Alle inzendingen over herinnering voor lat

Ik heb getracht te schrijven te schrijven over het bos om de herinnering te laten beklijven de herinnering aan het mos om de stralen te voelen de stralen van de zon om het pad te benoemen het pad waar mijn reis begon Ik heb getracht te schrijven te schrijven over het gras om de herinnering te laten beklijven de herinnering aan hoe het was…

Grijze verledens ontwijken mij angstvallig En verstoppen zich in de loopgraven van mijn herinnering en laten als dank voor het aangenaam verpozen De eigenaar de schillen en de dozen…

Je kunt niet vechten tegen een herinnering. Vooral als die herinnering mooi is. Hij voedt voortdurend het gemis. Je schakelt je gedachten uit, toch blijven ze steeds komen. Door een geluid of geur gevoed tot in je diepste dromen. Je kunt niet vechten tegen een herinnering, hij laat zich niet vervangen In elke stille mijmering...…

Het krijsen pijnt me na als de echoloods me dwingt om de dissonantie die telkens mij verstoort te laten rusten aan de tafel die zojuist ik had gekuist zodat mijn rijpe huid gekrast de herinneringen kon laten rijpen doch ik ecarteerde het bestek [ want ik zag mezelf als wapenbroeder] om mijn wezen te behoeden voor het partikel in mijn…

Lood In mijn hoofd En In mijn hart Het slijt niet De tranen Van het gemis Stromen Elke dag Weer een stukje Verder weg Van jou Ongewild Ik wil niet dat je Vervaagt Jouw geur, Jouw stem Wil ik niet kwijt Ik koester Ze slechts In herinneringen Ik laat je niet los, Nu nog niet...…

Hopen dat de tijd niets meer vraagt en herinneringen langzaam laat uitdoven in dankbare gedachten. En de klok een glimlach tekent die zwijgt. Van geluk dat niet voorbij gaat en steeds begint met een welkom van woorden en gedachten die een liefde wakker maken die niet meer om nieuwe dromen vraagt.…

lacrimosa (w.a.mozart kv626) als het amen nog naklinkt in je hoofd je tranen op zijn en de bloemen zijn verwelkt op het gele zand de ruisende bomen serene muziek maken boven een kille steen laat me dan in jouw herinnering wonen laat me niet alleen sluit me in je gedachten tot we samen zijn verenigd in de aarde namen in steen…

Zuiver mijn herinneringen pa. Laten we onze vriendschap vieren. Binnenkort is het weer Vaderdag.…

voorbij laten drijven…

Doe mij maar koffie verkeerd zeg jij en terwijl je alle pijn op tafel legt geef ik een trap tegen de stoel aan de andere zijde vang jouw tranen op lees geschiedenis in doffe ogen, deze dag schrijft nu al een zwarte herinnering weer laat ik los neem in stilte afscheid van de verwondering dat dit leven gespeeld is in de spiegel…

te laten bestaan op de lange weg die we nog moeten gaan…

Wanneer de avond op roze slierten vaart, daagt met neveltred de weemoed die tranen welt in het gemoed, herinneringen schemeren laat en gestalten baart. Ik zoek je tussen bramen en struiken, verloren kinderparadijs, gesloten Eeden. Enkel het krassen van kraaien, doen de wielewaal vergeten. Zal bij vroege maan, de jeugd nog ontluiken?…

geluk Nog steeds kan ik ons van iedere dag nog proeven Maak mijn beelden alsjeblieft niet stuk Achter ons de welbekende paden Voor ons een nieuwe weg De toekomst laat zich raden In herinneringen kun je altijd terecht Als het just te vroeg was Is het sraks te laat De tijd laat niet met zich spelen En zo ook niet het lot Zie…

Het kan zomaar gebeuren dat je ineens gaat huilen; Omdat je je herinnert aan de periode toen het niet kon; Dus eerst de herinnering langzaam laten ebben; Wacht rustig op de Zon. Alles vloeit niet meteen weg; Beseffend dat na eb ook weer vloed ontstaat; Leer met dit gegeven om te gaan; Rust eerst verstaat.…

Tweede Kamerlid Jesse Klaver, bekend van zijn eikeltjespyjama (zie Coenraedts snelsonnet van vandaag) wil jaarlijks een kwart procent van het BBP reserveren voor militaire steun aan Oekraïne ... ____________________________________ Het zijn de kernen van die sterke eiken Als querk symbool voor stabiel leiderschap Moreel en krachtig - nee, ik…

