Alle inzendingen over kind OR jeugd OR volwassen

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

paste mij aan de meeste dingen wel aan toch bleef ik terugverlangen naar daar waar ik mijn eigen weg kon gaan Ik hoor nu bij hen die middelbaar heten en voel me hier best op mijn gemak de jeugd die ik had was een heerlijkheid en voor de volwassen werel heb ik ook een zwak.…

Jij kind, wiens jeugd ruw werd ontnomen kijkt verslagen op het leven neer ontdaan van alle prille wensen en geloof in volwassen mensen heeft je lente geen kiemkracht meer Jij kind, waarvan de dromen zijn gestolen voelt rood de schaamte aan je huid als donkere schaduwen kleven die zich in je nachtrust weven als je uitgeput de ogen sluit…

zodra de regen stopt en het vlokje begint Adem ik, ben ik weer kind…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Dit is geen droom; Ik loop onder de Oude kastanjes van Mijn jeugd, die mij Als kleuter zagen Dartelen langs hun Zwierige witte kelken, Het kind dat zijn Ogen uitkeek bij Het zien van zoveel moois, Zij die oud werden in mijn Volwassenheid zien me Mij na vijftig jaar terug Als stramme oude man Die ondanks het moeilijk Voortbewegen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Steeds wanneer ik mezelf zie staan herbergt de tijd verloren dromen die in mijn jeugd als een mand vol nachten de angsten in het duister fantaseerden om toch maar heel even iets van liefde te mogen proeven wanneer mijn eigen armen me warmden krakende deuren die als pencelen met zachte strepen werden gesloten hielden niet de woorden tegen…

ga je van iemand houwen wil je het liefst snel trouwen kinderen, een mooie baan maar dan komt het er op aan tegenslag en verdriet dat besefte je tot nu toe niet iemand missen om wie je geeft dat je pas als volwassene álle aspecten van het leven doorleeft.…

Kind zijn kan ik niet meer Spelen is wat ik verveeld wil Volwassenheid nu is het lot Kind worden lukt me ooit Als ik een en ander afleer In het land van moet nooit…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Volwassen vraagstukken op kinderen plakken is vergelijkbaar met een bloem in de knop knakken…

Zullen nooit volwassen worden en ook nooit volwassen zijn zijn "in't kind zijn blijven steken" alsof ze nog op't speelterrein zijn... Laat lekker gaan en reageer niet is het beste wat je kunt doen Laat ze lekker blijven pesten... Hebben gewoon niets anders te doen.…

de fabrieken overvol wist heel diep van binnen hun jeugd geverfd door de wol de omslag is gekomen zij kunnen nog even dromen de garens stralen kwaliteit die nu door volwassen arbeid is bereikt…

In retrospectief meer verarmd dan verrijkt verloor ik jeugd, illusies, idealen om steevast op ’t levenspad te verdwalen, niets op deze aardkloot is wat het lijkt. Doe ik mee met volwassen rituelen, inwendig wil ik het blije kind blijven dat ik ooit was, als dichter harten stelen.…

Heden is verleden, al niet meer ver van hier. Geheugen zacht bekleden, met spijt en met plezier. Waar eerder werd ervaren, gevoeld met lach en traan, Koel je nu zonder bezwaren, de hitte is gedaan. De pure eerlijkheid die je wilde geven verdwijnt, je wordt wijs, En helaas kleurt ook jouw leven Niet wit of zwart maar grijs.…

Natuurlijk ben ik volwassen en kan ik op eigen benen staan, maar dikwijls zal ik nog op jouw gedachten af gaan. Ik huil niet om jou, maar om mezelf en mijn familie, om iedereen die je missen moet.…

onze jeugd daar kwijt…

Als kleine tollenaar inde ik van het Wad liefde, liefde die broos me omarmde en die mij bevrijdde van het juk om steeds maar drenkeling te wezen het koor van zout zonder een duidelijke dirigent braken de golven en tilden het schuim ver boven mijn kunnen zodat ik balanceerde tussen de mimiek van het klassiek of de garderobe die het heden…

Hoe kun je doodgaan onderweg en toch gewoon nog leven en niemand die het ziet Waar is dat kind gebleven?…

heb de kuil gegraven die ik al jaren wilde maken op het warme strand het huis waar ik kan schuilen een plaats voor mij alleen maar het zand is koud en kil ik wil er niet verblijven kijk over de rand want voel dat daar beneden voor mij geen vrede is…

Het is tijd om te vrezen voor demonen. Je denkt wat is er nu? Er is niets loos, Maar de feeën zijn weg en mannen komen, Die openen Pandora’s zwarte doos. De lange lijdensweg moet jij verduren Zoals je moeder en vader voor jou, En luchtkastelen zijn enkel hopen muren, Jij bent geen prinses, maar gewoon een vrouw. Al eeuwen staat het…

het was te groot voor kleine handen slechts verbazen in raken en betasten het blijven haken en verkennen met een lach het ervaren van zorgen en wat lasten later in weerbarstigheid breken en verbouwen funderen en groeien op ontluikend zelfvertrouwen heb het grote klein gekregen mijn handen geven nu het volle leven…

je verleidde me vertelde met een zwoele stem hoe groen het gras kon zijn stroopte teder onschuld langs een hardheid die geen gene kende adonis was mijn vriend zijn schaduw sliep veel uit hij versierde dames zonder schroom en ik mocht vaak mee als spelende schavuit mijn jeugd heeft boeken dichtgedaan met diploma’s ging ik aan mijn…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

de ochtend de jeugd een bal gerinkel een snoepje de winkel van Sinkel de middag de volwassenheid een kus een wijntje een huwelijk een kleintje de avond de ouderdom een borrel een kale kruin een pensioentje een volkstuin de nacht de dood donker en koud een traan men rouwt…

is de veerkracht terug van het ik het is geen verjonggingsapp die jij hanteert maar de reflectie van liefde die ieder kind heeft geleerd die in volwassenheid is verdwenen omdat andere zaken belangrijker schenen dan af en toe lief te zijn voor elkaar…