Alle inzendingen over gesternte

En de aarde zwijgt verbaasd. ’t Gesternte spiegelt zich in ’t meir, Waarop geen windje blaast. ’t Is alles hemel wat men ziet; Zelfs bergen vluchten heen. ’t Verdorde blaadje schuifelt niet! ’t Gesternte spreekt alleen. ------------------------------------------ Meir: verouderde uitdrukking voor ‘meer’…

Als ik me neerleg bij mijn grenzen, trek ik een muur rondom me op, voel ik me veilig in een wereld die ik meen te kennen. Al wegen onmacht en talmen zwaarder dan lood, zij zijn mij eigen en vertrouwd. Ik weet dat als ik door mijn grenzen breek, de verte nieuwe horizon en tijd onthult, dan ligt de toekomst voor mij open, laaf ik me aan eigen…

Zij lijkt uit steen gehouwen trotseert de winterkou nu macht der overwinning meer tegenstand ontvouwt Vraag haar niet naar ’t verleden of waar de zondvloed ruist haar oorschelp is een wereld waarin men degens kruist Zij veegt met gouden vleugel de tekens van de wand en rijdt met strakke teugel door onherbergzaam land Zij weet zich…

in elke druppel van de dag rijgt geschiedenis aaneen in herkauwing stippel ik ze uit in de kruissteek van wind in de serene mistigheid bouwt het zich op in helderheid in het gesternte van andere tijden in tragedies en verrukkingen…

Zijn ziel verzand in stilte gestrand vond zij hem aangespoeld met het laatste licht van de wassende maan in zijn ogen een vreemd gesternte gegraveerd in zijn rib haar Naam in vergeten tekens.…

Het landschap aarzelt onder haar gesternte, spiegelt hoop voor verlangende levens. Ze waakt voor de geduldige lezer gaat onder als de dag voor de nacht vlucht. Een deken voor je wensen om in te wonen, om in weg te kruipen. Verlossing is nabij. Ze is als een gebed voor je adem, luisterend naar een teken van stilte.…

gelaten hard rennend op lange benen het scheepje in je hand dat zonder ruime sop meteen op de golven teruggaat naar het strand wij hebben het scheepje op droog zand gelegd vouwen glad gestreken en langzaam op gekalefaterd ondanks jouw dwarse te water lating ben je goed gedoopt zelden averij en maakt je reizen onder goed gesternte…

ik sla sterren in het glas met mijn blote handen voel geen scherven maar kijk verwonderd naar kleurend kristal voor je me bedwelmde hield ik van witte wijn nu bloost mijn druivensap donkerder en donkerder tot een dieprode bordeaux te lang omfloerste tranen giet ik in het heldere gesternte tot zelfs rosé haar tint verliest en licht transparant…

Waar woorden die niet sterven kunnen zwerven regenbogen recht de hemel in, ge - zellin van achterdocht en aardse puin om me een ander gesternte te gunnen in een kloof die in mij leeft, dan de nachten weer te laten rijmen, komt mijn adem op borgtocht vrij, in de wegtrekkende wasem op de ramen, waarin barsten gezichten worden,…

Als een slecht gesternte dat over ons waakt in onze slechte dagen. Die als wij de moed hebben in een betere zin ons om betere kansen doen vragen.…

graag in de wind ook vermomd op een oude fiets wij rijden in gedachten terug naar een moeiteloos voortbewegen op meer dan luchtledige banden in ons nog onbevreesd bestaan naar huis was samen verder terwijl de krekels tjirpten, gelukkig zijn kostte geen moeite bij een maagdelijk witte maan de eerste pijlen vlogen onder een gelukkig gesternte…

Niet in de zon, in het teken van de koude maan Moet zijn gesternte zijn gevallen Toen het bijtend zuur hem naar de ogen greep, Hem in hem sloeg, hem dichtte in het donker. In eigen blindheid is hij naar het licht gegaan. Geen hond die hem in het aarzelend tasten nog geleidde. Een muur heeft tussen ons slapen in gestaan.…

Welk een gesternte laat ons rouwen bij Ariël's voorlaatste uur terwijl Hezbollah vrij mag klauwen ? Kom sterk ons hier, onder uw muur…

je bedotten met mijn gesternte dat het goed met me gaat en ik je stiekum ook haat maar je laat omdat dat beter is? dat we rijper zijn? volwassen versies van wildgroei? klaar zijn voor later Klaar met elkaar als jij het kan dan doe ik het maar weet ook dat het onheus voelt en bedenk je hier, of later hoe ik stierf in ons bed…

De Oermoeder sterft wordt aan verre hemelen met kind gekruisigd Alles wordt tot stof als oog en silhouet kruisen, degens begraven De dorstige mens drinkt het gif uit haar wonden van dode handen Uit een nieuwe kern onder een oud gesternte werd zij geboren Op helblauwe kraters van de zoekende mensheid rust een felle zon Zijn stralen…

een zwerm gesternte er omheen en het is kern van niets, en niets is het heelal. ongezien is het er licht, de lege weg voorbij het einde van de weg. op doelloos draaiende spaken spalkt de tijd haar tikkel-tokkel van het vuil dat willoos waait, het stof op gore straten. stem schroeit in de sneeuw, kroepoek snijdt op de tong.…

Ooit was in de loop der tijden ver voor mensenheugenis In een tijd zonder getijden aardgesteente in aeonen Rond de zon raasde een storm en op de diepbevroren bodem Permafrostbegroeide toendra's ijzingwekkend koude stenen Schuren rotsen grove scheuren in een gletsjer als morenen Bovenaards gesternte edda zwarte gaten diamanten…

Oh wat een naar gesternte hing er over hun eindeloos spel! De ene man was zo gek dat hij met een suikerklontje op zijn hoofd moest schaken. Bijgeloof van hem. Schaken, schaken, wiedewiedewaken. De witte pionnen gingen door hun knieën. De witte zware toren viel om. En een hysterisch paard vloog blind op de zwarte koning af.…

Ik heb geen enkele illusie over nieuwe koninginnen, al zijn ze nog zo vol beloften en lijkt het gesternte hen uiterst goedgezind. Ik ben zelf ook geen lieverdje en zeker niet makkelijk om te benaderen, laat staan te inhaleren. Zij wierp diamanten en goudklompen in mijn bedelhoed, maar ik kieperde alles in een zwarte sloot.…

. --------------------------------- uit: 'Kwaad gesternte', 2016.…

Het klinkt vanuit de vage verte alsof hij midden in ’t gesternte zijn zilvren klokje luidt. Wat zijn gelui beduidt weten wij beiden, liefste mijn! Zo zal hij onze lievlingsvogel zijn.…

En boven de bomen blonk er Het helle nachtgeflonker Van der gesternten gloed......... ------------------------------------------- uit: Onze Eeuw, jrg 23 (1923)…

Ik ben zonder gesternte, zonder gezicht. En de hersentjes werkten niet meer. Die paar die het nog wel deden werkten tegen mijn zaligheid en hart en ziel. En toen ik wilde beminnen Beminde ik niet. Ik speelde vals met de liefde. Ik kuste met mijn lippen de lippen van de ander.…

Vandaag een blik op jazz en popmuziek De jazz kwam voort uit blues en honky-tonk Een diamant, ruw als Thelonious Monk, Die bij John Coltrane glans kreeg, dynamiek Toen kwam Ray Charles, The Genius, met soul Gestoofd uit gospel, r&b en jazz Met op de achtergrond zang van Raelettes Het podium was waar zijn kracht in school De man, niet…