Alle inzendingen over grote nieuwe kantore

uit heksenketel ontsnapt,rustig thuiskomen in een toverbos joz.le bruyn haiku 27/01/202…

Groots in nietigheid Schrijf, blijf Geniet dat moment Meer krijg je niet Erkenning duurt Slechts een seconde Herkenning, pretentie In zoet verzuurd Strijdend voor geluk Ik loop stuk.…

uit water en steen rijzen witte pilaren op zoek naar de lucht…

Vroeger als de Sint weer was verdwenen Dan was je toch 't liefst bij je cadeaus Nu ben je een paar weken werkeloos En moet je onvrijwillig entertainen Want wil je naar kantoor, dan gaat het zo: Dan klinkt er bij de deur het 'ho ho ho'…

De terugloop van het kleingeld in de zak Dupeert de goede doelen-collectant Die schudt vergeefs zijn busje voor de klant Geen klinkend muntgeld in zijn centenbak Al heeft hij alle goochemerds wel door ‘Laatst heb ik al gePayPald op kantoor’…

Al is het ruim boven de dertig graden Geen korte broek voor heren op kantoor Volgens Van Leer kan dat er niet mee door Het kan uw carrière ernstig schaden Ze leggen u het vuur na aan de schenen Vooral die dames met hun blote benen…

Ze keken daar wat rond in alle hoeken en zagen zijn kantoor; het was ovaal. En wat hij dacht, leest u in deze stanza: “Dat waren Don Quichot en Sancho Panza!”…

De poging om een oud kantoor te slopen, Is helemaal niet volgens plan verlopen, Waarop bij mij een licht is opgegaan: Zo’n afbraakklus, zo krijg ik in de gaten, Dat moet je aan Al Qaeda overlaten.…

Om op kantoor het stresspeil te verlagen nam management de toevlucht tot een hond. Die kreeg al gauw gezelschap, want men vond dat ook een kat kalmeert op drukke dagen. Voor meditatie kocht men toen een vis. Nu nog een paard dat weet wat werken is.…

Ze werkt op een kantoor dat in renovaties doet. Ze heeft een tafel, een raam, een telefoon en een grote zwarte stoel. Ze zitde hele dag naast een thermoskan koffie en kijkt naar pizzeria Piccolini waar mannen met tuinslangen stoelen schoonspuiten. Af en toe haalt ze een kam door haar haar. Ze werd ziek en kon een paar dagen niet komen.…

Een makelaar zonder onderdak Vertelde, toen ik hem even sprak Ik stel het misschien wel heel zwart-wit Dat een slak nog een huis bezit Maar ik voel me net een naaktslak …zelfs makelaars sluiten hun kantoren door de kredietcrisis……

Ik zit in een bubbelbad en ik drink champagne en door al die bubbeltjes denk ik plotseling "an je" Ik medelij met wat je doet daarginds op kantoor want jij weet niet wat ik nu voel...of heb je het door? Jij bent bezig met veel cijfers en ik heb plezier, maar door al die bubbeltjes heb ik je liever hier!…

en als ik dan mijn stad zo zie skyline flats kantoren voel ik mij even als verdwaald verleden is verloren geen school of straat waar ik ooit heb gespeeld groenteboer of kruidenier mijn stad nooit meer zoals het was alleen herinneringen hier…

Donderdagmiddag op kantoor radio op de achtergrond het nieuwsbericht bereikt mijn oor een vreugdekreet komt uit mijn mond Zucht van verlichting volgt spontaan door woorden klinkend als muziek “kabinet op rechts lijkt van de baan” een lichtpuntje in de politiek…

Hier volgt instructie van de BHV U hoort straks op kantoor een luid signaal Dan staat u rustig op, maak geen kabaal En u begeeft zich richting de entree U dient meteen na het evacueren Weer achter uw bureau terug te keren!…

“Van de week” zei de opgeblazen prostituee tegen een al jaren oude klant, “zit ik op kantoor aan de overkant en tik ik de hele dag achter een PC” “de overheid zaait bijscholing als zeer nodig, ik ben eigenlijk natuurtalent en vindt het overbodig”…