Excuses dat ik u ontrief Mijn jubelzang was anders lief En dulce voor uw oor bestemd Nu sta ik zingend in mijn hemd Favonius de alpenwind Joeg mij met chocola van Lindt En Toblerone in de maag Dus als ik weer eens zing als zaag Denk dan ach 't waait wel over zo Die wielewaal uit Dudeljo…

Wie niet houdt van een appel of slang Wees niet angstig, afgunstig of bang Het is maar een liefdesgedicht Opgedragen aan A en aan E En misschien toch ook aan jou gericht ___________________________________ Voor A & E Het is met alle soorten van genoegen Dat het wederzijds van beider kant Het genen delen mij geenszins mishaagt Integendeel…

die laten Vergeten wat we weten En ik sta stil Maar vergeven doe ik niet Niets anders dan verzinnen De werkelijkheid en de leugen Het beteugelen van minnen Keren terug in denkbeelden Niets anders dan angsten Over dromen en realiteit Over muren en vangsten In het schimmenspel van anderen Ik draai en ik zoek Naar retoriek en verhalen…

Gezamenlijk streven naar, realisatie nabij, eerste herfstscheuren komen tevoorschijn, weer gedicht en wat er dan nog overblijft zijn plooien en vouwen als sporen afgedrukt op een stukje voorhoofd terwijl herinneringen zich laten meestromen op de golven van mijn rug.…

Hoe je het ook wendt of keert, er blijft van mij alleen plooien en vouwen over die als sporen zijn afgedrukt op een stukje voorhoofd terwijl herinneringen zich laten meestromen op de golven van mijn rug, een verboden liefdesspel aan de rand van de nacht.…

Elim, mijn liefje My sweet lady sunshine Je bent mijn Eos Mijn dageraad Aurora morgenstond Opkomst der zon Die jou heeft gewekt Uit jouw sluimer gehaald Elim, mijn liefje My sweet lady sunshine Haal mij uit mijn dromen Haal mij uit mijn slaap Aurora wil Dat je bij me komt En dat je mij wakker maakt…

haar vak omgaat, als doctoranda in het leven staat Van ouderloze androgyne wezen alleen door hen en verder door geeneen in eigen kring, na onderling beraad in 't zadel van cathedra wordt gehesen Och, Dorothea wilde doctor wezen maar wist hoe moeizaam promoveren gaat als masculiniteit van Hermes' zaad haar Afrodite-inborst zwijgen laat…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…

uurtjes   de tijd droogt mijn tranen met de warme herinneringen die jij hier wist te strooien door gewoon dat te zijn wat jou mijn moeder maakt…

Michiel woont samen met zijn hartsvriendin Sinds jaar en dag in een modern gebouw Met in de lift een heel speciale vrouw Zij zingt 'de deur gaat sluiten, kom erin Waar moet u heen met fiets en die bagage?' "Naar Piano nobile, eerste etage" Zeg ik voor l'ascenseur vertrekt naar één Als hij daar stopt zingt zij 'de deur gaat…

Die oeverloos tot Cheshire cat vervalt Van zeverende lippen Waarop het met pokerface gesproken sjibbolet Door doodgemoedereerd hanteren van een zin Die wederhelft haar droog de mond in zet Het steevast "stop er een jippel in" Gnuivend van pret O "Vrije Heerlijkheid" die mij weer ontvoert Naar drassige duinpannen en het Oerd Zie mijn herinnering…

zoals de dochter van de dichter haar vaders kijken heeft georven maakt ze een foto 'het vergezicht van de rivier' in wazig tegenlicht over 't water en noemt het haar gedicht zó eenvoudig soms kunnen dingen gaan door tederweg te zien en te beschrijven als een fraaie vorm van het vastleggen van iets voor later…

Laat maar, Het is nu niet meer nodig. Ik heb op jou maar al te lang gewacht. Jij maakt je voor mij overbodig. Ik huil nu niet meer, Iedere nacht. Laat maar, Je hebt me nimmer kunnen troosten, Jij ging aan mijn gewonde ziel voorbij. M'n tranen en pijnen waren het grootste. Wat jij verwaarloosde, Wilde je niet meer zien in mij.…

ssstt... sluit je ogen en lig stil ssstt... niets zeggen en ogen toe, toe dan zo ja en laat me laat me nu lief voor jou zijn mijn vingers strelen nauwelijks je huid, die kippevelt je lippen krullen als ik ze nauwelijks met de mijne raak alsof je ogen door haar leden zien ik heb je lief m'n schat laat me, zo lief…