Alle inzendingen over gezichtsveld

heerlijke zoeken naar gevaar dat vliedt weer nadert zwerven door het bos dreigende rovers neerslaan met een opgeraapte tak in 't eigen vertrouwde huis enkel woest kijkend nachtelijke draken verjagen hij verslaat zijn grootste beloerder de duivel van zoete verbeelding nieuwe volwassen moed doet hem uitdaging beminnen binnen het daagse gezichtsveld…

Dat doet hij dan ook na een tijd Hij vliegt mijn gezichtsveld uit En meteen daarop heb ik spijt: Geen lente en geen nieuw geluid Zo ging al zo dikwijls de Mei van Gorter mijn neus voorbij. ------------------------------------------------------------------ uit 'De gedichten' van Nico Scheepmaker (1930-1990)…

Magistrale ogen verblinden mijn gezichtsveld. Ze glinsteren zoals alleen jij in mijn leven telt. Niet zoals die eenzame dagen in mijn dromen Dat je zonder kloppen door de deur zal komen. Mijn neus droomt over wat hij continu weet. Eigenlijk is het beter dat ik je parfum vergeet. Met de zintuigen door tact en tast is er hoop.…

die dwarrelend als een ragfijne sluier mijn huid beroerden, zich schikten naar de contouren van mijn lichaam tot ik de kleuren hoorde van jouw onverwachte komst je voetstappen, grijs en koud doorkliefden mijn ruimte ik probeerde nog geluid aan te raken …vogelgezang …windgefluister …een enkele zucht maar langs de randen van mijn gezichtsveld…

ragfijne sluier over mijn huid waar ze zich schikten naar de contouren van mijn lichaam ik vergat de tijd tot ik de kleuren hoorde van jouw onvermijdelijke komst je voetstappen, grijs en koud verkilden mijn vertrek ik probeerde nog geluid aan te raken …vogelgezang …..windgefluister …….een enkele zucht maar langs de randen van mijn gezichtsveld…

Op de smalle omleidingsweg tussen Hoogstraten en Wortel kruist op maandagmorgen geen tien meter voor mijn ogen een buizerd statig mijn gezichtsveld en strijkt rustig neer even verder op een weipaal. Verwonderd bewonderend nieuwsgierig rem ik rij achteruit me dunkt we kijken elkaar aan de buizerd en ik.…

over de onbetreden paden Langs met mos begroeide aarde In een mist van onbehagen Zocht je naar monumentale bomen In de schaduw schilderde jij ze ijzig Voor jou waren ze het verband Op de wonde, wat leven heet Jouw ziel lichtelijk verscheurd Niemand overleeft in de hete Vuurgloed zonder water Land inwaarts drijvende Wolken en uit mijn Gezichtsveld…

sinds vlinders hun entree maakten is haar gezichtsveld verbreed alsof er 'n deken afgetrokken is waardoor immense schoonheid zichtbaarder lijkt dan voorheen heeft de herfst haar masker afgelegd hoe volhardend zij ook vasthield aan een symfonie van kleuren ontdeed zij zich gestaag waardoor vele wiegjes tevoorschijn kwamen dansen wolken…

Alles wordt klein en zeeën stromen droog tot op een traan, om engelen te verrassen, verdwalend in 't gezichtsveld van mijn oog. Ik staar door tijd en ruimte als door glas. Ik zie mijzelf als kind, ik zie mijn vader toen ik nog in zijn ingewanden was. Toekomst en ver verleden schuiven nader. Ik speel bij mijn beide dochters op schoot.…

de regenboog ontrolt zich net binnen je gezichtsveld dominerend getekend tegen een onbestendige horizon gemarkeerd en ingesloten door grijs-zwarte wolken slechts gevormd door hun overvloedige lading bevochten door de zon ruimte prijsgevend voor een kortstondig samenspel gebogen als een lans met een overvloed aan kleuren eeuwig verankerd…

putter mistroostig het onvolgroeide bladerdek de mezen maken misbaar tractoren grommen onzichtbaar in de zwarte buik van de boerderij waar op het achtererf de mest overduidelijk aanwezig is tien scharreleieren voor 75 eurocent zelfbediening vanuit een met golfplaat bedekte kist de natte zwartwitte kat zoekt snel een droge plek buiten mijn gezichtsveld…

De reden, ze lag buiten mijn gezichtsveld. Soms naderde ik haar. Dan weer verraste en ontglipte ze mij volkomen. Hoe kan er iets bestaan zonder reden? En wie bepaalt de reden? De reden…? Bestaat in een mysterie. Want in haar ontvouwt de liefde zich op een wonderbaarlijk manier.…

Gezichtsveld, kim, horizon of einder Lange lijn, zichzelf vormend de verte Op afstand, streep benaderd Van dichtbij, geen vreemd of bekend Helder spiegelt zich het licht in water vrij van kragen ~~ ~~ ~~ Kleurstelling is ingetogen waardig Kalm of stemmig, zoals men ook wel zegt Vervaagd landschap is de kneep Slimheid kijkers te verrassen…

