90 resultaten.
Een levenspalet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Stelt ook een graf ons nadien nog vragen,
die voelbaar zwaardere om soms te verdragen.
Woont hier bij de steen slechts rust na ijver en vlijt
zien zij bedolven nu zwijgend dat 't goed mag zijn
het was hun tijd en een leven samen zonder spijt .
Geeft een gegraveerde steen ons beelden,
iets van vrede 'n geboetseerd herinneringslied,
er zingt…
dagtekening
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 414 ik wil, zoals zovelen, nalaten
niet van nalatigheid beticht worden
met verve woorden penselen
beitelen in grafstenen
letter na letter
opdat ik zacht zal rusten
een schilderij achterlatend
groen en vuur
rood en ijs
glorend in ochtendstond
gloeiend de zee bewolkt
niet, neen, nooit weggaan
alleen maar achterblijven
aan het begin van de avond…
Vochtige grond
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen 403 Het duistert in mijn hart
Verdwenen zijn alle dagen
Monotoon rijgt de tijd zich aaneen
Berustend zijn vele beelden
Roerloos vouw ik mijn handen
Ik leg me neer op mijn grafsteen
Ik strooi een bloemenkrans op
Mijn rouwende hart en kerf
Stil de letters van mijn naam
Een diepe stilte scheidt me
Vochtig van de grijze grond
Waar kan ik nog…
Dood in de ogen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 863 Toen ik begreep
dat ook ik ooit sterven zou
voelde ik mij zeer alleen
En om deze schok te verwerken,
bezoek ik elke week zijn grafsteen.…
Broze vreugde
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 195 Grafstenen, rechtop
vervreemding van de doden,
geschreven in de zon.
Slagboom van de geest,
houden dromen niet tegen,
in een vloek of zucht.
Groetings aan schoonheid
broze momenten van vreugd,
ontvreemd aan de dood.…
Waardeloosheid
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 103 wij dierenvrienden
in Nederland
treuren alleen
over gekwelde
dode stieren
geenszins aangaande
dit einde
levenspad/matador
deze wreedaard
interesseert ons
geen lor
dit enge
mensenleven had
zeer nuttig
kunnen zijn/
helpende handen
DIEREN IN
NOOD
stoer stierf
jij zeker
niet op
jouw grafsteen
de zwarte
letters domme
dood…
Be-TEKEN-is
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 onder de vlierstruik van de oude woordhut
luierden letters in het mulle zand
overmoed en fierheid, hielden ze in stand
omarmd door het woord dat de meester had benut
het teken in ziel en vaandel gegrift
zachte avondwind blies het verweerd signaal uiteen
erf geëffend met wat sprokkelhout zonder grafsteen
vergeelde foto in een album van schoolschrift…
Naschrift
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 324 De kleine letters achterop mijn grafsteen
Zijn later niet te lezen
Er stond: Hij was zo depressief
´t was niet te genezen
Hij had ook last van grootheidswaan
Hij vond zichzelf zo goed
Een ieder vond hij onbekwaam
Want niets ging als het moet
Hij kon zo gek zijn als een deur
Zich misdragen als een kind
Wie zich aan hem stoorde was een zeur…
Terugblik Allerzielen
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.539 De grafsteen afgeschrobd
mijn handen rood en koud
de salie kort teruggesnoeid
de bladeren neem ik straks
naar huis voor de hete smoor
van schapenvlees en u, pa
u ligt hier goed en ik weet
ook wel dat u ons mist daar
in het Vagevuur, u kon slecht
tegen eenzaamheid, u was het
enige kind van opa en oma en
gebleven in ons gezin van…
Morgen krieken
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 123 de grijze
grafstenen tussen
de bomenrij
geen vrolijk
aangezicht maar
hoe het
ook zij
hoor toch
een behoorlijk
aantal zangvogeltjes
schattig ogend
wie van
hen zingt
het mooiste
lied
volg met
de ogen
de kraaien
duiven/meeuwen/
zwanen vergeet
hen niet
straks heel
apart kraait
de haan
vanuit de
kinderboederij
toch een…
niets blijft
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 889 Blauwe lucht
