Alle inzendingen over hees

Net zo dik als Du Perron, overspannen als Marsman, ingeteerd als Slauerhoff en uitgeteld als Rimbaud, wijs als Van Eeden, dom als weet ik veel, teveel om op te noemen, getergd als Strindberg, droevig als Woolf, Plath en ga zo maar door, eenzaam als Rilke, vol wanhoop als Ter Braak, diepzinnig als Hesse, verga ik in mijn dagen als een…

spreken tegen de duisternis met zijn verlaten paden telkens is er die ene til, het honk dat me het uitvliegen belemmert, mij herinnert aan een metgezel die als verstekeling in me huist te graag breng ik mijn waarden ter grave en deponeer wat zachte mos over de streken die me raken in de schermutseling met tijd en onraad maar ik wacht met hese…

Mijn nek, mijn haar, mijn handschrift en mijn naam, de schooltas die ik van mijn moeder kreeg, mijn vader die zich in een blazer hees, het huis waar ik voor vriendschap heb bedankt. Maar nu mijn vader aan vijf slangen hangt, zijn mond steeds heser over afscheid spreekt, nu hurkt mijn schaamte in een hoek.…

Koudvuur van het aangezicht, bloeddoorlopen, koperkleurig, gehuld in de geur van aarde, met een stem hees en treurig. Klaar om terug in de schulp te keren, klaar voor de kentering in de nacht, om in het doorwoelde bed te ontwaken zodra er geen enkele droom meer wacht.…

door de wanden van het gehoor zij verdrijven de afwezigheid naar ruimten die ik luid doorboor laat mij wild zijn in het bos overgeleverd aan naakte aarde geur van mos en verschraald bier aan kaalzucht zonder eigenwaarde proevend van schroeihuiden opgezwollen in poriën van vlees uit achterbuurt en bielzentuin uit kelen roodverbrand en hees…

vanuit de hoogte waakt de dame over haar zinderende stad op het kruispunt van eeuwenoude wegen knorrige obers mopperen boven pastis en kruiken koel water in hun onverstaanbaar patois bedelaars, straatdiefjes, straatmadeliefjes rollen met hun donkere oogjes vingervlug je zakken leeg weemoed klinkt door de hese "paloma…

een ijdel schildpad in maatpak gehesen walst kruipend in mijn oren hees bronstig voert het mij van manhattan tot berlijn zwierig en innemend zinspreekt hij van frivool tot weemoedig poëtisch lispelend walst schilderend hij met ouderdom en verval glasscherven zijn het die verlokken tot kijken in spiegels van het leven het bladert…

Van veiligheid naar woede: gele hes De opstand van de horden uitgebroken ’t Zijn ordinaire revolutiespoken Zij waren rond, de geest is uit de fles De kruk, de brekebeen, de oude bes Zij voelen zich totaal niet aangesproken Bij hen is nooit het vuurtje aangestoken Ze zitten in een onbesprongen bres ’t Wordt weer eens tijd voor een pikant…

na dag week na week terwijl de duivelse droogte tot op het kurkdroge bed langzaam zuigend het leegdrinkt als zinderend de zon ondergaat stoomt dan de avond tot nacht waarin langzaam onweer vleugelt tot in licht flitsend de donder rolt terwijl het overstromingen regent dan kwaken uit tientallen kelen in het moeras verscholen kikkers hees…

Zwoel, hees, de Vlaming likt des Vlamings holtes. ’t Vlees rot, de wet maskeert de identiteit. Maar zie hoe fors de nijd de haat nog splijt! Eilaas! ’t Zicht moet nu snel onder het slijm: Dank, vrolijke vrienden, de pers komt op tijd. O Vlaanderen, o wonderschoon geheim!…

Ik schik en bind en vlecht haar haren Liever steel ik haar speld Dan schudt ze de wrong los Tot een deinend boeket Dan zing ik hees naar haar Een wierookpluim in een glazen tempel Gewijd aan de dorst die brandt, Om de druppel smeekt In een hotelkamer zwelt de nacht Voorbij en voor de sluimer Met de smaak van truffels Haar naakt rijst…

En als mijn stem al eens hees wordt, is het door toedoen van felle woorden, die razen als een trein door een tunnel en me achterlaten met een strottenhoofd van gebroken glas. Dan blijft me enkel de spiegel van de droomwereld, waar ik instap met knieën van broos papier. Want mijn stem moet voor jou wel smaken als repen dode huid.…

Ik kan er nog steeds geen genoeg van krijgen en keer op keer lees ik ze hardop voor, zie ik mij in een narcistisch decor hees literair een microfoon inhijgen. Bewust praat ik me zelf arrogant schor om alle verkoopcijfers te doen stijgen, de critici aan mijn degen te rijgen, hoor: ik ben een dichter, maar ga teloor.…

Haar ogen waren als meren, haar stem was laag en hees, haar lip begon te trillen toen ik haar in alle talen prees. Ik haakte naar haar benen, ik hapte naar haar mond, de lucht werd danig heet, er vielen kevers uit de lucht. Een omhelzing van lendenen op de warme, malse bosgrond, we hoorden zwaluwen zingen op hun verlate zomervlucht.…

verscholen tussen donkere wolkendagen, verlangt naar vonk, een streling in een zucht van vleugels vlinderend als een gedicht De engelbloem vermant zich in zijn drang geraakt te worden door een mariposa, een lustbeluste zinderende vlinder, en hoopt op meer dan weihnachtengesang Daar komt een schöne schmetterling vorbei ze fluistert hees…

