Alle inzendingen over huid

blaas ik stof uit mijn handpalm asse wordt het en tegen-licht kristallen vuur in mijn huid gegrift ik ben de zwart-bevlekte de brand-gemerkte vlucht in het verhaal van geheim en stilte…

In het schemerdonker Tekent je gezicht zich af vlak voor me Je ogen kijken me indringend en verlangend aan Zachte lippen strijken zacht over die van mij Ik laat me bevangen door je warme handen glijdend over mijn buik Kriebelende vingers bekoren elke centimeter van mijn huid.…

verlangen me dichterbij De passie licht ontvlambaar Verstrengelde val op de natte grond Brandend in de regen laat op de avond Haar kleding is doorweekt Doorschijnend wit haar hemd Hartstochtelijk beweegt haar lichaam Vurig de bewegingen die zij spreekt Fel haar passie die ontsteekt We glijden door het natte gras Kleren nat klevend aan haar huid…

om jouw gezicht het regenlicht van duizend druppels op de ruit terwijl jij rustig schrijft, schiet mijn geboeid verlangen uit naar zachte huid onder mijn handen, verken ik met mijn tong je warme rondingen en randen, gaan golven van gedroomd genot omlaag vanuit mijn lichte hoofd het weerbericht belooft, zeg jij, vandaag niet veel voor…

haar betoog was zo vurig tegenover mij kaarsen dansten in haar ogen ik luisterde niet keek alleen naar die ogen haar lippen langs haar heen ze vroeg iets nikske zei ik zag de week voorbij verlangde naar haar stille huid…

over de woelige huid van de diepe oceaan met enkel de onmetelijke stolp boven mij zo schommelt mijn broze bootje op het ritme van de wind het leven voorbij voortgedreven, gestuwd, overstelpt door vergezichten, landschappen allerlei aquamarijn tot indigo,exotische kruiderij zwemvogels en vliegende vissen ongeteld hier en daar, waar wuivende…

licht welfde zich rood naar lichter wit met kleine rimpelingen die in uitnodiging langzaam opengingen in de zachtheid van je mond lippen krulden in het wulpse een lach die de gedachte past dat vrijheid tot openheid zal leiden en vervolg kan krijgen in een goede match…

zacht is de interactie tussen huid en de zon het lichte rood van een klein touche tekent op bloot accentueert lieflijke details in een omlijsting van de scheppershand waar een scala gelegenheidsbruin te vinden is uit onderhuids binnen hangt de keuze aan de tijd waarin het kleurenschema zal worden bereikt…

Wie zal mijn vel nog lezen krakend uit zijn voegen alles besloten op het perkament van eeuwig groeien zal mijn huid zich sluiten voor een zee van leven zal ik niet uit de nerven barsten als vochtige ogen de matrijs van het verleden nog eens openen zal ik dan van papier worden op de kantlijn krioelt het van ongeboren poëten…

Aan de binnenkant van je huid voel je de hare, zij die er altijd al was en er is in het nu dat met je leeft zolang je leeft. The greatest thing you'll ever learn Is just to love and be loved in return.…

Duizend duizelkussen tuimelen omarmen sluit knelgespand perst lenden blikken trillen wimpers sluitstenen hangen brand verlangen geluiden fluiten huid suist sellen wereldvreemde werelden zoengloed hong goed dood over lijven…

Zinnen, geef mij een mantel als een gulden vlies om mij heen, onzichtbare huid uit het verleden, de morgen lijkt eerder dan voorheen, zal hopen dat de nacht sneller valt.…

Niets raakt zo pijnlijk aan mijn huid als jij die mij niet strelen kan. Zeg het dan maar tot besluit. Wat was is nu zeker uit. Een streep, een grens. Dat dit nooit meer verder gaat.…

Ik denk er aan Het laat me niet meer los, Al is dat juist wat ik hoop En toch is daar het moment, verlang ik naar je Mijn gedachten zijn verraad Even als de knoop in mijn maag Gevoel in mn buik Ik snuif je geur op En probeer niet te denken Jouw lippen in mijn nek Vingers over mn huid Ik word langzaam gek Kortsluiting in mijn hoofd…

Nachten lang wacht ik op vlinders die mijn huid bedekken Als een fluwelen jurk trek ik ze aan, langzaam In een voorzichtig schrijven ontmoet ik jou In ogen die boekdelen spreken over bewaarde geheimen Magnetisch en tijdrovend maar niettemin levenslang boeiend klinkt vlinderslag in zacht geruis: je zingt het gemis en laat…

er stond vandaag geen maat op de ochtend nauwelijks aangevangen en bij daglicht onthuld het moest ervan komen de juiste steen, uit duizenden op het aanwezige pad we hoeven dit niet ter instemming voor te leggen dit aanroepen van onbeschreven ketelhuid alvorens aan ruwe tegenwoordigheid nog eenmaal te spiegelen…

