8619 resultaten.
Cycli
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 215 Aarde in een grijze jas,
bomen in het rijp, met
witte adem geschoren,
seizoenen die in de tijd
gemetseld zijn met de
specie van de leegte,
de takken van de wind
zijn dood, in een laatste
kreun verloren, ontbloot
aangepast het zicht, as van
verjaarde bladeren steunt
nieuw perspectief onaangetast
in opkomend licht, vergaan
door te…
Herfstberk
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 801 Toen ik in de trein voorbij reed en je zag, tussen oorverdovend stil
geluid, de wind verlaten wit tussen de takken, zó breekbaar.
Je stam een zachte, zoete zuurstok, maar niemand proefde je; behalve ik –
ik heb jouw alleenzijn verbrand in de haard en
samen zitten kijken naar gezelligheid.…
Bij 't graf
poëzie
4.0 met 11 stemmen 2.824 niet openbaarde:
De grijze, die zijn dorpje nooit verliet,
Had daar gezwoegd, bemind en liet er 't leven;
Waarom hij leven moest, dat wist hij niet:
Gij waant u, zwerver, boven hem verheven...…
Winter
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 263 de mist maakt mijn woning
slechts de stilte komt door de muur
watervogels spelen in de tuin
kaneelriet staat in het ijs van de vloer
vissen zijn schichtig onder glas
grijze vlekken op het zand
nu nog stille witheid en zwijgen
straks een vol strand met welvaart
open vensters en deuren
waardoor de onrust naar binnen tocht…
CDA (H)
snelsonnet
3.0 met 9 stemmen 915 Verbazingwekkend werkt het muizenbrein:
Zo bleken laatst een aantal grijze muizen
Bereid te zijn hun hoofdmuis te verguizen
Omdat die muis opeens te grijs zou zijn.
Nu is een nieuwe hoofdmuis aan de beurt
Die uiteraard weer net zo is gekleurd.…
De strandwandeling
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 493 hand in hand lopen ze te sloffen
over het drijfnatte strand
terwijl de wind boosaardig om hen
heen huilt en grijze wolken zich vormen
tot een klagelijke massa
regen valt onverdroten neer op
hun reeds doorweekte en
verkleumde lijven
even staren ze naar de golven waar
schuimkoppen zich grauw en ruw bollen om
vervolgens met geweld uiteen…
Grijze straten
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 239 de straten zijn grijzer geworden
er is weer mist, regen en wind
mensen dragen weer de zorgen
van hun werk en huiselijke plicht
de vakantievrijheid is nu voorbij
het leven krijgt zijn gewone sleur
de schilderachtige herfst is nabij
en de winter staat voor de deur
we zoeken binnenshuis behagen
met verse vruchtentaart en wijn
maar de terrasjesmensen…
AAN EEN GRIJZE TEGENSTANDER.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 826 De grijsheid blijft ons eerbiedwaardig.
Maar, is ze ook al de kluts niet kwijt,
Ze is, wat ze ook zijn moog, eigenaardig
Niet op de hoogte van de tijd.…
Grijs
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 403 Als de kleuren vervagen
En ik zie alleen grijze tint
Als de kleuren het licht niet meer verdragen
En als de pijn zich uit in grijze tint
Als ik om me heen kijk en voel de grijze leegte
Het wordt grijs…
Grijze Liefdes
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 110 Grijze liefdes spieken soms
waar niemand komt dan ik.
Grijze liefdes geven graag
waar gulle gedachten gedijen.
Grijze liefdes kleuren wit,
dan zwart.
In vijftig tinten speculeer ik,
hoe en wat,
waar en wanneer,
waarom en hoewel.
Grijze liefdes zijn grenzeloze liefdes.…
Toekomst?
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 176 Moet nu de kilte komen
in koud grijze lucht,
waarin onttroonde bomen
met ijzige zucht
hun bladeren ontnomen?
Requiem zonder vlucht.…
Zondag
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 137 Ik houd van verregende zondagen
het zacht getik op harde ondergrond
de grijze wereld buiten
de overkant in nevelen gehuld
druppels die neervallen in de bomen
bomen die druppen, ook als de regen is gestopt.…
Wat ben ik, dan een vogel
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.266 Wat ben ik, dan een vogel in de schemering?...
Ik ben verliefd, o mijne vriende', en, wen ik zing,
hoor ik de avond-dauw uit zware beuken leken
en, dof geplets, de rillend-diepe stilte breken;
en - 't is of mijn geluid in mijne kele breekt...
Ben ik bedroefd? - Hoor hoe een nachtegaalke spreekt
mistroostig en gerust, met droeve en staêge…
Mijn dag en was niet oud genoeg
poëzie
5.0 met 1 stemmen 808 Mijn dag en was niet oud genoeg,
mijn hart en was niet koud genoeg,
dat zwaar de vlijme twijfel-ploeg
mijn vree niet breke ...
Zo schijn 'k (misschien der vreugd bestemd)
een vrouw, die, vreemder angst beklemd,
oneindig naait haar doden-hemd
steke bij steke.
En 'k naai mijn eigen weifel-kleed,
zorgvuldig zo't mijn vrezen sneed…
LIEFDE-ZANG
poëzie
4.0 met 2 stemmen 660 Zo gij - de luie laan der zomeren verlaten,
de kudden van uw lust naar laatre stal gemend,
en toé de vrede-deure' en stil het gierend blaten,
en 't zorgen voor het voer der morgenden geláten,
de diepre vreugde van de winter-landen kent;
zo gij geen liefde zoekt in strakke dag-gelaten,
en zelfs geen luistrend oor naar duistre nachten wendt…
DE DICHTER
poëzie
4.0 met 4 stemmen 435 Geen zomer-schaâuwe is schoon als 't beeld, in volle teilen,
der welv'ge melk die ront, van roerig licht ommaald.
