Alle inzendingen over helder OR water OR vissen

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

sla ik het haakje in je bek en… Oh nee,…vergeet het… niet deze maal Ik heb al teveel met je moeten vechten Nu ga je echt niet meer aan de haal Dit ga ik in mijn voordeel beslechten Nu maar hopen dat jij het bent En niet een of andere vette baars En voor een snoek geef ik ook geen cent Nee hoor, gelukkig, daar ben je dan… Mijn onder water…

U had het kunnen weten, Dit wordt een flauw gedicht. Gespeend van zout en peper, Is de verteerbaarheid zeer licht. Langs rijk bekroosde sloten en kanalen, Aan 'd oevers van het Tjeukemeer. Komen wij het parmantig beestje tegen, Verrek, ik zie het al niet meer. ‘T is de aalscholver waar het hier om gaat, Die met zijn snavel als een speer…

Tussen alles en bijna niets, in badkuipen en in oceanen, zwemmen vissen. Vissen die niet gezond zijn, gaan drijven op hun rug. Zijn, op sterven na, dood. De dichter ligt lekker in zijn bad, draait de kraan nog verder open. Het water stijgt tot aan de rand. De dichter verandert in een vis, die heerlijk schrijven mag.…

de hemel weent ik vang de tranen op in regenton waar ze samenvloeien tot kostbaar water helder en koel goed voor planten tuin en vijver de vissen dansen op hun staart de tuin gonst van activiteit talloze bijen snoepen van honingzoete nectar vogels zingen van geluk bloemen stralen in hun zomerkleed de mooiste kleuren lichten op…

Tranen van vissen vermengen zich met het water. De bladeren van de bomen verbleken. Wij komen later...…

eerste heldere stralen van de ochtendzon kleurende overvloed gedrapeerd over 't boerenland ganzen in groepen op 't water langs de oeverrand een zaligheid zoals deze dag begon het kleine roeibootje van een oude visserman afgemeerd bij zijn rijen fuiken kan de lucht van gevangen vissen ruiken twee reigers aan de kant in afwachting; van……

Dromend de stille droom van het weemoedig leven zijn in de kalme stroom de vissen meegedreven tot waar hun element niet zacht en groen meer was maar zilt en flitsend blauw: bijtende scherven glas want rivieren stromen naar zee en wee vissen die dromen het water voert hen mee.…

Die hier leven zo Vrolijk zijn vanwege Het bier dat ze wordt Toegeworpen - alle Merken zijn op het water Aanwezig, geloof het of niet, Maar Heineken Is bij onze vissen Veruit favoriet…

Zoekend in mijn tas naar een zakdoek voel ik water en zwemmende vissen Waar ik Op dat moment in duik mee ga Met de stroming mee ver weg Omdat ik verder wil als een vis En mijn hoofd boven water houd…

er komt een moment zei ze dan gaan er meer vissen dood dan vogels en valt de hemel in het water dit is niet het begin zei ze alleen de achterliggende gedachte…

Mooi, dacht de man, met honderdduizend volt kan ik in deze vliet vlot vis verdoven, dan komen ze dus allemaal naar boven… Toen is hij zelf het water ingerold. Zijn droeve dood zal zwemmers zeer ontstemmen: zelfs met de stroom méé is het lastig zwemmen.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

bomen op de helling Als kabbelend water tussen de bomen Waar vissen en vogels rustig leven Waar géén kooien met dieren staan Mijn droomwereld is hier Als een etende beer bij de rivier Als fruit aan de bomen Waar dieren gewoon lief zichzelf kunnen zijn Waar alleen één boomhut is voor mij Hier voel ik mij thuis…

Door de liefdevolle wolken voel ik de zon niet meer Achter de hoge bergen voel ik de wind niet meer In het heldere water zie ik de vissen niet meer Mijn herinneringen zitten in de knoop In een prachtige rozentuin ruik ik de rozen niet meer In de fijnste jazzclub hoor ik mijn muziek niet meer Mijn hart ben ik kwijt Mijn herinneringen zitten…

bij de beek gooit een kind met stenen een steen voor de vissen een steen achter de vissen een steen bij de stenen in het water een keitje gaat een eindje de lucht in stuitert dan op het grind nog een steentje dat wil het vangen in zijn mond het kind schrikt als de steen tegen zijn voortand tikt een tijdje denkt het dat met…

Straaltjes licht In het schemerdonker Reiken tot de bodem Van de zee Druppels water Beroeren je huid De smaak van zout Bellen lucht En vissen van klatergoud Wat zou dat heerlijk zijn…

De mens is het slijk dat uit zijn handen gleed toen hij nietsvermoedend de maan verplaatste de grote beer verwekte en water bij de vissen deed terwijl een moddersculptuur zijn armen strekte.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Een meer helder als glas, waarin kristallen vissen het licht breken en kleuren tonen, verdwijnt in één harde klap spoorloos. Met kromgetrokken tenen en in- getrokken klauw, hou ik van jou.…

Ik zou je willen vergeten, verlaten maar zie: De treurwilg hangt zijn draden in het water en vissen springen soms…

ik heb woorden in water geschreven en daarna er een steen op gegooid in cirkels lijkt taal pas te leven als het stroomt lijkt pas alles voltooid heb onder water proberen te spreken niet gehoord ja, hooguit door vissen en verdomme ze konden slechts gissen omdat mijn woorden op luchtbellen leken…

Stromend water, schuimende golven als helder kristal, zuiverend. Bewegende wolken, dalende druppels in een omvangrijke oceaan. Helder en koel, dorstlessend, helend als een kleed om je lichaam, doorschijnend als glas, dankbaarheid voor het leven, het heilige water.…

Er is in zee een coelacant gevonden, de missing link tussen twee vissen in. De vinder weende van verwondering. Onder zijn ogen lag voor ’t eerst verbonden de eeuwen onderbroken schakeling. En allen die om deze vis heenstonden voelden zich op dat ogenblik verslonden door de miljoenen jaren achter hen.…

Een papieren draak hoog in de lucht wispelturig door de wind bereden, illusie aan een rode draad. Vrijheid? Aan de voet van de berg in de tempel in de rotstuin harkt een monnik rituele arabesken. Saffraankleurig is zijn kleed, een eiland, in een zee van verstening. Minuscule mossen rond een dwergeik in zwart- en goudgelakte schaal:…

Tijden van onzekerheid, Verslagenheid, genegenheid Verloren en vergeten Alsof niets en niemand je wat boeit Niemand anders, geen enkele vis Voor wie je hetzelfde voelt…

het aquarium is gesloten alle kanten zijn gelijmd water wordt te snel gegoten zodat het er in deint vissen worden zeeziek zwiepen heen en weer ze komen bovendrijven verdrinken voor de derde keer…

waar lucht en water elkaar raken ligt het snijvlak van ieders vrijheid geen van beide zowel de vogels als vissen kunnen hun eigen missen ze lijken in elkaar over te gaan omdat ze elkaar verstaan*…

ik staar naar het water dat alleen is en net zo koud als de dood trek een jas aan stromend water warm je even kijk omhoog naar de zon laat de vissen zwemmen in je lichaam strek je uit stil kabbelend ik weet niet of mijn gezicht gespiegeld wel met je mee stroomt of hier achterblijft…