steeds achter mijn bureau Nog 4 uren te gaan Het is een langzame flow Het lijkt wel of de uren stil staan Ik zit vast geroest achter mijn bureau Nog 2 uren te gaan Het duurt nu niet lang meer hoor Dan kan ik lekker opstaan…

En zijn die u bewonen nors en klein, geroest, gekerkerd in de stugge schijn: wat vreemd en anders is dan wij, deugt niet ... Ik, die u heb geproefd op straat en plein, moet duizelen en soms zelfs dronken zijn van al uw zon en wind en wijd verschiet.…

Tergend langzaam wordt de kern van gedachten weer begaanbaar, verbleken geroeste metaforen, zwerven flinterdunne deeltjes taal vervormd in kortstondigheid en uit de boeken geschreven door toevalligheid waarheden vallen uit het niets en uit de kluwen van overtal van hernieuwde gelatenheid nieuwe clichés worden gevonden populisme…

Het beukenbos is bruin als oud-geroest ijzer en er staat een eik vol gouden munt, de bewaasde vijver ligt vol puin van blâren gelijk in mijn hart 't verdriet van de dag. En er zit een mus eenzaam op een tak zoals ik-zelf woon in dit land. O mijn hersens, verkankerd van 't verdriet, en mijn bloed verouderd in mijn lijf...…

heeft ongepelde kamers, de verlichting kiert door de ontboezeming van verwachting, de waarheidszin heeft voldoende mazen om emoties op te vangen, rusten op de mat van alle kaal gelopen herinneringen het glimmende harnas van de toekomst blijft bereikbaar tot aan de motten van een te lang gedragen jas waarin ik mij thuis voelde, geroeste…

Hier was gehoest, hier gebloed, daar geroest voor onze aarde de vrede verklaarde. Waar vroeger de muren van steden stonden, verstomd zijn de monden, verstomd hun culturen, worden figuren van bloemen gevonden.…

Hier was gehoest, hier gebloed, daar geroest voor onze aarde de vrede verklaarde. Waar vroeger de muren van steden stonden, verstomd zijn de monden, verstomd hun culturen, worden figuren van bloemen gevonden.…

langs de geroeste golven in de rails op bielzen groen en geel van mos slenter ik in zacht’ gedachten speels vol met verwarde vragen door het bos de krakende kracht van oer oud hout draagt over ‘t vol gegroeide doornen dal de gebroken brug, op palen ooit gebouwd, al jaargetijden lang gestut van wal tot wal verweerde bielzen vormden ooit…

Zij sliep op 't rustig strand; even gerust LAg ze als een der schelpen, er bewoog Niets dan het ondiep water, dat soms hoog Tot bij haar opliep, met een flikkering In een licht rimpeltje, alsof een ring Van geroest goud daar lag, en daarom heen Het water speelde met den edelsteen; Zij lag drinkend den slaap, zonder gerucht Blies zij haar adem…