Alle inzendingen over hooi OR zeis OR dood

er zijn natuurlijk ook nog de bloemetjes die bloeien het lam dat op de knietjes drinkt bij de ooi het hooi dat geurt en noodt maar dan heb je het wel gehad…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Magere Hein gaf mij zijn koude hand en sprak: Kom even bij me staan Hou jij mijn zeis heel even vast 'k Heb nog een lange weg te gaan Hoe zijn mijn kansen? zei ik stoer Heb ik bij jou nog wat krediet Of ligt de dood reeds op de loer En weet ik het alleen nog niet.…

Nee,niet de Dood...maar jij. Jij draagt de zeis in je hand.…

zag weer een vlinder donker van kleur rook de geur van hooien de grassen het rooien zij dwarrelde zacht op een oppertje neer zag op vleugels van boven haar ogen nog wenken in laatste keer warmte heeft ze gesloten maar haar leven en dood zal onze lente weer oogsten…

zeven slaat de klokkentoren haverbrood de dag keerde voor de laatste keer het hooi de avond tooit zich in het rood zij plooit het ongestreken linnen zonder woord hij strooit in de erwtensoep wat zout zij vonden in het hooi de kleur van goud.…

De nacht houdt gevangen in catastrofes alsof doorzichtige touwen kracht hebben te binden maar ontwaken is krachtiger als de dood alleen maar zin heeft in te grijpen Magere Hein heeft tot op heden nog lang niet al het werk verzet en laat het er niet bij zitten, hij slijpt continue zijn zeis, ondanks onverzettelijkheid gaat hij zelf flink over…

De man met de zeis kijkt me regelmatig aan boven het maaiveld.…

stel je de dood voor als een lugubere man met een zeis dat was de landbouwtijd nu is het iets in de trant van nanodeeltjes die wegwaaien met de wind en de zon maar als ik wakker word in de nacht staat er opeens weer die schim van een man misschien in een clip op youtube hij zegt: ga snel op reis weg van mij en wees niet bang, want…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Vroeg ik verbaasd Ik droeg mantel, zeis en zwart Ik ben verhalenverteller sprak zij: Die leven langer Ze sprak met vaste stem Mijn zeis bleef hulploos hangen Want inderdaad men leeft langer Die verhalen vertelt Vertragen de dood die snelt Maar kind wanneer is Het dan jouw tijd Vroeg ik geamuseerd Ze lachte vrolijk en sprak: Over mijn…

voor hun Valentijn, gapt hij een fles champagne - plofkraak in het hooi...…

Het bruingele hooi verbergt het tere leven; toch nadert gevaar.…

plastic onttrekt hooi hier aan het felle daglicht straks geen hongerklop…

Het leven is als een berg hooi Geen idee waarom Maar het klinkt gewoon mooi…

Wortels verdwijnen In een berg van hooi en stro Klinkt een zacht gepiep…

Boer geniet dag vrij Het hooi is al van het land Vandaag geen baaldag…

Je ligt vergeeld in het dossier als onomstotelijk bewijs je leven loopt juridisch mee in dode sporen van de zeis stille getuigen spreken recht om jouw zwijgen te verbreken het geeft niet wat de dader zegt dit verlies is niet te wreken je naam klinkt uit een vreemde mond zo onwaarachtig levenloos wil schreeuwen dat jij echt bestond en…

We zijn nog lang niet Dood…

zij steelden nog toen het licht van de zeis hen trof in kanteling van het heelal kleurden zij een vrije val niemand heeft ze ooit geraapt daarvoor waren zij te laat geschoren is het land waar bollen nog gaan groeien als er tenminste kopers zijn die ze ooit hebben zien bloeien ook komend jaar is de zeis gewet corona heeft…

takken treuren kreunend onder zwaarrijpend ooft de vrijheid van de ladder werd door twijgen geroofd een distel schiet eenzelvig langs ’t koeienpad omhoog ten teken dat zich niemand nog naar d’hoeve bewoog waar dieren zijn verdwenen en d’akker in hooi schoot daar vond het wild t'rug leven en de oude boer de dood…

in zomertijd met ijdele hoop, dat dit heel lang zou duren de geur van kruidig hooi en stoer gedrag nam eerder af dan wel verwacht, die dagen nam de zwaarte van de vork met hooi steeds toe het werd zo vaak gezegd, maar niet door mij gehoord 't veld van nu is voor de jeugd, maar met je kopkracht kun je zo je wilt, een ander veld bespelen…

ben je er al vraag je en die schrijnende me kwijnende pijn van niets en nergens zijn slaat als een zeis in mijn lijf ik knik en verstijf…

En aan de overkant, op een andere afdeling, daar waarde de dood ook rond, de hele nacht, met zijn zeis en cape. In het lange donker keek ik uren naar de deur die nooit open ging. Ik keek tot de zon opkwam en de Bijlmer zacht verlichtte.…

maait karrenvrachten korenschoven Oogstmaand metershoge balen hooi De straat de geur de reuk van elementen De kleine waarheid hoorde je van zeggen Je proefde, rook je hoefde maar te zien…

Kijk daar komt heer Dood weer aan, met zwarte pij en zeis op pad, om bij hem of haar, na ziekte, ongeluk of zatheid van jaren, onverwijld de ziel te halen. Bij aankomst wordt niet aangeklopt: heer Dood kent zo zijn rechten, er voltrekt zich immers geschiedenis, want wie nog is, is spoedig was, voorbij is al het vechten.…