Alle inzendingen over godvergeten

zag je wolken blond in haar benen lang gesloten slank een paar stapte uit in gracieus bewegen straalde lach je ogen bleven blauw verlegen danste korte passen in een vlinderend gaan keek me stilstaand aan wiekte vloog voorbij maar in dat godvergeten zonneogenblik bloeide jij voor mij…

ik ga wat huilen nou ja wat tranen waarvan ik niet weet waar ze vandaan komen op tv zeggen ze iets over het weer of over een verloren liefde of over aangespoelde dolfijnen of zelfs over meisjes uitgehuwelijkt in een godvergeten kamp wat ik niet wil zien terwijl ik luister naar bloed zweet en tranen en een beetje huil terwijl…

boterzacht ontgelden en proefde ik jouw vurig bloed die godvergeten judaskus! heeft mij nachtenlang doen kwellen…

Ik zag je aan die godvergeten toog. Weer zo'n klant die maar blijft vertellen. Ik luisterde terwijl je bleef bestellen naar heel je leven en wat je bewoog. Ik doe zoiets vaak 't is tenslotte mijn vak. Wat was je uitbundig je ging alsmaar door. Ik veinsde vakkundig een luisterend oor en kreeg tenslotte… … die lekkere cognac.…

korenschoven als wigwams op het kortgeschoren veld wij speelden indiaantje ik was winnetou jij old shatterhand getooid met kippenveren galmde onze strijdkreet tussen mond en handen op stokpaarden galopperend het kinderhart verlaten stuif je nu door ‘t zand getooid met dorre takken een gordel van granaten in dat godvergeten land…

soms is er zacht het flierefluiten na een woeste nacht waarin kobolden smidsen hitsen met lucht van volle maan een donkere dreun te horen is de godvergeten lust die stilte opent maar zij druipen als kabouters af nog likkebaardend naar de feeën hun elfen dansen in de morgen pas nadat wij ons al flierefluitend moe hebben gevreeën…

zag je lentebloem wit in geel opbloeien een vlinder zo dichtbij zij kende alle geuren vloog in sneeuw en hagel regenboogde alle zorgen in fladderend komen zo voorbij ja ik was godvergeten blij koester alle kleuren die jij geeft bewonder jou en weet dat jij ook om en met mij naar een nieuwe zomer leeft…

je nagelde met slanke vingers langs mijn rug striemde rood ons namen in mijn vel ik las ze later terug toen hartstocht was beleefd en jij je eindelijk had uitgeleefd ik mocht het beest weer spelen en godvergeten lang met jouw de passie delen je tags staan in mijn huid hoe ik ook wend of keer kan en wil daar nooit meer onderuit…

jij rivierde ijsseldiep ketelde in kampen meerde aan in veluws open randen toonde toch je eigenheid en in alle vergezichten kom ik je tegen ontmoet je in de borders van altijd waar jij wilde bloemen loopt bloeit in orchideeën en uit zonlicht warmte koopt ik heb je godvergeten lief meander en verander maar zing je eigen…

ze schitterde scheurde zich los van publiek danste flarden muziek zong een godvergeten lied op de melodie van stilte diep tussen de sterren ze wervelde in vuur met armen als vleugels vlamde op bij het applaus doofde met tranen in afscheid bloemen kleurden het vallend gordijn een laatste pas in schone schijn haar…

jij spiegelde in glas wist later pas hoe mooi je was toen je uit de schaduw van verleden bent getreden op achtergrond was ik er al jij scherfde nog in glas bloeit nu kristal in teder raken kunnen wij de hoogste tonen maken jij bent mijn griet jouw zuiverheid in weer ontwaken heb ik met jou zo warm en godvergeten lief…

ik vlieg niet in gebouwen ga niet voor een bomaanslag wil enkel van je houden als dat tenminste mag draaf niet door in woorden kies gewone zinnen wil je hand gaan vragen om onze liefde te gaan dragen wil jou beminnen om samen een nieuw leven te beginnen in ons paradijs' verdomme waarom eist realiteit een godvergeten hoge…

ze schitterde scheurde zich los van publiek danste flarden muziek zong een godvergeten lied op de melodie van stilte diep tussen de sterren ze wervelde in vuur met armen als vleugels vlamde op bij het applaus doofde met tranen in afscheid bloemen kleurden het vallend gordijn een laatste pas in schone schijn haar…

je stem vaag de woorden een wenk om mee te gaan was de drempel al voorbij gaf jou mijn vrijheid in je onvoorwaardelijk volgen jij ontsloot de wereld in een nieuw beleven enkel door jezelf te geven geen terughoudendheid met harde en zachte zijden zonder obstakels te vermijden mocht voluit genieten en dwalen in je lach op deze godvergeten…

mijn fiets verroert zich in stugge verbazing, koud is de weg druipende bomen werpen druppels langs mijn pad; de wind speelt mee totdat ik zeg dat het genoeg is mijn fiets loopt warm en aan mijn arm likt - schuchter nog - de zon hoeveel kon ik hebben geweten toen ik – in een godvergeten tijd – een barre tocht ten spijt me wel van…

te vangen een schouder om te rusten als de beelden verontrusten kan niet in die vormen treden waar je in een vroeger leven onder hebt geleden toch spook ik niet maar bied alternatief in gezamenlijk herkennen zullen oude angsten nooit meer wennen dan is er perspectief ik wil je ook vandaag en morgen zonder zorgen je bent mijn godvergeten…

men raast door de wereld medemensen zijn spoken voorbijgillend in de nacht godvergeten gezichten gemaskeerde lege tronies effen emoties glijden glad en ongrijpbaar te mooi om waar te zijn de draaimolen verslingert en verkrampt de krijsende massa dronken en blind het eeuwenoude verhaal komt soms heel even en ook zo wonderlijk bij…

