Alle inzendingen over geschonden

Geplukte bloemen sterven een tragische dood zichtbare kansen versterven voordat ze aan de kim verschenen, worden erfenissen geschonden, en geen lidtekens gesloten. Wie heeft de onzin uitgevonden; "dat tijd heelt alle wonden," waarvoor het juiste medicijn nog niet is gevonden?…

Ze zijn alleen achtergebleven berooid van alles verstoken van huis en haard weg van het geschonden land opgenomen in een andere wereld kunnen zij niet gedijen losgelaten in het eindeloze staren ze alleen nog in het niets en wij maar roepen en opdrachten geven wij zijn de gunstengevers genadeloos in onze uitspraken het gelijk zullen…

ik heb gezocht naar een graf vond slechts gestapelde steen geen voetafdruk er om heen een vaag fluïdumkoord was het enig contact ik wist dat jij het was die deze impulsen gaf van jouw aanwezigheid jij koos om alleen verder te gaan liet ons staan zonder afscheid te nemen maar wij zijn verbonden onze vriendschap is niet geschonden…

Fatum duldt geen uitstel zelfs niet voor de onsterfelijken onder ons Zeus ketent de held aan een rots de adelaar koning onder de vogels Kijkt hoog in de bergen uit naar de avond hij vliegt elke nacht Naar zijn hulpeloze prooi Prometheus’ geschonden lijf wat nu als Zeus Uit zijn ivoren toren was gekomen Prometheus op de schouders…

De koelte van het laken is warm op mijn huid verstijfd lig ik naast jou jouw pas verworven bruid Zweterige handen nat warmer beroeren mij intiem gehaast zij verstarren mij in marmer ruw geschonden afgegraasd Verouderde passie ongemeend maken mij broos doch versteend voorbij jeugd in dromen beleven verhuld ingekapseld weggegeven…

terwijl ik zo bezig ben klinkt uit de buste een stem die mij waarschuwt luister je kan nu wel plooien maar ik was er eerder de aarde de melkweg als je mij wilt vergooien blijft er niets over en niets te draperen met mijn oor op de buste schrijf ik haastig naaister van woorden ------------------------------------------ uit: 'Het geschonden…

Zo vertoeven ze op mijn erf solitair in droog gevallen dalen als geschonden schuiten op de werf altijd zwijgend met duizenden verhalen Ze leven in zanderig lichten in eindeloos oplichtend zand dwars door alle godsgerichten nemen ze passanten aan de hand Als het uitbundige en jubelend licht loom en lui de schemer schept wacht…

Jij bent een bijzonder mens zegt hij en gaat dichter bij zijn woorden staan in zijn armen wiegt hij mijn geschonden kind dat even later uit zijn handen glipt verder steeds verder weg breekbaar onaantastbaar fragiel als ijskristal in winternacht "maar eens komt het goed" vertrouw ik hem toe 'k sta op en hervind mijn kracht…

bedding van ongewijde grond, de houdbaarheid datum in het denken tot de daden leken ongegrond, het laat zich voeden tot een nieuw gewas, een resistent ander ras wat zelfs gedijt in een stinkend moeras, waarin zelfs de antwoorden zich niet durven te wagen, valt terug bij herhaling in alles wat is geweest, heeft geen vat van wat geschonden…

waarom worden dagen geschonken die trager maar korter zijn het ochtendroze met avondrood geschonden leven als zachte rozen of venijn ik ben mijn weg gegaan dag na dag met anderen niemand kan het veranderen toch blijft bestaan een eeuwig begaan leven, een flits van wachten op wat komen moet eindigheid, één verachten voorbij het kwaad…

zonder thuis, En ik die een vreemde in mijn gedachten ben: Dolend heb ik mijzelf in mijn spinsels verloren Wetend dat ik net als zij door Hem ben uitverkoren, Klamp me vast aan die arm over mijn schouder Van hem die letterlijk niets meer heeft, Behalve schulden, daarvan heeft hij meer dan genoeg Een gulle lach schenkt hij mij Door zijn geschonden…

Een opperwezen is aan mij verschenen In een gedaante die ik niet verwachtte Een hagedis en ik ben nu bij machte Het beeld van Gerard Reve bij te benen Mijn vreemde heiland is nogal angstwekkend Mijn godsbeeld is totaal door hem geschonden Wat wil hij, mij genezen of verwonden? En de gevolgen, zijn die niet verstrekkend?…

Bij geschonden taal en verloren spraak dan loopt het spaak, te veel, te vaak.…

Daar waar aan de einder mijn landweg versmelt met de mengeling van blauw wit en veelkleurig zwart en in meedogenloze variaties het verhaal wordt verteld over het schijnbaar gewin van het zo geschonden hart Daar kiemen onzichtbaar voor het verbogen licht de trillenden handen van verloren gezichten bij iedere moeizame tred verheldert…

Een roos die bloeit in de nacht is droevig en zwart haar hart is lelijk geschonden de ware weg der liefde heeft zij nooit gevonden. Haar blaadjes zijn diep gegroefd geen bij, geen vlinder, die haar sap heeft geproefd. Door de morgen wordt zij nooit bedauwd geen hand houdt haar zachtjes omvouwd.…

