Alle inzendingen over kamer OR gordijn OR licht

ik deed de gordijnen toe en daar stond je dan mistig hemellichaam zo alleen zo wit en vol zo krachtig verscholen achter een witte waas van gordijnen schreeuwde je om aandacht zonder waas... maar de waas zat voor mijn ogen ik staarde door mijn mistige herinneringen heen en vond jou terug, mijn hemellichaam…

De gordijnen zijn gesloten al. Meisje gaat naar haar bed. Ze droomt over Smokey de pony en van de verkouden grote hond voor het ziekenhuis van de lieve mensen Oma wast haar voeten in een koude teil en dat is het laatste wat ik hoor. Als de diepe nacht heel diep aan het worden is.…

Zon schijnt tot gordijnen. Achter het groen verborgen wat gebeurde. De kamer een gesloten stal. Geen mens weet precies de reden, niemand beseft waarom. Het lijkt een kerstverhaal met een slechte afloop.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Ik heb een leven als een luifel zonder dwarsregels ik zwelg in de zon ik verzuip in een zee van ruimte En al het licht dat me tegemoet komt door het raam in de kamer de stoel waarop ik zit scherp afgelijnd ook van licht gemaakt Ik verdrink in de lege kamer want ik ben zelf van licht maar ook zonder licht scherp afgelijnd vlak voor…

zelfs het licht vluchtte weg uit de donkere kamers van het huis zonder spiegels waar het lachen verging alleen de schaduw van wat was, is blijven hangen en echoot het verleden tegen oude muren maar aan de kim klimt ongezien de Zon het huisje tegemoet…

wanneer ik eenzaam geworden of geen licht meer zie op de tast mijn schaduw in een andere kamer zoek waar stofraggen mijn huid beroeren je warm gebleven adem aan mijn droge lippen hecht is daar rumoer van motten het gerucht over vallend pleister zwijgen alle schilderingen als ik geen licht meer zie of eenzaam geworden in een andere kamer…

Zij zoekt iets in de donkere kamer Het gordijn wordt opengedaan Zij heeft mijn bloes scheef aangedaan gaapt ongeremd en kijkt mij aan Ik doe alsof ik slaap, zij zucht verdwijnt en komt krabbend terug Nog even en dan duwt zij meedogenloos haar koude benen in mijn warme rug…

haar adem begaf zich de kamer uit en traag bewogen de gordijnen haar contour haar schema schim ging over asfalt heen het donker in ik pak de gitaar van blauw en sprokkel de morgen rood ------------------------------------------------------- woensdag 16 januari 2002 zonneleen 47 www.abelstaring.tk…

het afscheid zal ik schrijven in herhalend zwart met gordijnen dicht als getuigen van de taal die ik opraap uit de nachtvlakte van de kamer en de duizend jaren die ik heb geleefd in mijn woorden zoals de minnaar de vlinderkoning voorheen, met ziel en zinnen in het weggegleden landschap, dicht begroeid ik heb geen angst…

er klinkt een schreeuw om aandacht zonder geluid wanneer zij deuren en ramen sluit snakkend naar lucht, op zoek naar het licht liever doet zij de gordijnen dicht, een vlucht naar de veilige stilte binnen het buiten van angstig vergeten waar stemmen roepen, blikken doden en vingers wijzen naar bomen die krijsen...…

Het gordijn is dicht, blokkeert het licht Lampen schijnen over mij en mooie pleinen Natuurlijke schoonheden die op mijn beeldscherm verschijnen Voel mijn vingers op de toetsen die de tijd verdrijven Alle tijd verdrijvend leef ik het leven dat lijkt op het mijne…

In het vet op de boekenplank, in de grijze vlekken in het gordijn en in de zwarte plekken op de bank De kamer is beroofd van enige kleur en moord hangt duidelijk in de lucht. Van de dader hangt nog de geur in het slachtoffer z’n laatste zucht…

als ze na jaren weer de kamer inloopt ziet ze hoe de scherven stille getuigen zijn vergeelde gordijnen hangen roerloos vergeten door de tijd die naar binnen schijnt 'n spin heeft zich strategisch in de hoek genesteld ziet hoe zij de stofzuiger pakt en wacht op wat er komen gaat…

Zo maar gelaten kamer, gordijnen dicht, strepen zon in een leegte waar jouw beeld en motieven in verbleken, een door- schenen put, wind uitgeput de laatste adem tegen ramen baart, aan de halsband rukt van bekentenissen die we vermeden in een monoloog van pijn.…

Open doe ik Het vensterraam Gordijn dat Zacht beweegt En het licht dat Hoopvol met mijn Leven speelt…

een kamer, gevuld met achterkant van deuren een bed met ingebouwde nacht stapelbaar en net zo bestaand gordijnen, van goede kwaliteit vitrage, sanseveria’s, lekkend dak een voortuin met grensconflict verder landinwaarts dient zich de factor mens aan door muren gescheiden in gemeenschap van goederen…

Het gordijn blijft dicht, zonder helder zicht. Duisternis lijkt beter dan het licht. Toch is er iemand die het duidelijk heeft gemaakt. Een vader met liefde voor zijn zoon. Een zoon die op een wrede wijze werd omgebracht. De vader in zijn groot verdriet liet het gordijn scheuren, Van boven tot onder met tomeloze macht.…

Vertoont je lijf door ouderdom ooit kuren en ook de geest begint wat weg te kwijnen, dan kan je stiekem toch de straat begluren vanuit de kamer, achter de gordijnen.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Langs het gordijn de streling van de wind die mij omarmt midden in het zonneraam op de vloer van de kamer mijn voeten op het tapijt reiken diep in de aarde mijn warmte groet de warmte mijn adem kust de wind .....Ik trek het bed in de zon .....en wieg mij in welbehagen .....languit en wijd geopend .....glijd ik de wereld in…

ik zag hoe zij het gordijn scheurde dat zon kleurde uit de eerste hand ze humeurde morgens vreselijk had aan ochtendlicht altijd al het land er was geen verontschuldiging zon watervalde ongestoord de kamer in ze is snel weggegaan heeft als genoegdoening alle deuren van het huis open laten staan om aan deze illuminatie door…

Doe de deur en de gordijnen dicht laat het licht niet de sfeer bederven in het duister luister ik vele malen beter.…

jij hebt het nooit geweten de eenacter, opgevoerde brommer ik nam de wijk en week uit stond schuin tegenover jouw kamer vreemd vertrouwd met een onbekende omgeving maar jij gaf nimmer thuis ik stond buiten de werkelijkheid gordijnen kierden niet onverrichterzake keerde ik weer naar wat eens was, mijn huis…

Z'n kamer, ingericht om te vertrekken, is niet in staat om mij, zelf, te ontvangen. Vier schilferende muren; effen, bange gordijnen, buitentijdse boekenrekken. Goed, ik ben naar binnen gegaan: schroeiplekken in landschappen of klef beslagen gangen heb ik nooit ontlopen; 't liefst kies ik lange onverharde veldwegen om te trekken.…

Vreemd pizzicato van verre gitaren, Hoorden we buiten reeds de vogels zingen - De zon kwam door de kieren van de zware Gordijnen in de stille kamer dringen. Maar ons gezicht en alle dingen hingen Nog in 't vermoeide licht der kandelaren - En tussen ons, als grote spoken, gingen Waanzin van woorden, wanhoop van gebaren.…

zij die licht gaf bij duisternis is nu ook verdwaald in die donkere tunnel van vergetelheid hij die zich liet leiden als een blinde zal verstoken blijven van haar hand wij die observeren in de schemering sluiten de gordijnen en maken groot licht…