Alle inzendingen over inferno OR hartstocht OR haico

Als je stopt en de dagen bent vergeten waarin je zo gelukkig en bevlogen in de liefde werd gezogen. Daar zeker wist te weten “er is een hart dat voor me klopt.” Als je afnokt kijk dan niet nog even om laat noch de kwestie langer zweven als het geen leven meer kan geven Beter je toekomst te zeggen, “ik kom” dan dat je in het verleden…

Dit moment van hartstocht doorklieft mijn hoofd, rilt langs mijn schouders, brult in mijn buik, ontspoort mijn lendenen, hervormt mijn lichaam, laat mijn huid branden, en ik laat je toe... onstuimig en teder, puur en hard, in mijn wereld, de hemel voorbij.…

't was eerst maar een spel werpen met bloempjes spelen met woorden eerst een beetje eigenliefde dat we ontwaarden in elkanders ogen waarin we steeds dieper konden verzinken de kalme golfslag die 't zandstrand kuste werd geleidelijk opgejaagd door westenwind en schuimtoppende baren verhieven zich en 't water spatte vermengde zich…

Passie, Jouw lichaam zo volmaakt. Glijdt zacht onder mijn hand. Elk gevoel in mij is ontwaakt. Mijn zinnen staan in brand. Twee mensen zoeken elkaar. Op de drempel van liefde en wellust. Lichamen strelen, vinden elkaar. Intens worden deze geblust. Vonken spatten in een vurige vulkaan. Ik kus je ronde borsten je buik je gezicht. Totdat…

Pupillen die verwijden Handen die langs mijn borsten glijden Je adem die van opwinding stokt De rest van je lichaam dat mee rilt en schokt Je vingers verkennen mijn geheime plekjes Mijn tepels worden verwend met langzame lekjes Mijn onderbroekje wordt stilaan door en door nat Ik weet niet meer waar, hoe of wat Je trekt mijn broekje naar…

Mijn hart staat letterlijk in vuur en vlam, Wat door heel wat water werd verdoofd. Het werd geraakt door iets wat plotseling zomaar kwam, Wat ik nooit had willen weten of wat ik eerder had geloofd. Mijn gevoelens zijn vaak dubbel en tegenstrijdig, Wil vaak teveel maar soms ook te weinig. Plots kwam jij in mijn leven en opende mijn ogen, Het…

Zijn rug gekromd als 'n gespannen boog zijn zweet gemengd met speeksel druipend van z'n lijf, wat was het heet! Met open mond en pap in de benen bedreef hij zijn liefde voor allemans schandaal kreunend en steunend, op zijn armen leunend, keek hij omhoog en dacht: "Waar is m'n bed!" maar wilde toch de eerste zijn boven op de Tourmalet…

Haar vrouwelijkheid, Zacht als fluweel Ik zou haar daar willen kussen Haar borsten, Lonkend als het struweel Waarin ik mijn hartstocht Zou willen blussen Ogen, die flonkeren En zich verdonkeren Bij zoveel intimiteit Schaduwen die flakkeren Handen die aanwakkeren Een geest, Die danst en die lijdt!…

Ga je met me mee? Heerlijk lopen struinen Langs polderplassen Door bossen en de duinen Ongegeneerd staren In hoge wolkensculpturen Momenten, die onverwacht Een eeuwigheid kunnen duren Genieten onder bladerdaken Nevel door de zon belicht, diffuus Verdronken in ons samenzijn Waar tijd, noch haast Gelden als excuus Bewonderen de spiegelingen…

geblazen kushand - zie, de kracht van de liefde - velt boom van een vent…

Graag aan je lippen gerust om de woorden te vormen die je sprak Aan de borst gelegen om gevoed te worden tot de tepels gingen bloeden In de warmte van je blonde haren van rijkdom en goud gedroomd tot jij verlangen werd een valkuil voor een bloedend hart onze voorhoofden tegen elkaar lippen onbereikbaar ver Alsof we hart en ziel konden…

jouw ogen vol vuur slaan vlammen in mijn bodem brandend de liefde…

lente viert hoogtij opborrelende driften lokroep van natuur…

in een stille stille ruimte diep in de gedachte voelt het anders aan waarom is het tweeluikig bij het voelen van emoties en het uitdrukkend zeggen hoe kunnen gedachte en emoties zo complex en toch zo verscheiden zijn zo hartstochtelijk blijven zoeken naar de juiste wegen is de kruising tot emotie en gedachte, want passie en verlanging…

hartstocht... armen om elkaar heen geslagen de dagen niet meer alleen te zijn elkaar te mogen zien, inmens, zo klein lichamen samensmeltend, in elkaar. Samen dansend, iedere wals op muziek ieder opeenvolgend nummer, nummeriek.…

laat mij van ons tweetjes dromen Voel hoe ik tegen jouw borst aan vlij laat mij het bloed onstuimig stromen Neem mij in je armen, verlangde zij en laat mij ‘t diepst in je ziel komen Knijp mij maar zachtjes bij mijn dij; laat onze sappen maar ineen stromen Neem mij in je armen, verlangde zij laat mij toch door die liefde stromen Zie hoe hartstochtelijk…

waar hart en oog en streling samenkomen vergrijpen vurige tongen zich aan smeulend vuur de tweekamp tussen hunkering en waan stuwt hartstocht op tot vruchtbaar samenspel, de rede groet de geest kan niet weerstaan het fel begeren, uitzinnig kraait de rode haan in driftig bloed het willig vlees als brandend braambos, wie buigt er voor…