Moest dingen doen op kantoor. Mailen en bellen en zo en je zeggen dat het later werd. De herfst buiten. Jij klein in ons bed. Als verlaten nog geen woord zou zijn had ik het nu voor je gemaakt.…

Wie beseft dat groot, klein kan zijn, en klein groot, is slim. Zij die groot denken, geloven in een nieuwe start. Biologen ontwerpen nanorobots. Mercedes een elektrische Smart.…

Gij weet het grote nieuws, en, hoe door ’t nieuwe licht Van Theologen, Filosofen, Economen En andre Omen, Nu eerlang hier op aard de Hemel wordt gesticht? – Geduld maar, hongrig hart en hongerige magen! ’t Duurt nog een grote veertien dagen.…

Bedaagd marmer prijkt zacht glanzend, verspreid, schouwt door heel het gebouw, knipoogt minzaam naar winkel en kantoor van de nieuwe tijd. Samen klinken reizen en toeven vreedzaam. Geschiedenis, voortgang: beide tonen vlijt. Antwerpens spoor geniet de wijdste faam.…

U vraagt waarom ik het kantoor van Quote Dat blad dat met zijn jaarlijkse top honderd Sinds jaar en dag de media bedondert Met bijna twintig kogeltjes beschoot? We staan dan als Oranjes wel wat lager Maar ja, zei Bernhard, ik blijf toch een jager…

De eerste kou hangt alweer in de lucht Dus bloot is geen lang leven meer beschoren Het half ontkleed verschijnen op kantoren Als was men hoofdrolspeler in een klucht 'Zó lomp, dat bloot, van zulk een laag allooi! Zeg, hoe laat is vandaag De Gouden Kooi?'…

We mogen onbekommerd weer uit eten, We mogen ook weer werken op kantoor. De mondkap hoeft niet overal meer voor, We mogen al die regels weer vergeten. Wat ik nou zeggen wil met dit verhaal: We gaan weer naar het oude abnormaal.…

Het had een onderonsje moeten blijven, zijn mailtje aan de stoot van het kantoor Maar onmiskenbaar klonken bij het schrijven zijn hormonale ondertonen door De boodschap wilde ook al niet beklijven, vond in haar mooie oortjes geen gehoor Wat heet: ze las collega's hardop voor "...zou jij met mij de lunch willen bedrijven?"…

Steden vol verdwaalden Staan in de rij voor kantoor en sleur Zijn vergeten waar ‘t echt om gaat De tijd gaat te snel om stil te staan Men hoeft zich niet meer te verschuilen Voor de liefde; zij is overleden Zonder doel en zonder bezwaar Snellen wij zo de dood tegemoet…

Hij droomde, dat-ie sufte op kantoor. Slechts uiterst langzaam drong iets tot hem door. Papieren vielen, die hij op moest rapen. Pas na een lange tijd ontstond er klaarheid. Toen hij ontwaakte, bleek z'n droom bewaarheid.…

Je bent een meesteres in het administratieve voorspel alle typepapier in keurige stapeltjes nietmachine in de aanslag paperclips klaar om te steken en je bureau voortdurend afgeschuimd naar voorwerpen die daar niet op thuis horen…

je kleedde de mensen op de foto’s met hun gegevens uit het dossier hun sferen waren gebruikt een neerslag van ontmoetingen na een nerveuze hand jouw indrukken zijn gekleurd door antwoorden op vragen uit de intakelijst jij kent degene die ze schrijft nog onbevangen verwerf jij kennis en weeft een beeld van iemand van wie jij…

De perforator staart me als een papegaaitje aan terwijl de meetlat de post-its net heeft verslaan Stekkers en veel draden voorzien het scherm van stroom Mappen met stalen beugels baden in papier zo wit als room De hoorn vleit zich in de schoot van de telefoon De kronkelende witte navelstreng vereeuwigt hun amoureuze toon Metalen klemmen…

Een werknemer van een warenhuis barstte van de ambities op de directiestoel voelde hij zich thuis genoot van leidersposities Dus beende hij naar kantoor vanaf nu geen gezeur General Manager daar ging hij voor en plaatste daar een voet tussen de deur De Directie, thans niet gezwicht baalde van zijn verhalen knalde de kantoordeuren dicht…