warme zonnestralen
op een kalme zee
loop ik langs het strand
en denk waren we nog
maar even met z'n twee
dan schrijf ik je naam
in het zilte zand
jouw naam die ook
op je grafsteen
staat geschreven
en wacht ik op een golf
die het langzaam
zal vervagen
zoals alles in dit leven
niets blijft
maar de herinnering aan jou…
Onbereikbaar
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 1.942 Het maanlicht verlicht de dodennaam
die in mijn ziel als een pijnlijk litteken zal voortbestaan
Mijn bloedende tranen voeden de rozen
die met hun doornen jouw grafsteen beschermen
tegen het verdriet van onze verloren vriendschap
Ik reik mijn hand uit in het oneindige
Onbereikbaar leef je verder
nooit zal ik nog iemand ontmoeten zoals jou…
De galblaas knapt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 418 Over scheefgezakte zerken
Hangt het zilver
Waas van de maan
De nacht verlamt de tongen
Hij danst onder stroom
In het kerkportaal
Onder de spitsboog
Op de marmeren grafsteen
Glad als een sidderaal
Hier waren demonen rond
In een te wijd kostuum
Met larven van lust in hun mond
Hij sust de woelige slapers
Die zich nog springlevend wanen…
In rust
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 368 Achter deze groot openstaande
hekken
geflankeerd door hoge coniferen
loopt een schelpenpad
staan zerken
liggen grafstenen
doden
beenderen van mensen
voor doden zijn geen geboden
hun zielen vieren vrij
hier staan namen van doden
lopen de levenden
lezen namen
zien de duur van leven
te jong dankbaar oud
nutteloos ziek
maar hun zielen…
Vaderdag zonder vader
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 13.496 je grafsteen oogt nog nieuw
al is hij bijna 25 jaar oud
de zon glanst in het marmer
waar het verleden rouwt
dieper en verder, steeds verder
ligt de horizon van jouw leven
toch is mij die horizon nabij
welk schip vaart zonder steven
in stilte lees ik je naam
het jaar waarin je gestorven bent
een vaderdag zonder vader
een leegte die nimmer…
La vie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 In het museum staan we stil
bij de suppoosten: een gangster
een strandmeisje met slaapogen
en een net niet omvallende man
die opschrikt en weghinkt
naar de zaal met glazen grafstenen
We zien mensen somber
wachten, op het einde nog
genieten van een sigaar
de ramp lachend verdringen
aan de piano, bij hun man
schreeuwend hun gelijk halen…
echoklanken
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 42 Vleermuizen omcirkelen grafstenen
een dans in winterse mistroostigheid
echoklanken uit een overleden vaderland
dieper in de nacht krioelt het ongedierte
tussen het door de kou vergeten gras
ritmisch klinkt de klank van hongervrees
in de machteloosheid van een dwalende wees
door dit land is ieder kind zwerver geweest
tussen de wandelgangen…
bevangen gevangen
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 763 ik zo vaak en vaak
het verlangen
naar het lichte buiten
alsware ik bezeten
door illusie bevangen
waarom verscheurt
buiten en binnen
mijn diepe wens
door liefde gekleurd
is het de verstilde leegte
door stilstaand bloed
tot ijzig verbeurd
ik versterf door de dagen heen
slechts terend op enkele tellen
schrijnend gehouwd
in mijn grafsteen…
Standbeeld
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 397 niet meer leef
'k wil ook geen bloemen
op mijn vers gedolven graf
valse tranen hoeven er
niet te vloeien toen
ik ze nodig had
zag ik de vrienden niet
die mijn huis of nummer
niet meer wisten
jij had mij in de palm van
je hand maar liet mij wegvloeien
zoals de zee haar weg naar
de horizon terug vond
laat nu maar op mijn grafsteen…
Zwartgallig gedicht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 147 Op de prachtige bijna gezellige Oosterbegraafplaats
ligt een grafsteen te wachten
op het moment dat mijn graf wordt gedolven
nooit zo bij stilgestaan
maar nu komen de zwarte gedachten op als golven
