Alle inzendingen over jonge blaadjes

Slimweg gelukkig worden, samen met jonge blaadjes, in het groen.…

O laat dat nu mijn danklied zijn: het met vertedering naar jonge blaadjes kijken en weten dat er telkens weer signalen zijn om hoopvol door te gaan, al is er ook een wereld vol conflicten. Er is muziek, er zijn gedichten en veel wat enkel kinderen zien.…

O laat dat nu mijn danklied zijn: het met vertedering naar jonge blaadjes kijken en weten dat er telkens weer signalen zijn om hoopvol door te gaan, al is er ook een wereld vol conflicten. Er is muziek, er zijn gedichten en veel wat enkel kinderogen zien.…

vandaag bloeit de aarde in kleurige bloembedden een stille sprei vol schoonheid omarmt de nieuwe dag de jonge blaadjes van de hazelaar ze knikken vol genegenheid naar de koerende duiven die elkaar de liefde fuiven goud versiert de randen de wolkentoppen pralen zo onverklarend zacht dat het hemelwater nog wacht de sleedoorn draagt…

ik schoof de groene regen jonge blaadjes langs stille rollertjes open het licht kon binnen komen als gedachten lieflijk verpakt in warme dromen die nog even wakker willen worden met een volle dag in het vooruitzicht tijd om op te staan de zon nog even langs een slaperig koud lijf laten gaan dan de douche als malse regenbui…

‘t Is mei, ‘t is mei, de lente is gekomen, De wind is warm, de lucht is blauw, ik ruik De jonge blaadjes aan de blije bomen, De vlinders vliegen, buiten. En mijn buik Zit ook vol met fladdervlinders, binnen. Vandaag, vanavond, gaan we samen uit. Vandaag, vanavond, gaat het echt beginnen. Vanavond streel ik zacht haar zachte huid.…

De Avondster de mooiste van de sterren De pijnboom laat zijn blaadjes vallen, Ergens diep in het bos is een jongen, Druiven aan het eten van de bomen, In het meertje midden in het bos, Zit de jongen alleen en slaapt op het mos…

Terwijl de blaadjes het tapijt vormen waarop je wordt weg gereden, kijkt men je na. Dag blaadjes, dag vriend…

Ze doen het ieder jaar opnieuw die bomen De eik,de berk,de populier,de es Ze hebben het voorzien op de NS Door blaadjes op de rails te laten komen, En over alle sporen te verspreiden Zo gaan ze ons weer in de wielen rijden.…

Blaadjes stormen naar benee, niet met slechts eentje of met twee, neen, hele hordes tuimelen over elkaar heen, niet naar het grasveld of naar de grond, welnee, ze landen om mijn balkon. Ik veeg me te barsten!…

De blaadjes komen een voor een te voorschijn, ze lijken zelfs een beetje bang: onstuimig maar toch nog met ingehouden drukte, omdat ze niet te vlug al helemaal daar willen zijn, maar eerder traag willen genieten van de warme zonnestralen, van de vriendelijkheid van de mensen die nu ook hun winterslaap vlug zullen vergeten.…

Totaal anders gaan zien De blaadjes laten alles los Om door te kunnen Om weer mooi te worden Want dan hebben ze weer Alles op orde Dus misschien als ik af en toe Wat dingen die me dwarszitten loslaat Misschien kan ik daarna ook weer groeien En dat een mindere periode zo weer Sneller voorbij gaat…

Als de blaadjes van de bomen gaan wordt het zo droef in mij die fijne warme zomer is dan weer voorbij. Je ziet het sterven rond je van wat zo fleurig was het nieuwe jonge leven is er het voorjaar pas. Als er om mij heen de dingen sterven gaan dan voel ik mij verdrietig en lichtelijk aangedaan.…

Het kan me zomaar overvallen, weemoed omdat de blaadjes vallen, ben niet depri of anderszins, maar als ik die blaadjes vallen zie ginds, kan me zomaar overvallen dat weemoed gevoel, niet depri maar weemoedig, snap je wat of ik dan bedoel?…

