Alle inzendingen over hermelijn

En alle sporen zijn zo klein en blank, die wij hier laten als op een sneeuwend veld het vluchten van een hermelijn.…

Ik hoor 't gepruttel van het Motorblok en ieder noemt de ander zondebok Bewogen ego’s die maar niet bewegen Ik roep, gekleed in stemmig hermelijn: 'Kom schielijk langs, ik woon op Drakensteyn'…

De kroonprinses is weliswaar nog klein, Maar denkt: “Ik sta vast goed met hermelijn.”…

een vale wind veegt het scharlakenrood de mantel uit al afgezet met hermelijn vervaagt haar regenvol venijn en dansen schaapjeswolken hun ivoren wit aan hoge luchten nog kraken wielen onder volle oogst hun dagenlange zuchten maar het scharlakenrood zal snel de wereld onder een strenge vorst doen rusten…

waar de aronskelk dauwdruppels vangt spiegelt een hermelijn onschuldig wit als schaduwspel van zijn sluipende moord in het levensvocht van de ochtendzon dan hoort dit leven een kilte lied de stervende schreeuw die stilte wordt en dauwdruppels vangen de ochtendzon als de aronskelk zich vult met bloed…

Een ketter met een glad penseel Herkent in haar gelaat Een minnares van zeventien De hermelijn in haar elegante maar strakke greep De kop van haar tintelend vel afgewend Moet haar kuis en wit maken Zoals haar zijdelingse blik Het Hof van Milaan op hol deed slaan Zo plots week haar blos Was het daarom? Wou hij haar sparen?…

De crisis doet in 't land van U2 zo stilaan de staatskasboeken toe. Nu wordt bij 't gerecht de pruik afgelegd. Wanneer 't Belgisch hermelijngedoe ?…

Die jas waarmee de koning liep te pronken De kroningsmantel dus, was zogezegd Uit achttienhonderdvijftien maar niet echt We zijn er met z'n allen ingestonken Ook Willem heeft dat slinks voor ons verzwegen Die moeten we de mantel uit gaan vegen.…

Dit hermelijnen ding is zeer gepast, om uitbundig op te worden gepaard. Met haar oranje lingeriesetje, probeert ze nu toch het maximale, uit het blije feestvarken te halen, want die is nu wel in voor een pretje.…

Met meer voeten in de aarde dan je dromen kan verenigt de verteller nonnen en stieren, hermelijn en geweren, karren en kentauren, en wekt bliksem in de melk. En zet een weerhaak in het vel van wie alleen vermoeden wil. ------------------------------ uit: 'Gedichten 1969-1978'.…

De bedrieger komt in krijtstreep of tooit zich soms met hermelijn. Gezalfde, overompelende woorden vol toekomstig zieleheil en als extra: gouden appels voor de dorst. En weer wordt hier bewezen dat door, dit in fluweel verpakt bedrog innig omarmt door eigen hebzucht en angst voor wat er na ons komt, ieder opnieuw naar de afgrond stormt.…

Gij koninklijk gediert, dat met uw rode poten en hermelijnen mantel zwiert en vaart onder de zon. Hoe blinkt uw dons, als sneeuw zo fijn, hoe is de glans op 't hermelijn als van de zonne zelf.…

Met je gestifte lippen en je vooropgezette hermelijn, de zinnen die je in kringetjes uitblaast nadat je een achilleshiel hebt ontwaard veer je op ten koste van iemand anders. Zonder prooi sta je diep je in je hemd.…

gedachten dwarrelen door mijn hoofd en spinnen zich een web ragfijn, zoal een spinnendraad of als een kluwe wol kan zijn die in een klittenbos uiteen valt maar later als een hermelijnen kleed hemelbreed zich uitstalt proberen op een rij te zetten de kluwen wol beletten zich te kronkelen in een klit gedachten te ordenen de…

zo klom ik op Vogeleiland at de kwarteleieren met de aalscholver op mijn erectie sprong in bramenstruiken en likte de doornen naakt als ik was schuurde ik mijn huid spoot mijn zaad tussen kroos en karper omarmde de wezel en hermelijn en sliep de zeven dagen totdat ik naar huis moest we eten spruitjes, zei moeder mijn broers likten…

