Alle inzendingen over hervonden

mezelf heb ik hervonden in de weerslag van jouw wezen laat het blijven tussen ons denk niet dat het niet zou kunnen in onze ruimte is een plek van belang waar nieuws besproken blijft wat de krant niet haalde bewaren in de oude doos van geheugen zodat herinneringen nog eens opgehaald kunnen worden en het verzwegene…

weer terug reclame; nee huis aan huisbladen; nee hervonden drukwerk; ik weet het niet vergeeld, getergd, bestoft wat is nog toe te voegen aan wat bestaat likt ergens een tweede huid zilt, zoet, opnieuw elke keer als ik alle plooien proef en voor lief neem…

In die ene bocht is vergetelheid blijven steken het kleurde anders mooi bij jouw jas Al had het op andere plekken geleken wist het pas echt zeker toen ik daar was honderden keren heb ik mij naar hier gebracht om te kijken of ik jou hier hervond vele lange uren heb ik hier tevergeefs gewacht 't was alsof je niet langer bestond…

het lichaam is een huis een teken aan de wand zichtbaar door rakelingse huid verboden voor onbevoegden geworteld in aarde, gevoed door ochtendregen en later op de dag als een ijzeren wil het zachte weefsel pijnigt, steeds minder gelijkend op een gedicht, op amorfe spraak voorbeeldig en bladverliezend met het oog op scoren in hervonden…

Blaadje voor blaadje zacht als fluweel vouw ik je open heel voorzichtig zoek ik mijn weg stap over doornen kijk vol liefde in jouw ogen verward doch teder vind ik mijn weg gehuld in nevel raak ik de roos teder ontluikt hervonden gevoel wijst groei de weg…

Langzaam komen de nieuwe woorden ze klinken hol in deze tijd steeds sneller beelden razen voorbij langs de chaos van vandaag oude boeken verzamelen stof maar in de luwte van de nacht laat hervonden rust de gepelde woorden leven daar tussen gekrulde ezelsoren bloeit de poëzie…

driften getemd met vermanende stem ben ik de mindere geweest van dravers die blind hun wegen banen en van hen die als dove doffers opdringen in te schikken toe te geven verder plaats te maken tong en tanden getoomd is er het schrift als een boog gebundelde kracht hierop verheft zich mijn wezen letterlijk veer ik vrij met hervonden…

Het later stadium van zijn ontstaan zal de symbolen doen begrijpen die overgoten door de godendrank het inzicht zo verscherpen doet dat dan balans hervonden wordt met als gevolg, het samengaan tot aan de dood de energie der zon de voortbewegingskracht der wind een piramidaal gegeven zijn de vork der strijd verdwijnen zal in eeuwig leven…

toen zij spraken over flarden herinneringen die al te traag overgaan tot ontbinding verduisterde het late uur een stekeblind veld waar zij de vrieskoude van het overspelig verhaal verwarmden met woorden die straatarm verdampten in de onontkoombare krater van een morsdode nacht maar berijpte handen hervonden het pad en gejaagd volgden zij…

Precies waar we ons bevinden, kunnen we gelukkig worden, wanneer we dat niet zijn. Voor de dichter is dat hier, waar nu zijn vingers schrijven. Hier staat hij in zijn middelpunt, temidden van zijn eigen tuin. Straks drijft hij in zijn oceaan, die zijn eigenste badkuip is. Daarna rust hij uit in bed. In het centrum van de wereld. Waar…

Alsof zij zichzelf hervonden heeft, haar huiselijk getik mij ook hier vertrouwd in de oren klinkt. Wanneer zij slaat, mijn kindertijd zo nu en dan aanwezig lijkt. Wat en wie ik gaandeweg verloor in wazige beelden en klanken weer zie en hoor. Een zweem van heimwee zich af en toe nog koesteren laat.…

Met geestkrachtige slagen hervond hij het ooit bezongen geluk: in een eenzelvige stilte boven zeven continenten het wonderlijk scheppend geweld van rust. Vastberaden liep de man een nieuwe oase in, zijn impressie gestempeld in het zand, achterlatend.…

Ze zongen tot zijn sterven wat zij in hem hervond, zo deelden ze geloof en hoop door psalmen dat hen bond. Zijn Woord doorbrak de grenzen, maakte hen samen één, hij troostte in Amerika zijn zus in Amstelveen.…

Dit gedicht gaat over een spirituele spagaat: menige Jood, die nog nooit een synagoge van binnen had gezien, hervond in het kamp zijn geloof en daarmee kracht, maar twijfelde of de verschrikkingen wel deel uitmaakten van een goddelijk plan.…

Al wat is verwoord hervond z'n glans, een literair slotakkoord als laatste krans.…

je staarde naar het glas in stille overpeinzing op zoek naar wie je was met een lach dacht je de drank die de bodem bedekte het twinkelend licht een warm vuur het late uur daarna het grote gat waaraan jij geen herinneringen had je hebt jezelf hervonden bent uit het dal geklommen waarin jij gevangen zat de dag is nieuw in…

