Alle inzendingen over haardvuur

Spiegelingen van verdrongen warmte subtiel geurend in knetterend haardvuur, vlammende liefde doet hartstocht oplaaien eerder buiten nog winters aangekleed. Genietend van geestrijke sappen doet innerlijke naaktheid ontluiken, het warme licht streelt haar vormen rond tijdloze uren van genoeglijk samen zijn.…

Als ik in een echt nostalgische bui ben, kan herfstweer ook nog iets hebben, mits het vooruitzicht op een haardvuur. Een stukje wild en een glas stevige rode wijn. Maar donder en bliksem, noodweer, daar word ik gewoon bang van.…

tuin Ooit aangewaaid, een eigen plek verworven In zwarte aarde, nooit door gif bedorven Goed negen meter hoog van grond tot kruin Er stond een Conifeer in onze tuin Na zes en twintig jaar is hij gestorven De reden van zijn sneven bleef verborgen Zijn groene kwasten schrompelden tot bruin Nog één keer zal hij geur en vreugde geven: als haardvuur…

In 't haardvuur smeulen turven, murwe geur Van rottend loof, dat in den slijktuin sopt, Dringt door de ruitereten, afgetobd Kreunt zwak de wind, een kind gesteld teleur. Een herfstdag en een sterfdag... ik herdenk De dode, die me, in ver verleden, gaf Dit droeve leven, 't wanend groot geschenk.…

Nu rust je bij het haardvuur en in je haren speld ik dikke krullen. Slapend tikken naalden de tijd vooruit. Je mompelt onzichtbaar, verliest steken. Ik vraag je nog : noem mijn naam, teken op mijn hoofd het laatste kruis.…

van beelden die versluimeren de herfst op een wandeling we aten chocola in letters je was zo zacht en smolt omdat je in mijn armen lag ik proefde je op smaak was feest in zachte tonen je opende met handen en je geest ons kerst was samenzijn in het vuurwerk van nieuwjaar kusten we teder als een paar ik ben bij jou geweest het haardvuur…

Kom zitten en warm je aan mijn haardvuur, nu buiten de late winterzon wegkruipt achter de kale takken en het bos in diepe slaap gewiegd wordt.…

mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent lichaam zwak boven mate en gespleten het is een oud huis als in Greenwich Village de bomen staan haastig in te pakken hun bladeren gaan in de koffers van de grond de wind is een gezwinde sleutel en over het deksel legt zij een kleed van wolken de vensters van mijn lichaam zijn blind en bij het haardvuur…

We laten het haardvuur zachtjes branden, net als het vuur hier diep in ons hart. Glinsterende ogen en strelende handen, niets dat ons kleine wereldje nog tart. De tijd zal vannacht stil blijven staan, dit moment wordt ons niet meer ontnomen. Jij en ik, we zullen steeds verder gaan, véél verder dan in onze stoutste dromen.…

Haar stem donkert de kamer, de herinnering De tijd knarst zijn tanden, bijt zich stuk op een tapijt van vlees Het vlammend oog, het haardvuur en weer die herinnering...…

Schud het dons tot kale veren ver van haardvuur / harde wind Kan dit levenslot nog keren of volgt het einde reeds gezwind?…

De tijd van bij het haardvuur weg te dromen, het glas gevuld met wat een wijnstok droeg. De laatste dagen, ze zijn aangekomen, het donkert in de middag alweer vroeg.…

schuift hij steeds sneller en bewuster voort naar de verte der lage bergen waar aangename rust wacht samen met nieuwe uitdaging de hoge reine toppen om hem heen vertellen over de nietigheid van heerser dienaar en zwerver in deze ruime wijde wereld 's avonds zit de toekomstig koning in 't grote gerieflijke gastenhuis bij knus knapperend haardvuur…

Kom je warmen aan het haardvuur en laat mijn feestmaal je verrassen. Daarna laten we voorgoed de ophaalbrug in ophaalstand, gedijen we in land O, het Nieuwe Paradijs zonder O-haters.…

vermoeid lichaam dat geen honing kent lichaam zwak boven mate en gespleten het is een oud huis als in Greenwich Village de bomen staan haastig in te pakken hun bladeren gaan in de koffers van de grond de wind is een gezwinde sleutel en over het deksel legt zij een kleed van wolken de vensters van mijn lichaam zijn blind en bij het haardvuur…

We fladderen over paarse heide een zomers landschap in ons utopie de avond met geurig boeket bij haardvuur om samen te ontwaken op de veranda naast een vuurkorf met smeulend kool zien we het landschap tijdens het blauwe uur.…

