Alle inzendingen over gezicht OR leven OR roos

Op de fiets naar school. Net het huis verlaten waar je graag bent. Weer een ruzie over onzin. Huilend fiets je verder.…

Ik ben als een klein vlammetje, Ik brand van verlangen Verlangen naar jou Ik kan het niet laten gaan Wat als jij me niet ziet staan? Kon ik het je maar vragen, Kon ik het je maar zeggen Maar ik kan het niet…

Besefte je maar hoeveel pijn je me deed, hoeveel verdriet en stilgedragen leed je me kostte.…

Ze wilde dat ze alleen was Weg van alles en iedereen Wegvliegend as Dat ze gewoon verdween. Ze wilde dat ze in de diepte viel Zichzelf erin verliezen Eenzame ziel het warme boven het koude verkiezen. Op een koude winterdag Toen iedereen nog sliep Was er niemand die zag Hoe zij de leegte inliep. Haar laatste woorden waren Dit is het…

Of is er nog hoop in ons hart Na al dat smart De liefde die ons leidt naar het begin Dan heeft het leven misschien toch zin…

Ik zou willen schreeuwen, Ik zou willen gillen. Alles eruit. Zodat ik dit alles niet meer voel. Zodat dit gevoel weg is. Maar ik doe het niet.…

Ik ben aan het huilen, De tranen rollen over mijn wangen, Maar ik blijf stil. Ik ben bang dat mensen mij ontdekken. Bang dat ze de ware ik zien, Bang dat ze me een watje zouden vinden, Bang dat ze een mening vormen, Dus ik blijf stil…

Al maanden voel ik me niet fijn als ik alleen ben of als er anderen bij zijn Zelfs in gezelschap voel ik van binnen een pijn besef ik nu, terwijl ik staar over dit plein Zo fijn om niets uit te hoeven te leggen aan de pleintegels, die toch niets zeggen Geluk, verdriet: van alles gaat er door mij heen en het enige antwoord is: steen…

van op een afstand zijn alle roze rozen gelijk dichterbij :geur anders.…

waar de zwarte roos haar blaadjes krult ingetogen, niets verhult mysterieus in donkere kleuren mij bedwelmt door intense geuren verovert ze zacht dit hart gegeven straalt ze bij nacht kleurt mijn leven weerspiegelt in hoop de duisternis door liefde omgeven een roos voor het leven…

kostbaar kwetsbaar mens naweeën van geboortepijn omlijsten je gezicht kom te voorschijn hoog opgericht laat je zien aan wie je verwachten morgen vandaag misschien geef je krachten spiegel van je Schepper bloei als een roos…

Jij, die weet dat ik geen onbeschreven blad ben maar getekend door woorden mij kunt lezen nu ik naakt voor je lig en ik mijn ziel in je lichaam schrijf Jij, die behoedzaam de blaadjes van mijn hart omdraait als ik er hardop uit voorlees ezelsoren vouwt in mijn kwetsbaarheid zodat ik weet waar ik gebleven ben Jij, die weet hoe je onderhuids…

je danst in mijn leven als een blad op de wind je zingt in mijn leven als de zang van een kind je straalt in mijn leven als een roos in de zon je bent in mijn leven al het heil uit de bron…

langs de distels van mijn leven plantte jij een roos en ik verkoos die aan jou te geven…

wend je naar mij, gele roos in de zon flonkerend in al je facetten,onsterfelijk teer gouden momenten in het spel der dageraad gele maagd ik verdrink in je glimlach schommel met je hoofd en beweeg je wimpers in de huivering van oogopslag waarin de wind opsteekt en je verwarde haren in mijn gezicht slaat als een bries bloei open gele roos…

als het beeld in mijn dromen één witte roos diepheerlijk verlangen breekbaar en broos met liefde doorweven blaadjes satijn eens, mij gegeven onthult zij pracht waar schoonheid breekt in de kleur van het leven die roos gekregen mijn dromen beheerst…

