Alle inzendingen over klotsen

het nut nog van in Want ik wil met jou mijn liefde delen Net als toen aan het begin Ik wil zo graag jouw lippen kussen Zo graag voor altijd de jouwe zijn Maar we bouwen er samen een muur tussen En die muur, die doet zo'n pijn Ik blijf er steeds maar tegen botsen En er komt maar geen einde aan Dan voel ik mijn tranen achter mijn ogen klotsen…

Dat al mijn werk stuk sloeg op rotsen Waarna ik brak en in de golven gleed Tezamen met het paard dat ik bereed Gelijk Beyaart verdronk ook dat in klotsen Mien telde zeventien fictieve jaren En nam het woord zonder enige schroom Ze was het alter ego van Hans Klomp Het wicht wou enkel in Fontaine staren Haar schepper bleek een schurk…

sparrenhouten wouden graaien naar gouden oorden hoger dan ware woorden woorden paaiende praatjes van koude wind dennenmossen bossen waaien waar golfjes klotsen over rotsen rotsen fraaie waters in mijn zijn - net wijn schoonste der schoonheden komt voorbijgegleden door mijn lome weten weten als een gans over egaal vijvervlak…

En daar, waar zonnestraal nooit in kon dringen, Waar nooit het oog der toorts een bodem zag, Schijnt kermend zich een reus in boei te wringen, Wat of dat klotsen toch beduiden mag, Dat jammeren, dat de echoos ondervingen? Uit diepte en afgrond stijgt een eindloos: 'ach!'…

zoals ik alleen hier loop Zicht op witte masten Een enkel autootje op de weg door het water Terug, aan de einder, de centrale met haar pijpen waaruit wolkenpluimen en wij warme huizen Altijd speur ik even of Urk en de witte vuurtoren gewaar Hier dichtbij bevolken bosjes oranje-witte mosjes brokken blokken en het asfalt Golfjes klotsen…

kelder in donkere steegjes of waar dan ook, niets is mij te gek Full charged battery's in mijn zak nimmer futloos geen ene dag Altijd brandend nimmer gedoofd wakkert mijn vuur onvermoeid Donkere parken verlichte wegen Overal en iedereen terstond verlegen Ook het richten is geen punt Je schuit hem zo ertussen met groots gemak Al klotsen…

Hij maakte zijn laatste pas, en hoorde de golven klotsen.…

Maar op 't nivo van 't water zelf, zittend op 't basalt, voeten in 't nat, om aan de kou te wennen, even... halt, dan, me erin te laten glijden, laten omringen door meegaandheid, zachtheid, beweging, 't klotsen, kabbelen, als een spel, een babbelen van golven...…

Plaatselijke vaarten schijnen beamend te klotsen tegen beschoeiing, waar rottend riet door baggeraars werd neergesmeten. En komt de ruiter langs de landweg aangereden: Odin op Sleipnir, stijgt af om zijn oor te leggen aan de grens van lucht en aarde. Daar valt bewijs te horen van wat is geweest, is en zijn zal. Hij knikt.…

Als ik naar ‘t huis in Marken ga en langs de dijk het laatste stuk insla weet ik mijn kleinkind aan de einder Dan zie ik golven klotsen of glimt een vlakke waterlijn drijven er donkere wolken of heerst een strakke lucht Dan kan het regenen of schijnt volop de zon; stormt het of slaakt de wind geen zucht Als ik naar Rotterdam toe ga mij langs…

de zee zal nog steeds klotsen, de vogels zullen zingen. op de laatste dag zal de kat nog spinnen, de sirenes loeien. wat ik wil zeggen: het leven gaat door, om de honderd jaar moeten de paleizen branden, de dolende monsters gedood. bij dageraad staan nog je zevenmijlslaarzen zwijgend op jouw komst te wachten.…

Eendgesnater, meeuwgekrijs en een fuut Die duikt, het klotsen van water, met de maan Valt geruisloos het slotakkoord uitéén.…

Blad na blad sla ik om en met een blijde blik koester ik dit verleden, en hoor ik de roep der meeuwen, en voel het klotsen van de zee tegen mijn gebruinde enkels. Nog even snuif ik diep de zilte lucht van dit zomergenot tot mij, tot dat mijn voeten badje en met een heerlijk drankje door zuster Anne weer heerlijk wordt aangevuld.…

Wolken zinken als uitgetelde wolven, klotsen krachteloos de bebouwde krater binnen. De stofzuiger is voorbij, de kosmos helderdiep blauw en blinkend ontvouwt ze zich aan mij -van licht heb niet alleen ik geen last.…

- Een waterval soms, Tussen de rotsen Voort zich wringend en vrolijk zingend Met spattend klotsen? - Is 't een fontein, Zilverkolom, Opwaarts bruisend neerwaarts ruisend, Fonklende alom? - Neen, 't is de zee! Waarover henen Stemmen schateren en zuchten klateren Met lachen en wenen! -…

