Alle inzendingen over geslepen

de ekster steelt de morgen mijn hart, mijn woorden uit de lucht gegrepen vandaag is de stilte tussen de regels door geslopen, geslepen zijn je lippen kus mij een tuin en eet appels uit mijn kruin ik dolfijn in de fontein en vang de wind met mijn vleugels…

je tong geslepen evenals het mes gedreven door innerlijke twijfel uit evenwicht geraakte gedachten verstoorden de balans die nimmer in harmonie zou geraken overdonderd door gecreëerde chaos vlijmscherp gadeslaan hoe hetgeen er ooit was geweest uiteenspatte het regende over de konen…

Uithollend je betoog is daar nog het geslepen tegenargument dat woorden niet konden weerleggen, het ongehoorde, ondermijnend al wat vertrouwd je zinnen zeggen. Afwezigheid voorwendend tot je zwijgt houdt het zich klaar. Wat je aan leven maakt zo bagatelliserend tot een speech voor lege stoelen, niet iets wat je met overtuiging houden kan.…

De nachtvorst waarde onlangs door ons land Op slag werd menigeen door ijs gegrepen De schaatsen uit het vet, meteen geslepen – We weten het vervolg wel onderhand: Hoe pijlsnel wij ook op de ijzers staan Steeds komt de dooi er nog veel sneller aan…

Jouw heerlijke lichaam Ik wil je beminnen Ik ben niet bestand Tegen je geslepen zinnen Je prachtige woorden Die ook andere ego’s mochten strelen Dat het tijdelijk is Kan me niet eens meer schelen Dan ga ik maar keihard op mijn bek Dat doet toch nooit zoveel pijn Dan dat ik moest leven Zonder ooit jouw vrouw te zijn…

Jij was zacht als kalksteen een handig woord of klein zacht handgemeen tekent jouw kwetsbaar beeld en de heerser heeft sluipend stil zijn kans gegrepen een mal geslepen het gesmolten lichaam gegoten in de absolute vorm die hij -de heerser -gekozen heeft .…

het laatste stompje geel geslepen mijn doos caran d’ache is leeg ik kom tekenkleur tekort ook schrijfblauw is niet meer ik schud de potloodvruchten creëer er een regenboog mee zoals je vroeger sneeuw kon schudden roep te vroeg ‘Hosanna’ in den hoge…

Vriendschap kan waardevol zijn als een mooie diamant, met vele geslepen facetten. Toch dient men er op te letten dat zo’n kostbaar kleinood nooit in laaiend vuur belandt.…

De nachtvorst waarde onlangs door ons land Op slag werd menigeen door ijs gegrepen De schaatsen uit het vet, meteen geslepen – We weten het vervolg wel onderhand: Hoe snel je hier ook op de ijzers staat Steeds blijkt dat dooien stukken sneller gaat…

Regen klettert in de kilte van de nacht Sluipend langs achterstand woningen Je weet nog niet wat er op jou wacht Maar het zijn bepaald geen beloningen Ik heb mijn messen scherp geslepen Scherp als mijn blik, geslepen als mijn wraak Mijn woede bloed als nooit tevoren Bezoek het doelwit van mijn criminele taak Dan zie ik de plek waar ik moet…

Het woord trof doel een nieuwe kroontjespen vlijmscherp geslepen sneed pijn los van mannelijke onverschilligheid Ik gaf weg en telde uit onder de doden om een ziel te krijgen het leven onder de duim gouden munten op gesloten ogen voorgoed terug bij jou…

de oorlogsverklaring van vice-premier Zalm bewijst luidruchtig zijn contraproductieve aard niet alleen zijn uitgebrande scholen niets waard ook Haagse Laakkwartierders lijken minder kalm zelfs in het kabinet worden de messen geslepen Remkes ruikt bloed en Donner voelt zich gegrepen…

De pennen worden weer geslepen, de inkt vloeit als een stroom naar zee; de dichters voelen zich geroepen en iedereen doet even mee; De woorden zijn helaas niet meer van waarde we weten het, maar doen toch voort, want iedereen wordt o zo graag gehoord tot hij of zij de rust vindt in de aarde.…