Ze droeg haar kleren als een brief met kaarsvet verzegeld wachtend op de lezer het oog dat haar maten raadt Ze pruilt in dure stoffen naadloos sluitend om de leest met opgeheven pink Zij toont wat getuite lippen niet lossen willen Ze waant zich heel wat het bont van de hermelijn als een cobra rond haar hals In haar hoed zit de…

zijn woorden rollen uit de mond, gesplitst in vele tongen, begrip en wijsheid kwijlen neer waar zij bewonderend zongen ze klampen zich aan rood glijdend richten ze zich op om aan zijn bron te laven het zijn geen gaven die hij toont als hij zich van hen verschoont het hermelijn trekt vrouwen die belust zijn op de macht de pracht en…

tot na middernacht om dan na het champagne drinken en een licht souper tussen marszwart zijden lakens in het hemelbed diep weg te kruipen achter hoge deuren in een kamer die haast oosters geurt: patchouli, wierook en de nevelende dwelmen van het zwoele rozenwater - en, vager wel, verstopte riolering, muffe jassen die van bont nog leven, van hermelijn…

daar trekt de kachel aan het langste eind, daar soezel ik de dagen door, daar ben ik de hermelijnen koning. jouw naam zal ik niet noemen geheimen mogen als spinragtakjes hangen. ik pluk ze één na één na één. ze groeien tot: lieveling, omhels me en… hou je van me?…

ze droomde ooit een paard te mogen zijn met weelderige wapperende haren bereden door de dapperste huzaren zelfs zweep en sporen kregen haar niet klein zij was een fiere furie vol venijn die slechts met echte hengsten wilde paren de zonen van de kudden der Tartaren haar hoofdstel was bedekt met hermelijn gedwee is zij de koets weer ingestegen…

bij opgaan al ter kimme de lucht is kil, dunnig vlaagt een koude wind, maar zonder groen blijft het bladstil nog kleurt de oogst de bodem wordt al schraler weiden zonder vee steeds kaler het leven trekt zich terug diep in de warme huizen, vorst zal snel het zomers leven kuisen er is geen dood in de bevroren grond, het rood met hermelijn…

wit de wereld zich opnieuw vlokken stillen in hun spel dragen traagheid dwarrelen nog wel voordat de grond ze rusten laat poedersneeuw verzoet de kou drift spelend in een strakkend blauw ijzend waaien winden bloemen in doorzichtig glas ze liggen rijpend slootgeschikt en waterpas uitgestrekt wit rondgevlekt in kristallijn speelt vorst in hermelijn…

wereld zich tot morgen vlokken stillen in hun spel dragen traagheid zwermen zich vaarwel dwarrelen in vaagheid poedersneeuw verzoet de kou drift spelend in een strakkend blauw ijzend waaien winden bloemen in doorzichtig glas ze liggen rijpend slootgeschikt en keurig waterpas uitgestrekt wit rondgevlekt in kristallijn speelt vorst in hermelijn…

Uitgestrekt, wit rondgevlekt in kristallijn, speelt vorst, in hermelijn, met licht en pijn. Hij straalt intens zijn koude macht. Als speldenprikken zilver, zonnen in het klein, vriezen sterren met venijn, in stralen glitterfijn, water in een strenge nacht tot kracht.…

't Veld was, na stille nacht, met wit belegen, Wonderbaar vredig wit, wijd uitgespreid, Gelijk een vlekkloos hermelijn tapijt Zich over de aarde breidend, allerwegen. Een zachte vacht van stille heimlijkheid, Geruisloos van de hemel neergezegen... Teedre formatie van een donzen regen, Liggend in 't lichtend kleed van heiligheid.…

En aan de langzaam-glooiende oeverkant Steekt nederig een klokje ’t groen blad Naar boven, koest’rend zich in ’t zonnebad, Een dun, groen lintje op hermelijnen rand. De lucht is fijn en helder, diafaan, En trilt van ’t zuiver-schitt’rend zonnevuur, Der blauwe heem’len stralend-gouden vaan.…

Zijn mantel was van hermelijn, Zoals alle koningsmantels zijn, En naast zijn armstoel stonden twee Pages, die keken weltevree, En elk hield in zijn rechterhand Een wijnglas, vol tot aan de rand. Toen vroeg de koning rechts: wat 's dat? Madera, sprak de knaap gevat. Die 's lekker, sprak de koning toen: En jij daar, links?…

Danzeke sjanzeke, kom hermelijn pak dan je kanzeke, lief hertemijn wie brak het lanzeke, o here mijn voor Moeder het Ganzeke, Heer Halewijn Jans Pommeranzeke, zuiver en rein, van Nieuweschanzeke kon het niet zijn met melk meer manzeke, goed voor de lijn, brak zij het lanzeke, Pleegzuster Wijn, of het moest Bontekoe…

stemmen hele koren kippenvel de sjamaan tapte van het rendier een aan muscimol rijke urine trippelde als een Raspoetin door de poedersneeuw nu ze haalt m’n lul uit d’r mond en pauzeert ook haar neus is rood hou hem stijf mompel en ik gris naar een thermoskan truffelthee laat ons de takken en hazen de appels en zwijnen de varens en hermelijnen…

het was en is niet alleen maar feest ons land gaat kaal gekleed onder een hermelijnen koningsmantel er schuren uiteengevallen lorren van overzeese delen rond het lichaam ooit aanelkaargenaaid door heloten zeeën vol met zoute tranen voelbaar verdoezeld in de natte voering wat is nu nog een koning zonder grip behalve dan gekleed gaan…