En in zijn oor komt hees haar stem: “hij is een kolfje naar mijn hand” en hij voelt weer “een kalfje van de ree die tussen de lelies weidt.” Hij vlucht de polder in. Trouwen is beter dan branden. 29 januari 2002 ZONNELEEN De episoden van Amos 60.4 www.abelstaring.tk…

De mus en de pimpelmees Verwoeden hun gesprek De mees een beetje hees Aan luizen geen gebrek De mus een zadeneter Zeker van huis uit Wijkt voor geen meter De luis is voor de kleine spruit De vliegende rechter Zegt verbaasd echter Die pruimenboom is groot En is blij met hun dood Van luis en worm In elke vorm Dus vogels verdeel En…

De dansvloer knarst Onder het hees gebulder van narren Die het jaar uitzwaaien Ze zit op een barkruk genageld En toch wrik ik haar los Met een koevoet als het moet Draag haar naar de grote markt Til haar op de hoogste sokkel Waar de helden van de Gulden Sporenslag tronen Meer en meer krimp ik in een huls Dolend van deemoed Vind ik de…

De schelle, hese stem verjaagt de zwarte vogels. Een overwinningskreet verscheurt haar lippen.…

ademt solderend gas in keel en longen binnen zijn mond smeedt stof en zand nu is mijn vaders loden hoofd gezonken in opgestoken kussenslopen als vloeibaar goud in koningswater opgelost zijn tinnen schilfers strooit hij op de vloer ik kon je val niet breken vader kauw je woorden als verfrommeld bruin papier rauw en hees…

bloed Met een bijl die zelden mist Zijn oog is het wijze offer Zijn lichaam bengelt aan een tak De toekomst weegt zwaar op het gemoed Twee trouwe raven strijken als bodes neer Krassen van de rode zondvloed Maar Thor neemt het over Rijdend met bokkesprongen Werpt hij zijn donderhamer Naar sidderend lover Naar mijn slaapkamer Als hese…

inwoners van het licht morgen verwacht ik jullie aanwezigheid bij mijn graf spreek verblijd met hees gefluister vanuit mijn nimmer goed te maken hart laat de nachten bij me blijven teken ze desnoods op mijn gezicht maar zorg ervoor dat mijn naam op eeuwige stilte zal rijmen begraven in genoeg stof voor een lied of een…

komt hij zonder schaamrood op zijn kaken klaar op borsten met getatoeëerde draken en denk niet daar draai ik snel omheen je bent al in de ban van haar zwarte lusten vleselijk sloeg ze je verliefd aan de haak je gaat mee naar haar huis voor de inmaak daar lees je namen van organen op fusten bij elkaar maken ze de man tot één geheel hees…

Haar stem was donker en wat hees als schoven schelpjes langs elkander, haar hand was warm en stroef als zand. En altijd droeg zij om haar bruine hals dezelfde ketting met een ronde maansteen, waar in een neevlig blauw een kleine gele maan scheen.…

Ik ween om CDA’ers die in groot vertrouwen Ooit geloofden in hun leiders te Den Haag Bleef het toch stil bij een benauwde vraag Dan konden zij devoot de handen vouwen waarvan ze nu nerveus de vingernagels kauwen Ik hoor en zie ze knarsetanden; dof geklaag tot hard gemopper, vloekjes en gedonderjaag Hese kelen: grauwen, snauwen, huilend rouwen…

Een vreemde gang in, wachtend _ gelaten, omringd door gefluister, onvatbaar en hees. Vastgebonden worden aan ziel en vlees. Stinkend gas ruiken: het bewustzijn laten. Pas ontwaakt, met een keel, die stekend brandt! Steeds dat gehate sap moeten drinken.…

Zie doch eens: in deze poel Was te voren geen gewoel, Geen geruchte, geen geschil; Alle dingen waren stil, Al de vogels zonder nijd, Al de vogels zonder strijd; Maar een schreeuwer, metter vlucht, Hier gevallen uit de lucht, Maakte, door zijn hees geschal, Twist en oproer overal; Maakte dat het ganse rot Kwam gesprongen uit het kot, Kwam…

gitaren krijsen stille dood het bloed droop langs haar pols met scherf gesneden gapend rood verliet haar vingers als van schuld ontbloot de zangeres verzielt het lied haar hese stem verbiedt gesteund door orgelklank de stank van oorlog in dit land zing mee zing mee verbrandt verbrand de stank van oorlog in dit land gitaren…

beeld je in dat wat tot nu geweest is enkel winterslaap was winter, kou, regen sneeuw en ijzel roest op het raam ’s avonds vroeg donker ’s morgens laat licht ouder worden is ontwaken uit die winterslaap en de hese kleur van lente herkennen ouder worden is een kwestie van ontwaken je ademloos en begerig niet verwachten aan wat komt brood…

met jouw hoofd tegen mijn schouder voel ik mij niet echt veel ouder dan toen met jouw hand in de mijne denk ik terug aan die fijne eerste zoen en mijn stem klinkt nogal hees als ik de woorden lees die ik toen dacht met de kinderen in bed heb ik ons plaatje opgezet volume zacht met onze voeten schuifelend rond zijn wij ogen…