Door de branding loop je naar het strand De zon verwarmt je blanke huid Met mijn tong maak ik je gek Je snakt naar meer en meer Schokkend kom je keer op keer Dit is waarvan je houdt Wanneer de zon mij wekt Proef ik alleen het zout…

je arm hing zwaar aan je schouder, je haar bloeide over je huid slaap en pijn wandelden samen over ons laatste besluit.…

Woorden hagelen een witte waas over het doodgeboren kind, lang geleden Moeder borduurt - half blind – haar littekens, op een huid van Indisch goud Vader bouwt zijn onzichtbare Bersiap met een ondoordringbaar doodzwijgen Hij drinkt zijn verdriet van harde tranen verslikt zich en barst Hun oudste dochter is reeds het huis ontvlucht Bekleed…

Er ontspruit een stil verlangen vanuit de diepte waar jij mij raakt het gevoel waarmee ik word behangen is puur intens in schoonheid naakt Jouw zijde zachte huidige moment klopt in mijn hart zo liefdevol en warm het is iets wat ik lang niet heb gekend dit fijn signaal geeft licht alarm Mijn spiegelbeeld in helder water kijkt verlangend…

Wolkenloze schaduwen tussen duinen Alles is ver weg, als de branding Jij slaapt, rust in een duinkom Ik raak enkel huid en zand…

Zij vangt beetjes zon stiekem op haar huid, terloops probeert zij dat te verbergen, maar pigment kleurt rozig, en verraadt waar zij scheen. Zij bewaart tevergeefs stukjes zomer op haar vel, Maar die kan daar niet blijven, en ontsnapt onderhuids naar buiten, dwars door al haar sproetjes heen.…

Er woont een zachte zuster in mijn huid een vrijbuiter die in mijn lichaam bijt en soms haar handen op mijn zijde legt, ‘s nachts stelten loopt, of danst of rust. Dan dringt zij ook haar dromen aan mij op en ik leg mij huiverend naast haar: een dode, een schamel geraamte, knikkend en stamelend.…

Ik kruip graag in de huid van Michael Valliant, die in snelheid zijn leven kleurt.Ik los zo gelijk een man met zijn verstand de raadsels van het leven op, die ik naar uitkomst nimmer heb betreurd.Zo kan ik mij soms voor heel even; wanen een man van de wereld te zijn.…

blauwomrand zwart, buitengetreden lichamelijk ontveld de zielezucht is altijd zwaarder dan het hart dragen kan opnieuw hapert de geest inzake verbeelding of blijken namen anders dan jaartallen boomlang versteend, anders dan graniet het gebeente ontwijkt zijn vlees verscholen in diepere ijslagen teruggedrongen tot krapte van huidhonger…

Speels dansen lokken ogenblikken op verbloemde huid sprankelt nonchalant het loof in zondoorschenen donkergroen en kust de wind in schone schijn haar tere lippen rozerood…

nog licht de zon op in de laatste vlok sneeuw waar kristallen als druppels gaan stromen en in weerkaatsing hun licht in water laten dromen de eerste warmte raakt onze huid die zoveel licht opneemt dat het vergeten wordt waar lente alles laat ontkiemen worden mensen opnieuw geboren uit het winters wit dat mee kleurt met…

wij krijgen de botjes bekleed met huid waarin een verfijnd tastmechanisme schuilt in een subtiel aangestuurd bewegen verkennen wij de wereld in zijn voor en tegens elektrisch of neuraal de boodschappen gaan naar onze database dat koppie heet aan alles hangt een prijs ook de uiterste tijden van gebruik zijn ons al bekend…

jij hebt nooit kleding gedragen alles paste jou als tweede huid waar alleen het verschil in kleur de verassing was van het huis zo makkelijk gleed jij ook als laatste puzzelstuk een divers gezelschap in ieder opgetuigd naar laatste snit en hype de omgangcode werd met een lach aangeboden ondanks het kleurrijke van een kameleon…

soms kruip ik zomaar even in de huid van een ander ik voel dan hoe ik van binnen tijdelijk verander ik hoef niet verliefd te zijn om over liefde te kunnen schrijven noch hoef ik dood te zijn om als dichter bij de dood te blijven nee, ik ben niet invalide zoals ik laatst heb verwoord ik verplaats me in ander's gevoel dat bij dichter leven…