Alle inzendingen over groene zeep

Een bel van zeep. Het cijfer niets. Dat was niet lief, maar wel een schone titel voor een brief. --------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde', 2006.…

Ontelbare microben hielp ik al om zeep. Toch twijfel ik aan mijn eigen levensplan, want dat plan blijkt niets meer dan beleven. Bewust ervaren is alles wat ik nog leren kan.…

In een tijd van onbehagen vrede bereikt, die helaas onvoldoende in de praktijk wordt gebracht Eeuwige strijd tussen God en Allah Eveneens dus over jouw land, nee, mijn land Onder leiding van Clinton pleit beslecht Er was oorlog en toen vrede; écht! Helaas is de mensheid verkrampt door pijn Leven zij met elkaar, geen ka- rabijn Moskee…

Tintengroen, ongeremd Voorjaarsweelde, nooit getemd Wind, zon, regen Ontluiking, niet tegen Rodondendron flonkert, rood Aarde klonkert dood Aronskelk groet de grond Vogelmelk klinkt gewond Prachtschubwortel, parasiet Vergeet-mij-niet.…

grappig geestdriftige groenvinkjes geweldig gemaaide gazons geven godengeluk gerieflijk genietend gewoon…

Uit het groen uit het blauw bouw ik het huis in het zwart voor mijn nacht zo is elke stad bevolkt bebouwd waar de huizen eens bewoond dichtgaan waar de mensen eens geleefd doodgaan.…

Zijn ogen dof van eenzaamheid volgden een vallend eikenblad dat neerstreek op z’n wandelpad waar het zich vlijde in ’t tapijt van al gestorven loofgenoten die hem -in eeuwigheid gesust - voorgingen in de diepste rust met ’n cocon van dood omsloten de oude man sprak toen bedeesd: dat ik dit nu nog moet ervaren nooit eerder ben ik in mijn…

Al het groen is van ons. ------------------------------------- uit: 'Wakker het vuur niet aan', 1994.…

Het houdt niet op te sterven het zal het voorjaar zijn Mechanisme van cellen splitsen knarst met een stroeve pijn Vanavond wil ik nog niet missen wat achter morgen zeker komt Ik sla het dekbed voor je open voel jouw kou tegen mij aan laat mijn vingers over je wangen lopen en jij laat mij begaan Kom dicht tegen me aangekropen doen alsof we…

niet alle tederheid die je zocht heb je gevonden het park ligt in de uithoek van de winter op de helling gras schuiven bont krokussen naar boven de prunus aarzelt om te bloeien groen wordt in twee koppels jonge duiven tasten naar de min…

Ik was een boom een steen keihard dubbel gemeen maar de ogen van de wind zijn groen zoals de lente ons bemint en ik denk bij mijzelf ik de zotte ongeletterde elf de wind laat mijn bladeren dansen en leest een gedicht voor en ik denk heb ik dat geschreven? zo ben jij de wind altijd een klein beetje bij mij gebleven…

de sneeuw was plotseling weg niet eens in een langzaam proces kale aarde is al wat rest bedekt met vage zwemen sprietig groen van toen er is iets vreselijk misgegaan door het vervlakken van het zicht ik kan de wisseling niet meer aan van het voortdurend strijdend licht de schemering duurt dagen omdat zij haar greep op de werkelijkheid…

Kom toe kus mij - zei jij guitig lippentuitend van de kant waar ik verlegen naar je keek jouw lippen zacht liet zegevieren ik jouw ademen kon voelen losse knoopjes wat liet vieren want een sprookje is nooit weg - dacht ik al was het wel genant dat jij met sprongen vanuit stand mij naderhand nog wou plezieren als een kunstje voor ons al…

kleur groen.…

Eenzijdige verliefdheid was het toen, Je bent maar éénmaal groener nog dan groen….…

het is begroeid met overal hetzelfde gras en zelden regent het, ik zoek naar de boter bloemen, mijn vette herinnering aan toen ik mis mijn bus, ik trek twee schoenen uit ik dans, en het stof stuift het zout achterna ------------------------- uit: bezonken (2014)…

