Alle inzendingen over horizonten

Dertien maart en veel te laat voor sneeuw en ochtendlijk krabben aan je ruiten. Een jonge vrouw met baby bezig bij haar auto woont hier in de wijk verschijnt vandaag niet voor het eerst. Mijn vensters: het is echt helaas. Betrap ik mijn gedachten? Vind ik jammer wat ik zie? Ik kan er niets aan doen moet ermee leren leven luiken…

Vanavond kwam hij niet meer vurige hemel krijsende zeemeeuwen bloedende wonden aan velerlei gevoelens ten prooi voorwaarts gestuwd altijd en overal weer het zelfde mysterieus zijn de gekleurde vogels gouden hemel verre horizonten en jouw blik die boekdelen sprak…

overgeslagen leven te verduren Sneltreinen en vliegtuigen breken me op, dan raak ik meteen achter en helpt het niet om elke vijf minuten met tientallen tegelijk de kilometers af te tellen Mijn wortels zijn lenig ze laten mij reiken naar de wereld waaraan ze me binden daarom verkas ik ze voorzichtig en langzaam wanneer ik op weg ga om horizonten…

gedichten zijn eenzaam reizen meestal alleen in gedroomde illusies soms barsten ze als geblaasde bellen in de lucht zo zijn gedichten nu eenmaal vluchtige indrukken in ballonnen losgelaten vliegend naar ongekende horizonten…

Nog zijn het schimmen en nevelslierten dunne draden die horizonten spinnen naar onbekende verten in een tijd nog sluimerend in cocon hier is nu, daar is later stemmen die zullen klinken leven dat zich een weg zal zoeken ongebonden en beweeglijk als water.…

heel eenvoudig met bezielde ogen raakte ik verstrengeld in oneindige horizonten van hemelsblauw waar ik mezelf verloor binnen de golfslag van ogenblik tot ogenblik toen ik jou riep, keer op keer in mijn groot verdriet…

Wat is er veel ellende op de aarde Verliezers bij de vleet op alle fronten Gloort er nog licht aan verre horizonten Ach Lucebert wat is er nog van waarde Gelukkig is er nog Vandaag Inside Waar elke haan voldaan victorie kraait…

Gouden gloed van verre horizonten ik heb het monster uitgespuugd rochelend gevlucht voor taal een lange weg die we samen hebben afgelegd, nog niet ten einde zilveren slingers dansen blauwe lichtjes weerspiegelt in ogen een nieuw begin…

Of zijn er andere horizonten die wenken gaan en door de jeugd nog gezien zijn? Dient daarvoor soms de pijn?…

Ik loop over de wolken, kijk over de horizonten heen. Er is zoveel verte. Zoveel te zien wat niet te zien is. Ik baad in het licht van de sterren. Ik loop niet meer, maar ik zweef. Hoger dan de hoogste hoogten. Oneindigheid niemand kan mij zeggen wat het is, maar ik weet dat het bestaat. Ik ga de eeuwigheid tegemoet...…

het vlak is blind en ogen branden dieper dan het doel o, grenzen, horizonten en vervloeien. terzijde zal de wereld branden: een scheve bloem in wapperende mond der ruimte maar toen de luiken gleden voor zijn ogen, draaide de wereld zich een kwartslag om.…

stratenlang deint zich verlangen nooit eindigend voor mij uit ik lief jou van binnen naar buiten kan nooit meer vergeten vervulling verloren in verten van horizonten verkort jou nabijheid tot niets zon! secondelang herinner ik mij warmte van een huid zij versmelt met mij een deur opent zich en ik ben in ’t wij.…

Wat er niet staat in woorden maar wat opgeroepen wordt door de stilte ertussen dat is van belang, dat opent horizonten. Wat we niet kunnen uitleggen, enkel vermoeden, dat draagt ons bestaan, dat geeft steun en houvast, dat telt.…

Wat is een gedicht Meer dan de vleesgeworden Uiting van hem die Het geschreven heeft - Het is aanraakbaar, Durft tegenstellingen Uit te spreken, Breng horizonten Bij elkaar tot op de plaats Waar verticaal en horizontaal Elkaar snijden - het gedicht Blijft aanraakbaar dichtbij Voor hen die het lezen, Nog lang nadat de dichter…

vlinder vlieg vlindervrij verloren vleugels vergeten vlinder vandaag voelen vlindervluchtig voorbij verre horizonten in jouw blik één vleugelslag van jou vandaan verwarmend vlinder vrij vlindervredig één zomer lang verdwaald verhalen van vandaag…

Of zijn er andere horizonten die wenken gaan en door de jeugd nog niet gezien zijn? Dient daarvoor soms de pijn en 't trager moeten leven?…

