Alle inzendingen over hulpbehoevendheid va

Mijn graven liggen in de grond der geesten tussen zand en klei 'Allez, on va', en samen lopen we wat hoger nog, dan omgekeerd naar huis en haard, mijn Spot is moe…

Dan komen plots uit niets de echte hulpbehoevenden de één die wil een lift, de ander of ze uit kan praten, Jehova's aan de deur, een buur, een keur aan vage kennissen opdagen Ineens zie ik ze als mijn eigen ik met zijn diverse lagen.…

respect heb ik voor hen die ooit waren voor hen die proberen wat is ook voor anderen te bewaren respect heb ik voor die al of niet hun leven gaven die stonden voor oprechte idealen laat hun daden zich permanent in ons collectief geheugen graven respect heb ik voor zij die haar kracht gaf zodat die hulpbehoevende die eenzame en oudere…

wij rolden als goud over de bloemen van het franse land zij hebben van die harten waar je altijd innig en liefdevol van houdt als zon geopteerd meedraaiend met hoe licht en wind als hendel lavendel aan eenieder met warmte en liefde fêteert jij had speciaal voor la france dat joyeuze nam snel het spel van va et vient…

Sommigen zijn nog redelijk te been en goed bij hun verstand, zoals ze dat zelf zeggen, maar de meesten zijn zwaar hulpbehoevend en in hun hoofd doemt de mist op. Het is hun laatste rechte lijn waarin het gemis groter is dan het genot.…

concreet als 't groeien van een boom dan kent u vast de radiokanalen van 't mensenbrein en schijnt u in mijn droom Al bent u ver, voorbij de laatste sterren, als u almachtig bent, maakt dat niet uit dan kan geen eeuwigheid uw weg versperren en d'r is geen ruimtegrens die voor u sluit Ik vraag u niet om mij te komen redden ik ben niet hulpbehoevend…

Françaises hoeven niet meer te bekennen Of zij madame zijn of misschien mademoiselle Een nette dame of een losgeslagen del Voor de Franse mannen is dat even wennen Maar zij hoeven na hun jacht naar rok en zoen Mooi geen afstand van hun knuffelbeest te doen…

van zomerbriesje tot orkaan, de wind die gaat of komt eraan…

ooit was de mens een deel van het leven om hem heen in een oneindig universum diep wortelend op steen en schaars vruchtbaar leem hij is zijn heem ontgroeid in het va-banque rentenieren van hem toevertrouwde waarde door opbrengst geboeid erodeerde en vervuilde hij op gruwelijke wijze de aarde de evolutie is geschokt uitgebalanceerde…

Twee jaar geleden geclassificeerd als een persoon met een rapid cycling bi-polar type 1 syndroom vond ik mezelf hulpbehoevend en uitgeput lichamelijk en geestelijk, één grote prut Plafonds, vloeren en muren konden lopen in een voortdurende staat van bezopen waarvoor geen einde mogelijk leek en was dan het einde van geluk in brekend glas…

van een en duizend nachten Architectonisch rijk vol avontuur Drie continenten in een ring van vuur Als hof van integratie der gedachten Naast een donjon een middeleeuws kasteel Aan stuurboord in de nijl een piramide En voor de mui toont kaal en plompverloren Een priapus zijn naakte rode steel Fonteinen ruisen in het emiclaer Le va…

Kijkaan, hier zie ik dus gewoon een Van Gogh voor me, het dorpje is zwartgeverfd en wordt beschermd door witte wolken, die op een hemelse arm lijken, zoals een priester de hosties zegent. Ik mis alleen de kraaien van Van Gogh, maar die zijn waarschijnlijk neergedaald en eengeworden met het trieste dorpje in berekoud Friesland, waar de vrouwen…

het de vage geur van een roos wil opsnuiven voelt het pas neusgaten met klodders snot verstopt het levend lichaam danst rond het gevoel van ellende en in de zwakke plekken van de rug en lendenen stuitert het steeds terug het levend lichaam sterft een vervreemdende dood gaat het met de melk weg of komt het toch weerom als koe plet va…

overbodig Ben je blij dat je me kent Op de vraag of je me nodig hebt Was het antwoord nee Wanneer de zelfstandigheid even wegebt Gaan we met elkaar door zee Ik wil wel eens vergeten Dat hulp geboden mag worden Ik ben bereid voor je te zweten Ik moet het alleen lezen op flitsende waarschuwingsborden We weten elkaar al jaren te redden Hulpbehoevend…

‘Ai hoor eens,' (zei de lomperd) ‘Ceci ne va pas mal! Wat praat men dan van ezels? ’t Is overloop van gal. Ja, kunst verwekt benijders: Dat ziet men overal. Een ezel weet van spelen!’…