ZO GROEN NU Als zij haar nek maar niet breekt dacht ik bij het zien van haar, zij op haar hoofd staat en ik weet - Zij kent haar vader nu wel - wat zij later zeggen zal, iets van dat iemand die zo vol talent zit heel blijft in haar escapades hoe dwaas en onmogelijk ook Zo ontsnappen kan aan altijd normaal de aandacht krijgt, die zij…

Voor mij loopt een vrouw ik herken de geur van jou de zeep waar jij je vroeger mee waste of die als verfrissing lag in de kasten ik moet mijzelf bedwingen om niet voor te dringen deze geur heb ik al zolang niet geroken het is net of er spontaan weer herinneringen opdoken glimlachend loop ik naar de deur en denk: wat kan je toch genieten van…

mijn oom had een hele dikke boom twee schommels een erf vol kuilen en kakelende kippen witte en bruine maar ’t mooist waren zijn varkens pasgewassen zeugen, biggetjes roze die knorrend een stuk zeep verslonden oom had niet alleen een hele dikke boom maar ook hele grote handen…

smalle weg naar Driebruggen komt er een bus wij wijken uit naar een oprit van een boerderij verder is het hier weer stil er steken vijf eenden over De Reeuwijkse plassen trillen onder de warme zon in Gouda eten wij aan de markt langs de IJssel rijden we naar huis dat stuur is weer scheef gaan staan Terug in de Randstad voelen wij het Groene…

Ogen liggen verscholen, diep in een ovaal van liefde en handen priemen frontaal in de nacht onder koude dekens die wenken Met vereende kracht sijpelt verlatenheid uit een loden last Als kadavers liggen zij daar, herinneringen aaneengeregen door de tijd Ik hoor een adem kuchen, scherp dissonant in het schrapen van een rauwe keel Ligt…

nee laat maar even niet van je horen je walmt naar zeer en ik hoef niet meer ik zie een dwang om je gezicht aan te raken elke seconde een tik tegen je sik om het kwartier schiet mijn vinger door het papier toetsen vliegen van het bord was je kleren, je lijf met zeep en neem meteen je mond mee je walmt naar zeer ik hoef…

Wolken hebben haast en brengen het blauw om zeep. Stil bos - in de verte hoort hij een ringtone. Lege speeltuin - wind wiegt de schommel heen en weer. Het klikken van haar hakken houdt het trottoir wakker. Storm raast en geselt de stad - kattensprong.…

Welk een treurig beeld het wereldleed kolomsgewijs de zondige historiën in drama's groen gevat Misdragingen van scheve schaatsenrijders in de koepel van de gordel van de ZKH- en Herengracht De stedemaagdenavel van de wereld heerseres der gouden handel in de groene gordel van smaragd Anno Coronae (vrijgegeven…

Stel geen vragen aan de dichters, zij wrijven zeep in uw ogen. Vraag het die mevrouw in spijkerpak met haar prachtige nagels.…

In een groen, groen, groen, groen knollen-knollenland Daar zaten twee haasjes heel parmant En de één die blies de fluite-fluite-fluit En de ander sloeg de trommel Toen kwam opeens een jager-jager-man En die heeft er één geschoten En dat heeft naar men wel denken denken kan De ander zeer verdroten…

De wind heeft geen zeep om de verhalen te wassen de handen met duizend woorden gemaskerde gezichten alles komt ongecensureerd in onschuldige oren terecht en er zal ook iets van waarheid in alle verhalen schuilen miljoenen letterklanken de menselijke ratio lijkt onbeperkt want achter de vertellingen waait het verhaal van de wind…

Ik heb iets moois voor het milieu gedaan: Bewust van onze energieproblemen Vond ik het tijd om groene stroom te nemen En trots stak ik mijn feestverlichting aan. Sindsdien kijk ik tevreden naar de meter: Hoe meer ik van die stroom verbruik hoe beter.…

De vloeibare pijn die je niet aan kunt wijzen -- moet wel verdriet zijn.…

geen dag zonder leugens gekleurd in de was gestreken, gevouwen in de plooien van je jas woorden wisselen sokken blauw, zwart of bruin dan ben je wel, dan ben je niet gestreept of geruit handen worden gewassen met doorschijnende zeep met onschuld en lucht onvergeeflijk dit keer op je tong druppelen tranen, tandpasta en schuim en…