Ik heb gewacht tot het geluid jouw hartslag overtrof gekeken door de kruinen naar de wolken Ik vond het zachte van je boezem terug in de contouren van het mos waar ik je heb genomen in de horizont van het groen Minnen was de deugd die onze zielen deed spreken in de gang die deurloos leek te zijn maar die aan het eind de trede was…

in de diepste meanders van ons bestaan leunen we aan tegen wie we wezenlijk zijn sluimeren schoonheid en wilde dromen pakken we uit met onze kwetsbaarheid reizen gedachten over de pijngrens heen vinden we weidse horizonten zeggen we het onzegbare in onze blikken schuilt de tweespalt die ons zal verscheuren…

mijn nat geluk golft in de dans van zeven sluiers en ogen bronsten waar schemer melkwitte parels vlecht tot een glinsterend net over adembruggen rode nevels aan verre horizonten druipend omstrelen de zoom van jouw mistig kleed trek ik het uit in naakte helderheid wil ik de dagen van deze herfst gemeenzaam met je drinken.…

deze verte benaderen het gaat me niet lukken dus troostdroom ik mezelf met verre horizonten en de geur van meigroen gras…

deze verte benaderen het gaat me niet lukken dus troostdroom ik mezelf met verre horizonten en de geur van meigroen gras…

Ze komen niet met velen gaan alleen tegen hun mythe in lopen zij rond op zoek naar rust zichzelf teveel geworden breken zij uit op weg naar nieuwe horizonten gaan zij rechtstreeks op ongekende doelen af ze weten slechts van leven niet van dood het in hun schoot ontstane kroost leeft met hen mee de einder lokt ze zijn hier niet…

Besef van 't eindeloze op onze planeet is hemelwaarts gericht in het zenit, niet in oneindigheid Niet in het grenzeloze van het tijdloos eeuwig niets der onzichtbare fatamorganisch oplossende uitgestrektheid zonder horizonten Noch in brahman's altoze eeuwige sereniteit der atmosferisch- stratosferisch peilloos diepe ijlten…

Vuur, licht en gloed die horizonten branden doet, die aansteekt met nieuwe hoop, die ieders leven houdt ten doop, Vuur, tongen vol moed, verslindende hartstocht, liefdesverhaal, dat ieder hoort in eigen taal. Vuur hoog en heilig, niemand nog veilig maar uitgestuurd voorgoed op weg naar heil en vrede.…

De fijnzinnige muzikant heeft eens gezegd er woont een viool in mijn ziel dansen op klanken het mysterie leven met ogen naar de hemel gekeerd opzien naar de warmte van zonsopgang melancholie bij zilveren maan onder jasmijn achter verre horizonten zout water proeven waar hij speelt daar worden oceanen groen en snaren kleurt hij rood…

Matte spiegels tonen beelden van tevoren Weemoed die verloren slentert door een dag Vragen die toen rezen Leugens nooit bewezen Angstig overleven af en toe een lach Denken aan de tijden die horizonten verwijdden De opgave bestrijden en spelen als een kind Slapen in fel licht handen voor gezicht De waarheid opgelicht Totdat ik je…

ik wilde zo graag de zorgen van jouw gezicht wissen je handen pakken om samen weer energie te gaan delen de lift omhoog naar nieuwe horizonten of omlaag naar minerale bronnen het leven genieten in aardse essentie de warme geosfeer die in eigenheid geluk geeft dat in zeer ruime mate voorradig is omdat wij die spirit rechtstreeks…

wat blijft er van me over als er niemand is om te delen ik ben niet meer dan de onbekende minnares van een sneeuwloze winter die ver ginder ver de diepe ouderdom van wij samen wij naar de verste horizonten fluistert waar ik huil om het licht leven lichter en de taal die zo zwier zwaai zwierend meer werd gevoeld dan begrepen…

Voorbij aan 's mensen waarnemingsvermogen en aan het zicht onttrokken horizonten, sneeuwbedekte nevelvlakten grenzen overschrijdend en boven schaars begroeide toendrabodem rijzend, lagen tussen brede lagen veilig onder glaciale permafrost fossielen en kadaveren begraven: lang geleden uitgestorven gave mammoetexemplaren -…

ik woon in je huid in je dromen en buiten ons het oude verlangen naar verre horizonten in het vermoeden van licht zien we dagen verbranden het duister, de afstand zien de stoet van aan- en afwezig de angst die enkel nog door ’t venster kijkt ik woon in je huid in je dromen en in dat huis hebben wij ons tot een vlot (samen)gevoegd…