Alle inzendingen over kind OR armoede OR ogen

morgen is zij jarig haar kleine trots een feest of cadeau vertellen tranen is er echter niet haar moeder leuk en opgeleid met hoge hypotheek ontslag en schulden dopt de boontjes zelf schaamte voelt ze bij elke aanmaning die eindeloos komt machteloos ook het tij te keren natuurlijk wil zij wel het beste zelfs liefst voor haar meisje…

je armoede ziet de ellende er omheen en het verdriet.…

jij, jij leeft als een luxe object en kijkt minachtend neer als een mens je voorbij gaat gekleed in doodsimpele gewaden je verbergt je schijn door te paraderen met veel te hoog gegrepen madammen terwijl diep in jezelf je geweten je verwart want ook jij leeft in de armoede van de maatschappij…

beklim de top sla uw ogen op naar het westen en noorden en zuiden en oosten zie het toppunt van kennis van wetenschap van techniek van roem zie het toppunt van armoede van ziekte van haat van geweld daal dan af sla uw ogen neer en zeg hoe het met de mensheid is gesteld bar slecht…

in zelf-gecreëerde huid zelf-gekozen armoede als een lam tot slachting aangeduid hij bloedde uit liefde, hij had je lief die god in dat kind met die herders en zo nam het initiatief heeft je bemind tot in de dood ... en zo hij leeft, hij schreeuwt in een stal ‘t is hier plaats om te worden geboren tussen piek en kerstbal de…

Gedragen tussen de luchtlagen ontvlucht aan de dood in nood verworpen door de armoede zijgen de kinderen neer op stalen frames met kappok en dansen voor de gesloten ramen tot ze vermoeid inslapen in de kille nacht dan krommen ze als foetussen onder het lage landen dons en achter de gesloten ogen droomt de hoop Ontwaakt, rukken de armen…

In de war Kijk hem daar staan, zo bedenkelijk Kijkend, starend, voor een poos Iets deed hem niet meer doorlopen En hij kijkt een beetje boos Nog steeds kijkend, nog steeds starend Blijft hij staan, hij denkt maar door Hij maar kijken, ik maar denken Waar stopt hij in Gods naam voor? Het moet iets belangrijks wezen Want hij kijkt nu wel te…

een houten kruis De tranen om je dode kind spoelen diepe glans uit een dunne laag vernis In pirouette slaat jouw passaatwind - als terminale regendans - de bodem uit mijn erfenis.…

kan waan van glazen torens macht en geld zo maar bestaan heeft de eerste wereld ooit iets voor die kinderen gedaan is onderdrukt gevolg van jouw vrijheid met als product geen geld en ongeluk glazen torens breken dromen storten in armoe zal zich wreken dit is maar een begin want spiegels glinsteren niet meer waan is door de…

Vallen en weer opstaan, Huilen en direct een lach, Ruzie maken en weer spelen, Vrolijk opstaan elke dag.. Rugtas op en weer naar school toe, Lekker rennen op het plein, dan weer werken en veel lachen, je lijkt zo groot, maar bent zo klein..…

als ik er later niet meer ben hoop ik dat je dan altijd nog vindt dat ik niet wegga en blijf leven in de ogen van mijn kind…

hij sloeg nadat zij hem getergd had sloeg helemaal door… is dit iets wat je doorgeeft aan je kinderen?…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Rijkdom is leegte op glanzende tegels armoede dozen vol halfvolle potten rijk een veranda met uitzicht op niets arm een balkon met gereedschap en fietsen weelde is niets te hoeven bewaren armoede reddert van winter naar winter rijkdom is stilte, en stil achter stilte armoede haast.…

Om licht te brengen in het duister en schaduw van de laatste dood verscheen een Kind, maar zonder luister, en openbaarde 't morgenrood. Om licht te brengen en wat vrede te midden van de zwartste haat verscheen een Kind vannacht, ja heden, maar in armoedig feestgewaad.…

politiek opgelet om steungeld te krijgen geen pret een nieuw verzonnen woord om arme mensen weg te blazen eis levensbedreigend eng woord de arts gaat dat bepalen doch brengt dat dan tot een akkoord mensen zij die aan stressarmoede lijden dit kan er ook nog bij spanningsvol hoe het ook zij…

wanneer in jouw leven je rijkdom de armoede overheerst, bedankt dan je simpele geest die het kwade beest in jouw hoofdje beheerst! wanneer door jouw levenswijze de armoede je rijkdom overheerst, bedenkt dan dat jouw hoofdje even verkeerd bezig is geweest!…

Ook in de hutten van Darfur Worden kinderen geboren. Schamel, en armoedig. Geen uitzicht op beter. Maar wat een stil wonder! Alles delen ze! Ook op de velden van Darfur zijn herders ondergedoken. Ze hebben geen land, geen schapen, geen werk. Maar wel, vriendschap, liefde. Alles geven ze!…

Alleen en dakloos steeds buiten door weer en wind ontroerend verhaal.…

Geld maakt je geestelijk arm armoede onmetelijk rijk.…

de maan is weer weggegaan nu jij de stilte leeg naast het janken van de hond legt ik draag het gehuil uit armoede omdat mijn handen en ogen moe zijn en ik geen andere slaap kan vinden voor deze besmette dood doortrokken in de grond zinkt het braaksel naar zilte nachten zelfs de hond ligt aan mijn voeten overdag…

Zoals de zon het vermoeide donker van de nacht verdrijft met haar ogen nog gesloten zo heb ik voor het eerst in mijn armoedig leven begrepen dat de liefde zelf haar tijd kiest en zich met open ogen zomaar nestelt in het leven op een avond door de week Kleur dus vanavond maar je lippen en verleid me, verleeg me tot ik overal bloos…

en elke ochtend ontwaar ik haar in de sluimer van een steeg daar verzucht zij in armoedigheid hoe zij neerwaarts zeeg "och moedertje moedertje", fluister ik "zo naakt op vuile voeten geef deze strijd toch op om uw lief Heertje te begroeten." dan glinsteren haar ogen richt zij zich moeizaam op haar gekrijs verscheurt de stilte…

ik beschrijf blind hoe sterren staren naar het laatste boomblad dat in de wind, laat in de nacht met volle handen de dag omlaag duwt aan beide kanten hoe ik met een enkel geluid en leegte verder strijd armoedig in de schaal van offers zoals vogels in hun diepste slaap met nog heel even licht in ogen…

Wat lijken we toch Veel op elkaar, Wat hebben we toch Veel met elkaar gemeen, Zeggen de mensen die Het weten kunnen over De oosterburen van ons Lage landje - één verschil Is er wel, bij hen is er Het constitutionele hof Dat over 's lands armen Waakt - waar in Nederland Vierhonderdduizend kinderen In schrijnende armoede Opgroeien…

Voor onbekende gezichten die nooit iets tekenden of in werkelijkheid zonder wereld betekenden bewaarde ik een wit potlood gegrond op zwart papier met een grijs verleden van armoede en eenzaamheid wanneer ik tastte in het hemels duister met de geneugten en het genoegen raakte ik nooit een gevoelige snaar maar met ontloken ogen…

Een arme jongen uit Rhenen Mocht nooit geld van vrienden lenen Nu zijn die zogenaamde vrienden Die hem toch al niet verdienden Zelf in grote armoede verdwenen…

de bal ligt weer stuk naast de zandbak in de verwilderde tuin waar schoppen toch niet lukt met losse zolen…