Niettegenstaande het feit dat het desalniettemin een krachtig moment was, zodat mijn beide aardedonkere reebokbruine ogen zich konden verlustigen bij de aanblik van een laatste oprisping van een zieltogend dwarrelend acaciablad, zodat mijn gemoed onwillekeurig werd meegesleurd in neerwaartse spiralen, waardoor het gezichtsveld voor mijn…

Ik wil zo graag bij jullie behoren als mijn dag ontwaakt, het leek alsof ik niet verder mocht komen, mijn gezichtsveld duidelijkheid kreeg. Naar de grote mallemolen van het leven wilde ik stromen, wist dat ik niet mocht verstoren dit ontzettend mooie natuurtafereel.…

Achter het brede venster zie ik rechts van mij op twee verlichtingspalen afstand, een meisje van omstreeks tien tussen een blauwe auto en de zilvergrijze ceder in het voortuintje van mijn buur, mijn gezichtsveld binnenglijden.…

zien en zwijgen laat me stil zijn nu ik thans zoveel gesproken heb in gezichtsvelden drijven al mijn woorden langs vooropgezette routes en het tijdpad van een leven dat niet langer is -laat me stil zijn- zwijgend haar teloorgang tot de weerkeer van haar wezen zien in woorden en in beelden slechts mijn stem leggen, want ik mis…

Amper uit mijn gezichtsveld verdwenen, begin ik al om je gemis te wenen. Zeven hele dagen zonder jou, mijn hart schiet nou al in de rouw. Moet ik me er tegen verzetten, of moet ik mijn hartje stilzetten? Zeven dagen zonder enig teken, gaat dit mij opbreken?…

van omcirkelende intimiteit, van begoocheling rond gevoelens waarover de uitspraken aankomen als zweepslagen weg zijn ze, losgelaten zoals de briefschrijver na veel bedenktijd een anekdote achter zijn plompe woorden opheft zoals de huid aan zomerse tinten inboet naarmate in een handspiegel de herfst verstrijkt bevind je roekeloos in hun gezichtsveld…

Vandaag bij ‘t wieden van een bedje met wat prei was ‘t de Thalys die zijn gezichtsveld deed verbazen. En ‘s avonds, etend van wat zelf gekweekte radijs genoot -ie napret van een mooie dag Parijs.…

de tijd vliegt voorbij maar ik blijf staan en laat haar zo snel mogelijk aan mijn gezichtsveld voorbijgaan de tijd vliegt voorbij ik wil niet mee ken geen enkele haast ben met mijn eigen tempo gelukkig en tevree en zij snelt langs hogelijk verbaasd de tijd is zo traag ze sleept zich voort tijdens een preek vergadering in klooster of…

Een paar scherven blauwe eierschaal hier en daar aan de voet van de rooilijn en de beukenschraag herinneren me eraan de dood het treft me diep weet ik dat ik altijd een kind zal blijven ingezwachteld ben ik tot op de oppervlakte van mijn gezichtsveld mensenkind de boze natuur met haar gruwelijke bedoelingen waarom geen nest oude…

plantenstand Tegen verwording door mensenhand Welk architect heeft muizen ontworpen Die blind en zeer bekwaam ronddwalen Over land buitenwijk en dorpen Om overal hun kostje op te halen Als hij zijn werk beschouwend beziet Dan moet er toch een lichtje bij hem opgaan Hoewel geen van zijn vleermuizen hoe aangedaan dat door zijn beperkte gezichtsveld…

Of was ze teveel buiten mijn gezichtsveld? Wat bezielt mij toch, om wat goed is los te laten? In het donker jezelf ontluisterd af vragen wat er met de droom gebeurd is. Heb ik haar op de vlucht gejaagd, en dat terwijl ik haar ooit zo gekoesterd heb? Als ongezegde vragen hangen ze in de lucht.…

ontstond waarin ik schipbreuk leed zonder daarvan te lijden het lot zichzelf voorspelde als reiziger vermomt verbonden door verlangens vallen oceanen droog, om in het zoutste bad te baden, tranen werden een rivier waarover ons kloppend hart bewoog, langs de streken van de wind en in holste vaten waarvoor we kozen, misschien dichterbij het gezichtsveld…

Verdwijnen uit het gezichtsveld. Jou achterna in vrijheid. Mijn god ik mis je. De leegte, zo hol. Midden in de zomer zijn de bladeren gevallen. De dag begon zo mooi. Je zei: “Tot vanavond”. De woorden in mij oneindig herhaald. De waarheid is, dat voor mij de avond is gevallen. Zo maar werd je van mij weggerukt.…

buiten mijn gezichtsveld nog kraakte het dichte kreupelhout. u gelooft dit verhaal niet misschien, toch heb ik dit, echt waar, ooit gezien, wellicht was het gedroomd bedrog en behoor ik, mét de Sinterklazen tot de fantasten en de dwazen.…

Hori- (zon) Als de avond valt De ochtend In het gezichtsveld danst De oversteek in woelig water, Veel handen maken licht werk, Een rotsblok die opgelicht wordt, Een vuurtoren Een warme haard verwacht, Slaap pijn verzacht.…