Alle inzendingen over hoe betrekkelijk is

betrekkelijk is het te blijven lopen, meelevend te lopen, blijvend meegeleefd achter de duinen. de zee geeft, ja niemand door in heel haar grondig lichaam is het al ondergeschoven.…

Gekend heb ik je niet, gezien heb ik je niet, van je gehoord, dat heb ik wel, en dan beseffen we weer eens temeer, dat het leven zo betrekkelijk is, want zo ben je er, en zo staan we aan je grafje, zo ben je vol in het leven en ineens is dat leven voorbij, nemen we afscheid van een veel te jong mens.…

Ik twijfel juist aan mijzelf met iedere stap die ik zet en laat omdat jij in een beeldentuin verdwaalt zonder mij daarbij te betrekken als ik vleugels zou hebben was ik allang in jouw Walhalla gevlogen.…

schenen elke beeldspraak om eerlijkheid te verdringen tot betrekkelijkheid.…

Zij wordt dement, beiden worden oud, om haar tóch nog bij 't gesprek te betrekken, stelt men haar een simpele vraag, waarop manlief bromt, stel haar toch niet zoveel vrágen vandaag! Hij kan 't niet verkroppen, de dementie van zijn vrouw, maar jee, wie kan dat wél?…

Met jouw ademtocht in werkelijkheid vertrek je zorgelijk uit mijn zongebied om het schaduwland te betrekken innemend door dappere drift in mijn dromen vertolk jij stilte van afscheid nabij de landsgrenzen tegen de horizon herschreven niet uit te wissen in bezinning door de ruimte van jouw eenvoudige komaf laat jij de schaduwstilte zwijgen…

Als het niet meer is als ooit En alles telkens anders wordt Nooit meer zoals het was Het betrekkelijk lijkt wat er nog is Er is vooral nog het moment Want in kleine stapjes gaan gewoonweg kwijt, herinnering en lijf Alleen nog hier en nu Meer en nog meer hulpeloze vragen Waarop ik het antwoord schuldig blijf Wanneer in jou verloren gaat…

Ik heb geen definitie van geluk het is ook niet perongelijk het is ook geen toeval ...het is gewoon...betrekkelijk!…

Hoe betrekkelijk is ons leven We krijgen het even te leen Toch blijven we maar streven En haasten ons overal heen We zullen pas echt afremmen Aan het eind van ons bestaan Ons leven daarop afstemmen Zodat we zo door kunnen gaan En als een leven dan gestopt is Niet langer meer in bruikleen Voelen we langzaam het gemis En streven we nergens…

voel ik mij geborgen ben ik vredig en op rust word ik gezien en gehoord is er niets wat dit verstoort Maar op turbulente dagen wanneer gedachten overheersen emoties de regie nemen vervreemd ik van mijzelf Gevangen in zelfreflectie betrek ik alles op mijzelf een duister gevoel dat ik van mij af wil schudden Kleuren, woorden en klank…

Er is een probleem dat we diep of betrekkelijk delen wintertraag spelen en spinnen vlassige nekharen een web van rusteloosheid, onvoorspelbaarheid geen winterslaap bevroren zee in het schilderij mijn jas wappert mijn compagnon heeft het koud en ik ben ziek blind en doof trekken we voort de winter door waarvan het begin net zo vaag…

Wat is zien en getroffen worden door ontroering Nu kwartiermakers van storm de lucht betrekken als ik buiten ook binnen het nut tracht te ontdekken. Kwetsbaarheid van leven onthult alle traktementen nu ik simpelweg het gemis van oudere hunker wil gedenken.…

Het saldo van hun bankrekekening, betrekkelijk De waarde van hun diep menselijkheid, schatrijk!…

Het leven is zo betrekkelijk we staan er te weinig bij stil maar dat ik mag leven vandaag is allemaal door Zijn wil. Hij geeft me genezing en daarvoor dank ik mijn Heer dat Hij voor mij wilde zorgen opnieuw, ook deze keer weer.…

Wat zoal aan komt waaien als verlangen, blijft maar kort plakken op mijn ervaring hoe betrekkelijk het is Ik kan leven, ik ben vrij van tekorten, ik lijd niet aan pijn, hartstocht of problemen niet aan de chaos van liefde of ambitie, ik wacht niet af wat ik toegeworpen krijg Daar ben ik te goed voor zeggen me ook mijn vrienden Ik…

later woonde ik nog een poosje bij hem in de buurt wanneer ik hem zag lopen dacht ik daar gaat Faas Wilkes de levende legende die furore maakte in het zuiden op 15 augustus 2006 is de balvirtuoos van toen van ons heengegaan hetgeen niet wil zeggen dat ik hem spoedig zal vergeten natuurlijk is onsterflijkheid betrekkelijk maar een beetje…

Alles aan jou was gericht op de blijdschap en het welzijn van wie jou lief waren Jouw zachtaardigheid in het spreken dat nooit kwetste Jouw kwinkslagen waarachter de betrekkelijkheid school die voor even de ernst van dagelijkse zorgen verzachtten Maar ook de attenties zo eigen aan jou die onze ziel glimlachend in bewaring nam…