Wordt er ná zondag aan uw deur gebeld, Dan is dat geen Jehova of een sekte. De Hersenstichting houdt weer haar collecte, Misschien ben ik het wel die zich daar meldt. Het geld, dat door de lockdowns is ‘gespaard’ Wordt dan door ons in grote dank aanvaard.…

Spande haar bilspieren hard omhoog Terwijl zij nog verder naar voren boog Onvast en wankelend stond Serge op Vervloekend zijn lid en dronken kop Greep Olga haar ronde heupen stevig vast Zijn roede zoekend geen slip was verrast En Olga onderging alles verrukkelijk gewoon Duwde ritmisch borstel want het moest schoon Door Serge zijn stoten klotsen…

Heft nu de flotsen, heft de potsen, laat vrij het pure parrel klotsen, de kavel van de starre steven hoog in de bolle bakkes zweven. Trits met de tringel, snier de snaren, vier fier en frank de kneuterscharen en dreem met mij het merenmeest: 't is feest, 't is feest!…

Ik hoor het water klotsen tegen de waterkant. Voorzichtig loop ik naar het water toe. Ik trek mijn broek een stukje op en stap erin. Het water is fris en koel, Ik beweeg mijn tenen, dat geeft een fijn gevoel. Ik loop een stukje verder en stap op een steen. Ik verlies mijn evenwicht… oh neen! Languit val ik in het water.…

danst schokkend op en neer zoekt smeulend haar weg koude regen tikt hard de man ziet niets meer blikt angstig naar alle kanten vindt tenslotte tussen 't gras een gloeiend puntje dat schuchter verder schuift telkens dooft - dan weer brandt de rode stip is verdwenen slechts vragend duister dringt zich op de eenzame denker hoort water klotsen…

Zijn vuist slaat vergeefs in het water neer En de golven klotsen in zijn mond; Drink! Als je drinken zo lekker vond. Luister, zijn stem is al zwakker gaan klinken: ‘Maria...’ Ja, jongen, ik laat je verdrinken, Sst! Nog eenmaal zijn stem in de wind: ‘Maria... vergeef me... en zorg voor...’…

Vanmorgen een onbedwingbaar iets: Binn, dorp in Wallis met de trein daarheen, de beek te horen klotsen, de keien, het pad de houten oude huisjes weer te zien Maar zag ook hoe duidelijk dat dit alles in mijzelf al is En toen ik hier stond bij onze sloot, hoe mooi en diep die spiegelt, de uitgebloeide paardenbloemen aan weerskant, het…

O droevig klotsen en somberder botsen rondom mijn dromenden voet - o bloemfontein van rouw, roerlooze droom van vrouw, witschitter en somber als roet. Ik kan dromen van 't bij u komen ik kan wenen, bij u verschenen, gij zijt zo rood in mijn ziel - gij zijt mijn gloênde, mijn eeuwig woênde vulkaan waarin ik viel.…

sterren houden de nacht gevangen in een zilveren schijnen van maan en droom het zwarte wijkt voor het licht zichtbaar trillend dansend rond de spiegelende ginsteringen op het water stilte houdt de nacht in haar greep wanneer een uil zacht roept in stereo een antwoord echoot het duister uiteen, hoorbaar stil als het zachte klotsen van het…

als het nacht is roept mijn schrijfgerei breekt de stilte ieverans in het heelal gedachten die alleen de dichter kent laten radertjes draaien, beelden klotsen tegen mijnen binnenkop, onrust zet zich vast en de letterkes vliegen in de ronde de maan zwijgt stillekes, ligt op zijn gat wiegt op het zwarte scherm en er krijst een verdwaalde meeuw…

Hij schudde heftig zijn opgezwollen hoofd en in zijn buik hoorde ik kogels klotsen. 'Je hebt een veel te zware rugzak!', zei ik, terwijl hij mij met giftige ogen dood wenste. 'Hebben jouw ouders jou te weinig liefde gegeven en ben je daarom kwaad op onschuldigen?', vroeg ik.…

zet ik de hele Jordaan tegen je op ‘vuil rotjong’” het is de wijk van de waarlijk menselijke beleving in wat ik noem een levendige, losse plintbeleving neen we komen niet bij elkaar over de privévloer daar is die straat, het café of dat restaurant voor met panden indertijd niet te bewonen krotten die nu tegen de vele, vele miljoenen op klotsen…

Zwier uit nu de lijn, als de middag genaakt: Zij kringt in bevallige boog Over 't glad-stille vlak, tot ze in 't klotsen geraakt - De golf om u heen spat hoog. De wind wakkert aan en een daavren begint Waar de stroomval de schietstroom verzelt. Waar de spar met zijn wortels granietblokken bindt Vaart ge in het botsend geweld.…