Alle inzendingen over grenzen stellen OR grenzen handhaven

Jij bent voor mij de wind Maar bovenal de storm De snelheid in kwadraat Vluchtig en toch enorm Jij bent voor mij de regen Maar meer nog de tranen Druppels die verdwijnen Uit vastgeroeste kranen Jij bent voor mij de winter Maar het is vooral de kou Die de wereld laat bevriezen Waar ik mijn iglo op bouw…

waarom toch zit jij alleen besloten in het web van het alledag zie maar niet dat ook ik ben overgoten met tranen van hetzelfde slag men kan gevoelens niet wegen zeker niet die van oorspronkelijke aard maar waarom zou ik minder lijden onder de beperkingen welke ik in mijn leven heb gebaard…

verleg je grenzen als je ze overschrijdt of loop jezelf voorbij waardoor ze vervagen verlies jezelf in onnodig gepeins waardoor je vergeet gewoon te leven liefde te geven waarvan je weet als je nu terugdeinst eindig je als gewelf waar heimwee blijft knagen bij elke volgende mijmerij want je bent haar kwijt kunt haar alleen nog…

In Brabant aan de grenzen lei een brave grenadier, Bij Louwke in de Gouê Ton, daar was hij in kwartier, De hospes was een gulle vent, bij iedereen gezien, Maar 't beste, wat baas Louwke had, dat was zijn dochter Lien.…

daarom wil ik mijn grenzen verleggen, niet één keer, maar elke dag opnieuw als het moet , of kan , of wenselijk is om trouw te blijven aan mezelf en mijn idealen.…

ik laat me gaan mijn lichaam kijkt me aan de ogen ongebroken nog is er de rode draad het fluïdum dat beiden raakt ben vrijheid zonder grenzen tijdloos in verplaatsend zijn het aardse is voorbij emoties stralen in geluk hun eind toch moet ik terug de ogen huilen van het lichaam op de rug…

Ze fluit een eigen lied, niet meer de versjes van ‘t verleden Echt trots tsjilpen wil nog niet; ‘t gezang zoals zij vroeger deden… Ze denkt dapper aan de deuntjes maar een enkele aanhef laat haar breken, Wie zal haar in haar poging steunen; zo lang eenzaam opzij gekeken… Achterlaten ís het leven, sla stoutmoedig je vleugeltjes uit Je kunt…

dualiteit tussen echt en onecht tussen verstoten en zelfrecht binnen, buiten trachten een wereld te omsluiten leven in de overlevering die vandaag naar morgen heet wonen in kastelen van karton of tussen tochtige muren zeker ook onder het blauw een glimlach in de zon waar men ademt tussen keuze en leuzen van verzamelde levensbrokken…

(Eltse grins foarby; De Kast) Een hut van plaggen ruim vijf eeuwen terug op het Friese platteland ~~ ~~ ~~ Binnenkort hoopt hij dan vader te worden Met het scheppen van een band ~~ ~~ ~~ tussen leden van zijn gezin, in hun hut bij een ondergaande zon ~~ ~~ ~~ Toekomst tegemoet Het meisje kijkt om en lacht lief door…

De grenzen van mijn doek Zoek ik op, veilige begrenzing Van de eindeloze lijnen Die onder mijn handen Ontstaan - Gedachten die gedachteloos De vrijheid zoeken, kleur En uiting geven aan wat Er in mij leeft, Aan de diepste kern Van mijn bestaan…

Bang voor een beetje reflectie Voor mijn eigen imperfectie Lekker doelloos mijn emotie ontwijken Naast de pot grissen en mijn koppigheid bewijzen Dat was mij levensmissie Tot, en ik zeg vandaag maar vandaag is alweer voorbij Ben je wakker of ben je alweer de kluts kwijt Ze proberen me te verdoven met antipsychoten Hoe kom ik op de crisis…