van een onrustige zee
ze zullen wel weer verdwijnen
ik zal vooreerst niet wegkwijnen
ik hecht nog te veel aan het leven
nee,
het wordt tijd…
WAAR NIEMAND JE KENT
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 227 ik heb gehuild
ik heb gejankt
ik heb je alleen
eigenhandig in de tuin begraven
ik heb je voor je liefde en trouw
op m’n knieën bedankt
een zwerfkei vormt
jouw grafsteen
en ja dat kan want
je was mijn hond
jij hoort en blijft bij mij
maar een mens moet
als hij is ontzield terstond
worden weggedragen
naar een plek waar het
voor jou en…
Opgestaan uit de dood
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 113 zij hadden hem
geschoond en met
witte doeken omwikkeld
zacht in het graf gelegd
in stilte baden
handen met ongezegde
woorden van liefde en trouw
harten vol verlies en rouw
toen zij in de vroegte
weer verschenen bleek
de grafsteen verdwenen
de tombe was leeg
in schrik en verwarring
zijn zij teruggelopen
de mare was hen vooruitgesneld…
Bloedkoraal
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 157 als een veer
Ik schrijf met rode inkt een
Taal die van hart tot hart wordt verstaan
Laat mij gedragen worden
Door een groene zee vol met dolfijnen
Laat mij dobberen op golven
Onder bloedkoraal bedolven
Wanneer de hemel boven mij dichttrekt
Het zeemonster zich verheft
Laat mij dobberen op golven
Onder bloedkoraal bedolven
De grafsteen…
Ons profiel?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 124 waarheidszin geslagen
tot de dood ons de handen raakt
in schoonheid door de vingers glijdt,
geef het zelf maar een bijzondere naam
het loopt uit het kristal van iedere maan
al is die verduisterd, het fluistert
op iedere geboortekaart al wordt die
niet geschreven, het staart
je aan in de laatste korrel zand
waarin ons profiel in een
grafsteen…
Oma's grafsteen.
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 1.587 Eindelijk daar staat hij dan
De steen bij uw graf
Na maanden heeft u uw naam
Weer terug gekregen
Hoewel u die altijd al heeft gehad…
Ze bewoont de stilte.
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 232 haar lippen,
toch antwoordde zij:
- Als ik in de stilte
van de sterren woon
is er geen stem
meer nodig om de
alles omvattende
leegte te verwarmen,
daar buiten heerst
alleen koning winter,
daar ben ik eeuwen
lang vandaan, alvorens
om tot mijn kindsdom
terug te gaan, zal ik
immer zwijgen en alle
geluidloze woorden in
mijn grafsteen…
Bloedende rozen
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 2.214 kunnen weken
Ik heb in mijn hand een rode roos
met blaadjes van fluwelen dromen
waarlangs trillende tranen blinken
die langzaam in het hart bezinken
om daar opnieuw volop te stromen
Ik heb in mijn hand een rode roos
waarmee ik zwijgende wil zeggen
dat mijn liefde voort blijft vloeien
en voor jou er altijd rozen bloeien
die ‘k op je grafsteen…
Elke dag nog
gedicht
3.0 met 33 stemmen 32.839 Remco Campert aan Cees Nooteboom
Elke dag nog
praat ze met zijn grafsteen
op het kleine kerkhof aan de overkant
uitzicht over het dal
met het dunne riviertje
glinsterend als een spinnedraad
in het Noord-Franse licht
sinds hij dood is
doet ze minder aan de tuin
eens haar trots
kreeg er nog een prijs voor
de sénateur kwam er nog voor…
Boerin in Iviers
gedicht
2.0 met 25 stemmen 10.059 Elke dag nog praat ze
met zijn grafsteen
op het kleine kerkhof aan de overkant
uitzicht over het dal
met het dunne riviertje
glinsterend als een spinnendraad in het Noord-Franse licht
sinds hij dood is
doet ze minder aan de tuin
eens haar trots
ze kreeg er nog een prijs voor
de senator kwam er voor over
helemaal uit Parijs…
Ander
poëzie
2.0 met 5 stemmen 737 .
-------------------------------------
ander - nl. een ander grafschrift
hok - ruimte
rift - lijk
koorsteen - grafsteen in het koor van de kerk
besje - grootmoeder
ook - dan ook
parkement - tabaksblad…