Alle inzendingen over herfst OR winter OR dood

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

zo wat van die dagen loop je gewoon door het bos en je denkt het is nu herfst en al bijna winter morgen loop je daar misschien weer maar op een dag ben je er opeens niet meer en daar denk je dan aan terwijl je daar nog loopt in die mooie herfst zou ook zomer kunnen zijn zo in leven als je steeds bent…

Nu de winter zich zonder witte kleding voortbeweegt het water in de sloten onverstoorbaar stroomt voel ik toch de kou die ik als kind droeg in mijn te grote jas zelfs de zomer was niet warm want altijd waren er weer die kille ogen die me volgden ach, de stille getuigenissen sterven telkens in de bruinrode dode herfst en enten in…

te rekenen naar de hoeveelheid eikels die deze herfst voortbrengt wordt het een ouderwetse winter met strenge vorst en sneeuwpret gerekend naar het aantal eikels dat in de categorie –mensen- steeds vaker zijn opwachting maakt zou het winters zijn het hele jaar…

stad begeren De pelgrim droomt hiervan Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Het water stroomt weer uit de bronnen De pleinen zijn gevuld Je hoort de sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode…

Dat de dood hopeloos gelijkstelt. Dat het leven hoopvol tegenstelt. Na vallen leren kinderen opstaan. Van falen leren scholieren slagen. Van verliezen leren sporters winnen. Zomer, herfst, winter, lente, zomer, herfst. De zon verdween zojuist achter de wolken. Onweerswolken.…

... en ook deze herfst zal voorbijgaan een herfst in lockdown geleefd... onze plannen met herfstblaren opgeveegd kijk ik angstig op een harde winter aan zie een bos met zwarte skeletten staan daar heeft het virus zich gretig uitgeleefd en ook deze herfst zal voorbijgaan een herfst in lockdown geleefd...…

Als na de winter de kachel uit kan, besef je dat de winter, een winter is geweest. Als na een jaar de kalender weg kan, besef je dat een jaar, een jaar is geweest. Als na je pensioen het werk is gedaan, besef je dat werk, je werk is geweest.…

Ik weet, er wacht een nacht waaruit ik niet ontwaken zal, een duistere diepte waarin ik zal zinken en verdrinken; dat is oké, daar kan ik mee leven, elke zomer eindigt immers in herfst en winter, in kou en dood.…

Ik weet, er wacht een nacht waaruit ik niet ontwaken zal, een duistere diepte waarin ik zal zinken en verdrinken; dat is okè, daar kan ik mee leven; elke zomer eindigt immers in herfst en winter, in kou en dood.…

Najaarsblad dat Zich uitvouwt Op de stenen Van mijn stoep Om mij hart'lijk Te ontvangen als Ik in de winter Zonder sneeuw en ijs Naar buiten stap, Nerven in schoonheid Gestorven die het Brughoofd naar Mijn lente zijn, Herfst die moeiteloos Zo op het oog het Voorjaar bereikt En de winter overslaat…

wind waait boom zwaait ramen, deuren klepperen en laten wat wind binnen komen in mijn kamer herfst in de winter…

In de lente ontlook de bloem In de zomer scheen de zon volop In de herfst viel het eerste blad En nu, nu is het winter in m'n hart…

berijpte ochtendbries knispert laatste blaadjes herfst dwarrelt weg winter claimt ijzig de tijd tot krokusbloempjes je kleuren…

ik wachtte op de lente verlangde naar de zomer zag uit naar de herfst en wilde de winter voorbij en steeds weer werd mijn geduld op de proef gesteld…

waar draden herfst spannen dood en vergankelijkheid loert uit steelse hoeken schijnt een lage zon kleur in de druppels op het web in een verlate oogst die ik altijd heb gespannen tussen dromen en verlangen wandel ik langs je gezicht in weer een laatst aanraken de ogen nog gericht in zwart en grijs de blik op wit van winter maar…

De kleur van herfst nog wit bestoven, een schijn van licht bij donkere dag. Te laat om 't hart aan iets te hangen en niemand die het nog verruimt. Mijn hand, geleend nooit opgehouden, maar warm nog tastend zoekt. Zo gaat de tijd aan mij voorbij. De herfst wordt stilaan winter.…

De onstuimmige herfst erft iets of minder van de zonnige zomer maar vertrouwt vooral de koude winter blind op haar lieve lente ogen die de komende zomer weer zal doen stralen tot de daarop volgende herfst Recensiegedicht nav het concert "Zomer & Herfst" door het Kamerkoor Vocoza o.l.v. en opgedragen aan Sanne Nieuwenhuijsen, Haarlem 27…

Dan is de herfst voorbij komt er een winter aan daalt er een rust nu neer had je gedacht Daar is de kerst meteen stressendeballentijd met wat geduld komt rust na nieuwjaarsnacht…

in de zoele wind van zomers laatste kans rijpen de vruchten fladderen vlinders nog een laatste dans groen reikt langzaamaan naar geel, de bellefleuren kleuren naar oranje-rood deze herfst kent geen dood zij is een verder gaan in het cyclische bestaan dat de rust van winter eist de dagen korten en de ochtend grijst in lange spinnendraden…

LENTE lente is zoals jij je in mijn armen vleit vol van beloftes ZOMER samen in het gras overdenkend hoe het is en nog worden zal HERFST herinneringen ontvallen ons langzaam als bladeren de boom WINTER winterse koude de kachel warmt op z’n best dat wat ons nog rest…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Als je hele leven kraakt een halve dood je raakt voel je dan gerust alleen met d'winter om je heen denk maar niet aan d'lente doorgaans kort van lengte denk maar niet aan d'zomer die maar niet wil komen denk maar niet aan d'herfst die 't beetje zomer bederft denk maar niet aan denken laat slaap uitkomst schenken beleef je eigen winterslaap…

wanneer stilte jou niets meer vraagt het dwarrelen aan de bomen staakt herfst een steen keilt over het water onbeschermd en bedoeld voor later schrijf je dan nog in de taal van liefde of doe je, geveld, je dromen dicht windverloren door al wat griefde in de magerte van dit vergezicht zal winter koude stemmen brengen een rouwband dragen…

De zomer vinden we te heet de winter weer te koud de lente kan er nog mee door herfst is waar je niet echt van houdt. De regen is te nat de herfst brengt stormen mee de winter is te glad en met de lente zit het ook niet mee. Toch heeft ieder seizoen zijn eigen pracht en praal ook ik heb van die dagen dat ik zeg: het weer ?…

Doch herfst en winter lijken somber, soms voelt het als een vage pijn. Maar als je het mooie van de herfst ziet; van alle kleuren der bladeren geniet heeft ook dit seizoen zijn charme. En vergeet de maagdelijk witte sneeuw niet waar 'Koning Winter' je mee overgiet; de ogenschijnlijke kou krijgt dan ineens dat warme……

ze kleedt zich in een rode tooi om zo de herfst weer te behagen, die haar -verliefd: wat is ze mooi- de winter in zal dragen. Dan kleedt de storm haar gretig uit; Ze laat het blad slechts langzaam vallen, ze koestert nog het bladerbed om dan grillig verlaten door de herfst de witte winter toe te vallen.…