Een arts zonder grens bezoekt een zwaar gekwetst kind. Nobel buskruit doodt. Alfred Nobel was de uitvinder van het buskruit.…

wij keken ver vooruit maar nooit verder dan de horizon verder kijken zou namelijk een streep te ver zijn geweest daarom stelden wij paal en perk aan eigen grenzen een grens aan het zien een grens aan de groei een grens aan het leven kortom wij keken en zagen voor zover wij het konden verdragen…

in de oerziel, afgedaan als onzin, klopt het aan de poort, vaak ontzegd en komt het ijkpunt dichterbij waarin ik droom, soms fataal waarvoor ik ben gezwicht, een kortstondig evenwicht in cumulerend licht, waaruit ik adem haal mijn tijd vloeibaar wordt zijn streken in verf vernist, vergeeld in elk levensrijm, als het z’n grenzen…

Breng mij daar, waar die grenzen liggen De zangen klinken in het stille hart ’t kwaad, angst en spot niet binnendringen Haat en jaloezie de vrede niet verwart.…

Mensen aan het werk in oorlogssituaties. Dikwijls de enigen die nog instaan voor het verzorgen van slachtoffers van die bloedige oorlog. Jonge, goed opgeleide mannen en vrouwen ver van huis en in gevaarlijke omstandigheden zorgen voor hun medemens, ongeacht huidskleur of politiek kamp. Artsen zonder vakantie, die hun verlof opofferen…

dualiteit tussen echt en onecht tussen verstoten en zelfrecht binnen of buiten, helpt trachten een wereld te ontsluiten is het leven in de overlevering die vandaag naar morgen heet of wonen in kastelen van karton of tussen tochtige muren, het kan zeker ook onder het blauw met een glimlach in de zon ademt men dan tussen keuzes en…

We moeten 't oude motto onderschrijven Voor stikstof producerende bedrijven: Er zijn in dit land grenzen aan de groei Voor pluimvee, varkens, megastal en koei!…

Elektrisch, standaard Moet het gaan worden Wereld naar de Fili- stijnen willen wij niet Wereld onder onze Hoede Met mensen die zich uit De kunst gedragen Majestueuze mo- biliteit die zonder Uitzondering geen gren- zen kent 'n Wagen van Fred Flint- stone voor iedereen Goed voor ieders condi- tie en zeker 't milieu Wereld blij, met…

met info door mimiek ik schep geen kunst maar balanceer in liefdevol creëren op de grenzen van volmaakt als ik aan een stukje hemel schaaf…

Soms kent de natuur haar eigen grenzen niet meer, laat staan de onze.…

een volk zonder hart voor mensen zal meer dan lijf en goed verliezen dan sluiten de grenzen..…

De wijn krijgt zij geleverd God, wat zou jij stoppen List en leugen slechts bedrog Jij maakt spotbeeld van jouzelf Over jouw eigen grenzen heen Aan grenzen van een ander Heb jij tota- le lak Zij komt afspraken niet na Verwelkt op de com- posten Nagekomen afspraken: geen…

In Kaatsheuvel staan sukkels stom te springen In Londen zit een kneusje in een kooi In Rome doet een feestfossiel een gooi Naar het record ‘het even uit te zingen’ En om de afgelopen week te wreken Poog ik een Marokkaans record te breken…

zonnebloemen in een aarden vaas stilleven in drie tinten geel vernislagen vermengden zich onlosmakelijk met wie je van origine bent bewogen over verre grenzen reizen uit de comfortzone het fragiele overschrijdt niet langer grenzen het kostbare oude verplant men niet zonnebloemen in een aarden vaas stilleven…

Binnen de grenzen van ons denken speelt zich veel meer af dan we aan de buitenkant laten zien.…

Mijn hart huilt tranen Van kleuren blauw, wit en rood Grenzen vervagen…

Als je loslaat trek je grenzen voor 't welzijn van je groot domein. Dan komen vrede woorden weer tot leven bij de grenzen die je hebt gesteld.…

Het vers werd opgenomen in 'Open grenzen' over 50 jaar vrijzinnig hervormde gemeente te Rotterdam (Rotterdam 2005)…

Je speelt het spel tussen de mensen buiten je grenzen tot dat het mis gaat vroeg of te zijner tijd te laat.…