Eens liep zij daar in de tuin over de zachte rose rozenblaadjes en luisterde naar zijn woorden zacht fluisterend in het donker van de nacht nu rest haar enkel nog de herinnering van zijn lichte wapperende haren rondom de rafels van haar gezicht haar zilveren huid bestoven met de zoete geur van zijn bestaan…

Ooit een zwarte roos gezien ?…

Ik betrad jouw leven als een verdorde paardebloem Jouw liefde veranderde mij in een bloeiende Baccara-Roos…

'n Roos voor elk woord van liefde 'n roos voor elk mooi gebaar 'n roos voor aandacht voor een ander 'n roos voor klaarstaan voor elkaar 'n roos voor elke heftige discussie 'n roos voor elke lach in een verhaal 'n roos voor soms een pittige ruzie 'n roos voor het spreken van dezelfde taal 'n roos voor alle mooie momenten Een heel boeket…

respecteren Iedere voetstap van jou Gedrukt op dit land Lieve Rose, Je was niet voor niets Ook wij zullen niet vergeten Ook wij zullen respecteren Ook wij zullen Niet uitwissen Moge liefde, barmhartigheid, Lieve Rose Nu jouw deel zijn Jouw leven werd Een deel van ons.…

een roos voor de zon die door kale takken schijnt een roos voor twee vogeltjes in de boom een roos voor de chrysanten die in bloei staan een roos voor alle wolken in de lucht een roos voor de liefde dat die blijft bestaan een roos voor volharding in alle strijd een roos voor de warmte die jij me geeft een roos voor alle gedachten die ik met…

In de tuin van haar leven groeide een kleine roos die zich een weg baande door obstakels van het bestaan schoonheid zich vertaalde tussen tranen van dauwdruppels door de wind gedragen naar het licht van de zon de groei te zoeken in het diepste zijn van kind naar volwassenheid om als een mooie roos te ontluiken dan in volle schoonheid…

Zo rood als een roos, Maar ook zo broos, Met tere bladeren, En stekelige doornen, Zo ben jij. Als jij zonder God, Door het leven gaat!…

Door een roos, met zijn doornen en z'n pracht zag ik opnieuw weer de kleur in het leven iets, wat ik niet zo mooi en lief had verwacht heeft me opnieuw weer zin in het leven gegeven.…

Waar je een roos plant kan geen distel groeien. Maar als je een roos plant, plant je ook de doornen. Net zo stekelig en pijnlijk als een distel, zeer waarschijnlijk. Maar een roos is mooier, denk je bij jezelf. Dan maar wat hinder. Maar hoe zit het met de distel? Die heeft weer… een prachtige vlinder.…

ik heb de lijnen zien verschijnen in je ooit rimpelloos gezicht heb ze mogen lezen jij was niet voor een strakke huid zonder verleden in samen ervaren lazen wij de jaren in hun zorgen en diep verdriet maar nooit zijn wij de ogen vergeten waar een zee van lach zijn rimpelingen gaf die de gezichten deden glimmen van vrolijkheid…

In een mensenleven Daarom mag ik jouw roos nu zien Die heb jij me gegeven Ik zal haar goed verzorgen Ik zal haar alles geven Ze zal dan prachtig bloeien Misschien voor ons verdere leven…

De dageraad, het licht, de zon Een warme zachte gloed Een slimme hand, een gulle lach die weer bewegen doet Een lome aai langs mijn gezicht Je hete zware lijf Lanzaam rollen in het licht vanuit ons nachtverblijf Een druppel zweet, zo honingzoet Je krullen op mijn borst We hebben elkaar net ontmoet Gelest is onze dorst…

binnen gericht Jouw huilende ogen door zo'n naar bericht Ik wil je graag helpen een vriend voor je zijn Jou zo te zien lijden dat doet mij veel pijn Ik leen je mijn schouder pak jou stevig vast Ik zal voor je zorgen en draag ook jouw last We gaan tot het einde breng jou naar het licht Dan neem ik triest afscheid van jouw lief gezicht…