Neem maar het sprei voor twee ik slaap vannacht alweer bij jou Heerlijk zo samen in de bedstee bij het meisje van wie ik zo hou Kies toch je mooiste pyjama uit ik wil jou het verleidelijkst zien Je liefkozen over je zachte huid jou nemen, wel een keer of tien Draai maar onze lamp tot zacht zodat ik je in de schemering zie In ’t maanlicht…

jij, mijn muze ziet mij niet voel je wel; mijn schepping in het verschiet mooi, zo mooi waarover ik vertel of droom in het gras drijven op jouw wolk zuchten, zij aan zij wij zijn een samen zijn we te leen altijd toeven in mei de woorden gemeen je gaat ver de morgen vooruit dat hoort ook zo ik verlang naar je mijn kunstige bruid…

Bevlogen tranen voelen in een regenbui als een warme douche.…

Hartje winter, we waren op elkaar lagen vaak dubbel enkel en alleen over de twijfelaar die bodemloos een latrelatie in de weg stond was het ik of jij of jij en ik we hadden in een gat kunnen vallen ons verbonden voelen met dons op dons een warm nest vol kippenvel maar we zijn geen rendieren dus gaf ik jou een springveer je kwam er…

ik zag een vrouw op de tv die huilde om haar dode lief gestikt in een inferno hij was vluchteling en gij mevrouw Verdonk hebt hem gehuisvest in een barak op Schiphol het einde kwam door vlammend rood nu is hij dood en eindelijk ‘vrij’ ik schaam mij dat ik Nederlander ben en vraag me af: schaamt u zich ook?…

hoger en hoger slaan de woedende golven door de Boca Inferno een duivels-aanschouw de bulderende kracht van wel duizend paarden werpen de schuimende zee tot ver in het blauw meeuwen verdrinken duiven slaan te pletter het gezicht van de schipper staat sober en grauw…

jij hebt droogte gesprokkeld het water verdampt door een alles verschroeiende zon lucht van hitte doen trillen de schaduw gekort door de zomer in zenit stuurde de hel brandde laaiend het vuur in een onblusbaar inferno hebt de laatste uren geteld toen het leven door een vlammenzee werd geveld…

leverancier van de wapenrusting van de goden Onder de vulkaan smeedt hij zijn vuur creëert daar de mooiste en magische dingen geholpen door Cyclopen in zijn werkplaats onder de Etna Schepper van Pandora uit de aarde de eerste vrouw Trouwde Aphrodite godin der liefde Vurig en gedreven vriendelijk en vredelievend samengesmolten in een inferno…

~~~ ze heeft met hartstocht het minnen tot beeldende kunst verheven zonder zich masculien te bezinnen ze heeft met hartstocht het minnen geleerd aan haar boezemvriendinnen en leidt nu een goddelijk liefdesleven ze heeft met hartstocht het minnen tot beeldende kunst verheven ~~~…

die hun lading als reprimande gaven in dit protest # ook ik prevelde hun mantra’s die uit een diep gevoel van onbehagen aan de oppervlakte kwamen ongeweten formuleerde de demonstratie oneliners van een onontkoombare waarheid over het dagelijkse bestaan maar het strelen werd al vlug stelen brandend vuur een verterend inferno…

Een uur lang hoorden zij geen getier van drijvers maar zagen zij glashelder de Karpaten met sneeuw bedekt. Zij liepen op hun dooie akkertje elk met een draagstang bestemd niet voor tichelstenen maar voor vijftig liter soep: met recht een pastorale. Onderwijl bracht Primo Levi zijn maat in Monowitz de taal van Dante bij met regels…

het was een bonte carrousel maar de wereld ging veel te snel kleuren flitsten voorbij als een braderie vol speelse vrolijkheid vormen versmolten van groot naar klein zonder te benoemen wat zij dan wilden zijn toch was er ook rust in dit optisch inferno waar een zondvloed ideeën strand gaf aan verre zeeën jouw lach was de schepper…

de wereld lijkt een flat voor iedereen een raam met uitzicht op vandaag en morgen gisteren bepaalt hoe meubels er zijn neergezet ramen zijn naar buiten openslaand lichtend dag en nacht maar ieder ziet de eigen pracht die hij in zijn gedachten had ik zag er paradijzen fresco's en inferno's naar de hemel rijzen catacomben en de hel…