Zou ooit de wachter op de rots, Zijn blik op zee gericht, Het wonder van de gouden Dageraad hebben gevoeld? Zou ooit de schoonheid van het land Onder de regenboog Zijn zinnen en zijn innerlijk, Zijn hart hebben geroerd? Zou ooit in zijn demonen 's nachts Ontdaan van hun gezicht, Ondine's stem, de waternimf, Zijn ziel hebben beroerd…

Met aandacht hebben we onze stoel geplaatst. Twee stoelen. Er was geadverteerd: hier uitzicht op het niets. En inderdaad: blauwogig en breedzwijgend glimpte het ons toe. Niets. We wisten er niks over te zeggen. Voor en om het niets: een hek. Pas op! zegt het hek. Niet passeren, niet proberen aan te raken. Alleen zitten, kijken. Straks breekt…

• Rien ne va plus: Er kan niets meer bij; uitdrukking uit de roulettewereld.…

O jee o nee o ween o steeg rien-ne-va-plus wie niet waagt wie niet wint het gaat toch niet voor de wind de steeg waar men doorheen loopt had het toch nooit niet geloofd eerlijk gezegd is de reden weggeslopen het is een verlangen dat wordt doodgeschoten een verlangen naar warme handen naar wat waarheid in dit bestaan en die geesten laten…

De stad meldt zich als ik de balkondeur open, het straatgewoel zwelt aan door jengelend logistiek, scherp geluid van tramrails snelt door geest en ijle lucht. De linden werpen met een hoofse neiging in hun kale kruinen elkaar de zwarte jassen van de kraaien toe, boven de daken en in deze verbale dramatiek schildert een onhoorbaar…

'De oceaan die in de druppel valt' Kabir Een schreeuw van eenzaamheid, een meeuw hoog in de lucht. Eenheid en rust verheft zich daar. En wenst niet meer. Een zweven is in het leven. Zijn hemelvaart reikt meer dan hoog, hij vliegt. Want vliegen is gegeven. Een meeuw leeft hoog in God en leven. Een kind verzamelt de kleurrijke veren…

haar sluimerende geest Van 't Wedekind, de droomgestalte Mei Die 't geesteskind van Gorter was geweest Een zweem waant zich op zomen aan de randen Desert canyonland pinacolade Zomerdromend steile hoge wanden Wazig wijd en zijd een sluierwade Slaat zwijmelend de zilvermeeuwen gade Sipt van haar jus d'orange met marmelade Rien ne va…

Opeens merk ik dat ik hulpbehoevend ben en dan weet je dat je een moeder hebt.…

hij zei jullie praten nu precies als je moeder ja dat was dan ook precies wat ze wilden zeggen maar niet durfden zeggen tegen een vreemde ook al omdat ze het nog niet aan hun moeder verteld hadden…

de baljuw bekend van de PeeCee Hooft schreef in zijn Nederlandse Histooriën 'aen die kaecke of int pellorijn setten' is gewoon een hoofd in een halsring aan de schandpaal sluiten vel echter nimmer een oordeel zonder schouw van haken en ogen zo was geschreven op een Oud Raedhuys 'ziet rechts de kaak op het bordes' daar was echter geen…

Geef stilte een naam, inhoud aan niets draag wind op je schouders bevochtig je hoofd met dauw en luister naar vogelzang. Geef eenzaamheid een naam laat massa zwijgen dring door in het diepste bewustzijn van menselijkheid en liefde luister naar een stem die roept. Geen stilte of eenzaamheid geeft inhoud aan massaal zwijgen en niets kan…

niets schoner dan luikse vrouwen in zachte ronk na de vrij in een partij teedre inbreng van edele delen uit bergen henegouwen met voldane lach onder lakens van leidse makelij uit natuurhistorische rapport thans gebleken er kan op inbrengtijd één derde gekort gericht geassembleerd blijft ook dan de ronk gegarandeerd…

de mensheid bezien in het generaal met de oudere mens meer speciaal leeft met een bewogen verleden hetgeen bij uitstek geldt voor de beroepschauffeur die jarenlang door de week tot vervelens toe altoos goed humeur tussen de plaatsen Hoorn en Sneek naar op de radio al is vastgesteld zonder ook maar enig lussen met toch de afsluitdijk er nog…

Joost Karhof Nova-redacteur vroeg gister Cynthia Schneider - voor Bill Clinton hier ambassadeur nu op campagne voor Hillary - is your country ready for a wife in the white house? zij keek bevreemd vervolgens geschokt leek woedend de lijn te gaan verbreken begon aarzelend toch weer te spreken antwoordde met opgetrokken wenkbrauwen toegeknepen…

vous va très bien.’ Wij hebben een staand leger; sta-soldaten; Studenten ook, die knevels laten staan; Een sta-volharding, die niet veel wil baten; Een sta-geleerdheid, die niet voort wil gaan, Maar blijft, waar groot-papa het heeft gelaten; Sta-classici met ijzren harnas aan.…