Alle inzendingen over in der minne

krijtwit de mond zwart habijt een hoge rug een non koeterwaalsend knikt zij doorlopend ja en amen minne meerkoet 2 foto J.Bohdal http://bit.ly/gaRGRY…

scribenten aller landen vereenigt u terstond omzwachtel de peniches onverwijld buiten beeld laat de gaaikes in minne voortaan niet bestreeld schoone pennevrucht gaat thans voor uw gesont…

hoe vreemd voelt soms de tijd die aan zichzelf verstrijkt als in het vliegtuig achter verre wolken de nieuwe dag zonder een nacht of omgekeerd in het ongewisse tel ik het uit til ik hem hoopvol over minne dagen…

In het einde schuilt tragedie begin is altijd daar waar geluid de waarheid overstemt stervend gebaar de late nacht ontkend licht de schijn van opnieuw beginnen samen gaan tot eeuwig minnen.…

Je kijkt me aan terloops En weer mis ik de sprankel in je ogen je hunkering de liefde We worden ouder zeker maar laat toch zien Wij kunnen toch nog minnen als waren wij zo jong als eens Ik wil opnieuw begin met mij m'n lief…

Straks zijn er vogels teder aan het minnen, nou ja, hij dringt brutaalweg bij haar binnen.…

In het ultiem moment voorbij de grens zullen onze minnen elkaar opheffen zodat we kunnen worden opgeteld tot een volledig mens.…

stilte valt op blauwe lucht uiteen adem weeft een hoog verlangen blauw boven wolken tronen wit je dromen tonen in de weelde van het minnen wonen de hemel op je lippen strooien.…

strijk niet tegen de haren daar de ander gelijk heeft tiert geroddel uit kleine potjes voor wie het horen wil gestaag wijsneuzen ontpoppen zich als zwammen op boomschors luistervinken verbeiden hun zet kijken gulzig toe tot ze de stilte minnen *…

bij den minne op het liefdestapijt in den kreuk bij kraak van het struweel den mooien vrouw wil in haar geheel vol gaarn tot in de puntjes verleid bij de thee nog met kleine beetjes after tea krokant beliefd in kreetjes…

Innen jaren kleine lieve minnen nemen oude persoonlijke queestes. Rode strepen tonen unieke vetes. Waaronder xylofonen ijzig zingen.…

Helaas, ze bleek een minne minnares: ze zorgde van begin af aan voor kilte en onbevredigende doodse stilte; nee, al met al werd het geen groot succes. Het beste lijkt, in plaats van zo te lijden, heel spoedig van die dode vrouw te scheiden.…

meegenomen in een zilveren wind in banen van licht van zon en maan Langs sterrenhemels en planetenstelsels verstrikt, verward, verloren geraakt tussen vele vertelsels op heet zand, in heerlijk warm water Schat, geloof mijn handen geloof mijn lippen en mijn ogen ik beloof je, de rest vertel ik je later, ik heb tegen jou slechts in de minne…

Verloren handen vinden morgen in een licht ontwaken onzichtbare sterren beroeren vluchtig mijn jouw lijf op voorbij nooit meer verblindt wordt vandaag een toekomst briljant verstrengeld verleden schrijft sprakeloos van plus naar minnen…

Je vingers bespelen mijn eenzaamheid het gouden voorhoofd zwijgt bespreekt met mij de grootste zonde van de eeuw handen die raken op tonen van inspraak zielen die smelten op noten van geluk roep is die van de dageraad het stille minnen van de bloemen die ik pluk…

De spanning bouwden we op Samen Minnen en plussen De weerstand werd overwonnen Samen Verzinnen en sussen De ontlading kwam onverwacht Samen Beminnen en kussen De stroom kwam op gang Samen Waren we ons eigen licht…

Diverse zaken schieten me te binnen, er valt genoeg te plussen en te minnen. Het spreekwoord zegt: begin maar met bezinnen. Dan denk ik: van Schiermonnikoog tot Schinnen verdraagzaamheid in Nederland herwinnen.…

al zijt gij vert gescheiden; Liefde zal mijn hert geleiden: Liefde (Lief) die drijft mij voort; Liefde komt u Liefd' aan boord: Lief is liefde, zoet is minne: Liefde doet mij dit beginnen: 't Is al Liefde, Liefd' is ‘t al, Die ik u betonen zal.…

Ze gaven zich verliefd aan ‘t minnen over in de beschutting van het dichte lover en als matras het geurig zachte mos.…

met zachte hand ontrafel je de draden van het web dat ik spon je wilt mijn woorden als dromen te drogen hangen in de milde zon en na het drogen plooi je het bedlinnen voor de nacht die komt je kruipt lavendelblauw arglistig tussen het linnen om onzichtbaar mij te minnen.…

ik lust ze best bij dageraad mijn hoofd vol zand met nevel toegedekt een vogel vliedt naar weeë zeeën stinkt uit zijn bek landt op de rand van een oorlel ik grijp hem bij de keel hef het lied der minnen aan en plant hem in een verzopen maan…

Priester zijn is brandglas worden voor hoge Minne, en mensen leiden naar het licht vanbinnen. Priester zijn is woorden geven, een lied vertalen, en speuren naar de zin van veel verhalen. Priester zijn is herder blijven in donk’re dagen, maar wetend dat de Heer ook jou zal dragen.…

Zo reik ik snel naar de tropische tuin waarin ik je mag minnen. Jij verzet je niet en reist me stralend achterna…

Teder lachend in de nacht lig ik naast jou smachtend mooi in mijn schoonste lentetooi Fonkelsterren schijnen zacht hemelogen in de kosmos lieflijk glooiend firmament Ik wil jou je minnen vragen en je microkosmos dieper dragen liefdevol en permanent…

Kent gij 't lied der minne, 't Schoonste lied van al? ‘t Klinkt door woud en velden, 't Dreunt door berg en dal; 't Vloeit van hart tot harte, 't Zingt van mond tot mond, 't Leeft van eeuw tot eeuwe, Land en wereld rond. Ja! waar dringt het niet? Ja! wie zingt het niet, 't Zoete lied Der minne?…

Ik leg mijn zilveren handen tegen jouw lijf dat siddert van kracht mijn lippen fluister ik zacht 'wacht op mij vannacht' bij de bron van leven tussen het wuivend loof voorbij het nachtelijk uur alleen daar kunnen wij minnen onder bleekgeel schijnsel van de zevende maan…

Nu kunt gij veilig slapen gaan, Nu al de heemlen openstaan: Ziel, wier verlangen elke donkre wand In ster aan ster doorzichtig brandt, En in de schoonheid van dit tijdlijk land Al minnen moet uw eeuwig lot, Daar uw verrukking uitziet tot De troon van God.…

Echte huiselijk rust is als een mooie kust om veilig aan te landen even niets om handen het vuur dat je blust het kind dat je sust de vrouw die je geloofd het minnen steeds beloofd dus op 't werk al snel wegdromen van 't straks (h)eerlijk thuiskomen…

ik herken de zachte melodie in elke zin die je in inkt gedrenkt tot pastel laat verzachten alsof je de letters in minne doopt voor ze met voelsprietende precisie elegant bevallen op mijn netvlies ik proef de innerlijke klankkleur van een vibrerende intonatie die mijn sluimering aanwakkert hunkering voert de boventoon naar de volledige…

Als mijn huid blozend jouw handen raakt tintelt minne strelend nachten licht jij ademt mijn naam in vallende sterren en zacht penseel ik je gezicht waar elke lijn leven tekent teder voelt thuis ja, in jou wil ik wonen…