Alle inzendingen over holst

in het holst van de nacht komen wij samen wij vragen geen kroon wij krijgen geen troon wij hebben gewoon een weekloon in het holst van de nacht schrijft zij nog eenmaal zij spreekt zo zacht de macht O Inanna in het holst van de nacht vliegen wij gekozen en de wereld lacht in het holst van de nacht kracht…

soms hoor ik korrels specie schuiven tussen de stenen van buitenmuren vooral 's nachts maken ze lawaai in het duister schuifel ik op zoek naar sluimering…

geregeld zie ik door de nacht dat het langzaam licht wordt; hoe de zon er vurig naar smacht om in het holst alleen te staren naar de maan; de nacht is veel te kort om in het holst alleen te staren. hoe de zon er vurig naar smacht dat het licht langzaam wordt geregeld, zie ik, door de nacht…

Diep in het holst van de bloemen te kruipen, in hen te slapen. Dan: fluisterend hun ochtend openvouwen, kleurig te vervliegen.…

Geen man zal zijn vrouwtje wakker maken in het holst van de nacht om haar te zien glimlachen als de baby huilt.…

de zon schijnt in mijn ogen Probeer ik mij een weg te banen Vergeet de mensen en hun namen Hun verhalen, de betogen Het holst van de nacht Kan het daglicht niet verdragen Lege hoofden, allen dwazen Het donker voelt zo zacht…

Ik jaag de wegwaaiende wind na in het holst van mijn nacht langs gapende afgronden droom ik mijn leven een korte groet later.…

Mijn ziel danst mee in een zee van kleuren door het holst van de nacht weg van zwaartekracht en in 'n vonk gehuld met de zonnewind..…

In het holst van de nacht, besef ik dat we elkaars levens schrijven. Begrijp ik dat mensen biografen zijn. Weet ik dat ikzelf geen biograaf, maar wel een dichter ben.…

Laten wij zacht zijn voor elkander, kind - want, o de maatloze verlatenheden, die over onze moegezworven leden onder de sterren waaie' in de oude wind. O, laten wij maar zacht zijn, en maar niet het trotse hoge woord van liefde spreken, want hoeveel harten moesten daarom breken onder de wind in hulpeloos verdriet. Wij zijn maar als de blaren…

mij werd een voorpagina beloofd want ik had zonet een gedicht, in het holst van de nacht, verzonnen, ik dacht dat mijn pad werd verlicht doch ik werd van mijn zinnen beroofd ik verkondig nu wereldwijd ik kan hier mijn ei niet kwijt…

In het holst van de nacht belemmert dichte mist mijn zicht Ik moet opletten, alert blijven De aandacht verzwakt als de mist verdwijnt mijn ogen, gericht op de maan Ze is vol, volmaakt...net als jij…

In het holst van de nacht schrijf ik. Over waarvoor geen woorden zijn, maar ik in stilte ervaren kan. Over bewustzijn beleven, dat ik niet begrijp.…

Ja, wie anders krijgt het in zijn hoofd om in het holst van de nacht zijn opwachting te maken. Mijn hand vond zijn wang. Zeker een week niet geschoren. Maar hij was het, hij was het. ---------------------------------- uit: 'Hier gebeurt niets', 2010.…

In het holst van de nacht toen de maan zich achter wolken verschool heb ik met mijn bibberende hart tekeningen gemaakt voor vlinders en wolven in vroegte van ochtendregen begon ik aan mijn brief voor een vreemde verte ik vertelde hoe trots ik was op mijn tekeningen en mijn geloof in liefde.…

in 't holst van de nacht trekt zij laag over laag aan om zich te beschermen tegen muiszacht opent zij de ingang waar hongerige ogen angstvallig zoeken naar de maan die daar staat het bergpad verlicht dat zij betreden zal om zo boven op de top zichzelf te bevrijden van…

mag ik jou lieven van een afstand zeker niet te dicht opdat ik epistels zou mogen schrijven allemaal aan jou gericht mag ik jouw dromen dan betreden in het holst van de nacht om jou te laten weten dat er een lieve naar je lacht…

