24 resultaten.
Venetiaanse romantiek
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 75 De gondel golft over de
golven; kent het Venetiaanse
plezier van een romantiek, dat
wordt gedragen door de pendels
van een door de maan beschenen
gondelier.
Een mandoline speelt liefdesklanken,
terwijl de gondel door het water
glijdt voorbij een monumentaal verleden,
dat met liefde tegen de weemoed strijdt.…
Nachtbloesems I
poëzie
3.5 met 39 stemmen 5.793 I
In dons van wolkjes glijdt ginds
De zilveren sikkel der maan;
Die schijnt een gondel, een bootje,
Dat vaart op de blauwende baan.
De wolkjes schijnen de golven,
Witgekuifd, met luchtende tint,
En de sterren zijn zo schone leliën
Als niemand op aarde vindt.…
Een lent van vaerzen
poëzie
3.8 met 5 stemmen 2.542 In dons van wolkjens glijdt ginds
De zilveren sikkel der maan;
Die schijnt een gondel, een bootjen,
Dat vaart op de blauwende baan.
De wolkjens schijnen de golven,
Witgekuifd, met luchtende tint,
En de starren zijn zo schone leliën
Als niemand op aarde vindt.…
Hittegolf
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 40 Het Tilburgs Reuzenrad
draait haar rondjes uur na uur
met lege gondels
zacht schommelend
in een verzengende hitte.
Haar witte staal torent
hoog boven de stad.
Bijna geen mens op straat.
Hittegolf.…
Eens in Venetië
netgedicht
3.9 met 14 stemmen 806 geworden was
uitkijkend door het raam
met een glas water in de hand
Ik wilde wel de overstap wagen
de maan was vol, vrede in het hart
Jouw ademhaling stopte even
Ik keek om in het geliefd gelaat
dat gelukkig leek in het licht
buiten verdween de gondel uit het zicht…
Witte linnen lakens
netgedicht
3.8 met 5 stemmen 221 Ferme droombezorger kwam
een gondel vol
nachtelijke arabesken aan haar schenken
Immense bonte vlinders
hielden wake aan houten baldakijnen
van het hemelbed
Witte linnen lakens
ontvingen het blijk van mijn genegenheid
met een tere zucht…
BARCAROLLE
snelsonnet
3.8 met 42 stemmen 2.557 So dra mi gondola calmo canvaro
io gondel‘ier, e gondel pronto dááro”.…
Venetië
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 971 de gondel der liefde
voortgeduwd
door een
gondelier
trotseert hij
smalle grachten
schittert het water
als een zilveren rivier
luister hoe de
violen klinken
als geen ander bespelen
zij de liefde hier
rozenblaadjes
drijven op het water
tekenen van geluk
zo heeft ieder zijn manier
de avond kleurt
scharlaken rood
veroverd door…
Venetie
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 635 Grachten, gondels
paleizen aan ‘t water
een zinkende stad
fonteinengeklater
Een paar uren
van die eeuwigheid
blijven mij bij
raak ik niet meer kwijt
Het is nu verleden
te mooi om te wonen
het blijft een droom
te weinig het gewone
De stad kluistert mijn ogen
als ik er weg uit vaar
wederom als ik later nuchter
het Hollandse raam…
de karavaan
hartenkreet
3.9 met 9 stemmen 576 Wat voelde je
toen de Karavaan
voorbij trok
Voor je ogen
Lachende maskers
van meisjes
Bleke karkassen
van kinderen
De gulzige smoelen
van monsters
Voorbij slenterden
Van rol wisselden
Je het ravijn zag
waar ze zich in
zullen storten
Wat voelde je
toen je tussen
gondels en pleinen
heren en wijven
langs bitter gekrijs…
Droomwereld
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 44 begroeten
en in de wolken leven
met de regen dansen
en de maan een kusje geven
ik wil zingen in de sneeuw
en stoeien met de wind
zeilen op het ijs
tot ik een ijsbeer vind
ik wil duiken in de zee
en springen in het dal
glijden van een berg
en niet bang zijn dat ik val
ik wil luchtkastelen bouwen
midden in de nacht
vioolspelen in een gondel…
Dame in blauw / De Venetiaanse markiezin
netgedicht
4.5 met 48 stemmen 1.027 Een uithangbord hing desolaat
beschenen door warm licht dat naar buiten brak
haar enige houvast voor het ondraaglijk moment
onder deze relieken in fragiele aanbouw
van de dag
een mystieke sfeer leunt zwaar aan de gevels,
was zij zich daarvan bewust.. ze aarzelde
bij het zacht gondelen van haar naam..