Het sneeuwt blaadjes Bomen worden kaal Het asfalt kleurt oranje Het sneeuwt blaadjes De kou lijkt normaal De lucht gooit kastanjes Het sneeuwt blaadjes Oranje wordt een taal De boom verliest zijn franjes Het sneeuwt blaadjes Maar voor sneeuw is het te vroeg…

de heerlijke zomer verloren in het weer het sappig lentegroen en jonge kruiden nu in somberheid de blaadjes van de bomen die ik voel in mijn vingers als een zachte vrouwenwang nu oud en als een rimpelige huid het bos al aangekleed met mos in zilvergroen wonderlijk geeft het een innerlijk gevoel om naar te kijken het is goed en…

in de kringloop op het water ijverde mijn tijd in langgerekt spiralen draaien licht verwaaid met niet veel meer dan kleine blaadjes, op de spiegel van een kind nu zijn oogjes glanzen, door de lichtval van vandaag geeft hij zijn jonge hart aan ganzen in de roze bovenlaag van roepend langs de hemel vegen och… slechts daar laat ik…

De blaadjes zag ik wél. Toen heb ik naar de blaadjes gekeken.”…

De blaadjes verwelken, Vallen af Dwarrelen naar de plek Onder de boom Waar ik zo vaak zat, De wind steekt op Blaast ze uiteen Naar een plek waar Ze verrotten Heel alleen…

Herfst met je prachtige kleuren, wat doe je met de groene blaadjes Ze vallen met zijn allen, dwarrelen zachtjes naar beneden Op het altijd groene gras, vochtig nat amper te maaien en ik denk terug aan de lente, de kale takken toen, die langzaam omgetoverd werden in blaadjes prachtig groen.…

Ik zag bokken buitelen van rots tot rots, dartel scharrelend naar groene blaadjes. Hun mannelijke trots draagt horens. En zo doe jij, mijn vriend, die even ijverig maar minder dartel jaagt op 't jonge groen.…

Letters, woorden, tranen aan een zijden draadje blaadjes van een bloem: houdt hij nog van mij ? Zoeken, draaien, woorden op een schaaltje, blaadjes van een bloem: houd ik nog van hem ? Al die blaadjes van die bloemen afgerukt en weggegooid voor ‘t eeuwig vragen spel van ja of nee.…

ons leven maar haar hart blijft jong…

Op het bruggetje Boven de sloot Staat hij, jongen Van het dorp - Waar hij vroeger In kinderlijke onschuld Voorntjes ving, En af en toe Een stekelbaars, Staat hij nu Doelloos te kijken Naar hoe het water Onder hem stroomt, Hij ziet takjes Voorbij komen, En af en toe Wat blaadjes - Ook zijn gedachten Worden door het Water meegevoerd…

In de trant van wie de schoen past trapte hij zijn rooksignalen voor zich uit als een beproeving voor het jong gevallen groen dat hij er raapte als de blaadjes met de dood op apegapen in het bos dat hij te branden hield met dor hout nog van toen Veel harder dat zijn mond kon blazen grapte hij zijn declamaties over zwart verschroeide aarde…

welk melodieus gekweel Stijgt uit der nachtegalen keel, Jong licht schiet door de luchten heen, Jong mos groent op de grauwe steen. O alles zingt van volle vreugd; Natuur, herboren in haar jeugd, Der bomen strelend ruisgeluid, Der voog’len zangerig gefluit.…

" ze was jong en ze keek guitig.…

Om drugsproblemen uit te kunnen roeien Haalt de politie deze keer haar gram In treinen van Brussél naar Amsterdam Om er geen gras over te laten groeien Waar eerst de blaadjes op de rails vertragen Daar zijn het nu de blaadjes die behagen…

waar goudenregen welig tiert dragon haar lentegeur de ochtend siert als zacht geelgroen ontloken blaadjes schuw verborgen in krokus wit overwoekeren blaadjes rozemarijn als dauw van de zee lavendelvelden…

dag hans zeg ik en zie mijzelf in de etalageruit je oogt niet slecht, mijn jongen, voor jouw leeftijd sta je nog betrekkelijk recht en zie nog goed jouw strakke huid dag hans zeg ik en kijk nog dieper in mijn ogen duw haast mijn neus tegen het raam zeg ouwe viezerik kan je het wel zien ga naar binnen en koop die blaadjes over…