Alle inzendingen over klavieren

ik zag je dansen in zwart wit mijn vingers op de toetsen het klavier romantisch belicht ik keek je aan jij liet je gaan in frank en vrij bewegen op mijn melodie van dromen ik wist dat je zou komen na het laatste akkoord je ogen nog in hogere sferen een lach die mij applaus offreerde weer gaan mijn handen over het warm zwart wit uiterst…

Een wijze uil zei hier dat onze taal Gebouwd is uit diverse elementen Een universum vol van associaties Van klanken en gedachten, aberraties Een bolwerk steunend op de fundamenten Van een nooit echt voltooide kathedraal Werd ooit Het Woord geschraagd door klankakkoorden Van 'n soortement wohltemperiert Klavier Bij requiems en oratoria…

In haar rechterkamer wanden bekleed met bordeaux velours ‘k Zie zwart glanzend lak het klavier bespelend met gemak In haar linkerkamer mag ik slenteren langs toetsen, zwart en wit rustende, liggend en in zit in haar rechterboezem trek ik mijn knieën op wil blijven drijven en zinken sonates van Bach horen klinken in haar linkerboezem…

naar de volle klank die nog galmt tussen de dode kaften het is jouw bezieling waarnaar ik zoek laten we de gevallen woorden stapelen als orgelpijpen en een eigen muzikaal verhaal tot een ouverture rijpen waarin mijn hart en jouw lijf versmelten tot één taal van wiegende noten waarop ik met jou de liefde bedrijf en de toetsen van klavieren…

Tikkende vingers op een zwart-wit klavier, dansende letters in fracties van seconden verdrukt.…

Klavier akkoorden klinken herkenning van de melodie en ritme dat herhaalt hier danst men vrij vertaald de rapsodie Brabande men zoekt naar elkaars handen en vormen saam een kring Maroesjka leer mij dansen op schoenen en op klompen de passen en patronen het grenzeloos vermaak zeg mij hoe dat de dans ontstaat stappen stampen klepperen…

Zijn hoofd aandachtig naar 't klavier gebogen deint zachtjes mee in wiegende cadans. Zijn mond vertrekt en in zijn donk're ogen komt langzaam aan een diepe, blijde glans. Hij domineert niet bij het begeleiden, maar dienstbaar steunt hij de gemeentezang.…

Hij slaat met zijn vuisten op het klavier stampt met zijn voeten Net een pop aan touwen met een hart vol vertrouwen Hij weet wat hij doet weet hoe het moet. De markt zuigt de melodieën op Het beroert iedereen Als de klokken spelen, klopt het hart van elkeen.…

( Julia ) een kindje straalt als lichtjes in de nacht schenkt schoonheid aan de wijze dichter een meisje dat groots gehechtheid, lieflijkheid in veelvoud naar zijn ziel laat stromen zodat hij weer ten volle voelt leeft in zoete dromen * zijn handen rusten op de glans van de klavieren ogen strelen over het doorleefde…

achter het klavier zing ik mijn poezie de vingers schrijven ongerijmde strofen langzaam, vaak kort maar immer om in mijn ritme te blijven ik bespeel mijn ziel laat fibratie komen en zweef ver weg naar hemelse orgelpijpen waar klanken knokken om het hoogste goed terwijl de linker vijf weer naar het aardse wil grijpen het spel…

o blauw water op het zenit van mijn ogen de piano schept een duivels genoegen in haar duivels ritme the man i love is daar o man o porgy porgy and bess de pianist is plots zijn handen kwijt daarom speelt hij met zijn tong op het klavier van zijn tanden rhapsody so blue inderdaad zo angstig blauw als de dauw aan…

Voor Coby Wij musiceren oude woorden op cadans en slotakkoorden naar een opus zonder eind Hier dirigeren soepele walsen als een preluderend balsem in een opmaat naar ’t refrein Het allegro stemt staccato Op klavier en sopranino zweven noten orkestraal Compositie als gegeven voor ’n barokker, hoger streven maakt het denken lateraal…

dragen fagotmuziek te willen horen balancerend op ’n draad van eenzaamheid Heldhaftig bent u om door dorre bladeren en gure wind te schuifelen op uw voeten die doorweekt zijn van zilte koude tranen op uw huid Daadkrachtig als altijd dansend op een vulkaan voelt u onbaatzuchtig het ritme van de akkoorden van het leven uw vingers het klavier…

raken klink grijs in treurmuziek omdat mijn stemming dat vaak eist terwijl handen toetsen overspelig maken in zwart-wit gepaard slaan hamers hun staccato niet fijn besnaard hoor ik nu mijn adagio versla de brede banen rust een achtergrond die zucht accoorden die toch ongewild mijn diepst gevoel verklanken als ik klavier…

Zoals de imposante klanken door jouw klavier. Geen noot dat ik van jouw spelende hand mis. Soepel en behendig hanteer je je klassiekers. Ook jij leeft door herkenning van geschiedenis. Het boek van rakende oudheden en verbindingen. Treft ons vier seizoen en 365 dagen in een jaar. Het is een leven met zoveel mogelijke wrijvingen.…

ik voelde klanken op de weg een stuk klavier speelde chaos van papier zonder schrift in dissonanten naderde apocalyps met af en toe een hemels intermezzo tussen treden die ik heb gemist wanklank bleek al lang refrein in dreunende verwarring het tekstuele werd gerapt in stroboscopisch licht op een magisch virtuele set stemmen…