Tenen gaan vreemd een obscene tinteling bekruipt me geslepen raast de vibrator over de muis van mijn voet en beveel ik met vriendelijke groet aan gestoorde genen waar tenen zich schrikachtig plooien vormen de voetzolen zich tot een geleefd oud gezicht zo verschrikkelijk bloot.…

het glas was gebroken van iedere vorm die ik had gegoten gepolijst en geslepen nu bruutweg gekloofd de volmaakte facetten vergeten het teer filigraan in bewerking en setting mocht niet langer bestaan mijn glas brak in unieke kleuren het licht maar is door barbaren ten onder gegaan…

de grijze uil draaide zijn kop meer dan eens, zoals hij dat kan zijn ogen vroegen, heb je het begrepen ik echter was nog te verdoofd door de koude vlam, uit een kille steen geslepen, het was het zicht als voorheen heb je het begrepen, vroeg hij andermaal zijn blik was nu in mij gericht hij begreep mijn wezen in zijn taal ja, zei ik, het…

Jij buigt klanken om tot woorden raakt het laagste in onze taal Zelfs de tongval is gespleten en geslepen tot een triest verhaal Nog steeds strelen letters mijn lust junk ik nog een woord spuit hunker in Wanneer woorden niet meer scoren dan kan ik zeggen ik ben een ex hero-in…

begrepen door hen -de geslepen macht.…

het pad gehuld in vochtige geuren van mos en vers gestapeld hout het water nog ruisend in tijdloze klanken, de stenen glanzend rond geslepen het licht getemperd onder oeroude bomen, het dorp in glooiende rust de avondzon gedoofd mijn blik met louter schoonheid gevuld…

diepgravend vonden we de steen ruw gebolsterd met geduld en vlijt is facet voor facet nauwgezet geslepen gepolijst om licht van zon te weerkaatsen onze liefde zichtbaar te maken het kleinood fonkelt leven weet in setting van vertrouwen ons haar twinkelende energie te geven…

regen voedt de akkers waar restanten van wat ooit zocht naar herkenning toen de messen van het woord nog niet waren geslepen en elke stap verzonk in drassige grond die de zinnen en de zin van wanhoop en hoop gulzig absorbeerde terwiijl de zwarte vogel de dromen voerde naar niet gekende verten…

Een executie die gigantisch flopt Omdat de valbijl in de hals blijft steken... Zó ernstig blijft een beul dan in gebreke Dat op het dieptepunt zijn loopbaan stopt. Een beul moet nooit zichzelf voorbij gaan hollen, Te laat merkt hij, dat er dan koppen rollen….…

We leverden een waar gevecht zonder een echte winnaar de enige die nu nog wat zegt is jouw geslepen minnaar De stilte knaagt aan mij ik kan het nog net verdragen vluchtig kijk ik even opzij hopend dat je iets gaat vragen Je staart alleen maar voor je uit zonder de behoefte om te praten sta je verdorie echt achter jouw besluit om mij na…

geschikt geslepen mijn woorden langzaam uitgezocht van beide zijden gestoffeerd met streepjes wegwijs in de poëzie van nu schijnend door de poort van toekomst op zijn plaats in mijn gedichten meegaand zonder grootspraak sluimerend in grote hoeveelheid vertoef in mijn welluidend gedicht het is eeuwig houdbaar prik…

Niks is nog zeker maar één ding staat vast: Een scherp geslepen bijl ligt in de kast.…

Neergeslagen door je oogopslag houd ik mijn tranen binnen, de muren zijn al genoeg gekromd door jouw geslepen zinnen.…

ook al zet ik spotlights aan het zal schaduwen niet raken en probeer mee te gaan in mijn onzichtbaar denken, bunkers verdedigen het ontwaken zakken vol met woorden liggen al op de vuilnishoop snoep met stroop geslepen messen doeken met tranen doorlopen niets kon het versteende vlies doen slopen ontmaagden: het is hakken in…

De regen maakt grauwe strepen in de gladgrauw geslepen lucht - de gordijnen hangen treurig, de dag lange.…

De ogen achter de bril zijn blindgeslagen door de dood werkloos liggen de glazen in een montuur dat uit de tijd schuift niemand neemt de bril op waagt te zien wat geen kijken is door glas dat cilindrisch is multifocaal en jampotdik geslepen de dode had de goeie ogen voor het doorzichtige stilleven in zijn opengeslagen verpakking…

Maak ons sterk als diamant, weerkaatsende facetten geslepen door Uw hand- het licht dat van U komt, genadig en barmhartig. Laat ons als parels zijn als aan een snoer geregen, ons een gemeenschap zijn, een schitterende steen en spreken van Uw vrede.…