De rijmregels zijn hier geschonden. Er wordt een remedie gevonden: hierna zult u lezen, hoe tijd kan genezen. U weet het: die heelt alle wonden. Twee mannen uit Groningen vochten om Ans, die ze allebei mochten. Ze keken en schrokken, want Ans was vertrokken naar Middelburg, waar ze niet zochten.…

Bewijs van afgedraaid verleden, verbannen op schreden tot de zolder, verslaat de grammofoon de kolder, van oude blijdschap in treurige toon, zwijgt de doorgezaagde boodschap en gekraste trappen van de tijd, gekerfde groeven in geschonden staat, zwart geverfd in geperst vinyl, draaft en zwoegt door in ziel en zaligheid, vergrijsd,…

Haar hart is lelijk geschonden. De ware weg der liefde heeft zij nooit gevonden. Haar blaadjes zijn heel diep gegroefd. Geen bij, geen vlinder; die haar sap heeft geproefd. Door de morgen wordt zij nooit bedauwd geen hand die haar zachtjes omvouwt.…

Op het hoge ros gezeten 't lichaam star en recht met koele waakzaamheid immer berekend op gevecht Benen omklemmen straf de flanken van het paard 't vizier aldoor gesloten in aanslag het puntig zwaard Het harnas schuurt pijnlijk dat wat diep geschonden is doch nimmer is geheeld bij gebrek aan vergiffenis Wat zacht en kwetsbaar is…

Het is toch een wonder, dat email, geërfd, afgesopt, al negentig jaar, en heel die tijd heeft geen enkele kras het geschonden. Hoeveel keer per dag kijk ik op, keek een voormoeder op naar de zwarte wijzers daarboven? Aardappels koken, gebraad in de oven.…

beelden vervagen herinneringen blijven toch wil ik slagen de duivel te verdrijven je mes maakt veel wonden in rug en in keel mijn hart is geschonden je mond praat teveel je lafheid, achterbaksheid verpakt met emoties ze zijn zo voorspelbaar als dit de grens overschrijdt laat vallen dat masker en stopt met verkopen van…

samengaan verankerde toch ging het dramatisch mis in een niet van tevoren aangekondigd ogenblik mijn draaiboek miste wat luttele seconden voordat ik mij had hervonden na een kleine fysieke test de voorhoofdsbuil en het nog niet goed te traceren blauw maakte zijn opwachting in een ongekend snel gauw mijn aangezicht is geschonden…

Het verstilde maanlicht schijnt Streelt mijn geschonden lichaam Beroert elk plekje en verkleint De zelfverloochening en blaam Zodat elk schandteken verdwijnt Groeiend is mijn zelfbewustzijn Ik sta weer strijdbaar en rechtop Woede verzamelt zich tot venijn Zet er een streep onder en stop Dit leven, zoveel wraak en pijn Springen in het…

In de bloei van mijn leven is mijn kinderlijke onschuld geschonden jarenlang kon ik het geen plaats geven nu heb ik mijn kracht terug gevonden In de bloei van mijn leven werd er over m'n grenzen heen gegaan tot voor kort kon ik het geen plaats geven nu kan ik er eindelijk boven staan In de bloei van mijn leven ben ik nu opnieuw begonnen…

Het vertrouwen is geschonden ’t is nu helemaal weg Ze zegt nu niet zo snel meer Maakt niet uit, ga jij maar weg. Avondjes stappen met zijn vrienden Dat brak hen uiteindelijk op Want die vrienden waren vrouwen En die staken hem naar de kop.…

ik hou van mensen die blijven, zei hij, we stonden samen onder het afdak te turen naar het kantwerk van de winterbomen en door zijn woorden had ik moeite om weg te gaan hij voerde me door de geschonden lanen van zijn jeugd, langs vergane boomgaarden, nabij tere beken, voor een gesloopt huis hield hij halt en keek heimelijk door het venster…

hel mij kende je uiteindelijk wel we waren samen vaak in cognito, ik wilde anders maar jij besliste zo gewoon recht toe recht aan ik droomde van intimiteit maar liet me altijd in jouw volheid gaan satan wacht op pegulanten pas later wist ik je verhaal jij had zovele klanten ik brand met jou mijn zonden elkaar hebben wij nooit geschonden…

Hun aangezichten zijn geschonden. Met het water van de zee wassen zij hun open wonden. Dood zijn zij naar het woord. Hun stem wordt niet meer gehoord. Kinderen van een mindere God. Zij mogen er niet in geloven. Met de monden van beneden wordt tegen hen gelogen. Genegeerd en gestoord zijn zij onderweg in hun leven ontspoord.…

geschoeid van huis naar school langs Ford en Coöperatie de kerk op afstand door klokken mateloos geboeid zoek ik hernieuwd de simpelheid natuurlijk aanvaard node gemist nu verouderen minder draaglijk is pijnlijk de durende onzekerheid van het bestaan mijn voeten gaan op herhaling langs de hoofdweg levensader van mijn vroege jeugd geschonden…

Laat me rusten met een geschonden weemoed, 'k verberg mijn tranen, heel verwoed.…