De uilen hebben het klavier onder- gescheten. Stom staan de dingen van de zomer om je heen, strohoed, trompet. Omhoog die bovenstem, waar vogels schuilen op de balk, en dan omlaag. Vertraag het lied, houd in totdat bloed stolt en adem stokt. Kan zij nu gaan? Doorspelen. In de bas orgelt een toon die alle tegenstemmen op zal zuigen.…

zij vinden afzonderlijk dan wel te samen hun weg over met ivoor beklede naast elkaar gelegen zwarte of witte toetsen die buigend bewegen voor mijn tien vingers in gelid doch vaker in een sprekende verhouding uitgespreid de klavieren poetsen op weg naar een kleurige klank om de verwachting na te bootsen die in een ritmiek van noten…

ik wil niet horen hoe het sterft hoe het lijdt of schreeuwt wanneer het been van een klavier zich snijdt in een te diepe wond * want hoe glansrijk de dichter zich ontdoet van door het leven getekend en gekregen moed scheurt mijn ziel het laatste album die nog zacht spreekt van hoe goed het was en slaat mijn hart met ingetogen pas en overschrijdt…

virtuositeit bespeeld een natuurlijkheid om wars van alles de klarinet te behagen in de animositeit van de fluit, zoekende op de geharste snaren in de gaten van de eenzaamheid oprechtheid van puur geluid geblazen die een perfecte toon verspreidt, tegenstelling in de schaduw van de stemming op de strakke toetsen van zwart en wit is het klavier…

Sierlijke grillen fladderen op Onder de vleugel die stram openklapt Het klavier gebiedt de hamers De snaren door vilt gedempt Een labo van klanken waar hij woekert De vrije vorm koppelt aan het vingerspel Op zoek naar de fijne, tere toets De verbeelding op de spits gedreven Geschreven voor salonkringen Verdiept, verinnigt hij het stuk…

een natuurlijkheid om wars van alles de klarinet te behagen in de animositeit van de fluit, zonder de snaren te harsen, geduid in de gaten van de eenzaamheid stroomt oprechtheid van puur geluid de perfectie van de universele toon verspreidt, tegenstelling in de schaduw van de stemming op de strakke toetsen van zwart en wit is het klavier…

We delen met internet de wereld Ook rovers dealen graag per klavier Agenten turen door een cybervizier Ze kalibreren hun tools geregeld De misdaad grijpt nieuwe kansen Stelend floreren kan ook digitaal Maatschappelijk geen kleine kwaal Dieven die online gaan schransen De vele wijzen internetshoppen Undercover stelen vanop afstand Ze slaan…

Haar gave rijst bescheiden, doch taant niet, ontvangt de eer op het klavier te tronen: tere vingers maken storm in boomkronen of zacht zingende zucht uit wuivend riet. Ze bereist de aardbol met echtgenoot Jan, vindt overal het vertrouwde toetsenbord, brengt vele oren in aangename ban.…

Ons leven bruist Elena op het klavier dat ik bespeel... Maak mijn handen los zodat wij kunnen zingen van jou... Mijn onaflatend refrein Maak mijn vingertjes los Zodat jij mij herinnert Aan de ontroering Van onze eerste bezegelde kus. Laten wij onze dagen bejubelen Als sterren en maan... Als druppels tot water...…

In de verduisterde kamer zitten schaduwen schuw bijeen als donkere jassen over onzichtbare lichamen verveeld spelen ze klavier en zo en een snaartje harp uit een ver verleden zijn ze gekomen nog immer rimpelloos alleen de bliksem doet ze verbleken of voor even verdwijnen ze mengen de donder met souplesse in hun slanke opus een klaroenstoot…

Ik laat je wat muzikale noten na om het klavier in weemoed te stemmen een flesje droge wijn voor jouw keel en een zwembad om in te zwemmen ik geef je mijn natte kasteel geschikt voor een oordeel mijn eerste penseel gouden pink en vingerhoed je mag rekenen met mijn rekenmachine harken met mijn zilveren hart mensen ontzien met mijn moed…

die er kraait en geen hond die wil storen veel werk aan de winkel met andere woorden Een podium hier en een workshopje daar een cursusje bandcoaching voor drie fluitisten Een keu in de hoek voor het driebandenluik Percussiewerkwinkels met drumstelpakket Maar ook voor beginners die geen noten lezen en stiekem veel meer van klavier…

zingen over koren, veranderlijk zoals zij voorbij drijven hun schorten besmeurd met regensluiers, ogen zonder wimpers, wervelend in elkanders adem bij de nocturne in G – minor fluistert de stilte klimmen mijn aanslagen tegen de onvergetelijke armoede van een heldere hemel, braakliggende zeeën waar luchtschepen laveren tussen ijswolken het klavier…

In de hogere regionen boven de Domspitsen in Keulen speelt het wohltemperierte klavier de sterren van de hemel Himmelhoch jauchzend boven Lünenburger heide, boven Weser en Elbe mengen Thor en Donar zich in de strijd der riddertoernooien Lansen breken, bliksems schichten, gevechten breken uit tussen koude Nordström uit Gazpromkaja en…