In het holst van de nacht, heeft de vrede me gewekt. Ik voel mijn levensadem, in en weer naar buiten gaan. Ik zie kwaadaardige gedachten, komen en tot stof vergaan. In ons warme bed begrijp ik, wat niet kan worden begrepen. Hier, in de stilte van de nacht. Nu, waar de morgen op ons wacht.…

ik vraag in een laatste bericht mijn wolgeverfde huiver te ledigen in het holst van de abyss, waar binnengewanden en geest versmelten in winternachten waar geen plek meer is voor kaarslicht, maan of sterren leg ik een versteend lijf te rusten aan de hardste rand van het einde…

de lommer van jouw lijf is mijn bladerdak in het holst van jouw arm slaap ik best in de gloed van jouw lichaam vlieg ik telkens voor 't eerst op jouw stem die de storm in mijn vleugels beheerst keer ik elke keer weer naar ons nest…

In het holst van die vreselijke nacht klopte het noodlot ruw op mijn deur Zijn melding ontnam mij alle kracht uit mijn gezicht vluchtte al de kleur Woorden gelijk kiezelsteen zo hard werden grof voor mij neergesmeten Had het noodlot dan echt geen hart?…

nog steeds bespeur ik rond het geluid van een verre trein die vage ongerijmde melancholie alsof iemand zich in 't holst van de nacht nog even horen laat weer afscheid neemt en verder gaat in 't duister zacht verstomt verglijdt vervliegt…

ik ben een dichter, geen mens van vlees en bloed de goede moordenaar de tand des tijds een zigeunerkoning Geronimo in ’t diepst van mijn gedachten, als een eerstejaarshopliet spring ik over woorden smoor de regels van de spraakkunst hoogmoed eist haar tol in het holst van de nacht (4…

Vader, niet dagdromen in het holst van de nacht Het is de maan, m’n kind dat is soms je enige vrind vaak is het geen overmacht als de slaap niet wil komen Vader, wordt toch wakker het is midden op de dag Het is de dag, m’n kind leven is een wrange klucht wie het donker waardeert heeft genoeg aan de nacht…

De meeuw is niet meer uit de stad te krijgen ’t Gekrijs verstoort de rust in ’t holst der nacht Een vuilniszak toont ons zijn brute kracht en zelfs de knalpot brengt hem niet tot zwijgen Een tip: ze gaan er echt subiet vandoor! Stuur cliniclowns, versterkt met Geer en Goor!…

Ik wist het, maar kon je niet zeggen dat je onverwachts op reis moest een dief in het holst van de nacht me achterliet met te veel vragen Heb je niet meer kunnen vertellen hoe ik me met je verbonden heb in gedeelde tijd voor je zo verdunde je huid steeds witter werd Je ging als een luchtvaartballon dreef weg omhoog in de lucht zonder geluid…

Mijn leven is beter dan krom en slechter dan recht maar toch over een poosje weer beter dan slecht en rechter dan krom en dan hoop ik zal ik ontmoeten in het verborgene van mijn ziel anima oh liefde pur sang hoe kan ik je schoonheid bezingen in het holst van de nacht tot dan trek ik door en opnieuw hoop ik elke…

Niet in ’t holst van de nacht maar op het midden van de dag heb ik de dood ontmoet hij keek mij aan bij wijze van groet en is toen weer doorgegaan. Toen hij was doorgelopen heb ik niet omgezien waar hij was gebleven waarheen hij ging was mij om ’t even hij kon zijn eigen weg wel vinden uiteindelijk leidt ook hij z’n eigen leven.…

verder dan vandaag lijkt deze ochtend niet op die van gisteren vooruitlopend op de volle ruimte die nodig is om twijfel in toom te houden later zal iemand begrijpen wat nu onbeschreven als een rolmaat ligt opgerold de dag prijzend in het holst van de avond zo kenmerkend viel het duister niet eerder in laten we nog een stukje lopen…

Hoor hoe stemmig de klokken klinken hun tonen verhalen melodieus het wonder dat eeuwen geleden in nacht hoop in een bange kille wereld bracht Ik hoor het gebeier en blik omhoog in de hoop dat er nog steeds een macht bestaat die erbarmen met de mensheid heeft en inzicht en vrede tot verwondering geeft in het holst van de nacht…