Joop verfde zijn schuurdak in twee kleuren Voor hen die uren in de file staan Onderweg naar hun godvergeten baan Hij wil zo hun werkdag iets opfleuren Hij kreeg toen de gemeente op zijn dak Maar heeft aan het vonnis toch echt tabak ...Joop van Ooijen moet de tekst 'Jezus redt' van zijn dak verwijderen omdat deze in strijd zou zijn met de…

waar elke angstkreet zich aan mijn lichaam bindt en met mij de nacht ingaat staar ik steeds kinderlijk klein naar een ontwakende vrees in verzegelde ribben ik zoek godvergeten woorden op mijn onbewogen mond daar waar ik het sterven leerde in ontzielde meisjeshanden en het opgedroogd onzuiver bloed staren mijn beroofde wimpers naar…

Ach Heer, neem me mee naar het beste restaurant van dit godvergeten gat. Ik ben het waard en ik zal het U vannacht bewijzen. Ja, vannacht, U zult er geen spijt van krijgen, dan zal ik U belonen. En vertelt U me dan nog eens over Uw militaire aanvalsplan?…

ga de golven voor je beuken de zeeën splijten in obsceen gebaar op zoek naar het ultieme waarvoor ik altijd met je ga duik naar dieptes in het zwart heb alles wel gehad wrakken en koralen haaien die me paaien willen snaaien tot ik jou eindelijk vind in het labyrint van riffen die de dag bepalen jij bent het kind dat ik zo godvergeten…

ik zag je ogen zingen met het licht van de zon van binnen een sprankje ondeugd lag als verrassing over je bruingebrande jeugd op het warme strand kleine cirkelwinden speelden met achtergelaten dingen waaiden op in een minitornado bestrooiden ons met zand als offerande van de natuur op een godvergeten uur wij holden…

wanneer nacht de smaak van donker heeft de maan vergeet te schijnen lijkt realiteit voor even te verdwijnen wordt wit tot zwart verpakt verdwijnt in een zo donker gat en zuigt je mee tot een verdrinken in een troosteloze zee laat je niet gaan klamp aan er is een baken dat jou richting wijst maar iedere godvergeten nacht…

groen liegt door bladeren winterbruin en perkament vertellen van in herfst verdwenen dagen karig de grond met sporen van wat zand in voegen tussen stenen aarde lijkt hopeloos het wachten op ’t ontwaken en toch gestreeld door zonbeminde dagen streeft het omhoog in voorjaarslicht als een klein wonder in een godvergeten hoek lieft het de…

Brechtje Blaasbalg slingert heen en weer tussen kwaad bloed en koudvuurspoor ze zal geraakt worden door de knoet van het luid klappend volk zij rekent niet meer in dagen of nachten tot de oogst aan haar voeten ligt zal zij wagen om dit godvergeten land van man en macht te ontschragen het vuur in haar ogen ontvlamt de gerst vogels verschrikken…

heb in muren je naam gekerfd mijn mes geslepen op bomen het hart gesneden met pijlen doorboord godvergeten veel van je gehouden jij hebt me niet gehoord mijn liefde werd stil verdronk in de zee van jouw woorden mijn golven sloegen stuk in de drukte op strand als los zand liet jij mij door de vingers glijden naamloos op…

beschreven Verbeeld u zelf niets Je leeft dit leven En eindigt als niets M'n gebreken lezen iets Alsof de spaken breken Niet van de fiets Noch die van jullie leken Blijft het hangen Gooi het weg Denk nooit in rangen Anders hebt ge pech Vraag nooit naar niemand Rond en rond vandaag Ook steun ik jou vaag Ik leef met je samen in dit godvergeten…

De weg van alle vlees gegaan, dagelijks in godvergeten grijs. De wind hield ik niet tegen. Stuifzand dit leven, vliegend schuim. Het leek mij, versteende vogel in regenpak, niet wijs op het glasloos terras te blijven. De vrees voor strop en gas joeg mij het strand langs. Ik wilde meeuw zijn maar vogels sterven ook.…

Dees godvergeten dolheid smijt De wet uit Mozes' handen. Ontzinde mensen, laat u raên: Gij stookt de helse vlammen aan Met heilloos offerbranden.…

zag in de hoogste takken nog wat blad je kaalde snel van onderen het was de lach van lente en frivool in zomeren je dwarrelde zo gaaf in pril ontluiken groende godvergeten mooi was niet te stuiten tot ver voorbij de kortste nacht gingen we in kleur en geur de perken te buiten ik heb je herfst zo lief de vruchten van ons samenzijn…