Mijn schamel huis, waar zoel een geur van peren draalt,
weegt teerder in mijn schroom dan 't hele herfst-verwijlen.
En, waar van 't winter-dak een schone mane daalt,
'n weifelt ijl een hele lente in hare wijle,
o mijn…
terpentijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 86 de kunst draagt
stut gipst bouwt
boetseert ver daarbuiten
een andere tijd
ze kerft tekens in
het landschap buiten
haar oevers stelt ze
leken op de proef
kunsten ploeteren en
politoeren de verbeelding
van de de zin van een
terpentijn bestaan…
stemming
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 294 zwarte lome vogels
in hete nevel
boven felgroene weilanden
met daarop zwart-witte koeien
als standbeelden
de einder verdwijnt in
trillende wazigheid
lauwe wind voert
trage warmte aan
de wereld is gevangen
in een vochtig warm web
er zullen kolkende luchten
met grijze wervelingen komen
bomen zullen buigen
onder het geweld
van de…
Grauw
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 647 In een grijze lucht
vliegen grijze meeuwen
door een druilerige regen
...het schijnt ze niet te deren...
onder zich de grijze gebouwen
van een doods Almere
Dit alles waargenomen
door de gaten
van een aan stukken gereten
zonnescherm
...zelfs dat is grijs...…
wat je ervan maakt
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 91 je schildert je ziel
in as- en aardetinten
een donker palet
bestrijdt de leegte
de grauwe werkelijkheid
de grijze tonen
je verdedigt je
tegen molens en reuzen
te vuur en te zwaard
bezielt de stenen
zandkorrels en de bomen
steekt de vuren aan
je veegt geesten weg
rijgt de witte kralen aan
zingt een liefdeslied
schopt de tijd…
Bomen over bomen.
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 873 Even oud staat naast haar, nog stram en fier,
zich traag krakend buigend bij harde wind
de boom, die ik bewonderde als kind,
een meer dan twintig meter hoge populier.
Ze stonden er al vóór ons huis werd gebouwd;
zijn met mij gegroeid, staan er nog, als eerbetoon,
al ruim honderd jaar.…
Van boom naar boom
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.710 Het vloog van boom naar boom,
van tak naar tak.
Ongewoon mak en vrij.
Het maakte ons stil en een soort van blij.…
Het lucide land van dromen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 98 pijn voelbaar
in afgrijzen, alsof er bomen
in het lucide land van dromen waren
die konden praten met eenzame kinderen
bomen die alleen jouw pijn
konden verdragen in grijze zwaarmoedigheid
die om de mensheid viel
als een ijzeren juk
een zwaarte die bijna
niet zonder ziel te dragen viel
en ik
geloofde je
je was mijn alles
ik verdroeg…
Luchtbewoners
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 838 dat ze barsten
bomen lijken dwars verdeelde monsters
water snijdt als laag gevallen scherven
maakten ze zich kenbaar, ik zou dansen
op bewaard gebleven vergezichten
ik zou schreeuwen over witte toppen
grijze dalen zou ik nog bezingen…
Witte wieven
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 234 In duizenden druppels vocht
uiteen gevallen flarden
herfstsluier geworden
beneemt het de zomer
de adem
glijdt het talmend
in rust
omfloerst het ogen
met de bomen
tot grijze fluwelen
de horizon ontnomen
in
het
stille
witte
waaiende
een sprankje zon
jaagt het op de vlucht
om verloren lommer
de bladgele en rode…
Bomen op de maan
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 410 alleen pijn voelbaar
in afgrijzen, alsof er bomen
op de maan waren
maanbomen die alleen jouw pijn
konden verdragen in grijze zwaarmoedigheid
die om de mensheid viel
als een ijzeren juk
een zwaarte die bijna
niet zonder ziel te dragen viel
en ik
geloofde je
je was mijn alles
ik verdroeg
geen eenzaamheid zonder jou.…
Ochtendwandeling
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 213 Bomen in de mist. Een nieuw jaar is
begonnen. Twee hanen kraaien om wie
het hardst kraaien kan. Roodborstjes en
pimpelmeesjes vliegen van struik naar
struik. Niet zeker wetend of de dag
begonnen is. De mist voelt als grijze
nacht. Een witte duif zit verdwaasd in
een hoge boom. Even de weg kwijt.…
blauwgrijs geluid
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 592 is het dat
wat ik hoor
de honger in mij
om je aan te
raken
of is het nog de onschuld
van september
wanneer bomen spelen
met de lichte geur
van regen
en niet vermoeden
dat de winter hun kleren
zal optillen en dan weer loslaten
stormscheurend in de navel
onbedekt
onder de grijze regenboog
van mijn handen en jouw buik…
ADHD
snelsonnet
2.0 met 13 stemmen 2.009 Ik snapte niet waarom het lot mij trof
Dat ik steeds zo actief blijf en nooit moe ben,
Maar nu weet ik goddank waar ik aan toe ben:
Mijn hersenpan zit vol met grijze stof.
Dus boor ik gauw een gaatje in mijn kop
En zet de grijze-stofzuiger er op.…
De kracht van bomen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 43 Van jaar tot jaar, klimaatverandering en seizoenen worden
doorgeworsteld met heel veel energie en een uitzonderlijke moed
Zonder tegenslag of nare gebeurtenissen zal je deze strijd niet verliezen
O lieve boom vol wijsheid, een fascinatie, inspiratie en meditatie, telkens weer.…