Alle inzendingen over hart OR verlegen OR roos

Een roos die bloeit in de nacht is droevig en zwart haar hart is lelijk geschonden de ware weg der liefde heeft zij nooit gevonden. Haar blaadjes zijn diep gegroefd geen bij, geen vlinder, die haar sap heeft geproefd. Door de morgen wordt zij nooit bedauwd geen hand houdt haar zachtjes omvouwd.…

van de zwarte roos leeft de Dood die met haar doornen hun namen tot littekens schrijft Kunstwerk: ' Leven in zwart en wit ', 2012 Kunstenaar: Irmlinda de Vries…

in het hart gezet vanmorgen toen ‘t nog donker was Mijn mond prevelde een stil gebed toen je blik keek..als gebroken glas Ik heb je die roos in je hand gelegd toen de stilte langzaam in je schoof Ik hou van je heb je mij stil gezegd dat is tenminste wat ik thans geloof Ik heb de roos op jouw graf gelegd in stilte nadat elkeen al was…

je stem je zin je mond je woorden - hoe heb je mij ontregeld en verward - je houdt me vast in onbewegen ver van verlegen min-streel je mijn hart…

Rennend in den donk`re nacht vervolgd door heks en ridderzwaard met wolfgezang en fleaderaar angsten houden me in heur macht als zij spokend door mijn gissen waart waar ik al mijn moedigheid vergaar ik draai mij om en trotseer het duister waarin damp plots scherpe klauwen mist het wolvenkoor vergaat tot fluister lucht vol muizenissen vragen…

duizend mooie woorden zweven door mijn hoofd maar mijn lippen volgen niet want jij hebt me verdoofd verdoofd door al je liefde de stem van het verlangen de warmte die je hart me schenkt jouw streling op mijn wangen ik wil je zoveel zeggen maar ik krijg het er niet uit en als ik toch probeer gaan kriebels door mijn huid…

Woorden komen om Maar niet aan Zoveel in je hoofd Weinig uit je mond Wisten ze maar Wat je denkt Of niet Altijd de twijfel Niets zeggen Niet zonder reden Bang om, Hekel aan Nietszeggend te zijn…

Niet bitter, niet eenzaam het is waarvoor ik me schaam: Ik ben verlegen. Mijn ik ken ik niet mijn ik verschuilt zich achter mijn vlees en bloed Het ontbreekt me aan moed.…

Alhoewel hij er van droomde danste zij niet met hem hij vroeg zich af hoe dat zo kwam wel hij droeg geen stoute schoenen…

Toen hij voor haar deur stond wachtte hij met kloppend hart Nu hun afspraakje plaatsvond reageerde hij tamelijk verward Gisteren had hij haar ontmoet op het feestje tot laat ’s nachts Uit alcohol putte hij zijn moed en hij vroeg haar onverwachts Ze wou wel, hij werd onzeker zijn handen woelden in ‘t haar Innerlijk werd hij enkel weker…

Mijn monster heet verlegenheid... Eens, eens komt mijn tijd...…

Mijn haar danst caleidoscopisch op de hoogglans van het licht als de wind mijn droefenis uiteen dwarrelt Ik scharrel vol verwachting rond in je timide wateren en strijk mijn hand over jouw zandkleurige dromen van ziltige verlangens en schaapachtige wolken We verdoen onze tijd met onuitgesproken liefde in een storm van verlegenheid waar blosjes…

Jij hebt met mij de dagen gedeeld die zich aaneenregen tot een band van uitgesproken momenten jaar na jaar het heden beweegt mee met elke ademsteun waartegen woorden leunen houden van blijft ongezegd maar in die basis wortelt toekomst cliché’s worden vaker stilgezwegen als zijnde bekend noviteiten blijven ongehoord die maken verlegen…

deinend op de geurige muziek dwing je me, je aan te staren en ik heb geen repliek op je allesomvattende gebaren: je handen, ze schrijven geheimen rond diepe bas-tonen en ik draai mijn hoofd blijf kijken, jou ontcijferen bekijken, als een peuter die een prinses tussen rozen aanschouwt en ineens... na oogcontact begint te blozen…

Wat heb ik lang verlangd naar jou toen we eindelijk samen waren wist ik echt niet wat ik zeggen zou zat daar te draaien en te tollen en lachen als een schaap. Toen jij zachtjes op mij aankwam schoof ik beleefd een stukje op hield mijn handen angstvallig op mijn schoot want om je aan te raken geneerde ik mij dood. Maar toen jij met…

In gedachten Huppel ik naast je Houd je hand vast Geef je een zoen Maar in het echt Is alles heel anders Nee, dan durf ik Niets te doen!…

In gedachten Huppel ik naast je Houd je hand vast Geef je een zoen Maar in het echt Is alles heel anders Nee, dan durf ik Niets te doen!…

Het echte leven bestaat niet, het is bedacht -- uit verlegenheid.…

Ik heb een roos op je graf neer gelegd, één voor elk woord dat niet is gezegd, voor elk woord dat bleef onbesproken. En jij weet vast hoe het nu écht is, dat ik hier bij je sta en je écht mis. Met een hart zo klein en gebroken. Ik heb een roos op je graf neer gelegd, voor het gevoel voor jou, zo oprecht.…

Die ene witte roos op je graf bedolven onder alle rode rust ongezien het dichtste bij je hart…

al die dingen die we samen deden er is nu iemand en ze lijkt op jou bijna alles wat je ogen waren zie ik in haar ogen en jouw rode ogen omdat je huilt verlegen ben ik bijna wat ik slechts kon worden door jou, het raakt mijn hart de gek die ik ben en die jij was altijd zullen we zijn, zoals we waren dat deel van ons, zo…

de roos knakt op twee balken doornen etsen de geest de mens hoopt op herleving mijn hart het meest…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Uit de koude kille grond verschijnt een klein groen puntje. Ik geef het water, niet een plens, maar voorzichtig en maak de aarde een beetje los. Ik haal het onkruid rondom het beginnende plantje weg, ik zorg dat de zon het niet verschroeit en dat de kinderen het niet kunnen vertrappen. Het sprietje groeit uit tot een prachtige plant. Ik…

Staan op een stil veld Na mijn dood ben ik pas mooi Ik ben een kerstboom…

Onze relatie Ik probeer hem te lijmen Hij wil niet plakken…

Waarom moest mij dit overkomen met zo'n geweldige vent zelfs niet in mijn dromen had ik dit herkend Wie had dit kunnen voorspellen dat het zo zou gaan dat ik in mijn leven dit nog moest doorstaan Hopelijk gaat de zon weer schijnen en is dit verleden tijd voorlopig kan ik het nog niet rijmen ben ik op alles voorbereid…

Op de fiets naar school. Net het huis verlaten waar je graag bent. Weer een ruzie over onzin. Huilend fiets je verder.…

Ik ben als een klein vlammetje, Ik brand van verlangen Verlangen naar jou Ik kan het niet laten gaan Wat als jij me niet ziet staan? Kon ik het je maar vragen, Kon ik het je maar zeggen Maar ik kan het niet…