Voor het haardvuur snort de poes In gedachten 't geluid van knisperend hout Op de achtergrond geroezemoes Obers draven met lekkernijen zoet en zout Het is iets wat vertroosting geeft In sombere tijden van lijden Zoals een wiegelied als men van angst beeft Of aan zichzelf verkwijnt van linkse of rechtse zijde De oudere kwetsbare maar speciaal…

De vorst doet snel zijn zwembroek aan en ik ga met een kruik onder de klamboe Sneeuwvlokken bedekken het graan het is tijd voor de kerstbarbecue Haardvuur brengt romantiek in juli maar mag ik jou niet warmen in juni?…

Aan de vooravond van mijn ontdekking roepen vlammen beelden op zoals het haardvuur van Kekulé u weet wel, van de benzeenring. Serendipiditeit of zoiets lijkt bijna op seniliteit maar dan verbonden met 't serene of de verlokking van de sirene. Mijn broer is reeds dood maar hij geloofde in woorden; in iedere letter zag hij God.…

De troost bij het haardvuur is voorbij, zoals de warmte van je soepele lichaam ver van mijn koude lichaam spookt, je zwarte lokken lijken op de manen van mijn paard. Verslagen gaan we weer de harde struikelwegen van eenzaamheid en liters Chardonnay uit Chili.…

Verre regen klinkt als een knapperend haardvuur. Vrijheid lonkt, die niet binnen maar buiten wacht. Misschien is daarom vreugde maar van korte duur, want wat innerlijk rusteloos vuur zoekt is nooit daar waar glinsterende bomen schuilen voor de milde zon.…

Vellen papier verwarmen het smeulende haardvuur, het zijn resten van zinnen, flarden verlangens, ongezegd. Een boeketje van veldbloemen vervolledigt deze stille rust, wanneer je zachtjes door je droom wordt wakker gekust.…

Kinderen steken knus de kaarsjes aan waarbij zij beurtelings voor het haardvuur staan. Kerstkaarten hangen, vol lieve wensen, aan de deur de kerstboom verlicht de ballen met hun volle bonte kleur. We zijn weer klaar voor kerst die vlak daarna, dit jaar..opnieuw..ververst. Nog even niet denken aan de zorgen van morgen..…

ze benn’n uut mekoar hoe moet nou verder dan Maar ik heur laiver heulmaol niks Nederlands: In het duister zie ik vallende sterren als ik even goed luister hoor ik helemaal niks ’t haardvuur knapt zo lekker de katten krullen in het rond in mijn hoofd hoor ik steeds gemekker maar buiten hoor ik helemaal niks Heb je het gehoord van…

Verstilde zachte winterklanken echoën de tijding weer stemmingsvol met haardvuur verwarmde huizen, een met toewijding en overgave bereid perendessert in Kerstsfeer kruidig geurend naar kaneel. Eenzaam deelt een enkeling het wakkerende kaarslicht..…

Ik zie het voor me in gedachten kopje thee in de kamer en suite Zij vlijt zich aan zijn voeten hij zingt voor haar zijn liefdeslied Kinderen liggen lekker te slapen in de bedstee tegen elkaar aan Het zilver glimt is mooi gepoetst In het theekastje waar ze staan Buiten gaan de lantaarns branden paard en wagen komen voorbij Het haardvuur…

blijven dromen... van een witte kerst doch het wordt een natte en druilerige herfst harde windstoten, regen die tegen de ramen slaat gelukkig dat het haardvuur roodgloeiend staat de kerstboom en winterkransen baden in het licht dat zich stralend naar de stal en het kribbetje richt gezellige warmte laat ons binnenshuis vertoeven we drinken meer…

Later, wanneer het douchen waarlijk klaar en er een haardvuur knoesten knispert, proost ik mijn schemers welkom met een mok warme bariton: "Eikels!"…

We lopen onder sterren Jij rent wat heen en weer De Maan kijkt toe en zij glimlacht Naast Grote en Kleine Beer We weten ons altijd omringd Door krachten die beschermen Ze lopen met ons mee als boom Als planten in de bermen Winterkoning blaast heel zacht Zijn adem over 't land We nemen de korte weg naar huis Waar 't warme haardvuur…

Zo nu en dan droomt ze nog te verdwalen gezeten bij de haardvuur in huis. Bladerend door haar gedachten, begint het dromen In de kamer bij het schemeruur en zijn het haar vergeelde verhalen die komen.…