Toen het dal Ik verloor mijn weg en hervond hem tussen de wateren en bossen tussen de velen paden strek ik me uit en kijk omlaag over het dal Het uitzicht ligt smetteloos voor me onwetend wat er verder voor me ligt ben ik nu zoals ik geloof dat ik nou eenmaal ben Toen het dal De muren waarin ik vastgeketend zat liggen ergens…

Hervonden na tien jaren tijds de plek waar geen sterveling komt. Waar het stil is als in een crypt. Waar zij zijn in blauw-zwarte lei. Twee adelaarsvarens, manshoog, vereeuwigd fossiel in steen. Ik adem, ik heb het bereikt.…

Ik droomde dat ik met haar in een duinpan lag en eerst haar handen begroef en toen haar voeten En toen ik haar geboeid en weerloos zag begroef ik ook mezelf om haar weer te ontmoeten De duinpan werd dieper dan de schoot der zee en het zand liep op tot hoge golven Ik dacht dat ze verdronk en ik dook mee en stervend hervond ik me diep ingedolven…

jij liet mij zien wat niemand anders kon liet mij geloven en beleven wat je ter plekke voor mij verzon jij creëerde een wereld die wel en niet bestond liet mij de boodschap horen die de stilte ons al die tijd toezond jij zorgde ervoor dat ik mijn zinnen weer hervond liet mij voelen dat het nog bestond wat ons al die tijd verbond…

Muziek van de ziel Het oorverdovend stille dat om mij hing verborg armenvol emoties zoveel dat het mijn keel soms snoerde opende ik gedachteloos het raam kreeg weer lucht en het ontspande die me naar het onbekende stille voerde me overviel en rust hervond want daar woont de schoonste muziek van mijn oude ziel een tureluur floot hoog…

Zichzelf hebben hervonden. Nooit meer uitverkoren zijn. Roepend in de woestijn.…

ik was blij met mijn gezicht het was een warm en blij licht als ik in de spiegel keek ogen die sprankelden en een lach die schoonheid in samengaan verankerde toch ging het dramatisch mis in een niet van tevoren aangekondigd ogenblik mijn draaiboek miste wat luttele seconden voordat ik mij had hervonden na een kleine…

je handen waren diep verscholen in een dadeloos gebaar het leek alsof de vrucht van tijd onrijp jouw ziel vertolkte in de oude jas die jij dacht te hebben afgedaan, doch de rafels trokken diepe sporen en knoopten het kruispunt aan jouw emoties slechts mijn gebaar sleutelt aan jouw wonden en naar ik hoop heb jij je rust hervonden…

verzand in diepere lagen verloor ik allengs grip op dagen liet wind en regen lang begaan ontblote wortels bleven nog reiken naar houvast in dit woelige bestaan en moeizaam vaste grond hervonden vertakten zij naar zomerend licht sterke seringen kwamen in zicht vragend om voeding voor groei vanuit een eigen drang tot bloei voorbij de groene…

Van Nazareth had het beloofd Zijn Vader kon een derde vorm Aannemen, één die elke storm Hielp te doorstaan totdat gedoofd Het vreselijke woeden was De mens zijn veerkracht weer hervond Kon verder leven met de wond Dat Jezus hem verliet zopas Die maakte Zijn Belofte waar Tien dagen na de Hemelvaart Gelovigen bijeen, verblijd Onaards…

haar voeten stralen sterrenlicht uit het verre heelal naar krib en stal het evenement is al eeuwen onveranderd maar de sleet heeft nu een slachtoffer geëist de engel is in duizend flitsen gebroken vervlogen naar van waar hij ooit gekomen is de stal oogt koud en oud heeft in het licht van felle bronnen zijn charme nog niet hervonden…

Zo fietste ze langs hagen en door mistige velden haast in trance hervond ze haar cadans Zo heerste ze en wekte mijn verlangen, ze wist me steeds te vinden waar ik me ook verschans. Wanneer ik slapeloos te bed lig en aan haar mooie, rooie haren denk dan broeit in mij een scherpe pijn.…

Het ware kind in liefde opgegroeid huivert als mijn meesters aanslag van hervonden letters op de kille zerken krabben onder elke voetstap die je zet. Langs het valse licht van avond benoem ik het beminde: huidkou roestpulver. Gevallen borelingen zweven onder water.…

Flits witte was ooghoek trekt mondhoek wijst hemels breed Groen verzoekt spiegelt hervonden leven grijp deze halmen bewerk lot wanhoop dooft Oranje binnenvetter je lacht adoratie bid geloof weg zwart o zo heerlijk apocalyptisch Rood opgediept grijns oneindig positief Verjaag gestorven korven grijze cellen herschep…