Venetië.. Venetië..…
HEEN EN TERUG
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 Tussen steile rotsen
door dicht woud omringd
dendert de stortbeek
naar beneden
geeft zich over aan de wil
van de oeroude Schepping
over hem heen
stijgt en daalt telkens
een gondel langs de helling
steeds onderworpen
aan menselijk gezag
de hotsende stroom
bereikt het lage dal
zoekt als kabbelend riviertje
de tijd zonder eind
het…
wegvliegen
netgedicht
3.9 met 22 stemmen 414 soms
wil ik een zoen
zomaar een zoen
neergebogen
zoals zomers die in gondels varen
met voeten in het water
en prentkaarten verleiden, groenblauw
langs houten palen en langzame lagunes
soms
wil ik een zoen
zomaar een zoen
traag en stil
zoals oude uren over bruggetjes heen
oneindig jong in ogen
die tussen duiven op het plein schuiven…
herfst als staar
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 109 belegde akkers, vorens
liggen als zware golven op het zwarte klei
de dood is in aantocht
toch lijkt het sterven minder zwaar
als ik het album terugzie van jaar na jaar
het lijkt te refreinen als een lied vol met lijden
doch vrees lijkt niet te overheersen wanneer
ik het groen zie verteren in roodbruine tekens
de natuur lijkt een gondel…
Queeste
gedicht
1.9 met 13 stemmen 5.272 Het oog werd opgetild, in een gondel gelegd, de pupil vloeide samen
met de kleur die nog onbegonnen was van kleur,
vorm die, ongeplooid, nog nauwelijks richting bekende.
Als het luchtdunste hemd was je adem,
je huid had haar omtrek verloren, met de stilte was je één golf.…
Hypergonder
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 187 Een 'hypergondel'
verzuipt
in Venetie!…
in deze kleine gondel vol gedrochten
gedicht
2.4 met 20 stemmen 11.101 in deze kleine gondel vol gedrochten
boven de omgespitte dierentuin hangen
op zoek naar het vogelbekdier
dat spartelend zijn aquarium ontglipt.…
Duitse deernen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 98 Door de verhitte handelingen zouden we ons
daarna naakt in een gondel laten afkoelen.
Het water zou sissen, wanneer wij erin doken.…
Venetië
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 77 Een waas van licht splitst op de koepels,
het baadt filigrijn in het water van de lagune,
de smalle spitsen van de gondels bewegen vederlicht.
Aanleggen en verlaten,
de stad drijft op licht vertrokken van smalle kaden,
de trage opmars van meerpalen,
stille eskaders die geduldig op de vloed uitrijden.…
Join
hartenkreet
2.9 met 13 stemmen 964 ergens in
een overgestroomd Venetië,
want onze angst is te vroeg te
moeten, te vroeg te zullen sterven
( zelfs mijn opa had daar last van )
dan zal ik vervloeien tot geurige
was ( kalmerende lavendel ) je
beschermen met een waas van vlezigheid
( poëtische overdrijving ) al ben ik
onmachtig ( zie je wel ) en als wij
verdrinken ( want ook gondels…
gondelvaart
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 67 geblazen
tussen de verwonderde oohs en aahs
op lage pramen stonden mensen vreemd gekleed
als maar op hun plaats stil te reiken naar
een verbeelding hoe de tijd niet vergaat
maar die gleed toch voorbij
we voelden het aan het kouder wordend gras
en de avondwind die opstak
het wonder werd in het donker snel verslonden
na het passeren van de laatste gondel…
DE NAJAARSZONNE SPRANKELT
poëzie
3.8 met 8 stemmen 895 In 't effen water spieglen
Twee zwanen, blank van veer,
Uit dons gewrochte gondels,
Zacht wieglend op het meer.
De haan steekt op de hoeve
Zijn heldere klaroen,
Terwijl nog tortels kirren
In 't laatste beukengroen.
Hol ratelt op de straatweg
De postkar door het woud,
En sijsje en vlasvink fluiten
In 't dichte kreupelhout.…
Gekweld door onkundigen
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen 147 In Venetië zat je fijn met Bram te genieten
in een gondel als een pasgetrouwd echtpaar,
Uithuizermeeden heb je knapweg laten schieten,
het vrije leven had je eindelijk voor elkaar.…