De wereld lijkt steeds kleiner te worden, alvorens enig ander mijn vingers druppelen naar de einder ik trek een lijn om de tafel om het beletselteken, het zet zich ontspoort oneindig, het kluwen kluwt tot een vierendeel, waarvan mezelf ik schoffel door mijn schrijfsels noch betrek ik de druilende muren het is is niet hetgeen het is als een…

je legt zin in alle woorden voelt een gedicht in strofe vier maar zie je de betrekkelijkheid van letters op papier is het de werkelijkheid die vormt neemt in je geest bepaal jij of ik de betekenis van de teksten die je leest ik heb het ei gelegd we broeden samen op het nest bepalen wanneer schalen breken hebben de nieuweling apart bekeken…

In mijn stilte bewegen zich geesten onaardse voorstellingen vol wellust en intensiviteit van geile begeerte wanneer ik naast schaduwen dans in mijn naakte ornaat fluitend zie ik moeder aarde in verval in mijn stilte kronkelen zich gedachten urenlange overpeinzingen met betrekking tot de dood en de kornuiten van die metgezel wanneer schaduwen…

Even was ik van de wereld weg Even was ik de ellende vergeten Even geluk en geen pech Even lekker met een vriend keten Tot ik thuis weer binnen was En de spanning voelde hangen Ruzie van de eersteklas Door de woorden bevangen Zo gaat het nou iedere keer En ook al wil ik er niets van weten Ze betrekken me erbij, steeds weer Kunnen ze het…

dag hans zeg ik en zie mijzelf in de etalageruit je oogt niet slecht, mijn jongen, voor jouw leeftijd sta je nog betrekkelijk recht en zie nog goed jouw strakke huid dag hans zeg ik en kijk nog dieper in mijn ogen duw haast mijn neus tegen het raam zeg ouwe viezerik kan je het wel zien ga naar binnen en koop die blaadjes over…

Als ik terugga naar mijn gevoel Dan doet het me zo'n zeer En weet je lief; daarom dus Doe ik dat niet meer En dus kan ik er ook niet over praten Deel ik het niet met jou Omdat als ik dat zou doen Ik het allemaal weer voelen zou En dus blijf ik zwijgen En slik ik alles weg Hoe graag ik je er bij betrek Hoe graag jij ook wilt dat ik het…

Je vraagt me stilte, maar hoe kan ik je die geven als woorden nodig zijn om neen te zeggen, om weer te weten hoe we niets bezitten, enkel maar de rentmeesters zijn die de wacht betrekken? Hoe kan ik stilte dragen, koesteren, als steeds opnieuw de drukte komt en ’t moeten draven van hier naar daar, vergaderen en plannen?…

mij breekbaar, kwetsbaar voelde Het valt niet uit te leggen Als je het zelf nooit hebt gekend Zo'n moment, heel even Dat je beseft, Hoe snel het over is Gedaan kan zijn met leven Je moet waarderen Wat je hebt En waar je staat Gewoon ergens van genieten Voordat het weer overgaat Omdat je telkens geconfronteerd wordt met het feit Hoe betrekkelijk…

Engels-Franse; de Nederlands-Belgische; de 1ste wereldoorlog; de 2e wereldoorlog; de Koude Oorlog (Oost-West); de vuile oorlog (Argentinië); de Israëlisch-Palestijnse oorlogen En nu een wereldoorlog zonder naam of toch: de onverschillige oorlog de nieuwste, de meest onberekenbare oorlog welke op elk moment, elke plaats, een ieder in kan betrekken…

keek je vurig spanden bogen zich langdurig einden afleggend, verdwalend door heemtuinen duinen rosaria leek een belofte van niets dan geluk een zwevende donzen veranda gedragen door blauwe paddestoelen doorspekt met jouw lichtpuntjes de stilte te betrekken in ons gezamenlijk uitzicht de velden voltrokken zich de natuur werd overal…

verbaasde bewondering van haar gestileerde schoonheid, geroerd door een ranke hand, gereinigd in water uit een schaal van broosheid, verglaasd tot krachtig metaal, versteende onschuld, de vorm ontstijgt het verstand van de mens in het porseleinen werk, te zweven in haar breekbaarheid, om het licht een andere norm te willen geven, en de betrekkelijkheid…

Vergeet je heemtuin niet, onderga de vergankelijkheid in alles wat er is, versta de schoonheid in elk segment van wat je vergeten bent, verteer de wisselwerking die een omhelzing biedt, eet uit de hand van de betrekkelijkheid in het licht van rozengeur en maneschijn.…

Vanaf nu hield zij de pastorie kuis, en voelde zich betrekkelijk snel thuis, bij deze langgerokte kapelaan. Hij moest haar een beetje begeleiden, deze enerverende eerste week. Maar zij behoefde geen enkele preek. Het was zelfs fijn om haar in te wijden. Ze zaten behoorlijk snel op één lijn.…